##Ortak Salon##

Gezgin

Ertesi sabah uyandıklarında kendilerine gelmeleri biraz zor olmuştu. Gece tıkınma derdinde oldukları için geç yatmışlardı. Ama yine de erken kalkmışlardı. Daha doğrusu Silvia erken kalkmış, Ashley'yi kalkması için zorlamıştı. "Kalk o güzellik uykundan artık." diyerek Ashley'nin kolundan çekiştirmiş, sonunda onu yataktan çıkartmayı başarabilmişti.

Üstlerini giyindikten sonra gece mutfaktan aşırdıkları yemekleri koydukları yerden alıp ortak salona götürmüşlerdi. Bir masaya yerleşmiş, yiyeceklerini masanın üzerine sermişlerdi.

Poğaçalar, jambonlar, hatta ezik büzük olmuş krepler bile! "Bunları ceplerimize tıkıştırdığımıza inanamıyorum." dedi şaşkınlıkla. "Neyse en azından karnımız doyacak. Herkes yemek için Büyük Salon'a giderken biz burda kendimize özel hazırlanmış bir kahvaltı yapıyoruz." diye devam etti yarı alaycı bir tavırla.

Küçük bir şişe balkabağı suyunu bile ceplerine sıkıştırmışlardı. Her şey gayet güzel gidiyordu. Yemekleri vardı ve karınlarını doyuruyorlardı. Birliktelerdi... Aralarında inanılmaz hızla bir dostluk bağı oluşuyordu. Bunları aklından geçirirken arkadaşına tebessüm ederek baktı.

Gezgin

Jes'i tam rüyasında Rawenclaw masasında gördüğü çocuğu görürken kolunu birinin çektiğini farketmişti.Tek gözünü açınca kolunu çekenin Silvia olduğunu farkettmişti ve gözünü geri kapamıştı.
"Kalk o güzellik uykundan artık."
demişti Silvia.Oflaya puflaya güzel yatağını terketmişti en sonunda.Oflamaya devam ederek üstünü giyindikten sonra dün gece aşırdıkları yemeklerle ortak salona inmişlerdi.Masanın üstüne aldıkları tüm yiyecekleri bırakıp onlara bir göz gezdirmişti Jes.Ne kadar çok şey almışlardı öyle.Bunların nasıl ceplerine sığdıklarını şaşırmıştı Jes.Poğacalar en güzelleriydi aralarında.Bir peynirli poğacaya uzanırken
"Bunları ceplerimize tıkıştırdığımıza inanamıyorum.Neyse en azından karnımız doyacak. Herkes yemek için Büyük Salon'a giderken biz burda kendimize özel hazırlanmış bir kahvaltı yapıyoruz."
demişti Silvia.Poğacasından bir ısırık alıp Silvia'ya cevap verdi.
''Bende inanamıyorum.İyi ki sabah içinde almayı önerdin yoksa ben o kadar yemeğin arasında kaybolmuşken unutabilirdim.''
Balkabağı suyuna uzanıp biraz içti.Uyananların çoğu kapıdan çıkıp yukarıya Büyük Salon'a gidiyorlardı.Arada bir Silvia'yla birbirlerine sırıtıyorlardı.Arkadaşlıkları bir güne göre hızlı ilerliyordu.Birbirlerini seviyorlardı.Hatta nerdeyse bazı anlar birbirlerinin aklından geçenleri söylüyorlardı.Silvia'nın ona gülümsemesine sıcak bir gülümsemeyle karşılık verdi.

Gezgin

William o gün yatağından zorla kalkmıştı. Bir o kadar da yavaş hazırlanıyordu. Yatakhanedeki hemen hemen herkes çıkmıştı bile. Sona kalanlardan biriydi ki o tamamen hazırlanana kadar diğerleri de yok olmuştu. Hepsi kahvaltı için Büyük Salon'a çıkıyordu.

