Hogwarts Geleneksel Cadılar Bayramı Şöleni

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Büyük süslemeler ve hazırlıklar. Bütün gün Profesörler boş durmamışlardı. Her Büyük Salonun önünden geçen merakla beklemeye başlamıştı akşamı. Neler yapılacağını tartışılmış ve şölenden önce doğru yanlış bir çok fikir atılmıştı ortaya. Ancak tek hazırlık yapanlar Profesörler değildi. Ross nerdeyse bir aydır çalışıyordu ve bugün herkesi bu çalışkanlığıyla şaşırtmıştı. Aslında Profesörlere yardım ettiği söylenemezdi. Herkes neler olacağını merak ederken o gizli bir şekilde bunları çoktan öğrenmiş ve buna göre hazırlıklara başlamıştı.

Akşam saatinde Büyük Salon dolduğunda en geç gidenlerden biriydi Ross. Diğerlerine aksine pek şaşkınlık göstermemişti manzaraya. Görkemli süslemeler hafifçe karartılmış Salon ve büyük pist. Müzik planları bile kurulmuştu anlaşıldığı gibi. Ross bu hazırlıklarla pek ilgilenmeden kendi hazırlıklarını tamamlamaya başlamıştı. Elindeki torbayı belli etmeden boşaltmak kendisi için daha önemliydi doğrusu.

Şimdi yerinde oturmuş ve hafif ışık altında parıldayan yaldızlı harflere bakarken halinden pek memnundu doğrusunu söylemek gerekirse. Evet, biliyordu ki kimsenin beklemediği bir süprizdi bu. Profesörlerin bile. Gözleri hızlıca onların masasında dolanırken şaşkınlıklarından büyük bir mutluluk duymaktan geri kalmadı. Herkesi şaşırtmak hoşuna giden bir olaydı ve başarısız olmamıştı bu konuda. Hele şekerler... Tamamen bir karmaşa yaratmıştı şimdi. Herkes birbirine koşturuyordu. Yüzünde memnun bir sırıtmayla bakınırken yanından fısıltı halinde gelen sesi duydu. Gabriella'ydı. grubun bir üyesi ve şakaya destek çıkan kişilerden biriydi. Bakmaya gerek duymadı. Onu tanıması sesiyle mümkün oluyordu.

Söylediklerini dinlerken yüzüne acı bir gülümseme yerleşti. Üstündeki iğrenç kokuyu yeni hissetmişti. Gerçi bunlara alışıktı artık ama gene de rahatsızlık yarattığını kabulleniyordu çaresizce. Onun bu iyiliğini unutmayacağını biliyordu. Üstünden yayılan koku ile dikkat çekmek istemiyordu. Zaten Paula ile buluşmayı planlarken bu kokuyla duramazdı. Şimdi bu yarasaların sahibi üzerine bir cevap vermeye hazırlanırken duraksadı Ross. Gözleri bir kalabalığa takılmıştı. Ortalarında iki kişi vardı ve biri Paula'ydı. Olanları anlaması pek zor olmadı. Sorumlusu kendisiydi. Yerinden hızlıca kalkarken.

"Şakalara önem veren bir dost desem yeri olur. Bu konuyu sonra konuşsak umarım sorun olmaz."

Hızlıca masadan ayrılırken ses arkasından uçuverdi kalabalığın içine. Ancak o bunu pek önemseyemedi o sıra da . Gözleri belli bir yere odaklanmıştı ve hızla ilerliyordu. Kalablığı hızlıca yararak Paula'nın yanına gitti. Tadınık yüzleri seçebiliyordu. Yüzlerindeki şaşkınlığı ve merakı da sezebiliyordu ama umursamadı.

"Paula."

Bu tek söz ağzından çıktıktan sonra başka bir laf çıkmadı ağzından. Kızın kolunu hızlıca kavradıktan sonra diğer çocuktan ayırdı onu ve hızlıca oradan uzaklaştırdı. Pek dikkat çekmeyen bir köşeye götürdü.

"Şekerden yedin dimi.."

