Doğum Günü Partisi

Gezgin

Lanet olası bu yerde Bill'e yolladığım büyüye olan konsantrem yüzünden içerdeki Antonio'nun benim büyümü engellemek için yolladığı büyüyü görmemiştim. İçerdeki çığlıklar ve onu takip eden gürültü bulutu kulaklarımı açmıyordu. Hala Bill'e odaklanmıştım. Ona yapacağıma başka bür büyü bulmaya çalıyordum. Ama önce Antonio'u engellemem lazımdı. Hızla asamı ona doğrulttum. Tam bir şeyler mırıldanacaktım ki onun büyüsü ile geri sendeledim. Etrafı korumaya almıştı. Aaron'un yerinden kalktığını gördüm. Yüzündeki ifade benimkiyle aynıydı. Ryan bir anda içeriye girdi. Aaron'nun ona doğru yaptığı büyüyü engelledi. Ardından Bill'e yolladığını zannettiğim büyüyü engellemişti. Birden Bill'e doğru ilerlerken üstüme doğru gelen büyüleri fark ettim.
-Protego Totalum!
Büyüyü yapmıştım. İki büyüyüde engellemiş gibiydi. Ama biraz zorlanmıştım. Etraftaki çığlıklar kulaklarımı yakıyordu resmen. Artık dikkatim dağılmıştı. Asamı bir kez daha doğrulttum. Bu kez Bill'e değil Antonio'ya doğrultmuştum.
-Üzgünüm dostum. Sersemlet!
Büyüm ona doğru ilerlemeye başlamıştı. Hızla gidiyordu. Ondan kurtula bilirdi. Çok kolaylıkla yapabilirdi. Ama ben onu değil Bill'i istiyordum.

RP OUT: Bill yazıncaya kadar yazmıyoruz

Gezgin

Angela'nın öğücüğünden sonra, sanki dondurma büyüsü yapılmış gibiydi. Etrafımdaki kargaşa bir anda yok oluvermişti aniden. Beklemediğim kişiden beklemediğim bir anda beklemediğmi bir hamle gelmesi beni oldukça şaşırtmıştı açıkçası. Onun Neithan'la birlikte olduğunu sanıyordum. Fakat bu pek de umrumda değildi. Etrafıma şöyle br baktıktan sonra Angela'ya baktım ve yüzümde hafif bir tebessüm oluştu. Bu oldukça hoşuma gitmişti. Beni savunması, Bana güvenmesi ve herşeyden önce beni etraftaki kimseye aldırmadan öpmesi tabiki. Birkaç dakika sonra Angela sahneye fırladı ve söyleyecekleri şarkıyı Bana armağan etti. Bu çok hoşuma gitmişti. Benim için bir kabustan farklı olmayan bu doğum günü rüya gibiydi artık. O andan itibaren gözlerim parti deki kimseyi görmüyordu, sadece bir çift göz. Sadece Angela vardı sanki orda. Etrafımdaki herşey silinmiş gibiydi. Şarkılarını bitirmişlerdi fakat ben hala hayran dolu bakışlarla süzüyordum Angela'yı. Birden birşey oldu. Neithan;"Üzgünüm Bill. Sectumsempra!" Bana birşeyler yapacağını biliyordum fakat hatırlamam gereken son şeyin Ange'nin gözleri olduğunu düşünürek, Ange'ye baktım. Ama tam olarak öyle olmadı çünkü laneti Antonio engellemişti. "Protego! Neithan ne yaptığını sanıyorsun sen. Hayır sakın bunu deneme!" O anda Neithan'ın asası Antonio'ya çevrildi ve ona bir büyü gönderemeden Antonio hızlı davranıp;"Protego Totalum!" büyüsü ile onu etkisiz hale getirdi. Artık sıra bendeydi ve asamı çıkartıp Neithan'a doğru yürüdüm. Yapacağım büyüleri biliyordum. Az önce gördüğüm manzara karşısında benide engellemeye çalışacaklarını biliyordum, temkinliydim. Hazırlıklıydım. Birtakım düşünceler arasında yürürken Antonio'nn sesini duydum."Baron! Bill'e dikkat et!" Bu sözlerden sonra sadece hafifce gülümsemiştim. Baron'ın sesini duydum karmaşanın içinden."Yerinde kal Bill! Petrificus Totalus!"Soğukkanlı birisi olmasaydım çoktan panik yapıp herşeyi mahvetmiştim. Bana yoladığı büyüyü engellemeye çalışırken bir ikincisini gönderdi"Expelliarmus!""Pretego Totalum!"Bana yolladığı büyüleri engelledikten sonra ona bir büyü gönderip Neithan'a cezasını vermem geretiğini düşündüm."Üzgünüm dostum, Petrificus Totalus!"Artık sıra Neithan'a gelmişti. Ona yapacağım büyü büyük bir olasılıkla partidekileri şaşkına çevirecekti fakat buna aldırış etmeden ona doğru yürümeye devam ettim. Önümde hiçbir engel yoktu ve Neithan karşımdaydı."Beni seçtiği için çok sinirli olmalısın dostum. Bunu kendine yediremiyosun herhalde. Üzgünüm ama bu gece seni yaralamayacağım, seni yok edeceğim.Magicus Extremos!" Büyümü güçlendrdikten sonra artık Neithan'a sadece tek bir büyü ile engellenebilecek olan özel bir lanet gönderiyordum"Kritus" Yaptığım büyü engellenmediği durumda geriye sadece Neithan'ın külleri kalacaktı.

