Kırmızı Sürpriz(Hogsmeade Gezisi)

Büyüceşura Baş Hakimi

Zaman: İlkbaharın ilk günleri
Mekan: Hogsmeade'in güvenli sayılan sokakları...
Oyuncular: Hogwarts'ın sevgili öğrencileri,profesörleri...Sonrasında konuyla ilgili olabilecek herkes.

Gün sabahın ilk saatlerinde başlamıştı Ursula için, üstüne giydiği kalın kazağının içinde iyice büzülmüş öğrencilerin sıralanmasını bekliyordu. Tüm öğrencilerin geldiğinden emin olduğunda izin kâğıtlarını teslim etmelerini istedi ve her zamanki soğuk gülümsemesiyle Caprice'e takılmadan edemedi.
"Ah, Anna bu havada bile bu kadar süslü olman gerekmiyor. Balo yapmıyoruz bu sene farkında değil misin?"
Sözlerinin kız üstünde sinir bozucu bir etki yarattığını biliyordu çünkü kızın düşünceleri ve Paula'ya mırıldandığı sözleri rahatlıkla duyabiliyordu ama bu kızda onun ilgisini çeken bir enerji vardı. Paula'nın kızıla boyadığı saçlarını beğenmişti ayrıca. Hufflepuff'ın ateşli kızları bakalım onun başına ne belalar açıcaklardı. Herşeyin hazır olduğuna tam olarak emin olduğunda;
"Herkes bir diğerinden sorumludur, o yüzden ona göre ilerleyiniz!" dedi ve ayağının altındaki kar hışırtısından büyük bir zevk alarak yürümeye başladı.

Uluslararası Büyücüler Konfederasyonu Lideri

Hızla kalktı yatağından. ‘’Lanet olsun! Gezi! ‘’ Yastığı Caprice’ye fırlatırken kıza bakmadı bile. Rosalie’ye bağırdı. Alexis’in yanına gitmesi için Oscar’a göz kırpması yetti. Lizz’in çarşafını çekiştirmek için uzandı ardından. Lazern’in çoktan gözleri açılmıştı. Herkes panik halinde bir anda çığlığı bastığında, ardını kocaman kahkahalar aldı.

‘’ Hadi kızlar. Hemen giyinin. Yoksa görebileceğimiz birkaç yakışıklı büyücüden de olacağız. Hogsmeade, biz geliyoruz! İzin kağıtlarını unutmayın.’’

Herkes hazır olduğunda okul avlusuna toplanan diğer öğrencilerin arasına karışmak için yatakhaneden çıktılar. Hufflepufflı kızlar aralarında gürültülü bir sohbet ediyorlardı. Paula bir yanında Caprice, diğer yanında küçük sınıflardan biri olan Ophelia vardı. İzin kağıtlarının toplanmasının ardından profesör Glenn’in kırmızılar içinde her halükarda güzel göründüğünü düşündü. Kadın, buzdan bir heykel gibiydi. Her rengi yansıtan bir teni vardı. İç çekip Caprice’ye yaptığı şakaya cevap verdi arkadaşından önce.

‘’ Ah bayan Glenn, Caprice için çok anlamsız sözler bunlar. O gözler önünde bir genç hanım. Elbette süslenmeli.’’

En yakın dostunun kendisini çimdiklemesine aldırmadan devam etti. Bir kolunu Ophelia’nın omzuna attı ve diğerini de Caprice’in beline. Uyumlu ve huzurlu bir arkadaş grubuydu onlarındaki Her birinin gelecekle ilgili planları vardı. Önünde ilerleyen Rosalie, Alexis, Lizz ve Lazern’e baktı. Hogwarts’tan gidiyor olmak, çok üzücüydü. Hepsini hatırlatacak bir planın ilk ışığı çaktı aklında. Bunu döndüklerinde kızlara açıklayacaktı. Şimdilik hep birlikte ilerliyorlardı. Herkesin duyabileceği şekilde söylendi.