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

'' Paula, şekerden yedin değil mi? ''

Bu Ross'tu. Paula içinde garip bir bölünmüşlük hissetti birden bire. Bazı hislerindeki garip boşluğun dolduğunu farketti. Fakat hala anlayamadığı şekilde geri gitmek istiyordu. İçinden muzur bir ses, gülerek, isterik kahkahalarla '' Bırak kolunu da geri dön, piste çık ve dans et. '' diyordu. Ross'un Paula'nın kolunu bırakmaya niyeti yok gibiydi. Kolunun yavaş yavaş acımaya başladığını hissetmesine rağmen sesini çıkarmadı fakat; Ross'un ısrarlı bakışları üzerine umursamaz bir tavırla cevap verdi:
'' Evet şekerden yedim tabi ki. Hem ne var ki bunda. Biliyor musun, hem de tam kucağıma düştü. ''
Cümlelerinin arasında kıkırdayıp, haylaz haylaz başını geldikleri yöne çeviriyordu arada. Ross onu ısrarcı bir şekilde kendine doğru çekmese, belki de onun elinden kurtulup, geldikleri tarafa doğru gidecekti. Merakında yenik düşerek birden bire yüz ifadesini değiştirip, kaşlarını çatarak sordu:
'' Hem bunun şekerlerle ne ilgisi var şimdi? Eğer bulamadıysan senin için bir tane daha bulabiliriz Ross.'' Bitmek bilmeyen kıkırdamaları Ross'un sinirini bozuyor gibi görünüyordu. Paula, kendisini çok susamış hissediyordu. Midesi bulanmaya başlamıştı. Saçma sapan sesler etrafında dönüp duruyor ve o da bu saçmalığa gülüp duruyordu. Ross neden yeni gelmişti? Kendisinin Enrique'nin yanında ne işi vardı? Neden kendisini bu kadar rahatsız hissediyordu?

Arada bir kıkırdamaya devam eden Paula, bir türlü etkisinden sıyrılamadığı bir hisle geriye doğru bakıp duruyordu. Bu yarı sarhoş ve bilinçsiz halini yavaş yavaş farketmeye başlasa da, durumu atlatması için yeterli değildi. Birşeyleri açıklaması ve hatırlatması beklentisi içindei kafası karışık bir şekilde Ross'un gözlerine bakmaya başladı.

VII. Sınıf

Madem cadılar bayramı için balo yapılıyordu, madem bunca hazırlık yapılmıştı ve öğrencilere 'harika' bir gece yaşatacakları söyleniyordu, öyleyse neden o güne dersler konmuştu ki? Eh, bir günlük bir tatilin kimseye zararı dokunmazdı. Ama müdür ve onun ekibi, dersler önemli mantığıyla hareket etmiş olsa gerek, cadılar bayramı olmasına rağmen ders işlenmesini uygun görmüştü. Oldukça sıkıcı geçmişti son ders... Zaten, Luke'nin pek sevdiği bir ders değildi bu; Kehanet saçmalığı. Sevmediği dersin, birde hiç istemediği ana denk gelmesi çekilmez bir çile olmuştu ya, neyse. Sonunda tüm derslerin geride kalması ile, dinlenme saatine kucak açabilecekti. Ortak salona geldi ki, ondan çok daha önce davranan öğrenciler, burayı epey kalabalık bir hâle getirmişti.

Akşam saatlerine gelinmesiyle ortak salon, telâş içinde kıyafet denemelerine başlayan, zamanın geçmesini heyecanla bekleyen öğrenciler ile dolmuştu. Yatakhanede konuşulanların sesi, ortak salonun 'merkezine' kadar inebiliyordu ki, bu bir desibel rekoru olmalıydı. Luke ise şöminenin karşısındaki koltuğa uzanmış, tüm yapılanlara anlam veremeyerek, hayal dünyasına dalmış, öylece düşünüyordu. Sol bileğinde bulunan, büyülü saatine bakınca baloya yaklaşık olarak 1 saat kaldığını fark etti. Eh, her ne kadar bir saçmalıktan ibaret buluyor olsada bu baloyu, yinede kızlara yakışıklı görünmek fena olmazdı. Hazırlanmaya başlasa iyi olacaktı ki, bir anda oturduğu yerden fırlayarak uzun merdivenlere yöneldi. Ağır adımlarla çıktıktan sonra yatakhaneye girdi ki. Karşılaştığı manzara, aşağıdayken tahmin ettiklerinden farklı olmamıştı. Herkesin heyecanla ayna önündeki mücadelesini gördükten sonra, gülmemek için kendini zor tutuyordu. Onlara soğuk bir bakış atarak, sağdan ikinci sırada bulunan yatağına yöneldi. Altından çektiği bavulunun kilidini, bir çırpıda açtı ve içinden 'özel balo cüppesini' çıkardı. Çoğu resmi baloda giydiği cüppeyi...