Gezgin

Neithanın yaptığım büyüyü engellemesine sinir olduğum ne yapacaktım heryerden çığlıklar yükseliyordu.
Neyseki Neithan'ın yolladığı bana doğru gelen sersemletme büyüsünü zamanında farketmiştim.
Protego!
Baron'un sesi kulaklarımı zorluyordu Bill'e komut verip duruyordu.
-Yerinde kal Bill! Petrificus Totalus!
Daha ne olduğunu anlayamadan sasıyla kıvarak hareketler yaptı. -Expelliarmus!
Hey neler oluyordu herkez niye benim büyümü kullanıyordu nede olsa o büyüyü ilk ben kullanmıştım yine oluyordu bu seferde Bill kullanıyordu onu.
-Pretego Totalum!
Sonra, Bill'in öfke dolu haykırışları duyuldu ve oda ne şimdiye kadarki gördüğüm en güçlü ateş büyüsünü yaptı, zabani ateşi.
-Beni seçtiği için çok sinirli olmalısın dostum. Bunu kendine yediremiyosun herhalde. Üzgünüm ama bu gece seni yaralamayacağım, seni yok edeceğim.Magicus Extremos!
Büyüsünü güçlendirmeyi nasılda becermişti ve şimdi korktuğum sözleri söyledi.
-Kritus!
Büyükbabam evet büyük babamın sadece bana söylediği sır gibi tutulan büyü geldi aklıma ama yapamazsam tüm bu insanlar öle bilirdi. Tüm kuvvetimi topladım asamı Bill'in asasına çevirdim ve büyülü kelimeleri haykırdım.
-Mrita!
Olmuştu işte büyü Bill'in asasına girmişti tekrar hiçbir yer yanmamıştı dikkatimi toplayıp tekrara asamı Bill'e doğru salladım.
-Tarantalegra!