‘’ Oldukça sakin bir gün aslında. İlk durağımız neresi profesör Glenn? ‘’

Büyüceşura Baş Hakimi

Ursula bir çok şeyi iptal ettiklerini biliyordu ama bu gezide olmazsa öğrencilerin giderek büyük bir buhrana sürükleneceğinide biliyordu. Sıkıntıyla kasılan alnında, pürüzsüz tenine hiç yakışmayan kırışıklar ortaya çıkmıştı. Paula’nın ona yönelttiği soruya dikkatini vermeye çalışarak, genç kızın suratına bir süre boş gözlerle baktı ve

“Merak beslenmesi gereken bir canavardır, Paula. Az sonra göreceksiniz nereye gittiğimizi.”

Ursula kızın sorusunu resmen geçiştirmişti, içindeki histerik bozuntu kötü bir şeyin habercisi gibiydi, bunu bedeninden atmaya çalışarak tekrar Paula’ya döndü ve

“İlk durağınız bir kitapçı Paula, profesör Galadriel’in rica ettiği ve görmenizi istediği bir şeyler var orada. Bu arada Jazmine halan uslu durman konusunda sıkı sıkı tembihledi. Umarım bizleri zor durumda bırakacak bir şey yapmazsın!” Son sözlerini kaşlarını çatarak tamamlamıştı az ilerledikten sonra huzursuz bir şekilde arkasını dönüp

“Paula, Jazmine’den sorumlusun!” demişti. Tılsım profesörünün beyninde yankılanan ricası bu konuşmayı yapmasına neden olmuştu.

Sis giderek yolda yoğunlaşıyordu, öğrencilerin şen kahkahaları genç kadının donuk yüzünde hiçbir etki yaratmıyordu. Kitapçıya aslında çok gizli bir bilgiyi almak için uğrayacaktı fakat öğrencilerinde göz önünde olmasını istiyordu. Olivia’nın narin sesini duydun da gözlerini devirerek arkasını döndü ve Leitita’yı görebilmek için çevresine bakındı. Slyhterinlı gençler her zaman ki umursamazlıklarıyla kendi çevrelerinde dağılmıştı, bir Tılsım gerekliydi ama öncelikle tekrar bir uyarı yapma gereği duydu;

“ Eğer bu geziden de mahrum kalmak istemiyorsanız…” Burada sesini o kadar yükseltmişti ki Diagon yolundan bile rahatlıkla konuşması duyulabilirdi;

“Yan yana kalın ve bölümlerinize sınıf başkanları sahip çıkın!”

Az sonra kitapçının önüne varmışlardı, dükkanın sahibesi onları kapıda karşıladı başını anlayışlı bir şekilde eğerek öğrencileri içeri aldı ve onlara ikramda bulundu daha sonra Ursula kadının odasına doğru ilerlerken

“Beş dakika sonra döneceğim, yemeğinizi yiyin!"

VII. Sınıf

Hogwarts’ın sıkıcı günlerine bir yenisi daha eklenmişti ve bu günü daha da sıkıcılaştıracak bir gezi düzenlenmişti. Jazmine mavi gözlerini devire devire kahvaltı masasına inmiş, halasına küçük bir günaydın öpücüğü göndermişti. Jazmine yaşlı kopyasının inadına yaptığı işleri aldırışsız kabul ediyordu, sadece o kızsın ona ve gününün iyi geçmesine yetiyordu. Her zaman ki çikolatalı kurabiyelerinden atıştırırken Oliver’ı düşünüyordu, onu özlemişti. Okul tatile girdiğinden beri görüşemiyorlardı. Lanet cadı sürekli bir gölge gibi gözleriyle onu takip ediyordu, halasını sevmeyi öğrenmişti fakat yaptığı gıcıklıklar onu kurbağaya çevirme isteğini kamçılıyordu.

