SU ALTINDA PARTİ-DENİZ KIZLARI NAJDA İÇİN ÇALIŞIYOR

Gezgin

''Belkide beni göle kadar taşıyacak bi kaç köle tutmalıyım. Bu yürümek beni öldürüyor. Akşama kadar dersliklere koşturmak yetmiyormuş gibi birde bu parti çıktı. İyi güzelde neden göl. Daha yakın biryerlerde yapamazlarmıydı şunu. Cidden bir kaç köle tutmalıyım kendime. Aslında köle olarak çalıştırabileceğim bir kaç gryffindor fena olmazdı ehehe. Daha iyisini hakediyorlarmış gibi...'' diyerek yoluna devam etti Zoey. Göle yaklaşınca göl kenarında dizilmiş deniz kızlarını ve suya giren öğrencileri gördü. Birden arkasından geçen bir hayalet irkilmesine sebep oldu ama bunu umursamadı bile. ''Vay vay pisiler yılan partisinde ha? Cidden cesur olduklarını düşünebilirim ama cesaret değilde aptallık doğrusu bu.Onca yılanın arasında ne işleri var ki. '' dedi ve kıyıya ulaştı. Eline aldığı yosuna bakarak yüzünü buruşturdu. Sıkılmışcasına bir nefes verdi ve ağzına attı. Ağzındakini çıkarmamak için kendini zor tuttu ve yosunu yuttu. Gözleri yaşarmıştı. Solundan hızla geçip kendisine selam veren hayaleti gördü. '' Hayatımda hiç bu kadar iğrenç birşey görmedim.'' dedi ve kafasını Hayalete bakmak için sola geçirdi ve bir hufflepuff öğrencisi gördü. ''Lafımı geri alıyorum daha iğrenç şeylerde var... Hey! N'aber Jay. '' diyerek hayalete selam verdi. ''İyidir. Seni pek iyi görmedim ama. Umarım o yosunları partinin ortasında çıkarmassın. Neyse tutun bakalım gidiyoruz.'' dedi ve bileğinden tutup göle doğru çekiştirdi. Zoey suyun dışında kalan kafasını suya girmekte olan 2 Gryffindor öğrencisine çevirdi ve '' Hey denize düşen yılana sarılır unutmadınız dimi pisiler. Aşağıda n'olacağı belli olmaz ha!? '' diye bağırdı.
Örgülü Jay'le birlikte gölün derinliklerine doğru ilerlediler. Geminin yanına gelince deminin üzerindeki yazıyı gördü. ''İyiki doğdun Nadja ha? güzel jest olmuş. Sence benim doğumgünümdede bunu yaparlarmı Jay. Sanırım bu partiyi yapmak için ölmemei beklerler. Benim gibi gıcık birinden kurtulmalarından daha çok kutlamaya değecek olan şey nedir ki.'' diyerek toprağa ayaklarını sertçe bastı ve yürümeye başladı.Kalabalığa doğru yürürken Baobban Silimauré yanından geçti. Kıza yan yan bakarak ''Tısss '' diye sinr bozucu bir ses çıkardı. Kızın buu duymasını iştemişti ki yüz ifadesine bakılırsa bunu duymuştu. '' Cidden gıcık birisi olduğumu düşünüyorum Jay. Neyse hadi sen git bakalım bende bi kaç yılan arkadaş bulayım kendime.'' dedi ve Jay'den ayrıldı.Yürürken asasını yokladı. Bugün burada bir olay çıkacağından adı gibi emindi. Heran hazır olmalıydı. Birinin kendisine seslendiğini duyar gibi oldu ve arkasını dönüp etrafı izlemeye başladı...

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

"Completa*"

Güldüm.Karaya çıkmamız gerekmekteydi.Nefes almakta zorlanmıyordum.Karada o soğuğu yiyince hasta olacağıma emindim.Her zaman öyledir çünkü.Yine ben Gryffindor ortak salonunda şöminenin başında burnumu çeker ve halsizlikten ders mers anlamam.Klasik şeyler işte.

"Ne vardı sanki kış günü gölün dibinde parti yapacak?Donduracaksınız illa adamı." diye düşünürken,Baob'un yanından geçen 'biri' ona "tıss" dedi.

