Aile Sefası

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Stephanie galiba ablasını çok utandırmıştı.İlk defa bu kadar cesur davranıp birine karşılık vermişti.Ama bu pek iyi değildi sanırım.Çünkü ablasının üzülmesine yol açabilirdi.Aslında ablası hakkında çok şey bilmiyordu.Sadece aşık olduklarını biliyordu.
Stephanie içinden; ''Neler yapıyorum ben böyle?Sanki on altı yaşındaymışım gibi davranıyorum.Alışkanlık yapmadan önce bu huyu bıraksam çok iyi olacak.'' Ablasına gülümsedi ve cevap beklemesini bekledi.Saat dokuza yaklaşıyordu.Ama Stephanie'nin yanında ablası olduğu için bu saatte dışarı çıkması mümkündü.Stephanie içinden bunları düşünürken çok dalmıştı.Tam bu sırada ablası onu hazırlıksız yakalamıştı.
'Stephanie sen hala her istediğini yapamayacak kadar küçüksün. Bende özgürüm. Ayrıca 20 oldum tatlım hatırlatırım sen inanmak istemesende 20'li yaşlara girdim. Ayrıca Max konusu... O konuyu kimse bilmeyecek tamam mı? Ben ne düşündüğünü bilmiyorum hakkımda. Umarım güzel şeyler düşünüyordur. Düşünsede , çıkmak...Belki aynı evi paylaşmak sonra aynı sahne belkide....Ne diyorum ben ya''
Hannah birden gülme tufanına tutulmuştu.Ablasının dediği sözler Stephanie'ye göre çok komikti.Ama eğer Stephanie bunu anlayabilecek yaşta olsaydı bu sözler çok ciddiydi.Hannah ablasının sorusuna cevap verdi.''Tamam.Max'i sevdiğini kimse bilmeyecek ama bir şartım var.Sen on dokuz yaşında olacaksın.'' Stephanie bunları söyler söylemez biraz aptallık yaptığının farkındaydı ama eğer ablası yirmi yaşındayım derse tüm ev hakimiyeti ona geçecekti.Stephanie duyacaklarından habersiz penceredn bakarken ablasının sözleri kulağına geldi.
''Ayrıca eminimki seninde hoşlandığın birileri vardır. Öyle değil mi?'' Stephanie şimdi biraz daha ciddi bakmaya başlamıştı.Bu onun için özel bir soruydu.Ama gülerek karşılık vermek istedi.
''Ne diyorsun abla sen?Ben kaç yaşımdayım ki sevdiğim biri olacak.Hem ileride ben birini sevsem bile o beni umursamaz.''
Stephanie son cümleyi söylerken çok ciddi ve anlamlı bakıyor
du.Ablasının da bu soruya düzgün bir cevap vermesi gerekirdi.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

''Ne diyorsun abla sen?Ben kaç yaşımdayım ki sevdiğim biri olacak.Hem ileride ben birini sevsem bile o beni umursamaz.''

Bu sözlerin üzerine ne diyebilirdim. Onun kalbini kırmayacak ve gözünü açacak bir şeyler gerekiyordu. Uzun süre düşündükten sonra cevap vermeye karar verdim.

'' Her yaşta insan hoşlanabilir, aşık olabilir... Bu tanrının bize verdiği bir duygu sonuçta tatlım. Ayrıca ben 20 yaşındayım ve 20 yaşında kalacağım. Max' i de yakın zamanda sizinle tanıştıracağım. Tabi o da kabul ederse. Gelelim şu o beni umursamaz lafına. Sen oldukça güzel, akıllı, tatlı ve çekicisin. Kim neden umursamazmış benim kardeşimi? Bence onlar aşık olacak ve sen umursamayacaksın. ''
Sözlerimi söylerken kardeşimin elini sıkı sıkı tutuyordum. Bana inanmalıydı çünkü bunlar gerçeklerdi. Bir yandan da camdan dışarıya bakıyordum. Max' i çok özlemiştim. Evet, Max'te kabul ederse neden kardeşimle tanıştırmayacaktım ki? Kalbimin bu atışlarını kardeşimde hissetsin isterdim birisine karşı ama karşılıklı bir şekilde. Acı çekmeden ve benim gibi aptallık yapmadan.

