Eğer Aşksa, Ruhumu Teslim Etmeye Hazırım Ona

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Öncelikle şu soruyu soruyordum kendime, bir barda ne işim vardı? Bu saatte barda olduğuma göre bir sebep olmalıydı. Saat 24:00'dı. Önümde ateş viskisi vardı. Dertliydim, yok yok değildim. Kafam karışıktı sadece. Annemle kavga etmiştim. Bana çok şımarık olduğumu söylemişti. Etrafımdaki herkes kendinden geçmişdurumdaydı. Gözüm o koca duvarların arasında tanıdık bir sima arıyordu ama bulamamıştım. Kapıdan gelen açılma sesi ile gözüm kapıya ilişmişti. Gördüğüm eğer ilizyon değilse hayatımda ilk defa bir erkeğe karşı böyle hissetmiştim. Görüntü harikaydı, kaslar, dövme... Bu Max'tı sanırım. Sihir basınında adı çok geçmişti ama ilk defa canlı canlı aynı ortamda bulunuyorduk. Max' ın yanıma gelmeyeceğini düşünüyordum ama yanımdaki tabureye oturmuş ve barmene işaret yapmıştı. O kollar, o bakış, o koku... Ne oluyordu bana, afallamıştım. Birden bugün olan herşeyi unutmuştum. Saçma saçma düşüncelere kapılmıştım. Herhalde Max konuşsaydı bayılacaktım. Bunu farketmesini istemiyordum o nedenle ateş viskimden yudumladım. Bacaklarımı üst üste attım ve bardağımla oynamaya başladım. Gözüm gizliden hep Max'e bakıyordu. Acabağa merhaba demeli miydim?

Dayanamayıp söze atıldım:

''Merhaba. Max'ti di mi?''

Kıpkırmızı yanaklarımla Max'e bakıyordum. Onun o anda aklından geçenleri okumayı o kadar isterdim ki . Elimi uzatıp düşüncelerini alabilmeyi, beynimdeki utanma merkezini söküp yerine cesaret merkezi koymayı.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Max, arkadaşlarıyla sohbet etmek için gittiği bar da birkaç kişinin fazla ve bir o kadar da gereksiz ilgisinden sıkılarak kimseye bişey söylemeden kendini dışarı attı. Eve doğru ilerlerken birden duraksadı. Etrafa göz gezdirdi, kimseler yoktu. Ağır adımlarla bahçeden içeri girdi ve malikanenin kapısını araladı. Fazlasıyla sessizdi aynı bıraktığı gibi… Kimseyi rahatsız etmemek için montunu çıkartıp masanın üstüne bıraktı. Karnı çok acıkmıştı. Arkadaşlarıyla yemek yemek için gittiği küçük bar da sadece ateş viskisi içmişti. Mutfağa gidip bişeyler aldı ve odasına geçti. Biraz atıştırarak her gece olduğu gibi karalama defteri olarak nitelendirdiği kitabını çalışma masasının alt çekmesinden çıkardı. Bugün yaşadıklarını düşünerek birbirinden farklı binlerce kelime yazdı ve bunların arasında bağlantı kurmaya başladı onun için yaşanan her olay çok değerliydi. Saatlerce suratın da beliren çeşitli ifadelerle yazdı, yazdı ve yazdı. Sandalyesini yana iterek kalktı ve yarın ki programına baktı. Tüm yapacaklarının üstünü tek bi hamlede çizdi. "Artık sorunumuz kalmadı" Pencereden dışarıyı seyrederek uykusunun gelmesini bekledi. Bahçenin ışıkları tek tek sönmeye başladı ve her yer karanlığa büründü. Max, çalışma masasının üstündeki lambayı kapattı, yatağına yüz üstü uzanarak uyumaya çalıştı. Tüm gece belirli aralıklarla uyanmıştı. Herkes erkenden uyanıp evden ayrılmıştı. Banyoya geçti ve her sabah olduğu gibi soğuk bi duşla uykusunu dağıttı. Üstünü giymek için odasına geçti. Kendi kendine konuşuyordu fazla zaman geçmeden bir şarkı mırıldanmaya başlasa da bunu çabucak kesti. Aynaya bakarak, giyindikten sonra kendi etrafında döndü. Midesinin kuru ağırlığı onu rahatsız etmeye başladı. Büyük salon da kahvaltı ettikten, bir kahve alıp, sonra boş evde yankılanan kahkahalar tüm malikaneyi sarıyordu. Kafasında nelerin olduğunu düşününce, içindeki duyguları bu sefer küçük bi gülümsemeyle geçiştirdi. Neredeyse tüm gün uyumasına rağmen büyük salonda Gelecek Postasına göz gezdirirken uyuya kaldı. Gözlerini zorlayarak önce birini aralayıp etrafa baktı ve sonra ayağa kalkarak saate baktı. Saat 23:38'i gösteriyordu. Bu kadar uyuduğuna çok şaşırmıştı. Tüm günün enejisi için birikmiş gibiydi. Evin içinde biraz dolaştıktan sonra elinde tuttuğu ve yanında nedenini bilmeden gezdirdiği Gelecek Postasını çöpe attı. En yakın bara gidip biraz vakit geçirmek için evden ayrıldı. Kapıyı kimseyi rahatsız etmeyecek şekilde yavaşça açtı. Bu kadar kalabalık olmasını beklemiyordu ama fazla zahmete katlanmadan boş bir tabure bulabildi ve geçip oturdu. Barmen'e işaret etmesiyle önüne ateş viskisinin gelmesi bir oldu. Yanında oturan ve saçları yüzünü kapatan bayan hareketlenmeye başladı. Max kalkacağını düşünerek kendini bayana bakarak biraz geçti. Göz göze geldiklerinde ''Merhaba. Max'ti di mi?'' diyerek ona bakmaya başladı. Artık suratını rahatlıkla görebildiği bayanın Sally olduğunu anlamıştı. Onun konser kayıtlarını tekrar tekrar dinlediği günleri hatırlayabiliyordu. Evet sizde Sally olmalısınız? diyerek ateş viskisini yudumladı.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

