##Ortak Salon##

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Arkadaşlar..Burada RP Kesinlikle İN'dir..Bunu unutmayın.Burada rp yapabilir..Keyifli zaman geçirebilirsiniz..

Gezgin

Silvia yatakhanede oturmaktan sıkılmış, aşağıya, ortak salona inmişti. Ortak salonda her taraf az önceki gibi sessizdi. Sadece Büyük Salon'dan savaşın sesleri geliyordu. Şöminenin karşısında duran siyah, deri bir koltuğa oturdu. Şömineden yanan odunların çıtırtılarını dinledi bir süre. Sonra başka bir ses duydu. Pencereden geliyordu. Orfeo geri dönmüştü ama yanında başka bir baykuş daha vardı. Ve bacağında bağlı olan bir mektup. Bu Liz'den olmalıydı. Belli ki cevap atmasını istiyordu. Bu yüzden kendi baykuşunu göndermişti. İkisini de içeri aldı. Diğer baykuşun ayağındaki mektubu hemen açtı.

Silvia,

Neler olmuş Hogwarts'ta öyle.Yazdıklarını okuduğumda donup kaldım.Keşke haberim olsaydı sana söyler ya da savaşa katılıp seni koruyabilirdim.Yüce Tanrım neyse ki sana birşey olmamış...

Bu konuyu bir kenara bırakıralım şimdilik bebeğim.Verdiğim tavsiyelerin ve anlattığım şeylerin işe yaradığına sevindim.Tanıştığın Slytherinli kızı tanıyorum.Melody'i...Benim manevi kardeşim o.Çok iyi biridir.Yani biz ölüm yiyenlere karşı.Alain'i pek tanımıyorum ama.Orada güzel günler geçireceğine emin ol tatlım...Müdürleriniz her ne kadar yoldaşlık üyesi olsalarda iyi insanlar sizi son derece iyi korurlar.Okulda tarafsız davranırlar öğrencilere karşı bilirim...

Canım şu an kafam savaş yüzünden durmuş gibi...Yazacak onca şey varken takıldım adeta...Merlin'in aşkına kalem oynatamıyorum nerdeyse.Bak canım şimdi yazacağım şeyleri iyi öğren bir kaç savunma büyüsünün ismi.Asan için özel hareketler gerekir onları Melody'den rica edip öğren ben okula uğradımda tekrar gösteririm.Bak birincisi ''Expeliarmus''.Bir silahsızlandırma büyüsü .Belki de en yaralı büyülerden.''Protego''Kalkan büyüsü...Büyülerin sana çarpmasını önler.Daha çok var ama hepsini yazamayacağım.

En yakın zamanda belkide yarın Hogwarts'a geleceğim.Gelmeden baykuş yollarım.Dikkatli ol.Tarafını da pek belli etme.Şimdilik...

Dediklerimi mutlaka sor ve öğren Melody'e kuzen olduğumuzu söyle.Sana yardım edeceğine eminim...

Ben de seni çok seviyorum....

Kuzenin ve kendini ablan gibi hisseden Jasmin Lizzie...

Silvia mektubu okuduktan sonra hemen cevap yazmaya koyuldu.

Liz,

Sen beni merak etme. Burası gayet güvenli. Savaş Büyük Salon'da devam ediyor. Diğer yerlere sıçramadı. Melody şu an ortak salonda değil. Hatta kimse yok. Onu bulur bulmaz söylerim ve öğretmesini isterim. Sen sakin ol ve bir delilik yapıp gelmeye kalkma. Ben iyiyim.

Kuzenin Silvia.