Halasıyla beraber okula geldiklerinde bir diğer gıcık karşılamıştı onları, Profesör Ursula. Bu kadının her zaman gözlerinde ve yüzünde olan soğukluk onun dondurmaya olan sevgisini engelliyordu. Kendi düşüncelerine gülümserken ikilinin sıkıcı konuşmasına aldırış etmeden çevresine bakınmaya başladı. İşte oradaydı, kızın gözleri Oliver’ı görmesiyle ışıl ışıl olmuştu. Halasına ve yanındaki diğer cadıya çaktırmadan sevgilisinin yanına yaklaşmış ve boynuna küçük bir öpücük kondurmuştu. Genç adamın da onu görünce sevindiği belli oluyordu ama bunu belli etmeyecek kadar asi biriydi.
Kız tam “Merhaba…” demişti ki sözleri Karanlık Sanatlar Profesörünün konuşmasıyla kesildi ve içinden bir kez daha lanet okuyarak herkes gibi konuşmayı o da dinledi. Bölümünün kızları birkaç adım uzağındaydı, onların şakalaşmalarını duyuyordu ama o olmak istediği tek yerdeydi şuan Oliver’ın yanı. Buna rağmen sanki halası onunla dalga geçer gibi uzaktan bile onu kontrol etmeyi başararak Paula’nın denetimine verdirmişti. Caprice onun asılan yüzüne bakıp şakalar yapmaya başlamıştı ama kızın yüzü bir türlü gülecek gibi değildi.

Yinede kitapçı dükkanına geldiklerinde Paula’nın da yardımıyla Oliver’ın yanına ulaşabilmişti ve dersi gibi karanlık cadının kitapçıyla konuşmak için odasına gitmesi, ekmeğine yağ çalmıştı. Mavi gözleri merakla parıldıyordu arkasına dönerek;

“Hey, kızlar… Bu okul hep böyle delilerle mi doludur?” diyerek kapıyı işaret etmişti. Oliver’ın kısık kısık gülmesi yeterli cevap olsa da merakla arkadaşlarının cevabını beklemişti. Neler dönüyordu burada?

VII. Sınıf

'' Ne! Nasıl! Ne oluyor! '' Birden çarşafının çekildiğini hissetederek bu sözleri sarfetmişti. Gözlerini zorlukla araladıktan sonra Paula'nın karşısında olduğunu görünce bir an için afalladı ve Onun dudaklarından çıkan kelimeleri zorlukla duyarken ' Gezi ' lafını işittiğinde yatağından nasıl kalkacağını bilemedi. '' Evet ya gezi! Kahretsin nasıl unuttuk ya?! '' dedi. Hemen giysilerini hazırladı ve giyinmeye herkesden önce başlamıştı bile. Ama o da Lazern herkesden önce kalkmış üzerini giyinmişte bile. Ona bakarken gülümsedi ve göz kırptı. Bir yandan da elinde olan giysileri üzerine geçiriyordu.

Dümdüz sarı saçlarını hafiften tarayarak şekil verdikten düzelttikten sonra hazırlanmıştı bile. Diğer kızlar da yola çıkmak için hazırdı tabi ki de. Eleanora da hemen izin kağıdını aldı ve kızlarla birlikte yatakhaneden çıkmıştı. Yanında Lazern, Alexis ve Rosalie vardı. Gürültülü bir şekilde sohbet ediyorlardı ve bundan hiç kimse rahatsız değilmiş gibi bir his yayıyorlardı etraflarına. Hem gülüyorlar hem de gezi de tanışacakları yakışıklı erkekler hakkında bilgi sahibi olmak için adımlarını daha hızlı atıyorlardı. Arkalarında Paula ve Caprice vardı gözlerini arkaya doğru çevirdiğin de ikisine bir gülücük attı ve tekrardan yürümeye devam etti. Bu gezi de gerçekten çok eğleneceklerdi bunu hissede biliyordu. Eleanora arkadaşlarıyla beraber olunca her yere mutlu ve huzurlu bir şekilde giderdi. Bu da onlardan biriydi.

