Aile Sefası

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Demi pastanede oturuyordu.Kendine birşeyler ısmarlayacaktı.Ama canı hiç istemiyordu.Canı sıkılıyordu.5 dk. geçti.Canı sıkıldığı için bir keyif olsun diğe bir küçük pasta aldı.Muzlu ve çikolatalı.Pastayı çok beğendim ve ailemede bir paket aldım ama pastadan çok yemesem iyi olacak diğe içimden geçirdim çünkü,geçen yaz çok pasta ve çikolata yediğimden yüzümde sivilce çıkmıştı.Bu yüzden azaltmalıyımdım.Ücreti verdim pasta için olan.Ve oturmaya devam ettim ailem gelecekti.Ne yapsam diğe düşünüyordum.Acaba eve mi gitsem,ama ailem benim olmadığımı görünce üzülürlerdi.diğe düşündüm.Oturmaya devam ettim.Neyseki çantamda bir roman buldum ve okumaya başladım.Güzel bir romana benziyordu kaybolan bir küçük kızın hakkında.Okumaya devam ettim.10.dakika sonra Sally abla Stephanie geldi.Uzun bir konuşma sonrasında.Onlara aldığım pastayı verdim.Pasta güzelmi?Diğe sordum.Ve saç tonlarımız birbirimizinkilere çok benziyor dedim.Sarı kahverengi Stephanienin'de ,kahverengi yada kumraldı.Onları çok seviyordum.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Stephanie'yi de alıp evden çıkmıştım. Kuzenimizle buluşacaktık. Normalde aynı evde yaşıyorduk fakay bugün o dışarıdaydı. Oraya gittik ve masaya oturduk. Demi her zamanki gibi çok tatlı görünüyordu. İnsanın baktıkça öpesi gelen bir yüzü vardı. Bize aldığı pastaları gösterdi. Beğenip beğenmediğimizi sordu. Bende bir çatalla tadına bakarak cevap verdim:

'' Tadı gerçekten güzelmiş Demi. Saol tatlım.''

Demi anne ve babasını kaybetmişti. O günden beri annem (yengesi) ben ve kardeşim birlikte kalıyorduk. Bizim aile bağlarımız çok kuvvetliydi ve çok özeldi. Demi'ye ve Stephanie'ye yan gözle bakan karşısında beni ve asamı bulurdu. Demi konuyu dönüp dolaştırmadan saç tonlarımıza getirdi. ''Saç tonlarımız birbirimizinkilere çok benziyor...'' dedi. Bu doğruydu sebebi de akrabağa olmamızdı. Demi'nin bu tatlı, bazen saçma, komik ve bebeksi konuşmalarına bayılıyordum. Gülümseyerek konuşmaya başladım:

''Kuzen olduğumuz için olabilir mi tatlım?''

Yüzümde küçük bir gülümsemeyle Demi'den gelecek cevabı bekliyordum...

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Stephanie ve ablası Sally evden acele ile çıkmışlardı.Marian Pastahanesi'ne gidiyorlardı.Kuzenleri Demi'yi göreceklerdi.
Stephanie'nin yürümekten bacaklarına ağrı girmişti.İçinden söyleniyordu.''Sanki biz büyücü değiliz.Neden her zaman Muggle gibi yaşam sürüyoruz?Kimse görmeden ışınlansak en azından topuklarımıza ağrı giremeyecekti.''Pastahane'nin önüne gelince o nefis pasta kokuları burnumda tütüşüyordu.
İçeri girdiğimizde Demi'nin olduğu masayı bulduk.Hırkalarımızı askıya astıktan sonra Demi bizim için sipariş ettiği pastayı gösterdi çok güzel görünüyordu.Çatal elime bir geçse hepsini ben yiyecektim.Kısa boylu bir garson çatallarımızı getirdi.İlk olarak Demi çatalını pastaya batırdı.Bizde birer parça aldıktan sonra Demi heyecanla söze atıldı.''Pasta güzel mi?Stephanie ağzındaki lokmayı bitirdikten sonra evet anlamında başını salladı.''Evet.Çok güzel bir pastaymış.''Sally abla ağzını peçeteyle hafifçe sildikten sonra '' Tadı gerçekten güzelmiş Demi. Saol tatlım.''Herkes birer birer alırkan pasta çok az kalmıştı.Demi'de sürekli bize bakıyordu.Demi sonunda dayanamadı ve bize şöyle dedi;''Saç tonlarımız birbirimizinkilere çok benziyor.''Tam söze girecektim ki Sally söze başladı.''Kuzen olduğumuz için olabilir mi tatlım?''
Stephanie de daha fazla bekleyemeden söze girdi.''Tabii ki de kuzen olduğumuz için çok benziyoruz.''Stephanie garsona eliyle işaret ederek buraya gelmesini söyledi.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Demi'de konuşurlarken araya girdi.Ve söyledi:Pastayı beğenmenize sevindim.Birde küzeniz ya nerdeyse aynı şeyleri beğeniriz diğe.Kendim beğendim diğe sizede aldım.

