Biri yardım edebilir mi?!

VI. Sınıf

Nyks’ın son sözleri beynince adeta çınlıyordu. Ne demek yetenek olmazsa sende olmazsın? Tanrı aşkına, bu doğru olsa bile pat diye söylenir miydi? Sen bir hiçsin, demenin kibar yolu da bu olsa gerek! Bıkmıştı bu tanrıçanın ben-her-şeyim-seni-zavallı tavırlarından. Herkes mükemmel olamazdı ya sonuçta? Üstüne Matt’in haklı olan ama bir tanrıçaya güçlü olduğu için söylenemeyecek sözleriyle iyice kafası kazan olmuştu. ‘ Matt, tamam sakin ol. ’ dedi yumuşacık bir sesle Lazernia. Gözlerini Nyks’a sabitlemişti. Sonra tekrar gözlerini Matthew’a çevirdi. ‘ Ayrıca çok haklı. ’ Sonra tekrar Nyks’a döndü. İçinden geçen cümleleri kurmamak için kendini zorluyordu. Bu çabası bir yenilgiye uğramıştı. Tanrım, neden hep şu kadını haklı çıkaracak işler yapıyorum? ‘ Nyks, bak kulağa çok aptalca geliyor ama babamın nasıl olduğunu merak ediyorum. O iyi mi? ’ Nyks’ın yüzünde beliren kibirli gülümseme onu iyice deli ediyordu. Ne vardı şu gülümsemede? Ne mi vardı? İnsanı gıcık edecek her şey! ‘ Her zaman ki gibi iyi. Matthew, sözlerine dikkat et. ’ Lazernia bu sözlerin ardınsan elini Matt’in omzuna koydu. Biraz daha yaklaştı ve kulağına eğildi. ‘ Biraz sakin ol ama. Gerçi Nyks haklı Matt. Zaten bir hiç olduğumu biliyorum, o sadece yüzüme vuruyor. ’ Çok tatlı bir gülümsemeyle bakıyordu Matthew’a.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Lazernia, Matthew'u sakinleştirmeye çalışmıştı ama bu iş kolay olmayacaktı.Matthew'u sakinleştirmeye çalışırken onun haklı olduğunu söylemişti.Bu Matthew'u sakinleştirmekten çok dahada sinirlenmişti.Karşı koyamayacağı birine meydan okumak çok aptalca olurdu.Hem Lazernia bu işi bir şekilde halledebilirdi.Şimdilik sinirini yenmeli ve sakince beklemeliydi.Yoksa Matthew'un başına neler geleceğini kendiside iyi biliyordu.Matthew kendini sakinleştirmeye çalışırken Lazernia Nyks'e babasını sormuştu.Aldığı cevap olumluydu.Acaba Lazernia'nın babası niçin böyle birisi için çalışıyordu ki.Amacı ne olabilirdi? Bunu tahmin etmek şu zamanda mümkün değildi.Matthew bunları düşünürken omzuna konan bir ellle irkildi.Bu Lazernia'ya aitti yavaşça Matthew'un kulağına eğilerek onun haklı olduğunu kendisinin bir hiç olduğunu dile getirmişti.İşte bu çok yanlıştı! Bir insan kendisinin bir hiç olduğunu nasıl düşünebilirdi ki.Yavaşça gözlerini Nyks'ye doğru çevirdi.Sinirli olduğu herhalinden belli oluyordu.Çılgınca birşey yapmamak için kendine engel olmaya çalışıyordu.Sinirli bakışlarını Nyks'nin üzerinden çekmeden :" Lazernia, böyle dememen gerek sen asla bir hiç değilsin ve olmayacaksında.Eğer bunu düşünen başkaları varsa, işte onlar bir hiç olmaya mahkumdur" sözlerinin ardından gözlerini Lazernia'ya çevirdi.Lazernia'nın o tatlı bakışları Matthew'u biraz sakinleştirmeye yetmiş gibiydi.Nyks'den hala bir cevap gelmemişti.Bu sefer Matthew Lazernia'nın kulağına doğru eğilerek "Kendini asla aşağılatma.Biliyorum karşımdakine karşı koymam imkansız burda imkansızı seçmiyorsam bil ki sana karşı olan sevgim yüzündendir" yüzündeki sinirli bakışlar bir anda yok olmuş, yerini masumca bir gülümseme almıştı.