Üzerindeki okul kıyafetlerini çıkarak, yerine cüppesini giydi. Aynanın karşısında William duruyordu. Hafifçe itti kardeşini. "Hey, William! Sıra bize gelmedi mi, ha?" Yüzünde 'espri' yapmışcasına bir gülümseme vardı. Eh, yine espri yaptığını zannediyordu ve buna bir tek kendisi gülüyordu. William'ın kenara geçmesinden sonra, aynanın karşısına geçti. Çok ince deniz mavisi çizgileri bulunan, siyah rengin ağırlıkta olduğu cüppesi, pek bi' yakışmıştı üstüne. Eh, bu birazda onun kendini övme özelliğinden kaynaklanıyordu ya. Gryffindor'un en yakışıklısı olarak görüyordu kendini. O bir şey giyecekti ve üstüne yakışmayacaktı. Olacak iş değildi bu... Bir an aynanın karşısında dalıp gittiği düşüncelerden, bir elin omzuna dokunduğunu hissetmesiyle kurtuldu. Görünüş olarak tanıdık gelen, ama ismini diğer çoğu binadaşı gibi bilmediği biriydi bu. Önemsemeyerek, yatakhaneden çıktı ve 'merkez' olarak adlandırdığı, ortak salonun oturma bölümüne indi. Burada da, süslenme aşamasında olanlar bulunuyordu ya, bu da ilginçti. Artık hazırlıklarını tamamladığına göre, büyük salona inme vakti gelmişti. Kapıyı açarak, salondan çıktı ve merdivenlere ulaştı.

Merdivenler hareket etmeyi oldukça seviyorlardı anlaşılan. Tam sağ ayağıyla baştaki merdivene bir adım atacakdı ki, bir anda ayağının altından kayarak, gürültü ile sağ tarafa doğru harekeketlenmişti tam önündeki. Devon'un gözleride bir anda aşağıda 'dehşet'(!) yüksekliğe dikkat etmişti. Merdiveni birkaç saniye beklemişti. Bu birkaç saniyenin ardından merdiven yine bir gürültü ile, sola doğru yöneldi ve Devon'un hizasına geldi. Bir yer değiştirme macerası daha yaşamak istemeyen genç, mavi gözleriyle alt katlara doğru bakarak, koşar adımlarla indi merdivenden. Eh, şanslıydı ki bu sırada yer değiştiren bir merdiven daha olmamıştı ve büyük salonun kapısına doğru yaklaşmıştı. Burada karşılaştığı kalabalık, ortak salondakinden çok daha beterdi. Henüz kapının önünde birikmiş olanlar bu kadarsa, kim bilir içeride ne kadar kişi vardı? En sevmediği şey,gürültüydü. Eh, baloda da herkes 'hep bir ağızdan' konuşacağına göre bu pek hoş olmayacaktı ama katlanacaktı artık.

Son merdivenlerden de indi ve aralardan sıyrılarak büyük salonun kapısının önüne kadar ulaşabildi. Daha sonra, içeriye girdi ve karşılaştığı manzara gerçekten çok hoşu. Birkaç saat öncesinde topa tuttuğu Hogwarts yetişkinlerine, şimdi teşekkürler sayıyordu. Büyük salon öylesine güzel bir hâle getirilmişti ki, ağzı açık bakakalmıştı. Tavana baktığında her zamankinden farklı bir manzara ile karşılaştı. Yıldızlar sık sık kayıyor, çok güzel bir manzara oluşturuyorlardı. Aynı şekilde havada duran, bal kabaklarıda hoş bir görüntüydü. Fakat en çok dikkatini çeken, tam karşısındaki pist olmuştu. Anlaşılan o ki, birileri orada güzel bir gösteri sunacaklardı. Salonun biraz daha iç kısmına doğru ilerlediğinde sağ tarafta tek oturan William'a rastladı. Eh, 'tekler' bölümüydü orası anlaşılan. "İyi çalışmışlar, öyle değil mi?" Söylediği cümle ile yüzünde bir tebessüm ile yanına gitti. Ondan aldığını yanıtın ardından, çevresine bakınmaya devam etti. Tam o sırada karşı masadan inanılmaz bir kahkaha sesi yükselmişti.