Mektubu yazdıktan hemen sonra Liz'in baykuşunun bacağına bağladı. Gitmeden de ona bir kraker verdi. Orfeo'ya döndü ve "Sen baykuşhaneye git." dedi. O da gittikten sonra tamamen yalnız kalmıştı. Bir anda aklı Liz'in tavsiye etmiş olduğu büyülere takıldı. Onları bir an önce öğrenmeliydi. Ama Melody'nin ne zaman geleceği belli değildi. Hatta nerde olduğunu bile bilmiyordu. O kargaşada herkes bir yerlere kaçışmıştı. Hemen yukarı çıktı ve kendi kitaplarından o büyüler hakkında bir şeyler aradı. Protego hakkında hiçbir şey yoktu ama Expelliarmus hakkında bir yazı ve resimler vardı. Tekrar ortak salona geçti. Koltukta rahatça oturarak okumaya başladı. Bilek hareketlerini anlatıyordu. Asasını çıkardı ve yazan şeyi uygulamaya çalıştı. Daha önce hiç büyü yapmamış biri olarak biraz zorlanıyordu tabii. Ama devam etti. Bilek hareketlerini kaptıktan sonra 'Expelliarmus'un söylenişini çalıştı. Yeterince çalıştığını düşündükten sonra ayağa kalktı ve bir an için neyin üzerinde deneyeceğini düşündü. Sehpanın üzerinde küçük, vazo gibi bir şey vardı. Küçük şeylerle başlamak daha mantıklıydı. Asasını doğrulttu ve bilek hareketlerini yaparak "Expelliarmus." dedi. Fakat hiçbir şey olmadı. Birkaç kere daha denedi ama olmadı. Bir şeyleri yanlış yapıyor olmalıydı. Belki de dikkatini tam veremiyordu. Denedi, denedi, denedi... Hiç durmadı. Son deneyişinde vazo sallanmıştı ama o kadar da kuvvetli değildi. Birkaç kere daha denedi ve sonunda vazoyu sağlam bir şekilde yere düşürüp parçalanmasını izledi. Bir Reparo büyüsü yapmak isterdi ancak şimdi onun için de çalışamayacaktı. Umutsuzca yerine oturdu. Belki de hiç çabalamamalıydı. Melody'yi beklemeliydi... Birisinden canlı canlı öğrenmek daha iyi olurdu. Artık burda oturmaktan sıkılmıştı. Ortak salondan çıkıp zindanlarda gezinmeye başladı. Belki de Melody'ye rastlardı.

Gezgin

Ash ortak salona indiğinde kimse yoktu.Etrafına bakıp rahat bir yer aradı.Salonun sonuna doğru bir koltuk gördü ve oraya doğru yöneldi.Yeşil bir koltuktu.Ash koltuğa oturduğunda kafasını arkaya dayayıp yukarıdaki savaşı düşünmeye başladı.Acaba ölenler olmuş muydu?

Ash merdivenlerden aşağı inen birinin sesini duydu.Yatakhanedeki kızdı inen kişi.Kız yine onu farketmemişti.Biraz sinirli gözüyordu.Ash kızın adının Silvia olduğunu hatırladı.Kız baykuşla ona gelen bir mektubu okuyordu.Mektubu
okuduktan sonra bir de cevap yazmıştı.Acaba kız kime mektup yolluyordu?
Kız koridora açılan kapıdan dışarı çıktı.Aradan biraz zaman geçmişti ki Ash kapının açıldığını duydu.Kız yanında birisiyle tekrar gelmişti.Silvia'nın yanındaki kişi yatakhanelere giden merdivene yöneldi. Ash koltuktan kalkıp kızın yanına gidip kendini tanıttı.

''Merhaba ben Ashley Rachel Tisdale...Sen de Silvia sanırım?''

Gezgin

''Merhaba ben Ashley Rachel Tisdale...Sen de Silvia sanırım?''

Silvia yorgundu ve şaşkın bir şekilde bakışlarını kıza çevirdi. Kız elini uzatmıştı. Bir süre hiçbir şey demeden ve hiçbir şey yapmadan kız baktı. Kendisine gelmeye çalışıyordu. "Ahh... Pardon. Şey... Evet ben Silvia." dedi kızın elini sıkarak. İsminin birileri tarafından bilinmesi güzeldi.