Evet saç tonlarımız aynı çünkü küzeniz.Dedim.Demi her zamanki gibi çok tatlı görünüyordu.O zamanok sevinmiştim.Sizde çok güzelsiniz.Pastalar benim için önemli değildi.Alt üstü bir pasta.Bir şey değil.Dedim.Beni ziyaret etmelerine çok sevinmiştim.

Ve onlara doğru gülümsedim.Pastalar bitmişti.Başka bir şey istermisiniz?Diğe sordum.Bakıyorumda bayağıda acıkmışsınız.dedim.Bence ben size,siz gelmeden önce yarısını okuduğum romanı anlatayım.Dedim.Ve anlatmaya başladım.Ben açıkçası beğendim.Bu romanın sonunu bitirmek isterim.Hem okuduktan sonrada size veririm.Demi o sırada konuşacak bir şey bulamamıştı.Ve şöyle dedi.Ben burda olanları anlattım.Eeee sizde bana anlatın bari.Dedim.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Demi'nin sözleri bitmişti ve anlatma sırası bize gelmişti. Önümüzde ki pasta tabakları bomboştu. Yürüyerek geldiğimiz için Stephanie kesin söylenmek istemişti ama bunu bana yapamamıştı.Ortamda çatal bıçak sesleri ve slow bir müzik vardı. Müziğin sesi kısıktı. Demi'ye bir teklifim vardı ama bu nasıl söylenirdi bilemiyordum. En iyisi lafın arasında yeri gelmiş gibi yapmaktı. Kuzenimizi gerçekten çok özlemiştik. Kuzen özlenmez miydi? İnsanın canından bir parça... Aynı acıları yaşadık ki o bizden bir kat daha fazla dertli ama biz hep birbirimize tutunduk, desteğimiz olduk. Nasıl konuşmaya başlamam gerektiğini bilemediğim için ellerimle oynamaya başlamıştım. Bir şeyler söylemek istediğimi anladıklarına emindim. Stephanie söylememi beklercesine bana bakıyordu. Evden çıkmadan önce bu konuyu onunla konuşmuştum ve o da bunu istemişti.

''Ne olsun tatlım, aynı hayat. Stephanie mızmızlanıp duruyor. Aslında ev üç kişiyle çok sıkıcı..Biz ..Biz senin de bize katılmanı istiyoruz tatlım. Yani evde üç kişi değil dört kişi olalım. Bir aile gibi aynı evde... Ne dersin buna? Belki pat diye oldu ama nasıl söyleyeceğimi bilemedim.''

Sözlerimi bitirdiğimde ellerimi Demi'nin ellerine koymuş, bir cevap bekliyordum...

