Eğer Aşksa, Ruhumu Teslim Etmeye Hazırım Ona

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Max'in ağzından sözlerime cevap olarak hiç bir şey duyamamıştım. Elim hala onun o pürüzsüz yüzündeydi. Başımın dönmesi biraz azalmıştı ama hala nefes almakta güçlük çekiyordum. Aslında herşey çok anormal değildi, normal bir gündü başlarda, bu bara gelene kadar. Eminim ki bu bar hayatımın dönüm noktası olacak. Bundan sonra herşey tek taraflı bile olsa çok farklı olacaktı. Max'yen bir daha haber alamayıp, yıllar sonra karşılaşmayı bekleyemeyecektim. Kendimi biraz daha ona yaklaştırdım. Yağan yağmur şiddetini daha da arttırmıştır, adeta bardaktan boşalırcasına yağıyordu. İçkinin etkisi geçmeye başladıkça başımda ufak ufak ağrılar hissediyordum. Derin bir nefes daha aldım ve sözlerime başladım.

''Max, bugün herşey burada bitmeyecek di mi? Yıllar sonra bir yerde karşılaşmayı beklemeyeceksin? Ben...ben buna dayanamayacak kadar aşık oldum sana. Lütfen gitme, biraz daha kal yanımda...''

Sözlerimi bitirdiğimde elimi Max'in yüzünden indirmiş, boşta duran elini tutmuştum. Ne yaptığımın belkide farkında değildim. Sadece seviyordum, aşıktım. Kendimi içimden gelen duygulara bırakmıştım. Bugeceden sonra keşke söyleseydim dediğim bir şey kalmamalıydı. Gitmemeliydi, bitmemeliydik... Nefes aldıkça yanımda olmalıydı. Bu dakikadan sonra onsuz olmazdı, olamazdı. Kalbimden onu atamazdım. Yağmur yağmasına rağmen bana sıcak basıyordu. Bu heyecanın yan etkisi olmalıydı. Hayatımda ilk defa bu kadar kör olmuştum. Şuan Max'in yanımda olması için herşeyi yapabilirdim. Hemde herşeyi...

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Sally’nin aklında nelerin olduğunu anlamayı çok isterdi. Sürekli farklı şeyler düşünerek alakasız sözleri ciddi konuşmalarla tamamlıyordu. Söylediklerinden anladığı tek şey hala onun tek gecelik ilişkileri düşündüğünü ortaya koyuyordu. Max artık bundan çok sıkılmıştı, dönüp dolaşıp aynı noktaya geliyorlardı. Bunun sebebi Sally’nin kendini çabucak kaybetmesiyle ama yapacak bir şey yoktu. Yanlış düşünmemesi için hiçbir şey söylemeden ona bakıyordu. Yüzündeki kızarıklar geçmişti, aklına gelen şeyleri sonunu hiç düşünmeden ağzına geleni söylüyordu.

''Max, bugün her şey burada bitmeyecek değil mi? Yıllar sonra bir yerde karşılaşmayı beklemeyeceksin? Ben... ben buna dayanamayacak kadar aşık oldum sana. Lütfen gitme, biraz daha kal yanımda...''

İçini çekerek etrafına baktı, yağmur şiddetini arttırmaya devam ediyordu. Konuşması bittiğinde elini Max’in yanağından kaydırarak aşağılara doğru indirdi ve elini tuttu. Max’in canını yaktığını fark etmeyerek elini tüm gücüyle sıkıyordu. Bırakmak istemediği eli dayanamayarak salladı ve bıraktı. Evine gitmesi gerektiğini düşünecek halde değildi. Biraz daha, biraz daha… Saat sabahın beşine gelmek üzereydi, yirmi yaşındaki bir bayan için bile geç sayılabilirdi. Sırtını ve bacağının tekini katlayarak duvara dayamış uyuyordu. Çantasının omzundan yavaşça kayarak altlarındaki su birikintisine düşmesiyle ikisinin de üstü maffolmuştu. Max böyle şeyleri önemsemezdi. Elinde tuttuğu sırılsıklam ceketi Sally’nin arkasından geçirerek üstüne kapadı ve buna karşılıklı gülmeye başladılar. Artık ayrılık vakti gelmişti bunun farkındaydı. Tüm gün uyumasaydı, Max de bu saate kadar gözlerini açık tutamazdı hem de içkisiz…

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Farkında olmadan olduğum yerde uykuya dalmıştım. Ellimi serbest bıraktığımda ise çantam yerde oluşmuş küçük su damlalarından bozma gölün içine düştü. Düşmesi ile su damlacıkları büyük bir hızla Max'in ve benim üzerime gelmişti. Mafolmuştuk fakat Max bunu önemsemiyor gibiydi. Elindeki ıslanmış ceketini arkamdan geçirerek nazikçe omuzlarıma bırakarak üzerimi kapamıştı. Bu davranışının üzerine ikimizde elimizde olmadan gülmeye başlamıştık. Vakit ayrılıktı, hissediliyordu. Peki ne zaman görüşecektik? Biraz daha durursam burada uyuyacağım kesindi. Max'in gülen yüzüne yaklaştım ve yanağına bir öpücük kondurdum.

