Eğer Aşksa, Ruhumu Teslim Etmeye Hazırım Ona

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Hayatımda ilk kez bu kadar huzurlu ve güvende hissediyordum. Başını başıma doğru eymişti. Ortam sessizdi, duygularımızla anlaşıyorduk. Onun yanındayken bu davranışları benim değerli olduğumu hissettiriyordu. Bu çok güzel bir duyguydu ve hiç bitmemeliydi. Benim şarkılarımdan birini mırıldanmaya başladı ve barmeni çağardı Max. Ne yapacağını merak ediyordum ve gözlerim dudaklarının hareketlerindeydi. Kalbim, kalbiyle temas etmezse ölecekmişim gibi geliyordu. Max'e bırakmıştım kendimi. İçimden gelenlere göre hareket ediyordum. Akıntının beni götürdüğü yere gidiyordum. Sonunda kor ateşler bile olsa Max yanımda olunca herşeye razıydım. Bu ben olamazdım. Gerçektende kendimi tanıyamıyordum. Annemin babamı sevdiği gibi, Romeo'nun Juliet'e olan aşkı gibi bir aşk olamaz sanıyordum. Ama benim aşkım, hissettiklerim şuan hepsinin üzerindeydi. Yanındayken zamanın akmamasını, tamamen durmasını diliyordum. Sözler kilitleniyor, dudaklarımdan çıkmıyordu. Aldığım nefes neşe, aşk ve heyecan veriyordu. Herşeye hazırdım, ölüme bile ...

'' Max, daha öncelerde yani hakkında bir kaç şey duymuştum, hep kısa sürüyordu ilişkilerin. Belki saçma bir konu oluyor bu ama ben korkuyorum. Ben onlar gibi değilim. Sanırım neden bahsettiğimi anlamışsındır. Buradan çıkıp evine gitmeyeceğiz yani yatağına...''

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Barmen sonunda gelebilmişti ama Max içkiden çoktan vazgeçmişti. Barmeni tanıyordu, dost denilebilecek kadar yakın sayılabilirlerdi. Evlerine en yakın bar olduğu için huzursuz olduğu zamanlarda tek başına buraya gelir ve barmenle dertleşirlerdi. Bazen adını bile bilmediğin insanlar seni sadece yanında bir çanta gibi taşıyan dostlardan daha iyiydi. Barmen’e bakarak "Çoktan vazgeçtim, bu anı unutmak istemiyorum?" dedi ve barmen’e göz kırptı, o da gülümseyerek yan taraftaki masaya siparişlerini götürdü. Eve gitmek zorunda olması moralini sıfıra indirmişti. Saat kız kardeşinin onu sorguya çekeceği kadar geç olmuştu. Beyaz yalanlar söylemek zorunda kalacaktı. Hiç olmayan şeyleri ve yaşanmayanları onu inandıracak bir şekilde geçiştirerek anlatacaktı. Kolay inanmadığı ve güven sorunu yaşadıkları için anlatacaklarını detaylarıyla düşünmesi gerekiyordu.

'' Max, daha öncelerde yani hakkında bir kaç şey duymuştum, hep kısa sürüyordu ilişkilerin. Belki saçma bir konu oluyor bu ama ben korkuyorum. Ben onlar gibi değilim. Sanırım neden bahsettiğimi anlamışsındır. Buradan çıkıp evine gitmeyeceğiz yani yatağına...''

Sessizlik bozuldu. Max, göz ucuyla Sally’ye baktı. Ateş viskisi etkisini gösteriyor olmalıydı bu sözler bilinçli söylenmiş olamazdı. Cümlenin sonuna doğru ciddileşen vurgular Max’i alt üst etmişti. Bunları nasıl düşünebilirdi ki her şey altüst olmuştu. En başından beri kafasında bunlar mı vardı? Max’in eski ilişkileri… Elini omzundan indirerek masaya bıraktı. Bardağın dibinde sağa sola hareket eden son damlaları da içti.

“ Neden kendin için böyle bir şey düşünüyorsun ki? ”

dedi ve sadece kendini işaret ederek bir ateş viskisi istedi. Kendini Max’in gözünde bu kadar değersiz insanlarla birlikte görmesi tuhaftı, özellikle kollarının arasındayken. Mutluluğu sona ermişti sadece nefes alıp verebiliyordu. Zor geçen günler tekrar mı başlayacaktı. Başını her yastığa koyduğunda kafasına takılan şarkı sözlerine kalkıp beste mi yapacaktı. Anlaşılan yalnızlığın sonu yoktu.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Max'e söylediklerimden sonra Max benden uzaklaşmıştı. Evet, hiç doğru bir şey söylememiştim. Olanlardan sonra bunu söylemek saçmalıktı. Usulca ellerini ve bedenini benden ayırdı. Barmene işaret yaparak bir ateş viskisi daha istedi. Gözüm hayla ondaydı, sanırım viski başıma vurmuştu. Böyle saçmalamazdım normalde ama bugün herşey anormaldi. Max şaşkın bir şekilde cevap verdi.
“ Neden kendin için böyle bir şey düşünüyorsun ki? ”