VI. Sınıf

Matt’in sözleri onu o kadar iyi hissettiriyordu ki. Bir hiçlikten değil de, normal biri gibi hissediyordu. Ondan aldığı güçle belki tanrıçaya bile itiraz edebilir, onu rahat bırakmasını söyleyebilirdi. Evet bunu yapabilecek cesareti besliyordu içinde. Boşu boşuna ailesinin tek Hufflepuff üyesi değildi ya. Annesi, babası ve diğer yakın akrabaları Gryffindorluydu. Seçmen şapka Lazern’in içinde ki cesareti de görmüştü elbet, ama o cesaretin ötesinde kendini iyiliğe adamış biri duruyordu. Bu yüzden yuvasının, Helga Hufflepuff’ın güvenli kollarında olması gerektiğine karar vermişti. Seçmen Şapka onu binasına takdim ederken şu sözcükleri kullanmıştı; Cesaretinin ötesinde ki iyi meleğe kulak vermen için sana en doğru bina; Hufflepuff! Ve cübbelerinde porsuk simgesi taşıyanların toplandığı masadan gelen alkış sesleri duyar gibi oldu tekrar. İç sohbetini kesen sesini duyunca kendi bile şaşırmıştı. Birden dudaklarından dökülen kelimeler Nyks’ı şaşırtacağa benziyordu. ‘ Görüş yeteneğimi elimden alırsan demek ki bende olmayacağım. Umurumdaydı sanki! ’ Son cümlesini sesini yükselterek alaycı bir tavırla söylemişti. ‘ Senden yeteneğime karışmanı isteyen mi oldu? Sadece zırt-pırt karşıma çıkıp durma. Bu iş iyice sarpa sardı. Babamın senin yanında olması zerre kadar önemli mi sanıyorsun? Onunla beraber ne halt ediyorsanız beni karıştırmayın yahu! ’ Nyks’ın şaşkın bakışları, Lazern’den böyle bir çıkışı beklemiyor olduğunun kanıtı gibiydi. Sonradan kendini toparladı ve dudaklarına o sinir bozucu kibir dolu gülümsemesini yerleştirdi. ‘ Hay, hay efendim. ’ Dedi ve Lazernia’nın yanına yaklaştı. Sadece genç cadının duyabileceği bir sesle konuşuyordu. ‘ İçinde ki gücün farkına var. ’ Ve gözden kayboldu. Lazern’in kulağına ne dediğini merak eden Matt bir açıklama bekliyor gibiydi.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Matthew'un konuşmaları Lazernia'yı cesaretlendirmiş gibiydi.Daha az önce Nyks'nin haklı olduğunu düşünen kız gitmiş yerine kendini savunan cesaret dolu bir kız gelmişti.Lazernia'nın cesurca söylediği bu sözler Nyks'i bir hayli şaşırtmış gibiydi.İki dakika öncesine kadar onun dediklerini dikkate alan kişi kaybolmuştu.Şaşırmaması garip olurdu.Ama Nyks'in şaşkınlığı Matthew'un beklediğindende kısa sürmüştü.Kendini birden toparladı ve Lazernia'nın kulağına doğru birşeyler fısıldadı.Matthew bunları duymak için yaklaştı fakat o kadar kısık sesle konuşuyordu ki bunları duymak pek mümkün olmamıştı.Muhtemelen yine Lazernia'nın aklını bulandırmaya çalışıyordu.Kim bilir ona neler zırvalamıştı.Matthew, Nyks'in söylediği sözlerin Lazernia'yı etkileyeceğini düşüncesiydi.Nyks'in gözden kayboluşuyla beraber hemen bir eliyle Lazernia'nın diğer tarafa doğru dönük kafasını nazikçe çenesini tutarak kendine doğru çevirdi. " Hey, bu sefer sana ne dedi ? Umarım düşündüğüm gibi aklını çelecek birşey değildir." Matthew gerçekten endişeleniyordu.Babasınında onun adına çalışması her nekadar burda umursamadığını söylesede onu deli ediyor olmalıydı.Babasının bu durumda olması onun Nyks'e olan davranışlarınıda etkiliyor olabilirdi.Bir sürü olasılık söz konusuydu.Bu düşüncelerden sonra endişesi bir kat daha artmıştı ve Lazernia'dan bir cevap gelmeden tekrar lafa atıldı. "Bak, Lazernia.Ne kadar bu Nyks'i sevdğini söylesende ne yapacağı belli olmayan birisi o bir tanrıça.Dikkatli olmalısın.Şu zamandan itibaren sen neredeysen bende orada olacağım.Tamam, seni tanrıçaya karşı koruyamam buna gücüm yetmez ama başımıza birşey gelecekse beraber gelcek."