Gezgin

İçerisinin toz duman olmasından dolayı havada uçan büyüleri görmekte zorluk çeken Marcus Bill’e yaptığı büyünün etkisini görmek için Bill’i ararken büyünün kendisine doğru geldiğini fark etti. Daha önce de büyü sekmiş ve ona gelmişti. Ama bu sefer umudu vardı. Asla pes etmeyecek ve bu büyüyü engelleyecekti. Aklına gelen ilk büyüyü uyguludı.” Protego Horribilis” Büyünün kendi etkisini göstermesiyle kaybolan mor ışık sonrası içinde harekete geçen canavar Marcus’u artık yönetmeye başlamıştı. Büyüsünü engellemek için Ryan’ı ararfken acımasızca bir ses duydu. Gördüğü manzara ise gerçekten şaşırtıcıyd. Üç Hufflepuff’lı Neithan’ı sarmıştı. Ve o sırada da çok önemli bir büyünün sözleri söyleyen Bill’i durdurma görevi Marcus’a düştü. Ve Kritus Lanetini durdurmanın tek yolu olan büyüyü söylemek üzere harekete geçti. Ama geç kalmıştı. Büyüyü söyleyen Antonio onu durdurmuştu.Büyünün Kritus lanetini engeller engellemez beklediği fırsat çıktı. Karşısında duran Bill'i şimdi parçalamak istiyordu. Ve o da içinden geçen düşünceyi uyguladı.

“İncarcerous"
Asasından çıkan uzun kalın iplerin Bill’ı boğmak üzere harekete geçmesini gören Marcus büyük bir zevkle etrafı icelerken yandan gelebilecek bir büyüyü karşı da hazırda bekliyordu. Eğer bir düello varsa o asla kaçmazdı. Sonuna kadar savaşacak ve kazanacaktı.

Gezgin

Neithan'a gönderdiğim lanet'in keyfini çıkaramadan birinin karş büyüyü haykırdığını duydum;"Mrita!" O kişi Antonio idi. Neithan ölüme çok yaklaşmıştı fakat hayatını Antonio'ya borçluydu. Yaptığım büyüyü etkisiz hale getirmek için gereken sözleri partidekilerin hiçbiri bilmiyor sanmıştım, ama yanılmışım. Antonio'nun bu tür sihirlere olan ilgisini gözden kaçırmıştım ve bu bana pahalıya mal olmuştu. Gönderdiğim lanet yüzünden herkes bana öfke dolu gözlerle bakıyordu. Neithan'ın hamle yapmasını bekliyordum fakat ilk hamle Antonio'dan geldi."Tarantalegra!" Hiç birşey olmamıştı. Çünkü sözleri yanlış söylemişti. Ona bakarak hafifçe gülümsedim ve tam Neitan'a dönüp asamı kaldırdığım anda birinin haykırdığını duydum.“İncarcerous"Çok zekice bir hamleydi. Kesinlikle temiz bir büyü idi. Fakat asam elimde olduğu için seri bir hareketle engelleme büyüsünü yapmam hiç zor olmadı."Pretego Totalum"Bu büyünün bu akşam çok işime yaradığı yadsınamaz bir gerçekti. Marcus'un büyüsünü engelledikten sonra tam da ona yakıştığını düşündüğüm bir büyü için tekrar kaldırdım asamı."Yuspar Avorus Maxima" Kaybedecek hiçbirşeyim yokmuşcasına dört bir yanıma lanetler yağdırıyordum. Kontrolümü tamamen kaybetmiştim artık. Gönderdiğim her lanet'in ardından pişmanlık duysamda kendime hakim olamıyordum.