Şekerlemeleri ağzına atan birkaç kişi, gülme krizine girmişti tam anlamıyla. Anlam verememişti onların bu hâline. Ama, onları o şekilde görünce masalarının üzerinde duran şekerlere elini bile sürmemeye karar verdi. Ve tam o esnada herkesin yukarıya baktığını, yüzlerinde bir şaşkınlık ifadesi olduğunu fark etti. Kafasını kaldırıp tavana doğru bakınca, bu şaşkınlıklarının boşa olmadığı anlaşıldı. Yeşil, mavi, kırmızı fişekler havada birer birer patlıyordu. Eh, gerçekten hoş bir görüntü oluştuğu söylenebilirdi. Herkesin epey hoşuna gitmiş olsa gerek, bir anda balo alanını çığlıklar sarmıştı. Bunlar yetmemiş gibi birde, havada bir anda yarasalar belirdi. Görünen o ki bu kez herkesin içini biraz korku sarmıştı. Devon'un bile... Her kim düzenlemişse bunu bu kadarıyla yetinmek istemiyordu anlaşılan. Fişekler bir araya gelmiş, tavanda bir 'Şarlatanlar' yazısı oluşmuştu. Kendine bu ismi veren bir grubun, tüm bunları yaptığını anlamak zor değildi. Balo, beklediğinden eğlenceli başlamıştı...

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Hızla kalabalığı yarıp, bir köşeye geçmeleri birçok kişinin dikkatini ve ilgisini çekmişti. Bu yüzden hemen konuşmaya başlamamıştı Ross. Konuşmak yerine sessizce çevresine bakıp ilginin kendilerinden uzaklaştığına emin oldu önce. Konuşaçakları konu ikisine özeldi sonuçta. Zaten yeterince rezil olmaya şans vermişlerdi olayın başında. Hem de tek bir sorumlusu vardı ve o kişi de Ross'du. Bu gerçeği bilmek ise daha çok canını sıkıyordu. Tam olarak ne diyeceğini bilemiyordu. Hala şaşkınlık içerisinde olduğu da bir gerçekti. Kafası biraz karışmıştı ki biraz da kızgın olduğunu kabul etmesi gerekirdi. Planlarını eksik yaptığını fark edememişti. Paula'yı tamamen göz ardı etmişti. Ne kadar kötü bir durumdu bu. Berki de yaşadığı en kötü durumlardan biriydi.

İçinde garip bir duygu kabarmaya başlamıştı yavaş yavaş. Her geçen saniye Paula'nın kolunu daha sıkı tutuyordu sanki. Her davranışından da rahatsız oluyordu. Durmaksızın kıkırdaması, başka yerlerle ilgilenmesi... En kötü olanı ise verdiği cevaplardı. Ağzından çıkan her söz kafasına bir darbe gibi inmişti. "Hadi ama suçlu olan sensin. Sakin ol biraz!" Kafasında yankılanan bu sesti kendisine biraz olsun yardımcı olan.

"Çok ilgisi var Paula.. Çünküü... Hay Lanet.. Paula o şekerlerin içinde aşk iksiri var. Tamamen kontrolsüz davranıyorsun. Senin sevgilim benim... Umarım bu lanet etkiden bir an önce kurtulursun."