Hemen durumu toparlamalıydım, Max'i kaybedemezdim. Olamazdı! Max'in elini tuttum, sıcaklığı gitmiş tam aksine moreli bozulmuştu. Bunu hissedebiliyordum. Yüzündeki o mutluluk yerini hüzüne bırakmıştı ve bunun nedeni benim saçmalıklarımdı. Diğer elimi başıma koydum, feci bir ağrı saplanmıştı başıma. Max'in yanlış anladığını söyleyip kendimi affettirmem gerekiyordu. Canım acıyordu, saçmalıklarım sonunda harika gidebilecek bir ilişkiyi bitiriyordu hemde ilk dakikadan. Bu sefer bitirmeyecektim. O viskinin hücrelerimi yemesine iznim yoktu, Max'le aramı bozamayacaktı. Derin bir nefes aldım, Max'in elini daha da sıkı tuttum. Gözlerini kaçırmıştı ve başını bana doğru çevirerek bana bakmasını sağladım.

'' Max afedersin. Öyle demek istememiştim. Sanırım, sanırım viski başıma vurdu. Geldiğimden beri tek söylediğim doğru seni sevdim. Yanlış anlamanı istemiyorum beni. Sadece benim için bir gecede bitemeyecek kadar değerlisin. Ama sen yani... Öyle bir şey düşünüyorsun demek istemedim. Kendim içinde böyle düşünmüyorum ... Of Max özür dilerim...''

Sözlerimi bitirdiğimde Max'in elinden elimi çekmiştim. Sanırım istemiyordu artık beni. Gözlerimden akan bir damla yaş masanın üzerine düştü. Başımı öne eymiştim. Max ise söylediklerimi dinlemişti. Kusursuz yüzüyle bana bakıyordu ama ben yere bakıyordum. Keşke bunları söylemeseydim diye düşünmekten başka bir şey yapamıyordum. Bir an için başımı kaldırdım ve Max'e baktım hala bana bakıyor mu diye , hala bakıyordu. Bir cevap vermesi gerekiyordu ama öyle değil mi? Aptalsın dese bile haketmiştim. Evet aptaldım belkide bugün hiç iyi değildim. Tek doğrum Max'i sevdiğimdi. Tekrar göz yaşlarıyla ıslanmış yüzümü önüme eydim ve Max'ten gelecek cevabı bekledim...

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Max’in soğuyan davranışlarını sonunda Sally anlayabilmişti. Onu bu kadar üzen şey bir an içinde olsa Max’in onu tek gecelik bir ilişkiden farksız görmesini düşünmesiydi. Söylediklerini pek dikkate almıyordu çünkü zamanla Sally kendini ister istemez bırakmıştı. Onun gözlerine ilk kez baktığında gördüğü parıltılar yerini uykulu ve neredeyse kapanmak üzere olan gözlere bırakmıştı. Şu dakikadan sonra yaşananlar kesinlikle aklında kalmayacaktı. Kendini kaybetmeden önce hatırladığı son şey “bende seni seviyorum” olacaktı. Sally, Max’in elini tuttu ve onu fark etmesini sağlayacak şekilde sıktı. Konuşacak bir şey kalmamıştı. Yaşananlar tamamen hafızasından silinip gidecekti.

'' Max afedersin. Öyle demek istememiştim. Sanırım, sanırım viski başıma vurdu. Geldiğimden beri tek söylediğim doğru seni sevdim. Yanlış anlamanı istemiyorum beni. Sadece benim için bir gecede bitemeyecek kadar değerlisin. Ama sen yani... Öyle bir şey düşünüyorsun demek istemedim. Kendim içinde böyle düşünmüyorum ... Of Max özür dilerim...''