Gezgin

Rosalie bir anda başlamış kapışmaya anlam veremiyordu. Ayrıca bu olaya Marcus’ unda katılması onu epeyce sinirlendirmişti. Şimdi tek yapmak istediği ise Marcus’ un kolundan tutup buradan ayrılmaktı. Kendi binasından erkeklerde olsa Marcus ile kapışmalarına gerçekten çok sinirlenmişti. Çünkü onu seviyordu ve ona zarar gelmesinden çok korkuyordu. İlk defa birine böyle bağlanmıştı, onun canının gözlerinin üzerinde yanmasına nasıl dayanabilirdi ki? Partinin başındaki mutlu tebessümü silinmişti… Şimdi kızgın ve asi bakışlar ile Bill ile Antonio’ a odaklanmıştı. Evet işte şimdi gerçekten çok sinirlenmişti. Bir bayan olabilirdi ama asla bu sevgilisi orda kavga ederken saf saf bakınacağı haline gelmezdi. Caprice’ e baktı yalvaran bakışlar ile son kez. En azından ondan bir ümit bekliyordu, bu saçma kavgayı durdurması için. Marcus’ un ne kadar cesur ve inatçı olduğunu çok iyi biliyordu. Şimdi yanına gidip *hadi gidelim* dese kesinlikle bunu kabul etmeyip, sonuna Kadar savaşacağından da emindi. Ama her şeye rağmen onu böyle görmek gerçekten sinirlerini bozmuştu; ayrıca korkutmuştu da… Onu hiç böyle sinirli görmemişti. Etraf neredeyse büyüden geçilmiyordu. Buranın bir muggle restoranı olduğunu unutmuşlardı herhalde. Sanırım, Hogwarts’ a geri döndüklerini hepsini büyük bir ceza bekliyor olacaktı , buna partideki herkes dahildi. Rosalie, daha fazla dayanamayıp masanın üzerine çıktı ve bağırmaya başladı, “ Yeterrr! Yeter… Buranın bir muggle restoranı olduğunu unuttunuz sanırım. Ben her riski göz önüne alıp düzenledim bu partiyi, lanet olasıca kavganızla Alexis’ in partisini de mahvettiniz tebrik ediyorum. “ Sonunda içindekileri kelimeler ile dökebilmişti. O kadar hırçınlaşmıştı ki; adeta mavi gözlerinden alevler saçılıyor gibiydi. Korkusundan ise terler boşaltmıştı. Bu konuşmayı yaptıktan sonra tek yapması gereken buradan çekip gitmekti. Zaten kesinlikle birkaç muggle tarafından büyü yaparken görüntülenmiş olmalıydılar. Ve bu sayede de Hogwarts’ tan bile atılabilirlerdi. Belki kızlar atılmazdı ama şu dörtlü grubun büyük bir ceza alacaklarından adı gibi emindi. Tabii onlardan sonra ilk sırada da Rosalie geliyordu. Tek suçu bu partiyi gizli bir şekilde düzenlemekti. O da ağır bir cezayı hak etmişti. Ortam o kadar gerginleşmişti ki , kimsenin söyleyecek sözü yok gibiydi. Rosalie sinirli tavrını sonuna kadar koruyarak önceki ses tonunu biraz daha alçaltmış bir şekilde konuştu, “ Size iyi kavgalar, ben gidiyorum. “ Sözünü bitirdikten sonra herkesi teker teker süzdü… Özellikle bakışlarını Marcus' a yönlendirmişti.