Aynada kendine baktığında saçlarının darmadağınık olduğunu farketti. Yataktan kalktığı gibiydi. Düzeltmek için çaba harcamadı. Ne de olsa böyle çok daha hoş duruyordu. Kızlar onu böyle de seviyordu. Ne fark ederdi ki?

Ortak salona çıkıp tam kapıya yöneliyordu ki masaya oturmuş nerden çıktığı belli olmayan yemeklerle karınlarını doyuran iki kız vardı. Bunlardan biri Silvia'ydı ama diğerini tanımıyordu. Tabii ki de daha önce görmüştü ama ilk günden ne adını hatırlıyordu ne de aralarında bir konuşma geçmişti.

Birden yolunu değiştirip onlara yöneldi. "Hey, hey, hey, heeey. Silvia'm n'aber?" diyerek kızın yiyecek dolu yanağından bir makas aldı. "Nerden buldunuz bu yiyecekleri yaa?" dedi çocuksu bir tavır takınarak. Ağzına küçük bir kurabiye attıktan sonra yandaki kıza göz ucuyla bakıp Silvia'ya "Beni arkadaşınla tanıştırmayacak mısın?" diye sordu. Yüzünde yine o hınzır ifadesi vardı.

Silvia onunla kızın ismini paylaştıktan sonra William gayet asil bir şekilde bir elini beline koyup yerlere kadar eğilerek reverans yaptı. Daha sonra kızın elini tutup yavaş hareketlerle ve gözlerini kızın gözlerinden ayırmadan dudaklarına götürdü. Hafif bir öpücükten sonra elini bırakmadan ve doğrulurken "Tanıştığımıza memnun oldum, Küçük Hanım." dedi gayet kibar bir centilmen gibi.

Sonra kahkahayı patlattı. "Ailemden gelen, iğrenç, asilzade kuralları falan filan." dedi aşağılar bir tavırla. Ashley'nin yanına bir sandalye çekip oturdu ve o da kahvaltıya katıldı. Ashley'ye dönüp "Şaka bir yana, tanıştığımıza memnun oldum. Ben de William. Will de diyebilirsin. Ama lütfen Charles deme. Ailem sürekli öyle hitap ediyor." dedi yüzünde sevecen bir gülümsemeyle. "Bu arada izin almadan sofranıza oturdum ama bana da yiyecek vardır heralde." dedi ve ardından iki kızdan da kıkırdamalar duyuldu. "Nerden buldunuz siz bunları ya? Harika görünüyorlar!" dedi gözlerini küçük kurabiyelerden alamayarak.