''Evet sizde Sally olmalısınız?''

Max sonunda cevap vermişti. O kusursuz yüzünden başka hiç bir yere bakamıyordum. Dudaklarının arasından çıkan kelimeler adeta havada dans ederek kulağıma geliyorlardı. Sesini duyduktan sonra bir kat daha büyülenmiştim Max'e.

''Evet. Nasılsın.. yani ız . Nasılsınız? ''

Ağzımdan çıkan kelimelere hakim olamıyordum. İçimden güçlü bir duygu beni Max'e itiyordu. Belkide aşk değil sadece hoşlanmaydı ama hayatımda ilk kez böyle hissediyordum. İçimden gelenleri yapsaydım şuanda çoktan Max'in yanağına bir öpücük kondurmuştum. O kadar tatlıydı ki, hele bir de sesiyle birleşince karşı konulmaz bir mükemmellik tablosu oluyordu. Yinede ondan hoşlandığımı anlamasını istemiyordum. Aşık olmuştum sanırım, sanırım değil kesin. İlk görüşte aşka inanmazdım güya ama demekki inanmam gerekiyormuş. Bir büyücü bu kadar mı yakışıklı ve sempatik olurdu? Ya da ben bu kadar mı diğerlerine karşı kördüm? Ateş viskimden yudumladım ve Max'in dudaklarından çıkacak o harika sesin benimle konuşmasını bekledim. Ellerim bardağımdaydı hala.Gözlerimi gözlerinden alamıyordum. Gizli bir hayranlık gibi geliyordu sanırım Max'e ama ne olurdu o da buna karşılık verse.? Sadece tek taraflı olmasa. Elimde olsa elini tutacak, gözlerine bakacak ve ona aşık olduğumu söyleyecektim ama bende o cesaret ilk defa yoktu. Normalde hiç böyle olmazdı ama şuan hiç bir şey normal değil. Kalbim ilk defa böyle hızlı çarpıyor, gözlerim ilk defa bu kadar hayran hayran bakıyor, kulaklarım ilk defa bu kadar uyuşturucu bir ses duyuyor. Tehlikeli mi , iyi mi bilmiyorum ama ona doğru zincirlerle sürükleniyordum ve bunlar nasıl bir anda oldu diye düşünemiyordum bile.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

''Evet. Nasılsın.. yani ız . Nasılsınız? ''

Böyle konuşmalar onu röportaj veriyor gibi hissettiriyodu ve bundanda nefret ederdi. Sally, Max'in karşısında sahnede olduğu kadar rahat değildi. Aşırı heyecanlı davranışları, tutuk hareketleri ve bakışlarıyla sanki küçük bir çocuk gibi davranıyordu. Bu hareketler kapının ardındaki milyonlarca insanın sahip olamadığı içtenlikle yapılan davranışlardı. Max bunun için ona içten içe hayranlık duyuyordu. Hayranlık mı? belki de adını koymaya korktuğu başka bişey...

"İyiyim teşekkürler, peki sen nasılsın?"