Sol kaşımı kaldırdım,sol elimle asamı kavramayı aklımdan geçirdim,ama yapmadım.

"Sakın asana dokunma.O bir savunma aracı,saldırı değil.Saldırırsan öfkene yenilirsin,unutma.Bırak,karanlık onu zaten yok etmiş,baksana,yalnız."

Baob'un elini sıktım,ama fazla sıktığımı fark edince sıkmayı bıraktım.

"Mi skuzi.**" dedim.

"Burası yeterince sıkıcı oldu.Yılanların oranı artıyor.Sonuçta eğlenmeye geldik,ve ben eğleniyorum.Diğerleri de umrumda değil.Yeter ki en azından bugün herkes sağ çıksın buradan.Bana yeter."

* Tamam
** Afedersin.

VII. Sınıf

Kış mevsiminden sonra havanın yeniden canlanma çabaları, İlkbahar ile kendini belirgin bir şekilde hissettirmeye başlamıştı. Mümkün olan tüm gücüyle çevreyi aydınlatan güneş, Hogwarts’ın kış mevsiminin soğuk, kasvetli ve aslında kimine göre eğlenceli havasından kurtulmasını sağlıyordu. Yine öğrencilerin kar yağışına doyduğu bir kış yaşanmıştı; tabii Benjamin’in de öyle. Kış mevsiminde, kar savaşı yapmak kadar eğlenceli başka bir şey var mıydı? Büyücüye göre sorunun yanıtı kesinlikle hayırdı. Karın tadını doya doya çıkardıktan sonra, şimdi İlkbahar’a merhaba diyorlardı.

Hava olaylarında yaşanan gelişmeler bu şekildeyken Albert Caldwell, Tristan ile özel olarak giriştikleri bir işin peşindeydi. Aslında plândan kendisinin bile fazla haberi yoktu. Tris ona sadece bir karışım hazırlamasını ve saat on bir olduğunda Göl Kenarı’na gitmesini söylemişti. Hazırlayacağı sıvı ise malzemelerine bakılırsa gerçekten iğrenç olacaktı. Atadam idrarı, tezek, bataklık çamuru, yapışkan, biraz su ve birkaç çeşit bitki. Hazırladığı bu garip karışım, üzerine fırlatılan kişinin renkten renge girmesini sağlayacaktı ve yapışkanı sayesinde kişi bunu kolay kolay üstünden atamayacaktı. Yine de Tris’in, Albert’ın bu özel karışımına neden ihtiyacı olduğu hakkında en ufak bir fikir yürütemiyordu Gryffindorlu genç. Tris, kime bunu yapacak kadar kin beslemiş olabilirdi ki? Bunu daha fazla düşünmek istemeyerek hareketlendi ve Göl Kenarı’na ilerledi.

Göle ulaştığında karşılaştığı manzara ilginçti; burada bir parti olacağı söyleniyordu, fakat çevrede kimseyi göremiyordu; gölün kıyısında bulunan denizkızları dışında tabii. Biraz tedirgin bir şekilde onlara yaklaşıyordu, yoksa Tristan, her ne plânladıysa, Benjamin hakkında mı plânlamıştı? Benjamin orada boş boş ortalığa bakarken, gizlendiği yerden pat diye çıkarak bir şeyler mi yapacaktı? Bu düşünceyle sürekli etrafını gözetleyerek denizkızlarına yaklaştı. Denizkızlarındaki yosunları gördüğünde yaşananları anlaması uzun sürmedi; parti gölün içindeydi. Islanmaya ne gerek var ki! Hem de Slytherinli bir lanet yüzünden! Pekte istekli olmayarak yosunu aldı ve ağzına attı. Çiğnedikçe dili ve damağı uyuşmaya başlıyordu. Bir süre sonra nefes alamamaya başladı ve koşarak –elindeki kutuya da dikkat ederek- göle attı.