Kızdan pozitif elektrik almıştı. Bu onunla oturup konuşmasına yeterdi. Üstelik kendi dönemindendi. Kesinlikle iyi anlaşacaklarına inanıyordu. Bir yandan da arkadaş çevresinin genişlemesi hoşuna gidiyordu.

Birlikte koltuklara doğru yöneldiler. Sanki birbirlerinin zihinlerini görüyorlardı. Büyü yapmadan... İkisi de birer koltuğa oturdu. "Eee... Ashley... Kendinden bahsetsene. Benim halim belli. Kendi çapında biriyim. İnsanlar bana gelmedikçe benden ne pozitif ne negatif pek bir şeyler göremezler. Ve sıradan biriyim işte..." dedi gülümseyerek. Güldüğünde normalinden daha uzun köpek dişleri ortaya çıktı.

Gezgin

Ashley uzun bir gün geçirdikten sonra biriyle konuşmanın ona iyi geleceğini umuyordu.Özelliklede kendi yaşında biriyle...Silvia'ya kendisini tanıttıktan sonra kız bir an için birşey yapmadan durdu.Daha sonra kendine gelerek

"Ahh... Pardon. Şey... Evet ben Silvia."

dedi ve Ash'in elini sıktı.Kızın davranışlarından onun nasıl biri olduğunu anlamaya çalışıyordu.Kız iyi konuşkan birine benziyordu.Ve karanlık tarafa bayılan birine...Ash tıpkı benim gibi geçirdi içinden...Beraber koltuklara yönelmişlerdi.İkiside birer koltuğa oturdu.Bu süre boyunca hiç konuşmamışlardı.Ama sanki davranışlarıyla konuşuyorlardı.

"Eee... Ashley... Kendinden bahsetsene. Benim halim belli. Kendi çapında biriyim. İnsanlar bana gelmedikçe benden ne pozitif ne negatif pek bir şeyler göremezler. Ve sıradan biriyim işte..."

dedi Silvia . Gülümsemişti.Ash kızın uzun köpek dişlerini farketmişti.Ama aldırmadı.Kendini anlatmak istiyordu.Gülümsedi ve kendini anlatmaya başladı.

''Ben de sıradan biri gözükürüm ama aslında pek öyle değilimdir yaşıtlarım farklıyımdır genelde...Kendime kendi yaşımdan birilerini pek bulamam...Genelde negatifimdir daha çok bizim yandan olmayanlara ama...Hımm aa unutmadan birde kitap okuma tutkum vardır...Biraz daha anlat seni hadi...''

Sıradan değilim demişti.Yalanda sayılmazdı.Daha ilk günden herkes onu sıradan sanmıştı ama herşey değişecekti ...

Gezgin

"Kitap okumak! Evet, evet! Kesinlikle... Kitap okumaya bayılırım. Babam alıştırdı beni. Benimle ilgilendiği zamanlarda..." dedi ve duraksadı. Babası onunla hiçbir zaman tam olarak ilgilenmemişti, sevgisini göstermemişti. Bunlar aklına geldi. Sonra da az önce koridorda olanlar...

Bir anda bu düşüncelerin arasından sıyrılıp kendine geldi. "Babamın büyük bir kütüphanesi vardır. Çok ilginç, güzel ve karanlık kitaplar var. Anlarsın ya... Bir de İtalya'daki dayımın çok büyük bir kütüphanesi vardır. Bizim malikanedekinden çok daha büyük. Yaz tatillerinde zamanımı sürekli orada geçiririm."

Ortak bir yön buldukları iyi olmuştu. Gerçi tek ortak yönlerinin bu olduğunu düşünmüyordu Silvia. Çünkü ilk gördüğü andan itibaren kıza kendisini yakın hissetmişti.