Gözlerini arada bir kaçırarak konuşmuştu. Söylemesi çok zor gelmişti. Çünkü suçlu gibi hissetmesine neden olmuştu bu sözler.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Ardına bakmaktan kendini alıkoyamaz haldeyken, kolundaki acı hissi biraz olsun kendine gelmesini sağlamıştı. Ross'un içinde alevler yanan gözleri, sinirli ses tonu ile birleşince, şimdiye kadar görmeye alışmadığı bir hal almıştı görüntüsü. Eğlenmeyi seven, her şakada adı geçen, sürekli şen kahkahalar atan genç Ravenclawlı gitmiş; yerine aksi, huzursuz ve bir şekilde üzgün bir Ross gelmişti. Paula onun gözlerine bakarken, çok derinlerde bir yerlerde, bilincinin kendisini uyardığını ve rahatsız ettiğini hissetti. Hislerine yükleyemediği anlamlar yüzünden, tamamlayamadığı duygular yaşıyordu. Ve bu yarım yamalak aşık haliyle arada bir geride bıraktığı Slytherinliye bakınıyordu. Sürekli arkasına dönmekten vazgeçtiğinde Ross nefes almadan konuşmaya başlamıştı.

'' Paula o şekerlerin içinde aşk iksiri var...''

'' Aşk iksiri mi? '' Ağzından çıkabilen tek cümle bu olmuştu. Aşk iksiri kişinin bilincini kapatmıyordu ne de olsa. Bir şekerin içine hapsedilmiş azıcık bir iksir yüzünden mi gidip normalde hiç konuşmadığı birinin boynuna sarılmıştı. Ross cümlelerine devam ederken Paula'nın karışık duygularının sebebi de yavaş yavaş anlaşılıyordu.

'' Senin sevgilin benim. ''
'' Sevgilim... Ross...'' Yüzüne bakıp söyleyebildiği iki kelime daha. En derinlerde engel olamadığı huzursuzluğun sebebi buydu demek. Ross'un yalan söylemeyeceğini bildiğinden, duyduklarının etkisiyle yüzü kızardı. Bakışlarını yere devirdi. Anlayamadığı bir şekilde unutmuştu bu gerçeği. İksirin oldukça güçlü olduğuna şüphe yoktu. Gözlerini kaldırmadan konuştu.
'' Peki bunu nerden biliyorsun? Bana söyleyemez miydin? Çok utanıyorum Ross, götür beni burdan, bu lanet etki geçene kadar gitmek istiyorum. ''

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Derin derin nefes almaya başladı. Gözleri çoktan kapanmıştı. Evet hala kızgındı ama kendisine. Zaten gözlerini kapamasının nedeni taamamen farklıydı. Paula'nın yüzünde yer alan ifade.. O ifadeyi görmek rahatısız ediciydi gerçekten. Cevap veremeden gözlerini açarken elide gevşemişti yavaşça. Artık bir yere gidceğini pek sanmıyordu doğrusu. Onun biraz hayal kırıklığına uğramış gözlerine bakarken bir utangaçlık duygusu içinde akmaya başladı acı vererek.

"Boşver Paula... Hepsi benim suçum."

Elini kızın omzuna sevgiyle koydu. Neler hissetiğini anlayabiliyordu rahatlıkla. Kendisi gibi o da utanıyor olmalıydı, hemde hiç suçu yokken. Sözlerini duyarken onu kendine çekti ve elini yanağına koydu. Amacı yüzüne bakmaktı. Biraz olsun onu rahatlatmak istiyordu. Yüzüne zorlanarak da olsa sevecen bir gülümseme yerleşti ve onu mutlu etmeye çalıştı..

"Senin bir suçun yok güzelim.. Ama gitmek istiyorsan gideriz. Burdan biraz uzak olmak sanırım ikimiz içinde daha iyi olur hem."

Sözlerinin sonuna doğru eski neşesi hafiften kendini göstermeye başlamıştı.Şenlikten ve kalabalıktan uzak olma fikri fena olmazdı. Belki gene uğrarlardı buraya. Elbet iksirin etkisi geçecekti. Tek umudu çok uzun sürmemesiydi. Şimdi kızın elini nazikçe tutaraken kalabalığın ters yönüne kapıya doğru ilerlediler.

» Hogwarts Bunu Unutamayacak!

Hogwarts Geleneksel Cadılar Bayramı Şöleni

Hogwarts Geleneksel Cadılar Bayramı Şöleni

Similar topics

Similar topics