''Ayrıca tatlım, sen ablan gibi aptallık yapmazsan herkes seni sevecektir merak etme. Sakın kimseye gidipte normalde ilişkilerin kısa sürüyormuş, korkuyorum . Buradan sonra senin ya...''

Sözlerimin yarısına geldiğimde kardeşimin bunlar için çok küçük olduğu aklıma gelmişti. Beni anlayamıyordu. Demin hayallerim için bile gülmüştü. Ama deli gibi aşıktım neden olmayacaktı ki? Gözlerimden iki damla yaş aktı ve beyaz masanın üzerine damladılar. Stephanie'den beni anlamasını beklemiyordum ... Ama Max'i özlemiştim. Ne yapabilirdim kendime engel olamıyordum...

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Demi yine pastaneye uğrar.Ve söyler.

Evde çok canımsıkıldı bende buraya tekrar geleyim dedim.Hem saat çok geç oldu bence eve dönseniz iyi olacak anneniz çok kızacak.Hem benimde çok uykum geldi.

Demi masadaki duran açılmamış pet şişelerden bir tane alır ve içer en azından biraz açılmıştı.Yanlarına oturdu.

Bari iyi eğeleniyormusunuz size süpriz gibi oldu deme geldiğim.

Dedim ve güldüm.Çünkü hiç bir zaman böyle şey yapmazdım.

Gözlerimden iki damla yaş aktı ve beyaz masanın üzerine damladılar.

Sally ablayı gözleri yaşlanmış görünce sordum.

Niye ağlıyorsun Sally abla yoksa birisi birşey mi dedi?

Bir an Stephanie'yi aldırmaz gibi yaparkengördüm içimden bir his kesin Stephanie yapmış diyordu.Ama belki o yapmamıştır boşuna küzenimi suçlamıyım dedim.

''Ne diyorsun abla sen?Ben kaç yaşımdayım ki sevdiğim biri olacak.Hem ileride ben birini sevsem bile o beni umursamaz.''

Pek karışmak istemem ama yine de Stephanie'nin yaşı bencede küçüktü.

Ve ben gitsem iyi olacak

dedim ve toparlanmaya başladım.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Stephanie kendini ağlayacak gibi hissediyordu.Gözlerinden yaşlar akıyordu ama ablasına belli etmeden siliyordu.
İkisininden ortak bir yanı vardı.İkiside çok utangaçtı.Hislerini başkalarına belli ettirmemeye çalışıyorlardı.Stephanie ablasının
her zaman ki teselli edecek sözlerini bekledi.

'' Her yaşta insan hoşlanabilir, aşık olabilir... Bu tanrının bize verdiği bir duygu sonuçta tatlım. Ayrıca ben 20 yaşındayım ve 20 yaşında kalacağım. Max' i de yakın zamanda sizinle tanıştıracağım. Tabi o da kabul ederse. Gelelim şu o beni umursamaz lafına. Sen oldukça güzel, akıllı, tatlı ve çekicisin. Kim neden umursamazmış benim kardeşimi? Bence onlar aşık olacak ve sen umursamayacaksın. ''

Stephanie ablasının ellerini sıkı sıkı tuttuğunu fark etti.
Gözlerini ablasının gözlerinden ayırarak konuşmaya başladı.
''Yaa tabii abla sen öyle zannet,ben o kadar güzel,çalışkan,
zeki ve çekici değilim.Bir düşünsene abla karnemde iki tane felaket dersim var.Bu yüzden sınıfta kaldım.Kimse beni sevmiyor,benimle dalga geçiyorlar.''Ablasının ellerini daha da sıkı tutmaya başlamıştı ama buda Stephanie'nin gerçeğiydi.
Ablasına sıkıca sarıldı ve ağlamaya başladı.Sally'nin üzerine giydiği güzel elbise heralde yaştan sırılsıklam olmuştu.
Stephanie ablasını bıraktı ve gözyaşlarını sildi.Ablası da bunun üzerine konuşma yapacaktı.