Profesör Glenn'den yakıcı sözler dinledikten sonra Hogsmade'ye varmışlardı bile. Profesör Glenn ile birlikte kitapçının önüne geldikten sonra kimse de çıt çıkmıyordu. Sanki herkesin dili tutulmuş gibiydi Profesörün yanında. İçeriye girdiklerinde öğrencileri masaya alan dükkan sahibesinden sonra Profesör yine birşeyler söyledikten sonra beş dakika sonra geleceğini söyledi ve ileride bulunan kapıya doğru ilerledi. Burada neler dönüyordu. Bir süre sonra Jazmine'nni sözleri kulaklarında çınlamıştı. Eleanora Bunu daha yeni mi anladın dercesine ona baktı ve gülümsedi. Daha sonra kızın gösteriği yere doğru yoğunlaştı. Olacaklar gerçekten kimsenin düşünemeyeceği bir şeydi ve herkes olanları beklemek için heycanlı ve biraz da olsa korku dolu gözlerle bekliyorlardı..

'' Kızlar onlanlar hakkında en ufak bir fikri olan? ''

Uluslararası Büyücüler Konfederasyonu Lideri

‘’Jazmine’den sorumluyum. Ah evet. Ne büyük şans?!’’
İçinde ego fırtınaları kopan bir binadaşa bakıcılık yapmak çok da eğlenceli olmayan bir duyguydu elbette. Jazmine’nin dengesiz tarafına denk gelmemeyi umuyordu. Zira gezisini mahvedecek her şeyden uzak durmaktı planı. Yanında arkadaşları varken aklına eğlenmekten başka bir şey gelmiyordu. Bu yüzden yavaş yavaş yürümeye devam ettiler kadının bahsettiği yere doğru.

Gidecekleri kitapçı hakkında bildiği pek bir şey olmasa da, kitap kokusunu sevdiğine karar verdi. İçerdeki huzurlu havayı hafifçe içine çekerken kendilerine yapılan ikramı kabul ettileri. Her biri ufak tefek atıştırıyorlardı. Jazmine’nin havada kalan sorusuna cevap verdi.

‘’ Burası sandığımızdan çok daha fazla deliyle dolu orası kesin Jazmine. Özellikle de göremediklerimiz yani kendini belli etmeyenler.’’

Okulun son senesinde herkesin foyasını ortaya dökmek gibi garip bir amaç peydah olmuştu niyetinde. Ne olursa olsun içinden geldiği gibi davranıyordu ve bu yüzden de kimsenin onu suçlamasını istemiyordu. Lizz’in şaşkınlığına açıklık getirdi.

‘’ Profesör Glenn dedektifçilik oynuyor tatlım. Atıştırmaların keyfine bakalım. Gezi uzun sürecek gibi. Neden bu lanet olası ayakkabıları giydim ki?! ‘’

Kızların yüzüne bakarak koca bir yudum aldı elindeki içecekten. Herkesi çıkardığı sesle güldürdüğü kesindi. Ancak bütün bu gizli kapaklı olaylar da neydi? Neden Paula bir türlü tam anlamıyla huzurlu hissedemiyordu?

Gezgin

Güneş. Lanet olsun! Valerie yatakta döndü ve yorganını üzerine çekti. Işık sadece ona geliyor, gözlerinin içine girip irislerini acıtıyordu. Güneşle arasına giren her şeye ihtiyacı vardı. Karanlıktan gelen meleklerin soğukluğunu taşıyordu yorgan, Valerie'ye iyi geliyordu. "Unuttuğun bir şey var." çınladı kafasının içinde. "Ne?" "Unuttuğun bir şey var." Homurdandı. Ne unutmuştu? Eve bir mektup yazmak istemiyordu, babasıyla final yapmışlardı. Zekasına mutlu mutlu gülümsedi. Taktir ettiği yegane 'şeyler' kendisine ait olanlardı. Eve gider gitmez babasına gezi için izin kağıdını imzalatmıştı. Genelde böyle yapardı zaten. Kavga edeceklerini öngörmek için kahin olması gereksizdi. Valerie ve Langford'ı tanımak yeterliydi. Ve o ikisinide tanıyordu. İzin kağıdı... Gezi... Takıldı kaldı zihninin çıkıntısına bir ilmek gibi. Kelimeler döndü uyku sersemliğinde kafasında. Takip edemedi. Midesi bulandı, yüzünü buruşturdu. Gezi... Gezi? Gezi! Bir eliyle yorganı atarken, yatakta doğrulmadan yere düştü. Lanet olsun! Lanet olsun! Sonuç, yerde karışık bir yığındı. Yerde karışık 'güzel' bir yığın. Valerie'nin sarı saçları yorgana karışmıştı. Yorganda Valerie'ye. Bu keşmekeşten sıyrıldığında beyninin istediği derin nefesi aldı. Biraz oksijen düşünmeye yarardı. Yatağın yanında henüz açılmamış duran sandığa eğildi. Yeni aldığı siyah elbisesini giydi. Topuklu ayakkabılarına uzandı. Aynayla karşılaşınca çok siyah olduğunu fark etti. Slytherin atkısını boynuna doladı. Olmuştu. Çantasını kapıp dışarı çıktı.