Suyun dibinde arkadaşlarını bulması epey kısa sürdü; Tristan hepsinden kalıplı ve büyük olduğu için epey dikkat çekiyordu. Elindeki kutuyu çevredekilerden biraz olsun gizlemeye çalışarak onların yanına ilerledi. Doğruca Tris’in yanına yöneldi. “Şov başlasın.” Fısıltısını Tris’in dışında duyan sadece Carmelita olabilirdi –ki o da onlara epey yakındı-, Carmy’de olacaklardan haberdardı zaten. Tristan, hınzırca sırıtarak bir karşılık verdi Albert’a. Albert’da Tristan’ı izleyerek olacakları izlemeye koyuldu.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Ve işte doğum günü ekibi tamamlanmıştı. Olivia ve Tristan'da son olarak onlara eklenmiş, eğlencenin başlamasını beklemeye başlamışlardı. Carmelita'nın bakışları Olivia ve Tristan üzerinde gezinirken bir yandan da birbirlerine ne kadar yakıştıklarını düşünmeden edemiyordu. Gerçekten birbirleri için yaratılmışlardı. Birbirlerinin eksiklerini tamamlayarak birbirlerine daha da kenetleniyorlardı. Ve büyük aşklarının sıcaklığı. Hissedebiliyordu. O taze ve canlı duyguyu. Bakışları Olivia’nın gözleriyle buluştuğunda yüzündeki boş ifade yerini tam anlamıyla otuz iki dişi görünebilecek bir şekilde gülümsemeye bırakmıştı.

Zaman hızla akıp geçerken boş boş durmak Carmelita’yı sıkmaya başlamıştı. Bu partiyi renklendirecek ve canlandıracak şeyin ne olduğunu bilmiyordu. Ancak Tristan’ın hal ve hareketlerinden, partiye can verecek olan şeyi bekledikleri belli oluyordu. Birkaç adımda Tristan’ın yanında bulmuştu kendini genç cadı. Ayak parmaklarının üzerinde yükselerek aradaki boy farkını kapatabildiği kadar kapattı ve dostunun kulağına “Biz kimi ve neyi bekliyoruz?” diye fısıldadı. Dostu ise konuşmak yerine gözünü kırptı. Bu bir nevi ‘bekle, göreceksin’ demek oluyordu ve Carmelita beklemekten çok sıkılmıştı. Birkaç dakika sonra partinin ne gibi bir hal alacağını da bilmemek onu rahatsız ettiği gibi heyecanlandırıyordu da. Sesli bir iç çekişin ardından gözlerini kapattı ve şu lanet olası bekleyişin bitmesini diledi. Sanki göz kapaklarını kapatmasıyla zaman bir anda hızlanıvermişti. Çünkü daha gözlerini kapatmasıyla Albert’ın tanıdık sesini işitmesi bir olmuştu. “Şov başlasın.” Fısıltıyla söylenmiş iki sözcük cadının kalp ritminin hızlanmasına ve damarlarında akan kanın kaynamasına neden olmuştu. Demek ki beklenen zaman gelmişti. Ama hala tam anlamıyla ne yapacaklarını bilmemek onu sinirlendirmeye başlamıştı. “Bana şu işi detaylarıyla anlatırsanız sevinirim. Ne yaptığımızı bilmeden hareket etmek istemiyorum. En azından Nadja’ya sürpriz olacak şeyin bana da sürpriz olmasına hiç gerek yok.”

İstediği gibi de olmuştu. Cadı şimdi sürprizi en ince ayrıntısına kadar biliyordu. Nadja’nın yerinde olmak istemezdi. Ancak Tristan ile zıtlaşmanın getirileriydi bunlar. Ve Tristan, Hogwarts’dan mezun olmadan Nadja’ya rahat yoktu. Bunu, kızın da bildiğine emindi Carmelita. Hatta şu anda doğum günü kızının mutluluktan çok tedirgin olduğuna da emindi. Üç dostta bu tedirginliğe bir son verip, Nadja’yı eğlendirmek için harekete geçmişlerdi. Her şey Tristan’ın elinde tuttuğu kutu da saklıydı. Tüm eğlence en çıplak haliyle sergilenmeye hazırdı. Hayatında görebileceğin en güzel doğum günü hediyesini almaya hazır ol Nadja. Hediyen sana geliyor.