'' Görüşürüz... Ortalıktan kaybolma tamam mı? Seni özleyeceğim.'' dedim ve ilk onun gitmesini bekledim. Çünkü eğer ilk ben gidersem geri dönüp gitmeyelim diye yalvaracaktım ama burada kalacak gücüm kalmamıştı. Sadece Max'in yüzüne bakıyordum ve gitmesini bekliyordum. Peki nasıl görüşecektik? Nasıl haberleşecektik?Baykuşlar la mı? ...Sanırım öyle olacaktı. Son bir kez sarıldım ve kokusunu içime çektikten sonra geri çekildim. ''İlk sen gitsen iyi olur. Yoksa ben gidemem.'' dedim.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Sally biraz daha yaklaşarak yanağına bir öpücük kondurdu. Eski bakışları yüzünden siliniyor ve artık utanma duygusunu yitiriyordu. Her an her şeyi yapabilirdi. Max ona karşılık vermeyerekartık ayrılmaları gerektiğini anlatmak istiyordu. Gözlerini kaçırarak geri çekildi. Ellerini ceplerine koyarak duvara yaslandı ve bitmek bilmeyen yağmura nefes vererek gözleriyle havadaki buluşmayı takip etti.

'' Görüşürüz... Ortalıktan kaybolma tamam mı? Seni özleyeceğim.''

dedi ve Max sadece “ben de…” diyerek geçiştirdi. Yaşam sevincinin içinde durduğundan emin değildi, sözcükler bittiğinde sustu ve konuşmadı. Bu saatten sonra her geçen dakika Sally’e zarar olarak geri dönecekti. İlk onun gitmesini bekleyerek barda biraz düşünmeye fırsat bulmak istiyordu ama Sally ayrılmak bilmiyordu. ''İlk sen gitsen iyi olur. Yoksa ben gidemem.'' diyerek Max’i zorlamaya başladı. Durumu kötü olan Sally’ydi. Max tüm gün burada bekleyebilirdi onun için bir sorun yoktu. Zaten gitmek zorunda kalacağını düşünerek rahatlığını bozmadan gülümsemeye başladı. Uzun süre inatlaşarak beklediler, yine de onun bu haline dayanamıyordu. “Tekrar bara girmeyeceğinden emin olmalıyım” diyerek başını salladı. Artık Sally’e yol gözükmüştü. Artık Max bu hayatta kaybedecek bir şeyi olduğu için korkmaya başlıyordu. Önce üşüyor sonraysa kavruluyordu. İçtiği her damla içindeki bu yaraya vuruyordu. Bunları düşünerek sıkılmaya başlamıştı, bu rüyadan uyanmak ona zor geliyordu.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Onu özleyeceğimi söylediğimde sadece onunda öyle olduğunu söylemişti. Artık gitmemiz gerektiğini anlatmaya çalıştığı çok açık ortadaydı. Haklıydıda , birazda bayılacaktım hemen gitmesem. Ama önce o gitmezse de asla gidemezdim, onun gitmesini bekledim ama o sırtını duvara yasladı ve hala bekliyordu. Anlaşılan pes etmemi istiyordu ama pes etmemiştim. Bekledik durduk ve sonunda Max'in dudakları aralandı, dışardaki soğuk havaya temas eden nefesi havada sigara içercesine dumanlar oluşturuyordu. Konuşmaya başlamıştı. “Tekrar bara girmeyeceğinden emin olmalıyım” dedi ve başını salladı. Sanki muzur bir çocukmuşum gibi...

''Tamam gidiyorum...'' dedim ve bir kaç adım ilerledim. Arkadama baktım ve Max benim gözden kaybolmamı bekiyordu. Bayağı ilerledikten sonra artık bar görünmezlere karışmıştı. Max'ten hemen ayrılmamak için eve cisimlenmemiştim. Max' te evine gitmişti. Artık umrumda değildi eve gidince vereceğim hesap, annemle edeceğim kavga... Üzerimdeki cekete Max'in kokusu sinmişti. Yakasını burnuma götürdüm ve kokusunu içime çektim. Başım hafif ağrımaya devam ediyordu. Hayatımın en güzel günüydü bugün. Bundan sonra hiç bitmeyecek bir hikaye olmalıydı bu. Evden içeri girdim ve sessizce odama çıktım. Günlüğümü alıp bugün olanları yazmaya başladım. Derin bir nefes aldım ve Max'in ceketini yatağımın baş ucuna koyarak yanına uzandım. Gözlerimi kapattım ve bugün olanları düşünürken rüya alemine dalmıştım...