Her zaman gözlerin üstünde olmasına alışkın biriydi ama bu tamamen farklıydı. Sally'nin üstünden ayrılmayan gözleri onu karmaşık duygulara sürüklüyordu. Heyecanlandığını bile kendine itiraf edemiyordu. Albüm kapaklarına bakarak yazdığı şeyler unutacağı kadar uzak bir geçmişte değildi. Birini tanımadan, bi kere olsun konuşmadan ona uzaktan bu kadar ilgi duyması onu oldukça korkutmuştu ve zamanla kendini bu duygulardan kurtarmaya çalıştı. Ama şimdi karşısında oturması onu unutmak için gösterdiği bunca çabayı boşa çıkarmıştı. Ateş viskisiyle oynayarak, kollarını birleştirdiği çıkıntının ucuna kadar getirdi. Son parmak darbesiyle havada yaprak gibi savrulan ateş viskisi yere doğru süzülmeye başladı.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

"İyiyim teşekkürler, peki sen nasılsın?"

Bunu duymamla dizlerimin bağı çözülmüştü adeta. O harika ses beni mest etmeye devam ediyordu.Viskisi yere süzülmeye başlamıştı. Ne olduğunu anlayamamıştım ama sanırım onu sıkmıştım. Yok yok sıkmış olsaydım yüzü değişirdi ama bu farklı bir yüz ifadesiydi. İçimden gelenleri söylemek adeta ölüme yürümek gibi bir şeydi ama bir şey beni ona sürütklüyordu. Çok kuvvetli bir şey. Aşk olduğuna inanmak istemiyorum. Aşık olmaktan korkuyordum belkide, ya kalbimi kırarsa? Ama bu hissettiklerim hep sürerse, her ne olursa olsun ona aşık olmaya razıydım. Onu gördüğümde hissettiklerim çok tuhaftı ama bir o kadarda güzel. Şuan hep dursun , zaman akmasın ve ben ona sarılabileyim istiyordum.

'' İyiyim. Albümde göründüğünden çok tatlıymışsın. Açıkçası bu kadarını tahmin edememiştim yani senin albümlerin bende varda... ''

İşte bir pot daha... Kabul ediyorum, aşıktım hemde deliler gibi. Bu harika bir duyguydu ama aynı zamanda çok acı veriyordu. Kalbimde sanki onu gördüğüm andan itibaren bir hançer vardı ve git gide derine doğru gidiyordu. Havada sadece harika bir koku vardı, gözlerim sadece Max'e bakıyordu. Ellerim sadece ellerini tutmamak için kendisiyle savaşıyordu. Kalbim... Kalbim bir ateş gibi yanıyor, içimden geçenler adeta dilime gelemeden düğümleniyordu. Acı ve tatlı bir aradaydı şuan, nasıl bir duyguydu bu? Çok güzel ama bir o kadarda can yakıcı. Açılmak istiyordum, açılmak ama hayatımda ilk defa bir şeye cesaret edemiyordum. Bu aşk olamazdı, olmamalıydı ama artık aşk olduğundan emindim. Ne olacaktı şimdi? Duygularımı saklayıp hep buraya gelip bugünü mü düşleyecektim? Zaman çok hızlı akıyordu sanki. Onunla geçen her an tutku doluydu. Ne olurdu açılabilseydim? Neden cesaretim yoktu. Ateş viskimi elimle kavradım ve dudaklarıma götürüp bir yudum daha aldım. Yavaşça yerine koydum ve ellerimi bardaktan uzaklaştırdım. Şimdi sadece Max'in soruma vereceği cevabı bekliyordum. Gözlerim dudaklarına kenetlenmiş, kulaklarım onun o büyüleyici sesini bekliyordu.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

'' İyiyim. Albümde göründüğünden çok tatlıymışsın. Açıkçası bu kadarını tahmin edememiştim yani senin albümlerin bende varda... ''

Max'in bardağını bilinçli olarak yere düşürmesi onu etkilememişti. Sanki böyle bişey hiç olmamış hiç yaşanmamış gibi davranmaya devam ediyordu. Bu sadece Max'in kendince Sally'e oynadığı bir oyundu. Ama o bunu fark edemeyecek kadar kör olmuştu. Eskiden duyduğu ve içinden çıkamadığı düşüncelerin kafasınıkarıştırmaya devam ediyordu. Biraz sonra kendini olacak her türlü duruma hazır bir hale getirerek. Dudaklarını kıpırdattı, söyleceği sözlerin fazla ileri gitmesi istemiyordu.

"Benim için söylemek ne kadar doğru bilmiyorum ama senin sesin kesinlikle kayıtlarından daha güzel. Ayrıca posterlerinde göründüğünden daha güzel ve etkileyicisin..."

Max, konuşmasından memnun kalmıştı sadece son sözleri hariç. Bu sözleri en son söylediği kişi şimdi çok uzaklardaydı. Duygularını hiç bir zaman saklamaktan çekinmez her zaman doğruları söyleyen bir yapıya sahip olması ona hayatı boyunca birçok kapıyı kapatsa da karakterini değiştiremiyordu işte. Artık yapacak ve söyleyecek fazla seçeneği kalmamıştı, tüm yaşanacaklar ona bağlıydı. Sally'den cevap beklerken, barmenden iki ateş viskisi daha istedi.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

"Benim için söylemek ne kadar doğru bilmiyorum ama senin sesin kesinlikle kayıtlarından daha güzel. Ayrıca posterlerinde göründüğünden daha güzel ve etkileyicisin..."