Canını yakmaya başlayan elini Max’in üzerinden çekti. Max sadece önüne bakarak ateş viskisini yudumluyordu. O ise sağa ve sola yalpalanıyordu. Gözlerinden akan bir damla yaş masanın üzerine düştü. Max ne olduğunu anlayamamıştı, ona dönerek ağlayacak kadar yersiz bir duyguya neden kapıldığını anlamaya çalışıyordu. Kafasını kaldırarak Max’e baktığında hala ağlıyordu hemen başını tekrar eydi ve ağlamaya devam etti. Zaten morali bozuk olması yetmezmiş gibi içi de parçalanmaya başlamıştı. Sally,kendi duygularını ifade etmekte zorlandığı için olaylar bu noktaya gelmişti. Max kendinde bir neden aramaktan vazgeçerek ayağa kalktı,çantasını Sally'nin koluna taktı ve onu elinden tutarak sürüklemeye başladı. Yürüyemeyecek bir hale gelene kadar içki içmesinin de nedeni farklı olmalıydı. Onu barın kapısından dışarı çıkartarak nazikçe duvara dayanmasını sağladı.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Max hiç bir şey söylememişti. Sadece yüzüme baktı ve içi burkulmuş bir ifadeyle ateş viskisinden bir yudum daha aldı. Dayanamıyordu sanırım, anlayamıyordum hissettiklerini, kendim ne yapmaya çalışıyordum bunu da bilmiyordum. Tek şeyden emindim Max'e deliler gibi aşıktım. Saçmalıyordum, içki bana dokunuyordu ne diye içmiştim ki? Başım dönmeye başlamıştı. Max koluma kibarca çantamı taktı ve elimden tutarak beni bar kapısından dışarıya çıkardı. Neredeyim diye düşünüyordum, kendimi kaybetmiştim. Hepsi annemin yüzündendi. İçmemin sebebi oydu ama o olmasaydı Max'lede bu yaşananlar olmayacaktı. Çok acı verse bile bunları yaşadığımdan hiç pişman değildim sadece son dakikalarda yaptığım aptallıktan dolayı pişmandım. Bar kapısından çıktık ve Max benim yavaşça duvara yaslanmamı sağladı. Ne olduğunu anlayamıyordum. Nolmuştu bana? Başım lunaparktaki oyuncalardan bin kat hızlı dönüyordu. Gözümü Max'e odakladım ve şimdide sarhoşlukla karışık aşk sarhoşluğu yaşıyordum. Ağlıcaklı bir sesle Max'e sıkı sıkı sarıldım ve kısık , ağlayan bir sesle '' Seni seviyorum... Özür dilerim'' dedim.

Genelde her içtiğimde böyle olurdum, duygularımı normalde asla dışa vuramazdım ama söyledim ya bugün hiçte normal bir gün değildi. Max'ten başka bir düşünce yoktu aklımda. Gözlerim ondan başkasına bakmıyordu. O sırada gök gürlemesi ile birlikle mor bir ışık belirdi gökyüzünde. Daha sonra şakır şakır yağmur yağmaya başladı. Umrumda bile değildi, yağmuru hissetmiyordum sadece Max'i hissediyordum, ne tenim ne gözlerim ondan başkasını görmüyordu. Burnumu burnuna değdirerek gözlerine baktım. Nefesini yüzümde hissedebiliyordum. Yüzümüze düşen her yağmur tanesiyle beraber sarhoşluğumda geçiyordu ama hala aşk sarhoşuydum. Max'ten ayrılmak, bugeceyi bitirmek istemiyordum ama Max'inde gitmesi gerekiyordu. Kollarımı boynundan doladım ve burnumu burnundan çekmeden nefesini hissetmeye devam ettim.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Sally neler yaşadığını anlayamıyordu. Kendini Max’in kollarına bırakarak ona sıkı sıkı sarıldı ve mırıldanmaya başladı. Max sadece bu durumu idare etmeye çalışıyordu. İlk başta çok utangaç davranmıştı şimdiyse hiç düşünmeden kendini bırakmış ve ağlıyordu. Gök gürlemesinin ardından başını yukarı kaldırdı ve yağmur damlarının suratına çarpmasına izin verdi. Huzur verici bir hava vardı. Max her zaman yağmurda yürümeyi ve dolaşmayı çok severdi ama yanında ona eşlik edebilecek biri şuan için hazır değildi. Uzun süre öylece kalarak ıslandıktan sonra Sally’ Max’e yaklaşarak burun buruna geldi Max’in gözlerinin içine zaman zaman bakıyor ve sonra gözlerini tekrar kapatıyordu. Soğuyan bedenlerinden dumanlar yükseliyordu. Sally boğulacak gibi hızlıca nefes alıp veriyordu. Max’in dayanma gücü artık tamamen tükenmişti. Gözlerini kapatarak dudaklarını Sally’nin dudaklarıyla birleştirdi. Aklı ellerinden kayıp gitmişti. Bundan sonra olacaklar belliydi. Kendini fazla kaptırdığını görünce aniden birkaç adım geri çekilerek başını yere eydi. Nefes nefese kalmıştı. Yutkunmaya çalıştı ve yere yığılmamak için Sally’nin tam karşısındaki duvara tek kolunu dayayarak destek aldı. Kendini zorlayarak konuşmaya başladı.