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Stephanie Demi'nin her zaman çok hızlı konuştuğunu düşünürdü.Bu özelliğini yine dışa yansıtmıştı.Çok hızlı konuştuğu için kesin birşey anlaşılmıyordu.''Pastayı beğenmenize sevindim.Birde küzeniz ya nerdeyse aynı şeyleri beğeniriz diğe.Kendim beğendim diğe sizede aldım.Evet saç tonlarımız aynı çünkü küzeniz.'' ''Sessizce yavaş git Demi!Çok hızlı konuşuyorsun.''Diye mırıldanıyordum.Ama Demi'nin bu huyundan vazgeçmesi olanaksızdı.İçimden ''Yine aynı heyecanlı kız!''Diye geçirdim.Demi anlatmaya hızlı bir şekilde devam ediyordu.
''Sizde çok güzelsiniz.Pastalar benim için önemli değildi.Altı üstü bir pasta.Bir şey değil.Başka bir şey istermisiniz?''İlk önce Sally ablanın cevap vermesini bekliyordum.Ama cevap vermeyince ben cevap vermek zorunda kaldım.İçimden ''Ah seni utangaç kız.'' Dedim.Sıra Demi'nin sorusunu
yanıtlamaktaydı.Aslında içecek birşeyler için garsonu
çağırmıştı.Yanakları o sırada kıpkırmızı oldu.Kafasını öne eğerek konuşmaya başladı.''Aslında ben doydum ama içecek birşeyler alsak daha da güzel olur.''Demi'nin nasıl bir cevap verceğini biliyordum.''Bakıyorumda bayağıda acıkmışsınız.''
Evet bu doğruydu ama Stephanie cevap vermek istemedi.Ablasını masanın altından ayağıyla dürttü.Sally'nin kendine gelmiş olmasını umdu.Sally'nin elleriyle oynadığının farkındaydı.Duyulmayacak bir şekilde kıkırdadı.Sonra ciddi bir şekilde ablasını tekrar dürttü.Sadece ablasının duyabileceği bir ses ile konuştu.''Hadi abla çıkar ağzındaki şu baklayı!''En sonunda Sally ağzını açtı yüzünde hafif bir tebessüm vardı.
''Ne olsun tatlım, aynı hayat. Stephanie mızmızlanıp duruyor. Aslında ev üç kişiyle çok sıkıcı..Biz ..Biz senin de bize katılmanı istiyoruz tatlım. Yani evde üç kişi değil dört kişi olalım. Bir aile gibi aynı evde... Ne dersin buna? Belki pat diye oldu ama nasıl söyleyeceğimi bilemedim.'' Stephanie bu konuşmanın ardından heyecanla oturduğu yerden sıçradı ve ''Eveeeeet!!'' Diye bağırdı.Şimdi pastahanede dinlenen herkes Stephanie'ye bakıyordu.Stephanie utancıdan yerin dibine girecekmiş gibi oldu ve girdide.Masanın altına eğilip ayakkabı bağcıklarını bağlarmış gibi yaptı.Sonra yerine oturarak Demi'nin cevabını beklemeye başladı.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

İlk başta Demi bu sorunun cevabını vermek için düşündü.Belkide böyle daha iyi olacaktı.Diğe içinden geçirdi.Ve:Tamam.Dedi.Böyle bir iyiliği kimse bana yapamazdı çok teşekkür ediyorum siz çok iyi kalplisiniz.Eğer uygunsanız.Diğe cevabını verdi.Bir güzel kucaklaştılar.Stephanie'nin masanın altında olduğunu unutmadım.Heralde tamam dediğimi duyunca kafası masaya çarpmıştır.XD.İçeceklerinizi nasıl istersiniz?

Diğe sordum.Garsonu çağırdım kısa boylu olanı ve içecek söyledim.Ben limonata alayım.Küzenlerimde karar versin.Ve beklemeye başladım.O gün benim en mutlu günüm olmuştu.Hava kararmaya başlamıştı.On beş dakika sonra pastaneden ayrılırız diğe düşündüm.

Yaz olduğu için akşam havaları güzel olur bence pastaneden ayrıldıktan sonra eve yürüğe yürüğe konuşa konuşa gideriz.

Diğe düşündü.Ve konuşma sırasını Sally ablaya verdim mutlulukla.Çünkü en uzun o konuşurdu.Bende genellikle dinlemi severdim konuşmayı değil.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Söylediklerimin üzerine Demi gerçekten çok sevinmişti. Tüm sevinci yüzünden okunabiliyordu. Biraz düşündükten sonra sözlerine başladı. Sevinçten saçmalayacağına emindim ve öyle de oldu. Sanki yabancıyı evimize almışız gibi teşekkür etmeye başladı oysa o bizim kuzenimizdi bu zamana kadar ayrı durmamız bizim hatamızdı. Gerçekten Demi herşeyin en iyisini hakediyordu. Alçak gönüllüydü. Gülümsedi ve tebessümü ile birlikte sözlerine başladı...

''Tamam.Böyle bir iyiliği kimse bana yapamazdı çok teşekkür ediyorum siz çok iyi kalplisiniz.Eğer uygunsanız.''

Bu cevaptan sonra Stephanie sanırım başını masaya vurmuştu. Az önce akıllı kardeşim bağardığı için tüm pastanenin ilgi oldağı olmuştu da... Ama seviyordum onları, sonuçta o da sevinçten kontrolünü kaybetmişti. Demi'ye eğer uygunsanız deyip kendini aile dışında gibi tuttuğu için soğuk bir bakış attım. Demi tekrar garsonu çağarmıştı . Garson elinde boş bir tepsi ile geldi ve buyrun dercesine kibar bir şekilde, yüzünde küçük bir tebessümle bize baktı.

''Ben limonata alayım.Küzenlerimde karar versin...'' dedi Demi ve garsonu bize yöneltti.

Bende düşündüm ve ne içeceğime karar verdim. ''Bende bir bardak vişne suyu alayım'' dedim ve gülümsedim.

Aile Sefası

Aile Sefası

Similar topics

Similar topics