Gezgin

Jes poğacasını bitirmiş önünde duran kurabiyelerden birine uzandı.Kurabiyesinden bir ısırık aldıktan sonra Silvia'ya seslenen bir ses duydu.Fazla samimi bir seslenmeydi.''Silvia'm tarzında''.Demek ki Silvia'nın okuldan önceki yaşamında olan biriydi.Silvia'dan onları tanıştırmasını istemişti ve iyikide bunu yapmıştı.Çünkü yakışıklı, hınzır ve komik bir ifadesi vardı.Jes bu çocuktan hoşlanmadığı söylerse baya bir yalan söylemiş olurdu.Jes çocuğa gayet hoş bir gülümsemeyle bakarken Silvia Jes'in adını söylemişti.Çocuk en asil tavrını kullanarak ona reverans yapmaya başlarken Jes de resmi bir yüz ifadesi takınarak elini uzattı.Çocuk gözlerini onun gözlerinden ayırmadan elini dudaklarına götürmüştü.Doğrulurkende elini bırakmadan
"Tanıştığımıza memnun oldum, Küçük Hanım."
demişti.Çocuğun bu davranışı Jes'in ona ısınmasını sağlarken Jes'de
Bende memnun oldum.
demdi.Çocuk sonra da kahkahayı atarak alaycı bir tavırla
"Ailemden gelen, iğrenç, asilzade kuralları falan filan."
demişti.Onun alaycı hali diğer herşey gibi hoşuna gitmişti.Bir sandalye çekip Jes'in yanına oturarak mutfaktan aşırdıkları yemeklerden almıştı.Jes onun davranışlarını dikkatle izleyip nasıl biri olduğuna karar vermeye çalışıyordu.Ukala,kendini beğenmiş ve kesinlikle çapkın birine benziyordu.
"Şaka bir yana, tanıştığımıza memnun oldum. Ben de William. Will de diyebilirsin. Ama lütfen Charles deme. Ailem sürekli öyle hitap ediyor."
demişti tüm sevecenliğiyle.Çok tatlı gözüküyordu gerçekten de...Jes bunları düşünürken hemen sonra ise
"Bu arada izin almadan sofranıza oturdum ama bana da yiyecek vardır heralde.Nerden buldunuz siz bunları ya? Harika görünüyorlar!"
dedi.Jes kıkırdıyarak Silvia'dan önce konuşmaya başladı.
''Birincisi ben sana Will demeyi tercih ediyorum çünkü kısaltamaları severim.Sen de bana Jessi yada Ashley diyebilirsin.İkincisi tabiiki yiyebilirsin.
Açılmamış bir balkabağı suyu şişesini ona uzattı.Onaylayan bir tavırla Silvia'ya baktı.
Üçüncüsü sana söylemekte sakınca görmüyoruz.Mutfaktan aşırdık dün gece.Senle de denemeliyiz.
Alaycı bir tavırla devam ederek
Ama bu gece olmaz.Bu kadar çok yemeye devam edersem fiziğim bozulacak ki bu hayatta isteyeceğim sen son şey olur.Eee siz nerden tanışıyorsunuz?
dedi.Daha ilk günden süper arkadaş olacaklarına inandığı Silvia'yı bulmuştu.Ardında belki arkadaşlıktan öte duygular yaşabileceği Will'i.
İkisine de gülümseyerek balkabağı suyu şişesindeki son damlasınıda içip masanın üstüne dirseklerini koyarak arkadaşlarına sevgiyle baktı.

Gezgin

William ağzında poğaçalardan bir parça varken Ashley'nin dediğine istem dışı olarak güldü. Nerdeyse yediği şey boğazında kalıyordu. Neye güldüğünü anlamaya çalışan Ashley ise meraklı gözlerle ona bakıyordu. "Sen de mi o kızlardasın yoksa?" dedi ve tekrar kıkırdamaya başladı. Az önce nerdeyse boğazına kaçacak olan poğaçanın etkisiyle arada öksürüyordu.

"Ahh, neyse. Silvia'nın arkadaşı olduğun için -görünüşe göre yakın görünüyorsunuz- seninle fazla dalga geçmeyeceğim. Ama bil ki elime düştün, Küçük Hanım." dedikten sonra kısa bir kahkaha daha patlattı.

"Bu arada nereden tanıştığımızı sormuştun. Söyleyeyim." dedi ve elindeki poğaçasından bir ısırık daha aldı. Ağzında lokmayla konuşmaya devam etti. "Bizim muhteşem asil Darcy ailesi-" dedi alayla. "Seymourlarla dostlardır. Uzun yıllardan beri... Eh biz de birlikte büyüdük." diye devam etti ve Silvia'ya küçük, sevecen bir gülücük attı. O da ona aynı şekilde karşılık verdi.

"Eee... Peki ya sen Ashley? Sen kimsin, kimlerdesin? Ailen... Falan filan... Bahset kendinden işte." dedi arkadaş canlısı bir şekilde.