Gezgin

Şarkıyı bitirdiğinde sahneden indi. Caprice'in yanına gidip onunla konuşmaya başladı;
"Parti süper gidiyor da. Biraz daha bir şeyler katmalıyım sanki..Ne bilieyim bir olay bir heyecan. Düşünemedim" dedi ona karşı. Yalnız Caprice'in bakışları Neithan'a yönelmişti. Fakat Neithan biraz öfkeli duruyordu ve şu söz ile Alex'in kafasının karışmasına neden oldu
-Alexis,Caprice. Üzgünüm ama gitmem gerekiyor. Birde birazdan olacaklar için özür dilerim.
Birazdan olacaklar derken de ne demek istemişti. Alex tam neler oluyor diyecekken Neithan asasını çıkartmış ve büyülü sözcükleri söylemişti. Bir anda herkes birbiriyle savaşmaya başlamıştı. Rosalie'nin öfkesi yüzünden okunuyordu. Alex neye uğradığını şaşırmıştı. Büyülü sözcükler havada uçuşuyordu. *Hay şom ağzım,olay istedim olay oldu işte* diye geçirdi içinden Alex. Ama Neithan olmuştu başlatan ve bunu onun yanına bırakmayacaktı. Alex mutlaka intikamını alan biriydi. Eleanora ise neye uğradığını şaşırmış haldeydi. Bir yandan Aaoron, bir yandan Antonio bir yandan Bill. Alex için bardağı taşıran son damla olmuştu. Zaten okula döndüklerinde ceza alacaklardı bir de üstüne üstlük partinin son anda bozulması da neydi?. Hemen yanındaki masaya oturdu ve ellerini yüzüne kapatarak bu anın geçmesini bekledi. Olmuyordu,işe yaramıyordu. Bir türlü geçmiyordu şu anlar...Rosalie bir masaya çıkmıştı. Kızgınlığı,gözlerinden anlaşılıyordu. alex ona hak verdi;
"Yeterrr! Yeter… Buranın bir muggle restoranı olduğunu unuttunuz sanırım. Ben her riski göz önüne alıp düzenledim bu partiyi, lanet olasıca kavganızla Alexis’ in partisini de mahvettiniz tebrik ediyorum.
Ne diyeceğini bilemiyordu parti berbat olmuştu ama her türlü fedakarlığı yapan Rosalie'nin bunları yaşamasına hiç mi hiç gerek yoktu. Berbat olan partiler Alex'in nefret ettiği bir şeydi. Bu kavga Neithan yüzünden başlamıştı. Alex bir gün onunla sırf bu yüzden bile kavga edebilirdi. Aynı Rose gibi Alex2in gözlerinden alevler çıkıyordu. Karmaşık bir yapıdaydı yine; üzgün ve kızgın..Ayrı zamanda sevinçli. Ayrıca burası bir muggle restoranıydı. Birileri onları görmüş olabilirdi ve bu da cezanın ikiye katlanması demekti. Şanslıydılar Alex Londra'da kalacaktı bu tatilde. Belki tanıdıkları bir şeyler yapabilirdi. Ama bu olasılığın düşük olması umutların artmasına yetmiyordu bile. Şimdi ne dese boştu. Caprice bir şeyler düşünüyor gibiydi...Zamanı geriye almak olsaydı keşke. "Size iyi kavgalar, ben gidiyorum." diyen Rose herkesi süzmüştü ve gözlerini kazanma hırsından başka bir şey görmeyen sevgilisine dikmişti. Artık daha fazla dayanamıyordu Alexis. Boğazında düğümlenen cümlelerin çözülme vakti gelmişti. O da Rose gibi masaya çıktı ve var gücüyle konuştu;
"Yeter! Rosalie haklı. Başta parti ne güzel diyordum ve olanlara bakın. Ne oldu size? Tama kavgalı olanlarınız olabilir ama bu kavgayı benim partimde yapmanız şart mıydı? bu sözden sonra gözlerini Neithan'a dikti. "Rose ve arkadaşlarım benim için ceza almayı göze alarak bu partiyi düzenlediler. Ve şimdi saçma sapan lanetler savurarak berbat ediyorsunuz...Teşekkür ederim,"hediyeniz" için. Ya şimdi bu düelloyu bitirir sessiz sakin oturursunuz ya da döndüğümüzde zaten ceza alacağız ama bir muggle restoranında büyü yaptığınızı söyler ve iki kat ceza almanız için elimden geleni yaparım. Beni hafife almayın ama okuldan atılırsanız görürsünüz.." diyerek masadan indi ve oradaki koltuğa kollarını göğsünde birleştirip oturdu. Sadece sessiz ama kızgınlıkla etrafı izliyordu. Kavgaya devam edeceklerse iki kat cezayı göze almalılardı. Bu arada Rosalie'nin yanına gidip "Endişelenme tatlım biz senin yanınızdayız." diyerek ona destek verdi.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