“ Evet ne diyorduk şimdi herkes kendi evine gidiyor ve çok yakın bir zamanda belki de yarın… ”

diyerek cümlesini yarıda kesmek zorunda kaldı. Tek kolu hala duvarda ve başını öne eymiş bir şekilde neredeyse boğulacaktı.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Yağmur üzerimize damlalarını bırakıyordu. Kalbimin hızlı atışı nefesimide etkilemişti. Gözlerim açılıp kapanmaya başlamıştı. Max' in gözlerine her bakışımda bir kat daha büyüleniyordum. Birden Max'in daha da yaklaştığını hissettim, dudaklarım dudaklarıyla birleşmişti. Buna itirazım olduğu söylenemezdi. Fazla kaptırmıştık ki birden Max geri çekildi, nefes nefese kalmıştık. Tek kolunu duvara dayadı ve ayakta durmaya çalışıyordu. Bende nefes alamıyordum, elimin göğsüme koydum ve iki kez öksürdüm. Kalbim deli gibi çarpıyordu ama artık durması gerekiyordu. Eve gidecektim, vakit gelmişti ve ailemin karşısına böyle çıkamazdım. Derin bir nefes aldım, ciğerlerim acıyordu. Kendimi Max'e doğru döndürdüm ve dudaklarından çıkan sözleri dikkatle dinlemeye başladım.

“ Evet ne diyorduk şimdi herkes kendi evine gidiyor ve çok yakın bir zamanda belki de yarın… ”

Sözleri yarım kalmıştı, nefes alamıyorduk ikimizde. Tıkanmıştık. Bu çok kötü bir durumdu ama halimizden memnun görünüyorduk. Sırtımı ve tek bacağımı duvara yasladım. Max'in gözlerine baktıktan sonra yüzümde bir gülücük oluştu. Bugece bitmeyecekti. Hep devam edecekti bu sevgi. Aşk sınırlanmayacaktı. Ama eve gidince aileme ne diyecektim. Stephanie kesin beni bekliyordu. Amaan sanki çok umrumdaydım. Gülmeye devam ederek konuşmaya başladım, nefesimi toparlamıştım.

'' Yarın? ... O yarınlar hiç bitmeyecek. Yarın, öbürsü gün... Hep görüşeceğiz. Gerçe bize göre zor ama. Evde bile nefes alışımız takipte. ''

Max'e elveda demek ve eve dönmek istemiyordum. Hep burada yanında kalmak istiyordum ama biraz daha oyalanırsam gidecek bir evim kalmayacaktı. Hem zaten bu ıslak giysilerle bekide annem eve almayacaktı. Elimi Max'in yanağına koydum ve yarın ki görüşme için bir şey söylemesini beklemeye başladım.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Max, kontrolünü kaybedip böyle bir şey yapmasına sinirleniyordu. Ne olursa olsun bunu yapmamalıydı, her şeye bu kadar hızlı başlamak ona doğru gelmiyordu. Bu dar sokakta ikisi de yağmurdan sırılsıklam bir haldeydi. Üstlerindeki kıyafetler yavaş yavaş üzerlerine yapışıyordu. Başını sağa ve sola sallayarak kaldırdı ve Sally’ye baktı. Sırtını duvara yaslamış Max’e bakarak gülüyordu. Konuşamaması onun hoşuna gitmişti, belki de sadece sarhoş olduğu için bunu genel tavır olarak benimsemişti. Ara sıra tuhaf bir konuşmayla söyleniyordu. Ses tonu tamamen değişmişti. Max’den daha kötü bir halde nefes alıp veriyordu. Göğsü hızla şişiyor ve biranda içindeki tüm havayı yitiriyordu. Gözlerini kapamaya fazlasıyla alışmıştı, zorlanarak gözlerini açtı ve sesini Max’in duyabileceği bir şekilde yükseltti.

'' Yarın? ... O yarınlar hiç bitmeyecek. Yarın, öbürsü gün... Hep görüşeceğiz. Gerçi bize göre zor ama. Evde bile nefes alışımız takipte. ''

Gülümseyerek elini Max’in yanağına koydu ve umulmadık bir beklenti içinde ağzından birkaç şeyin çıkmasını bekler gibiydi. Tamamen sarhoş bu kesin diye sadece dudaklarını kıpırdattı. Bunu farklı anlamlara çekerek cevap olarak kabul ettiğini anlamıştı. Daha fazla kalırlarsa orada uyuya kalacağını düşündü. Ay sanki ışığını kesmişti. Kalbi çok hızlı çarpıyordu ve onu içinden söküp atamıyordu sanki dört duvar içinde hapsolmuştu. Yaşadıkları son sahneleri unutmasını diliyordu yaptığı şeyler hiç doğru değildi, başka bir yerde başka bir zamanda tekrar karşısına çıkmayı düşündü, çok düşük bir ihtimal de olsa peki ya unutmazsa diye düşünmeye devam etti. Sally’nin ölümü bekler gibi karşısındaydı, hiç hali kalmamıştı.