VI. Sınıf

Matt’in düşüncelerini çok önemsiyordu ama onu tehlikeye sürüklemek isteyeceği son şeydi. Kendisi bir şekilde kurtulurdu, ya da kurtulamazdı o kadar da önemli değildi. Ama Matt’in tehlikede olması onu çok zorlardı. Ama onun yanında olmasını o kadar çok isterdi ki. Bu ne bencillikti böyle? ‘ Ah, Matthew. Çok teşekkürler, yanımda olduğun için. ’ Diyebildi sadece. Kullarını Matt’in boynuna doladı. Biraz öyle kaldıktan sonra kollarını gevşetti ve gözlerini gökyüzüne çevirdi. O an çok mutluydu aslında ve bu mutluluğu Nyks ile zedelemek niyetinde değildi. Ta ki gözünün önüne gelen görüntülere kadar.

Ağaçlık bir alanda yürüyordu. Kimdi bu? Ah, Olivia! Kendini Olivia’nın yerinde görüyordu. Biraz daha yürümeye devam etti. Karşısında ki cadıyı düşüncelerinden dolayı neredeyse fark edememişti. Karşısında kadını fark ettiğinde dona kaldı. Ne yapacağını bilemez halde etrafına bakındı. Alanda o kadar yalnızdı ki bu daha çok ürkmesine sebep oldu. Daha hiçbir şey demeye fırsat kalmadan kendini simsiyah bir yerde buldu. Parazit gibi gidip gelen cadının görüntüsü ona avluda yaşananları anımsattı. Ama cadı bu sefer sadece konuşmayacaktı. Fısıltı şeklinde söylediği büyülü sözler Olivia’ya keskin bir acı yaşatmaya yetmişti…

Bu görüntüleri sanki birebir yaşamış gibiydi. Bir iki saniyede gözen ilişen bu görüntülerle gözlerinden yaşlar hızla dökülmeye başlamıştı. Matthew ne olduğuna anlam veremezken, Lazernia’nın anlatacak gücü içinde bulamıyordu. Dili tutulmuş gibi Matt’in sorularına yanıt veremedi, bir süre. Sonra hemen kendini toparladı ve sonunda bir şeyler söylemeyi başardı. Aslında sesinin çok güçlü çıktığını sanıyordu ama fısıltıdan farksızdı. ‘ Olivia, gördüm, cadı, acı… ’ Söylediği kesik kesik ve anlamsız kelimeleri kendi de toparlayamıyordu ki! Beyni durmuş gibiydi. ‘ Ağaçlar. Sık ağaçlık bir alan. Matt, burada öyle bir yer var mı? ’ Matt’in onayıyla hemen o ağaçlık alana gittiler. Önde Bella acayip bir hızla koşuyor, arkada Matt ona yetişmeye çalışıyordu. Old Gween parkının hemen yanındaydı. Ağaçların başladığı yere girince Lazern yüksek sesle bağırdı. ‘ Olivia! ’ Biraz bekledi ve daha yüksek sesle bir kez daha bağırdı. Bu sefer uzaklardan bir ses geldi. Tam duyulmaz gibiydi ama Lazernia ne dediğini anladı. ‘ Lazern? ’