‘’ Kes şunu geç kalıyorum Kevin. ‘’ Ormanda, herkesin göremeyeceğinden emin oldukları bir yerdeydiler. Saat öğleden önceki serin sabah saatlerinin ortasıydı. Paula kendisinden uzak tutmaya çalıştığı sevgilisine bakıp iç geçirdi. Genç büyücünün kollarını belinden çözmek zorlaşmıştı. Git gide daha da ısrarla sıkan Ravenclaw’lı büyücünün gücü karşısında şaşkına dönmüşte olsa, vazgeçmeyecekti. ‘’Gitmeni istemiyorum. Alexis kalabalıkta yokluğunu anlamaz. Hem diğer çocukları hiç tanımıyorum ve bu beni rahatsız ediyor. Ceza alacaksınız, buna eminim. ‘’ Kumral cadı sinirlenmişti. Kendisinden bu denli emin olması, doğru bile olsa Paula’yı deli ediyordu. Onun endişe içindeki bakışlarına karşılık vermek isterken yumuşadı. Kelimeler ağzından avuçlarına dökülür gibi sırayla çıkıvermişti. Tatlı yüzüne bakarken sesi de tavrına paralel olarak yumuşadı. ‘’ Sen de gel Kevin. Eğleneceğimize eminim. ‘’ ‘’ Gelemeyeceğimi biliyorsun Paula. Zaten hala okuldan atılmadığıma şükrediyorum. ‘’ İçi acıyan kumral cadı, ona kötülük yaptığını düşünmeye başlamıştı. Ancak ne var ki, Alexis ve diğerlerini yalnız bırakamazdı. Bütün gücüyle sarıldığı uzun boylu sevgilisinin kollarında gezdirdi parmaklarını. Ardından boynundan çözdüğü ellerini, onun büyük ve sıcak ellerine götürdü. Sıcaklığı avuçlarında hissederek huzurla konuştu. ‘’ Gecikmeyeceğiz. Söz. ‘’

‘’Evapsie! ‘’ Hafif bir silikliğin ardından, arkasında sadece kokusunu bıraktığını bilerek kayboldu. Geldiği restoranın önünde kendisine çeki düzen vermeye başladı. Siyah, mini kot eteğinin altına giydiği dizlerine kadar uzanan motorcu botlarına baktı. Üzerindeki deri ceket, kırmızı boğazlı kazağının üstüne yapışmasına rağmen boynuna kadar kapalıydı. O havada bunalmak mümkün değildi. Uzun dalgalı saçlarını omuzlarının ardına atacaktı ki, içeriden tanıdık sesler duyduğunda irkildi. Asaların hareketleri, kırmızı ve mor ışıklarla vücut buluyor ve etrafa dehşet saçıyorlardı. Bir Muggle restoranında, garsonların ortalarda görünmüyor olması oldukça büyük şanstı. Mekanı kapatmamış olsalar, okuldan atılmakla kalmaz, bununla birlikte ailelerinden de büyük ceza alırlardı. Sicilini henüz lekelemek istemediği aşikar olan kumral cadının gelişinin farkına varmayan topluluktan Bill etrafa lanetler yağdırıp duruyordu. Ne yaptığının farkında olamayacak kadar delirmiş görünüyordu. Masanın üzerine çıkmış bağıran Alexis’in, yaptığının hemen ardından Rose’un yanına gidişini hayal meyal seçebilmişti. Çünkü o anda Bill'in yaptığı bir büyü yüzünden hepsini etkileyecek kötü sonuçlar patlak verebilirdi. Çocuğun açık renk gözlerinde dans eden nefretin boyutu büyüsünden anlaşılıyordu. Büyük alev topunu görenlerin hayretleri arasında zarif ve soğukkanlı bir bilek hareketiyle durdurmak için, tecrübelerinin gereğini yaptı Hufflepuff’lı cadı. ‘’ Aqua Eructo! ‘’ Büyük alev topunu durduracağına emin olduğu büyünün ardından ıslanan ortalığa baktı. Ateşten arda kalanlar yerleri ve masaları hafifçe ıslatmıştı. Kafaların ondan tarafa çevrildiğini hissettiği halde tepki vermedi.