"Eh, benim canım sıkıldı. Bir şeyler yapalım. Mutfağa gidip yemek aşırmaya ne dersin?" dedi hınzırca gülerek.

Gezgin

Ash sözünü tamamladıktan sonra Silvia
"Kitap okumak! Evet, evet! Kesinlikle... Kitap okumaya bayılırım. Babam alıştırdı beni. Benimle ilgilendiği zamanlarda..."

dedi ve duraksadı.Ash içinden ''Sanırım Silvia'nın babasıda onu ihmal ediyor tıpkı benimki gibi...'' diye geçirdi.

''Beni de annem alıştırmıştı...Okul yıllarından Slytherin de olsa okulun en çalışkanıymış...''

dedi.Annesine benzemek istediği söylenemezdi.Tamam başarılı olmak istiyordu Ash özellikle de iksirde ama inek değil...O bunları düşünürken

''Babamın büyük bir kütüphanesi vardır. Çok ilginç, güzel ve karanlık kitaplar var. Anlarsın ya... Bir de İtalya'daki dayımın çok büyük bir kütüphanesi vardır. Bizim malikanedekinden çok daha büyük. Yaz tatillerinde zamanımı sürekli orada geçiririm."

demişti Silvia.Ash kendine gelip etrafa baktı.Salona birkaç kişi daha gelmişti.Bazıları savaşmıştı.Ash tekrar Silvia'ya baktı.Suratında hınzırca bir gülümseme vardı.

"Eh, benim canım sıkıldı. Bir şeyler yapalım. Mutfağa gidip yemek aşırmaya ne dersin?"

Ash bu fikri sevmişti.Zaten karnıda açtı.Ama dışarısı...Güvende olurlar mıydı ? Bir kaç sınıf büyük olsa sorun değildi.Daha fazla büyü bilebilirdi.Ama bildiği büyü ''Expeliarmus'' gibiydi ki.1.sınıf öğrencisinin yapacağı büyü onu ne kadar koruyabilirdi ki...Ama maceracı kişiliği nerdeydi.Ash kafasındaki kuşkuları atarak

''Bana uyar...Ne kadarda benziyoruz ya?''

dedi.Silvia hemen koltuktan fırlamıştı.Ash de ona uydu ve yanyana delici bakışlarla kapıya bakıyorlardı.Ash kendini tutamayıp gülmüştü.

VII. Sınıf

Ophélia kütüphaneden çıkmış ve Slytherin ortak salonuna doğru ilerliyordu. Dönem başlıyordu ve Ophélia dersler hakkında son bir araştırma yapıyordu. Bu yıl dersler eski yıllara göre daha zor ve ağır olacaktı hayliyle daha çok çalışması gerekiyordu. Slytherin'e yeni öğrenciler gelmişti ve Ophélia onlarla tanışmak istyordu. Çünkü onlarında tam bir Slytherin gibi yetişmeleri gerekiyordu.

Ophélia aslında Gryffindorları kastetmişti. Gerçekten onlardan nefret ediyordu. Aslında sadece Ophélia değil bütün Slytherinliler nefret ediyordu onlardan.
Ophélia onların adi, pis birer bulanık olduğunu ve bu okudla yerleri olmadığını düşünüyordu ve kendince çok haklıydı.

Ophélia içeri girdiğinde iki kız vardı içerde. Daha önce onları hiç burada görmemişti. Cüppelerini inceledi ve şöyle bir süzdü iki kızı. Slytherin oldukları çok belliydi. İkisininde gözleri parlıyordı. Bakışları çok kesiciydi. Ophélia hiç konuşmadı çünkü çok acelesi vardı kitaplarını koydu ve koltuğa otururarak bir kitabı incelemeye koyuldu.

» Ortak Salon
» Ortak Salon
» Ortak Salon
» VI. Sezon Ortak Salon
» Ortak Salon ( IV. Sezon)

##Ortak Salon##

##Ortak Salon##

Similar topics

Similar topics