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Matthew birkaç dakikalığına susup Lazernia'yı izlemeyi tercih etmişti.Lazernia'nın Matthew'un boynuna doladığı kollarını yavaşça indirmeye çalıştı."Beni boğmaya mı çalışıyorsun ?"Fakat bir süre geçmesine rağmen Lazernia'dan hiçbir tepki gelmemişti.Buz kesilmiş gibi orada öylece oturup duruyordu.Matthew elleriyle yavaşça Lazernia'yı dürttü."Lazernia? Ne oldu?" sözlerinin ardından dürtmeye devam etti.Hiçbir tepki veremiyordu.Şok geçirmiş gibiydi.Acaba bu iş Nyks denen tanrıçanın işimiydi? Ah, ne istiyordu bu kızdan bir türlü anlamıyordu.Bu düşünceler içindeyken Lazernia'nın birşeyler fısıldadığını farketmişti.Yavaşça ayağı kalktı.Lazernia'nın dedikleri pek anlaşılamıyordu.Onu daha iyi duymak için yaklaştı.Galiba..Evet,Olivia diyordu.Ama ne olmuştu Olivia'ya? Matthew şaşkın bir şekilde Lazernia'nın söylediklerini anlamaya çalışıyordu.O sırada çevrede ağaçlık bir alanın var olup olmadığını sormuştu.Matthew kafasını yavaşça kaldırdı.Hızlı düşünmeliydi.Parkın hemen yanında böyle bir yer vardı , evet.Tekrar Lazernia'ya döndü ve ona evet anlamında kafasını salladı ve ne tarafta olduğunu işaret etti.Kafasını sallamasyıla Lazernia'nın koşması bir olmuştu.Hey! Şimdi ne oluyordu? Matthew iyice şaşırmıştı.Onu yalnız bırakmamalıydı.Arkasından koşmaya başladı.Lazernia'ya yetişmek oldukça zor olacak gibiydi ama Matthew, onun peşini bırakmaya niyetli değildi.Parkın kapısına vardıklarına Lazernia Olivia'ya seslenmişti.Lazernia'nın bağırmaları arasında bir ses Matthew'un dikkatini çekmişti.Galiba bu sesi Lazernia'da işitmişti."Lazernia! Ses burdan geliyor" eliyle işaret ederek oraya doğru koşmaya başladı.Galiba Olivia ile ilgili bir problem söz konusuydu.Çok geçmeden ileride bir silüet belirmişti.Bunu gören Matthew dahada hızlı koşmaya başlamıştı.Arada Lazernia'yı kontrol etmek için arkasına bakıyordu.Geldiğinden emin olmaya çalışıyordu.İlerideki silüet yaklaştıkça daha görünür bir hal alıyordu.Evet bu Olivia'ydı.Matthew, Olivia'nın yanına kadar gelmişti.Nefes nefese "Lazernia, şimdi bana ne olduğunu anlatacak mısın ? Yada sen Olivia?"

VII. Sınıf

Kim tutabilir ki beyazları, siyahla aşkının sonucu oluşmaz mı griler? Ne kadar Zir görünselerde birbirlerine aşklarının Eşi benzeri yoktur evrende. Kim tutabilir ki siyahı Kapatmak için tüm renkleri yahut kim engel olabilir beyazın açıklaştırdığı kırmızının pembeliğine? Hiç kimse ... Ya aşk vardır ya bugün yarın ama asla düğün olan kalmayacaktır elimizde. Esen Rüzgarla beraber gözlerini açan Olivia yanı başındaki gitarıyla sarmaş dolaş bir halde çimenlerin üzerinde yatıyordu. Karanlık henüz çökmemiş ve bu ıssız yerden tek bir ıs geçmemişti. Içine kapanmıştı son günlerde, kaybettiklerini düşünmekten kendini alıkoyamıyordu ve bunu dostlarınada belli Etmenin bencillik olacağını biliyordu. Bir dayısı ortaya çıkmıştı, rüyalarında görünüyor ama Doğan Güneş ile beraber tekrar yok olup sonsuzluğa savruluyordu her gece annesi. Babası ise onu şarkısında salonda kızını izliyordu adeta, onların geçtikleri yerlerden geçmek, aynı havayı yıllar sonrada olsa solumak Olivia'nın yaşaması için en büyük kamçıydı. Bir yandan da elinde olanları düşünüyordu. Dostları, özellikle Bella ... Sevgilisi, Hayatın herşeye rağmen yaşamaya değer olduğunu ona bir kez daha kanıtlayan ve sevginin gücünü gösteren sevgilsi. Bacağında hafifte olsa bir fazlalık hissetmişti, bileğinden aşağıya doğru gidiyordu bu şey. Yavaşça doğruldu ve ayağına baktı, ah evet bağcıkları çözülmüştü. Hızla götürerek ellerini bağladı ve son hallerine Gülümseyerek baktı. Yanına uzanmış simsiyah görüntüsüyle göz kamaştıran yol arkadaşı James-gitarına bu ismi vermişti-çimlerin arasına gelen Işıkla beraber ışıl ışıl görünüyordu. Bir bakışta James'e attı ve büyük bir kahkaha attı. Büyük ihtimalle delirmişti, kendi kendine konuşuyor, Cansız varlıklarla hasret gideriyor ve durduk yere kahkaha atıyordu. Yavaşça olduğu yerden kalktı ve ellerini yavaşça silkeledi. Artık az biraz çimen izi kalsada az önceye nazaran temizlerdi. James hala çimlerin üzerinde yatıyordu. "Seni seviyorum dostum ..." Sevgi Emek isterdi ve bugüne kadar James'e tüm İsis AİLESİNİN emeği geçmişti. James ise onları gösterisinde onu desteklemiş ve en güzel şarkılar için notalara aracı olmuştu.