Gezgin

William gülerken Jes neden güldüğünü anlamaya çalışıyordu.William ısırdığı poğaca nerdeyse boğazında kalırken
"Sen de mi o kızlardasın yoksa?"
dedi.Ah hayır Jes asla o kızlardan biri değildi.Olmazdı da.Sadece insanın kendine bakmasıyla ilgiliydi onunki.
Biraz sinirli biraz da gıcıkca
''Öyle değilim!Bu sağlıkla ilgili.İnsanlar sadece güzel görünmek için zayıf kalmazlar Will.Sağlıklarını önemserler.
dedi.Ah fazla ukala birine benziyordu bu Will.Tamam 5 dakika öncesine kadar hoşlanmıştı ama.Şimdi gıcık oluyor denebilirdi.
"Ahh, neyse. Silvia'nın arkadaşı olduğun için -görünüşe göre yakın görünüyorsunuz- seninle fazla dalga geçmeyeceğim. Ama bil ki elime düştün, Küçük Hanım."
dedi Will. Jes iyice sinir olarak konuşmaya başladı.
'Evet Silvia'yla çabuk yakınlaştık.Nerdeyse sevdiğimiz çoğu şey aynı olunca.Silvia'ya sevgiyle gülümsedi.Bu arada sen de benim elime düşebilirsin yakında Küçük Bey.
dedi.Will'i en ufak acığını aramak için uğraşacaktı Jes bundan sonra.Silvia'yla çocukluktan tanıştıklarını söyleyince Jes biraz rahatlamıştı.Demek ki sevgilisi değildi.Belki onu kendine bağlayabilirdi.
"Eee... Peki ya sen Ashley? Sen kimsin, kimlerdesin? Ailen... Falan filan... Bahset kendinden işte."
demişti Will Jes bunları düşünürken.Jes annesinin öldüğü söylemeliy miydi?Arkadaşları olucaksa bunu bilmeye hakları vard.
''Walder ailesindenim.Neetham Town'da yaşayan köklü bir aile.Babamla koca malikanede yalnızız.Annem ise öldü ama bu konuda konuşmayı sevmiyorum.Kendime ait şeyleri de bir bir görerek öğrenirsin.''
dedi.Annesi aklına geldiği için suratı asılmıştı.Biraz mutlu olmaya ihtiyacı vardı.Yeni duygular yaşamaya...

Gezgin

Ashley William'a oldukça gıcık olmuşa benziyordu. Ashley'nin sinirden morarmasını ve bundan hayli zevk alan William'ı gülerek izledi. William her zaman gıcık etmeye bayılırdı. Ama bu onun karşısındaki kişiyi sevmediğinin değil tam tersine sevdiğinin bir belirtisiydi.

Ashley'nin anlattıklarını duyunca şok olmuştu. Neden kendisine anlatmamıştı ki sanki bunları? "Ne!" diye haykırdı Silvia. "Neden bana söylemedin?" diye çıkıştı. Alınmıştı. Kendisiyle neden böyle bir şeyi paylaşmamıştı, anlamıyordu. İşte yine o huyu açığa çıkıyordu. Güvensizlik... Evet, biliyordu. İnsanlara fazla güvenmemesi, onlardan uzak durması gerektiğini biliyordu. Güvensizliğe gelemiyordu.

William da onu anlamış bir şekilde, az önceki gülücüklerinden bir şey kalmamış bir şekilde Silvia'ya bakıyordu. Belki de Silvia fazla abartıyordu. Evet, kesinlikle abartıyordu ama elinde değildi. Daha önce de aynısı olmuştu. Artık Silvia sorunun kendisinde olduğunu düşünmeye başlamıştı. Belki de öyleydi...

Elinde olmadan Ashley'ye çıkışmaya devam etti. Ama bunu az önceki gibi azarlarcasına değil, daha sakin bir şekilde söyledi. "Bak, Ashley... Tek annesini kaybeden kişi sen değilsin, tamam mı? Teyzemin iğrenç bir şekilde öldürüldüğünü biliyorum. Kızı ise şu anda gayet iyi durumda. Biliyorum çünkü benimle her şeyini paylaşıyor. Ve eğer ben senin arkadaşın olacaksam, gerçekten bana kendini yakın hissediyorsan, beni dostun olarak görüyorsan bana anlatırsın. Bu tür şeylerden kaçarak bir yere varamazsın. Arkadaşlarınla paylaş ki acını da paylaş. Hafiflet onu... Anladın mı?" dedi. Sonlara doğru çok dostane bir tavır takınmıştı.