İfadesiz bir suratla asasını kapıya yöneltti. ‘’ Colloportus! ‘’ Restoranın kapısı artık bir Muggle için kilitliydi. İçeride olmadığını, bir ihtiyaç için dışarı çıktığını tahmin ettiği garsonlardan biri, özel kutlama alanlarına gelmeden ortalığı temizlemek zorundaydılar. Birbirlerine düşmanca bakan binadaşlarına ve Gryffindor binasından tanıdığı Aaron ve Neithan’a baktı. Karşı karşıya durmuş birer küçük çocuk gibiydiler. Hallerinden anlaşıldığı kadarıyla içlerinden bir tek Bill tek başına savaşıyordu. Öfkesini içinde dizginleyen Paula, Alexis ve Rosalie’nin yüzüne bakıp, yanına gelmeleri için gözleriyle işaret etti. Caprice’in tavrını kestiremese de, onun başının çaresine bakacağını biliyordu. Angela’nın da uzak durmasını istediğinden, sebebini bilmediği bu düellodan onu da korumak adına, içeri girdiğinden beri ilk kez konuştu. ‘’ Angela, yanıma gelir misin lütfen? ‘’ Sesi sorudan çok rica eder bir tonda yükselmişti. Gryffindor’lu iki büyücünün asalarına baktı. Kapattığı kapıdan emin bir şekilde asasını hiç de tehditkar olmayan gülümser bir tavırla Bill ve Neithan arasında gezdirdi. Gürlediğinde, her şeyin aniden oluşu, kimsenin savunma yapamamasını sağlamıştı. ‘’ Depulso! ‘’ Önce Bill, ardından Neithan üzerinde patlayan büyüler, büyücüleri duvarlara itmişti. Herkesin ciddi olduğunu anlaması için, asasını indirmeden konuştu.

‘’ Siz ikiniz, burada neler oluyor bilmiyorum. Ama okuldan atılmamak için, asalarınızı hemen indirin. Ryan, Antonio, siz de lütfen.'' Ryan’ı çok da iyi tanımayan Paula, onun mantıklı davranacak kadar olgun bir büyücü olduğunu tahmin ediyordu. Rosalie’nin kulağına eğildi. Henüz yanına gelmiş olan kıza, en tatlı ses tonuyla konuşuyordu. ‘’ Lütfen Marcus’u engelle. Onu ben sakinleştiremem. ‘’ Antonio’nun adaletine güvendiğinden ses etmedi. Bill’e yaklaşıp, anın verdiği bir anlık şaşkınlıktan faydalanarak gözlerine dikti bakışlarını. Yumuşak sesi, binadaşının ruhunu okşar gibi sordu. ‘’ İyi misin? ‘’ İnip kalkan göğsüne bakılırsa hala sakinleşememiş olan Bill’in, diğerlerinden uzaklaşmaya ihtiyacı vardı. Onu dışarı çıkarmadan önce hala titreyen ellerinden tatlı bir gülümsemeyle aldı asasını yavaşça. Dışarıda yüzüne gürlemeden önce, fırtına öncesi sessizliğin verdiği dinginlik vardı ifadesinde. Narin parmaklarını omzuna bastırdığı çocuğu kendisinden tarafa çekti. ‘’ Gel benimle. ‘’ Yaptığı büyüyü yeniden etkisiz hale getirirken sessizdi kumral cadı. Kapının mühürlü halini yok edip, önce Bill’in hırsla nefes alışını görmezden gelerek çıkmasını izledi. Caprice’in güzel yüzüne bakıp minnet dolu bir ifadeyle sordu. ‘’ Bununla ilgilenir misin? ‘’ Kalanları sakinleştireceğinden emin olduğu cadının mükemmel elbisesine iltifat bile edememişti. Dışarı adımını attığı anda, hemen kapıdan Bill’i uzaklaştırıp duvara dayadı. Korumaya çalıştığı binadaşının yüzünde sıcak nefesini hissedene kadar yaklaştı. Tehditkar tavrından çekinmesini umuyordu. ‘’ Ne yaptığını sanıyorsun sen! ‘’

Evapsie: Bir yerden diğer yere gitmeyi sağlayan büyü.
Aqua Eructo: Asadan kütlelerce su çıkartan büyü.
Depulso: İttirmeye yarayan büyü.
Colloportus: Kapıyı Alohomora ile açılamayacak şekilde kilitleyen büyü.

Doğum Günü Partisi

Doğum Günü Partisi

Similar topics

Similar topics