Topuklu ayakkabılarla koşmak bir sanattı. Valerie beceriyordu. İşin sırrı topuklara yüklenmemekti. Zaten ince topuk kullanmazdı. Annesinin zarafet takıntısı onu baleye itmişti. Parmak ucunda saatlerce kalabilirdi. Yani hiç denememişti aslında ama... Valerie her şeyi yapardı. Kalabalığa yetiştiğinde durakladı. Saçlarını düzeltmedi, bozulmaya cesaret edemezlerdi.

Kalabalık, gruplar halinde hareket ederken geldiğine pişman oldu. Valerie herkesi uzak tutardı kendisinden, bu yüzden arkadaşı yoktu. Umursadığından değil. Biraz tuhaf oluyordu işte. O da bir ergendi, farklı olması yaşından bir şeyler alıp götürmezdi. Geri dönmek geçti gözlerinin önünden, ama Hogsmeade'i özlemişti. Annesini. Onu son gördüğü sokakları... Toprağı yerden kaldırışlarını, iyiliği huzursuz edişlerini... Anne-kız koşuşlarını son günlerine. "Düştüğünü görmek istemiyorum. Ayakta kal." demişti annesi. Valerie anlamamıştı. Hissettiği şey olduğunu biliyordu, koca bir aptal! Annesi anlamıştı. Takip edildiğini biliyordu. Ve öleceğini... Korkaklar! Arkasından vurmuşlardı annesini. Karşısına çıkabilseler, gözlerine bile bakmaya cesaret edemezlerdi! Artık bunları düşünmek ağlatmıyordu Valerie'yi. Kayıplar, inancının gereğiydi. Grupların arasından yürüdü anıların getirdiği öfkeyle karışık hüznüyle.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Birinin üstünden örtüyü hızlıca çekmesiyle uyandı All. Kızlar çoktan kalkmıştı bile. Hemen yerinden doğruldu ve dolabının önüne koştu. Kıyafetlerini akşamdan hazırladığı için çok zaman kaybetmedi. Hemen giyinip aynanın önüne koştu. Acı gerçek..Şimdi işi uzundu işte. Bunu düşünüp sırıttı. Saçlarına değişik şekiller vermeye başladı ama hiç birisini beğenmedi. En iyisi saçını salık bırakmaktı. Kahverengi,beline kadar gelen saçlarını güzelce taradı ve saçlarını rahat bıraktı. Son kontrollerini yaptı ve izin kağıdını aldı. Artık hazırdı. Eğlenceli bir gün olacak diye umdu ve kızların yanına gitti.

All Paula'nın yanından ayrılmama kararı aldı. Paula bir yandan kendi kendine söyleniyor diğer yandan sorumlu olduğu binadaşına laf yetiştiriyordu. Onun tavırları All'i güldürüyordu.

"Heyy. Profesör Glenn ne zaman bu duruma son vericek?! " diye söylendi All. Şimdiden ayakları ağrımıştı. Kızlar gülüştüler. Sonra All tepkisinin ne kadar komik olduğunu geç de olsa farketti ve o da güldü.