Bu yarı delice romantik manzara bir sesle çalkalanmıştı. Birisi Olivia'ya sesleniyordu. Sesi tanımak hiçte zor değildi. Bu seslenen Bella'ydı öhöm yani Lazernia. "Lazern?!" Az sonra Matthew ile birlikte oradalardı. Bu ikilinin buradaki Iside neydi? Başbaşa ... Gözleri Gülümseyerek ikisini süzerken kızaran Bella'nın tatlı yüzünü hayranlıkla izledi. "Öhöm, ben bölmeseydim ... Hem neden koştun sen Lazern? N'oluyor?" Cümlenin sonuna doğru sesi telaşlı bir hal almıştı. Neydi bu telaşa sebep olan şey ...

VI. Sınıf

Matthew ve Lazern sesin geldiği yöne doğru koşmaya başlamışlardı. Olivia’nın başına bir şey gelmesini istemiyordu. O cadının insanın canını nasıl sıktığına kendiside şahit olmuştu ve bunu bir daha yaşamak gerekirse dostu tek başına yaşamayacaktı! Ona hep destek olarak yine yanında olmak istiyordu ve bu isteği gayet doğaldı. Doğal olmayan o cadıydı. Olivia’ya yetiştiklerinde Olivia’nın manalı bakışlarına mazur kalmıştı. Biraz kızardı ama… Tanrı aşkına! Neden bu cadı her şeyi çarpıtıyordu? Ama Olivia’yı hâlâ tek parça buldukları için duyduğu rahatlama tüm sinirini alıp götürmüştü. Olivia’ya hemen kollarını doladı. Sıkıca sarıldı. Matthew ve Olivia ne olduğunu anlamaya çalışıyorlardı. Lazern geri çekildiğinde bir açıklama borçlu olduğunu hatırladı. ‘ Gördüm, Olivia benden çok sen biliyorsun gördüklerimin gerçekleştiğini! O lanet cadıyı gördüm. Tanrım, olaylara sanki senin gibiymiş gibi bakıyordum. Dur ya da şöyle anlatıyım. Orada kinin sen olduğunu biliyordum ama olaylara senin bakış açından bakıyordum. O cadı seni aldı, ikimizi götürdüğü yere götürdü ve acı çektirdi. ’ Sözlerini bitirdiğinde yağmur gibi gözyaşlarına boğulmuştu. Cılız sesiyle devam etti. ‘ Buradan gidelim, ya da hep birlikte katlanalım. Ama, çok gerçekçiydi sana çektirdiği acıyı iliklerime kadar hissettim. ’ Tekrar ağlamaya başlamıştı…

» Uyan Hogwartst: Mutfakta Biri Var !

Biri yardım edebilir mi?!

Biri yardım edebilir mi?!

Similar topics

Similar topics