Bu sözlerin üzerine ne diyebilirdim? Gerçekten kalbim oldukça hızlı atıyordu, o sırada Max iki ateş viskisi daha söyledi. Bende her zaman olduğu gibi kendimi tutamayıp elimi Max'in elinin üzerine koydum ve gözlerine baktım. Aman tanrım ne yapıyordum ben? Ama vakti gelmişti. Artık saklayamayacaktım. Söylemem gerekiyordu yoksa patlayabilirdim.

''Teşekkür ederim.''

Bundan başka bir şey çıkmıyordu dudaklarımdan. Her söz adeta dudaklarımda düğümleniyordu. Kalbimdeki o hançer elimi eline değdirdiğimde daha da hızlı bir şekilde sanki kalbimi yarmıştı. Bir mucize olsa, bir peri gelse ve onun da böyle hissetmesini sağlasa diye düşünüyordum sadece. Gözlerine baktığımda içimdeki ateş daha da artmıtşı, aşk buysa gerçekten ruhumu teslim etmeye hazırdım ona. Ellerim titremeye başlamıştı ve o sırada ellerimi Max'in ellerinden çektim. Yoksa içimden gelen herşeyi dökecektim ortaya. İçimden söylemek geliyordu ama ya dalga geçerse diye düşünüyordum. Kalbimi kilitleyemiyordum, duygularımı dizginleyemiyordum ama yapmalıydım... Bile bile ateşe gidiyordum ve gidecektim. Duygularımı saklamayacaktım ve derin bir nefes aldım.

''Max aslında ben... yani şey...'' sözlerimin devamını getiremiyordum. Kızarmıştım, cesaretim ilk defa bu kadar azdı. Aşıktım, kalbim deli gibi çarpıyordu ama bunu sözcüklere dökemiyordum. Gözlerimi gözlerinden kaçırdım ve sessizliğe gömüldüm.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

''Teşekkür ederim.''

Bu sözlere rağmen sadece bir teşekkür. Max duygularının biran için karşılıklı olduğunu düşünse de gerçekler tamamen farklıydı. Düşündükçe Sally’e hak veriyordu ne bekliyordu ki ayaklarına kapanmasını yoksa yeni tanıştığı birini öpmesini mi! Anlaşılan Max tüm gün içtiği ateş viskilerinin etkisindeydi mantıklı düşünemiyordu. Sally elini Max’in elinin üstüne koydu. Max ilk başta ne olduğunu anlamadı, ellerinin sıcaklığını hissettikçe anlamaya başladı ve sesini çıkartmadı çünkü bu zaten onun istediği bir şeydi. İkisi de neler olduğunun farkında değildi. Olayların bu noktaya gelmesinden çok mutluydu ama konuşacak hali kalmamıştı. Ellerinin titremeye başladığını fark etti, ama titreyen onun elleri değildi. Gözlerinin içine bakarken Sally’nin belki de biraz utanarak ellerini çektiği gördü. Ellerini tutup hayatı boyunca bırakmak istemiyordu ama o buna hazır olmayabilirdi. Şansını daha fazla zorlamadan ellerinin uzaklaşmasına izin verdi.

''Max aslında ben... yani şey...''

Sözlerinin devamını getiremiyordum, dudakları mühürlenmişti. Utandığı her halinden belliydi, yüzünün kızarması bunun en açık örneği olabilirdi. Sözleri bu noktaya kadar getirebilmesi bile mucizeydi. İsterse ona cümlesini tamamlattırabilirdi ama bu Max’e göre değildi. Onu zorlayıp, utandırmak asla istemiyordu. Cümleyi kendisi tamamlarsa sonu nereye gidecekti. Aklından geçenler ve söylemek istediği Max’in beklemediği bir şeyse neler olacaktı. Sonsuza kadar paylaşılacak bir hayat tek gecede sona erecekti. Sally önüne dönmüş, göz ucuyla etrafa bakınıyordu. Max ise sadece tek bir noktaya bakıyordu. İkisi de suskunluklarını koruyor ve sadece olayları kendi haline bırakıyorlardı. Ama karşılıklı olarak konuşmamaları buna da engel oluyordu. Bu durumdan sıkılarak, cümlenin geri kalanını kendi düşünceleriyle doldurdu ve kendince bir cevap hazırlayarak, bu suskunluğa bir son verdi. “Ben de seni seviyorum...”