''Ayrıca tatlım, sen ablan gibi aptallık yapmazsan herkes seni sevecektir merak etme. Sakın kimseye gidipte normalde ilişkilerin kısa sürüyormuş, korkuyorum . Buradan sonra senin ya...''

Stephanie cevap verdi.''Buradan sonra senin ya...?Devamın
ne ablacığım?'' Stephanie ablasının kızarmış yanaklaarına baktı ve oda utanmaya başladı.Sanırım cevabı biliyordu...
Konuşmasına devam etti.''Ayrıca ablacığım sen ne aptallık ettin ki?Sen çok akıllı birisin.''Stephanie ablasının cevabını beklemeye başladı.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Kardeşimde ağlamaya başlamıştı.Bende onunla beraber ağlıyordum, o hıçkırdıkça benim üzüntüm artıyordu.

''Yaa tabii abla sen öyle zannet,ben o kadar güzel,çalışkan,
zeki ve çekici değilim.Bir düşünsene abla karnemde iki tane felaket dersim var.Bu yüzden sınıfta kaldım.Kimse beni sevmiyor,benimle dalga geçiyorlar.''

Bu sözün üzerine ne denebilirdi? Başıma hiç gelmemişti ama gelen kişilerle de hiç dalga geçmemiştim. Dalga geçilecek bir konu değildi bu.

'' Tatlım boşver. Onlar ne sanıyorlarki kendilerini...''

Şimdi de sıra tavsiyemin yorumuna gelmişti...

''Buradan sonra senin ya...?Devamın
ne ablacığım? Ayrıca ablacığım sen ne aptallık ettin ki?Sen çok akıllı birisin.''

Tabi canım çok akıllıyıdm. Süper zeka olduğum için Max'in yanında saçmalamıştım. Aptallık yapmıştım. Bunları Stephanie ile konuşmam ne kadar doğruydu bilemiyordum ama o benim kardeşimdi. Bana herşeyden geriye kalan tek şey oydu ve kuzenimdi. Kuzenimiz tekrar gelmişti ve eşyalarını toplayıp gitmişti. Biz de artık gitmeliydik ama kardeşimle konuşmamı kesmek istemiyordum.

'' Devamı yaşına uygun değil... Sanmıyorum sen Max'i unut Sally...yani şey. Yani ne alaka şimdi Max'le... Ya of Stephanie of. Ablan salak, inkar etmiyorumda . Ayrıca kendini üzmeyide bırak. Deymez...Beraber çalışırız derslerine ve bu sene çok iyi notlar alırsın ''

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Stephanie gözü yaşlı bir şekilde ablasına baktı.Kendine kötü sözler söylemişti.Acaba ablası ne cevabı verecekti?Stephanie çok merak ediyordu.Bir on beş dakika geçtiği için çok susamıştı.Garsonlardan birini çağırdı.Garson gelmeden önce
ablası yanıtını hızlı bir şekilde vermişti.'' Tatlım boşver. Onlar ne sanıyorlarki kendilerini...''Stephanie gittikçe dahada çok sinirleniyordu.Hem ağlıyor hemde sinirleniyordu.Ablası onu teselli etmeye çalışıyordu ama Stephanie bu sefer kolay kolay yatıştıralamayacaktı.''Onlar kendilerini akıllı zannediyorlar abla!
Onların babaları hayatta ve çok paraları var.''Stephanie bunları söylerken ağlamaktan kendini alıkoyamadı.''Söyler misin abla okulda ki hangi CAHİL beni sever?'' Stephanie kızgınlığını dışa vurmakta çok iyiydi.''Bu arada abla sorduğum birinci sorunun cevabını verir misin?Çok merak ediyorum.''
Ablasının söylemiyeceğini bildiği halde ona bu soruyu tekrar sordu.Yine başa dönmüşlerdi.