"Ben seninle tanıştığım andan itibaren sana kendimi olağanüstü bir şekilde yakın hissettim. 5 dakka önce tanıştığım biriyle hiçbir zaman haylazlık yapmaya çalışmadım. Çünkü güvenmedim. Ve bu sabah da birbirimizi yıllardır tanıyan arkadaşlar gibi hissettim. Senin de öyle hissettiğini düşünmüştüm. Belki de yanıldım." diye devam ettirdi sözlerini. Sesindeki hayal kırıklığı hissedilebiliyordu. Hepsi yemek yemeği bırakmıştı şimdi. Zaten yiyecek pek bir şey de kalmamıştı. Bir an için hiç bitmeyecekmiş gibi bir sessizlik oldu.

Gezgin

"Neden bana söylemedin?" Bu sanki çok kolaydı Jes için.Durup dururken mi söyleyecekti.Will'e yardım et dercesine baktı.Bu durumun nereye gidiceğini iyi biliyordu.Arkadaşı sölemediği için ona bağıracaktı.Ama en sonunda susacaktı Jes de o zaman konuşacaktı.Jes masaya dirseklerini koyup dinlemeye başladı Jes'in dediklerini.İlk tavrından biraz daha sakin konuşmaya başlamıştı.

"Bak, Ashley... Tek annesini kaybeden kişi sen değilsin, tamam mı? Teyzemin iğrenç bir şekilde öldürüldüğünü biliyorum. Kızı ise şu anda gayet iyi durumda. Biliyorum çünkü benimle her şeyini paylaşıyor. Ve eğer ben senin arkadaşın olacaksam, gerçekten bana kendini yakın hissediyorsan, beni dostun olarak görüyorsan bana anlatırsın. Bu tür şeylerden kaçarak bir yere varamazsın. Arkadaşlarınla paylaş ki acını da paylaş. Hafiflet onu... Anladın mı?"Jes en sonunda Silvia'nın sustuğunu sanıp ağzını açmıştı ki yeniden başladı.Ah Jes ağlamak istemiyordu ama yanaklarına bir damla yaş süzülmüştü bile.Silvia daha önce kimseye güvenmediğini söylüyordu.Jes de güvenmemişti.Silvia tekrar sustuktan sonra emin olmak için biraz bekledi.Derin bir nefes aldı.İkisine de baktıktan sonra konuşmaya başladı.

''Silvia,sölemedim daha dün akşam tanıştık.Nasıl söleseydim.Aa Silvia baksana benim annem öldü.Tüm akşamı berbat mı etseydim?Sen annenin öldüğünü söylemenin kolay olduğunu mu sanıyorsun? "yanağından bir damla daha yaş süzülmüştü."Kolay değil tamam mı?Dün ne çektiğimi biliyor musun ?Hayır bilmiyorsun!Dün herkesin annesi onlara okula uğurlarken beni babamın bile meşgul olduğu için uğurlamadığını...Babamın annem öldükten sonra benle ilgilenmediğini..Hayır bilmiyorsun tamam mı?Bu yüzden bana kızmaya hakkın yok !" dedi.Biraz daha sakinleşerek "Ben de kimseye güvenmediğim hayatımda Silvia,kimseye.Ben de sana güvendim Silvia.Yanılmadın tamam mı?Yanılmadın... "dedi.

Ellerini yüzünün arasına alarak devam etti.Artık ağlamasına engel olamıyordu.İkisi de şaşkınlıkla ona bakıyordu." Ben...ben özür dilerim.Yani ağlamak...ağlamak istemezdim.Özür dilerim..."Gözyaşlarını düzgünce silip ikisine baktı.Ah en sevmediği şeyi yapmıştı ağlamayı...

» Ortak Salon
» Ortak Salon
» Ortak Salon
» VI. Sezon Ortak Salon
» Ortak Salon ( IV. Sezon)

##Ortak Salon##

##Ortak Salon##

Similar topics

Similar topics