'' Devamı yaşına uygun değil... Sanmıyorum sen Max'i unut Sally...yani şey. Yani ne alaka şimdi Max'le... Ya of Stephanie of. Ablan salak, inkar etmiyorumda . Ayrıca kendini üzmeyide bırak. Deymez...Beraber çalışırız derslerine ve bu sene çok iyi notlar alırsın ''

Stephanie'nin beklediği cevap değildi bu.Demek ki yaşıma uygun değilmiş diye düşündü.Ablasının sözleri karşısında Stephanie çok üzülmüştü.Ablası Salak değildi.Ablası Melek'ti.Son cümleye gelince Stephanie'nin yüzünde üzünyüden eser kalmamıştı.Artık yüzünde güller açıyordu.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

''Onlar kendilerini akıllı zannediyorlar abla!
Onların babaları hayatta ve çok paraları var. Söyler misin abla okulda ki hangi CAHİL beni sever?''

Bu sözler beni oldukça kızdırmıştı. Ne para ne de yalnızlık önemli değildi bu hayatta. Onların bu kadar candan kardeşleri yoktu. Benim herşeyim, dünyam Stephanie'ydi. Bunları söylemesi açıkçası beni çok kırmıştı. Neden böyle düşünüyordu. Kalbim kırılmıştı. Elimi Stephanie'nin omzuna koydum ve sözlerime başladım.

'' Stephanie bir daha parayı sorun edersen bozuşuruz her istediğimizi alıyoruz bizde. Hem sen bana sahipsin, inan bana her ne olursa olsun senin mutluluğun için Muggle gibi çalışırım, sırtımda taş taşırım ama seni mutlu ederim! Sen benim tek hatıramsın babamızdan. Deme böyle şeyler...Deme!''

Sıkı sıkı sarıldım kardeşime ve ağlıyordum. Bağarmam sinirden değildi bunu o da biliyordu.

''Hem bak sana eğer gülersen cümlenin devamını söyleyeceğim. Ve 19 yaşımda olduğumu kabul edeceğim.Söz'' diyerek yanağına bir öpücük kondurdum.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Stephanie ağlarken Sally'nin biraz kızmış olduğunu fark etti. O anda çok utanmıştı ama bir o kadar kızgındı. ''Neden?Neden?Başkalarının değilde bizim babamız?'' Stephanie bu soruyu yıllardır kendine soruyordu.Ablasının cevabını beklerken esnemeye başladı saat çok geç olmuştu.Stephanie'nin biraz uykusu gelmişti.

'' Stephanie bir daha parayı sorun edersen bozuşuruz her istediğimizi alıyoruz bizde. Hem sen bana sahipsin, inan bana her ne olursa olsun senin mutluluğun için Muggle gibi çalışırım, sırtımda taş taşırım ama seni mutlu ederim! Sen benim tek hatıramsın babamızdan. Deme böyle şeyler...Deme!''

Bu sözler Stephanie'nin hayatında duyduğu en anlamlı sözlerdi
Stephanie dediklerinden çok utanıyordu şimdi.Aklından geçen tek cümle şuydu; ''Ablam beni bu kadar önemsiyor mu?''
Ablama sıkı sıkı sarılmak istiyordum ki o bana sarılıverdi birden.
Onunda gözlerinden yaşlar döküldüğünü görünce çok üzüldüm
''Ablama böyle kötü,onu kıracak sözler söylememeliydim.''
İkiside gözyaşlarını elleriyle silerken birbirine bakıyordu.Sally konuşmaya başladı.Her zaman ki gibi teselli eder diye düşündü Stephanie.

Bak sana eğer gülersen cümlenin devamını söyleyeceğim. Ve 19 yaşımda olduğumu kabul edeceğim.Söz'' diyerek yanağıma bir öpücük kondurdu.

Stephanie gülmeye başladı.Çok mutluydu.Mutlu olmaz mıydı hiç?Yanında biricik ablası vardı.Başka ne isteyebilirdi ki?Stephanie sevinçle bağırdı.''Yuppii!Canım ablam benim!''

Saat çok geç olmuştu Stephanie ablasına saatin kaç olduğunu söyledi.

Aile Sefası

Aile Sefası

Similar topics

Similar topics