Vampirlerin Uyanışı

Gezgin

Rüzgarın okşayışı... Hiçbir şey böyle dingin değildir. Josephine koşarken sarmalanmıştı heyecanla. Geçmişin izini bırakmazken an'da, o takip ediyordu ardında. Önemsemedi onu, ardında bıraktı. Sözlerin fısıltısı bedeninde, aşkın tutkusu kalbindeydi. Hiçbir kanın sarhoş etmediği bedeni, bir başka ihtiyaç kendinden geçirmişti. Dizginledi duyguları. Yapılacaklar vardı.

Kulelerinin asaletiyle bekliyordu onu. Emir yapıya kadar gelmişti. Kar, yalnızca süsleyebilmişti. Böylesine bir yapıyı saklamayı dileyemezdi bile. Vampirlerin görebileceği izler vardı, kokular... Toprak yolda yürürken karların serildiği, duyumsadı onu. Raziel'i. Kokusu şehveti çağırdı, tutku koştu yürüyen bedenine inat. Kontrol önemliydi, çağırdı onu. Vampir hızından yavaştı, sindirmek istiyordu. Zaman hızlı akıyordu. Güce yürüdü. Emrin götürdüğü yere.

Kapıda duraksadı. Kim vardı? Neyle karşılaşacaktı? Vampirlerin kapısı çalınır mıydı? İçerideki yaşam tenine çarptı. Kaplanlar bir başka kaplanın yanında rahat olmazlardı. Vampirler de öyleydi. Bedeni gerildi olası rakiplere. Kızıllık uçuştu gözlerinde. Rüzgar saçlarını havalandırdı, vampirlerin kapısında kızıl çizgiler doğdu. Kapı birden açıldı. Josephine korkulan o canavarlardan olmasaydı ürperirdi. Vampir büyüsünün ağırlığı çöktü üzerine. Dik durdu asaletiyle. Akıcı adımlar attı hole. Ezberlerken çevresini, bir yanıt aradı arkasından kapanan kapının ardında.

Stormfury

Odanın asil karanlığında gözlerinin önündeki anıları unutmaya çalışan Hannah, yalnız kaldığı bir anda ilk kez geçmişini düşlemeye kapılmıştı. Demır, siyah, duvara bitişik şamdanlar ve kan kırmızısı mumlar buğulu havada dolanan gizli düşünceleri saklıyordu adeta. İçinde binlerce damla gözyaşı taşıyan gelecek umutları, geleceğini umutsuzlukla evlenerek kaybetmişti sanki ve asla geri dönemeyecekti belki. Düşler ne zaman ebedi olursa o zaman kaygı başlamalıydı içi öfke dolu vampire göre. Hayatın tüm anlarında mutlu olmayı beklemek aptal işidir, yanlışlar ve üzüntüler hayatın asıl hazını veren unsurlarıdır. Ya da bu mazoşist vampir kendi seline kapılarak ebediyen böyle saçmalamaya devam edecektir. Ona göre duyguların çoğu sahte, yaşam ise acı çekmek ile bir bütündü. Loş ışık tavana çarptıkça adeta dans eden gölgesi Hannah'nın öfkesini topluyordu yeniden üzerine. Belki de o karanlıkta oturmalıydı, Güneş sonsuza dek batmalı ve asla Ay ışığını saçmalalıydı. Saatler boş bir halde geçerken aklından neden böyle olduğuna, hayatı neden suçladığına dair milyon tane şık geçsede hiçbiri ona cevap verememişti. Hayat bir torbanın içerisinde saklanmış mutlulukları sunmuyordu hiç ama hiç, adilde değildi bu insanlar...

İçeriden gelen sesler malikanede bir misafir olduğunu duyuruyordu iki kardeşe ve her zamanki gibi ilk giden o olacaktı. Siyah jeaninin ve siyah, tamamen dışarıda duran, düğmelerinden bir kaçı ilikli gömleğinin altındaki kan kırmızı converseler ile kan kırmızı ruj oldukça uyumlu görünüyordu. Bağcıklarının açık olmasını umursamadan hızla anakapıya doğru koşan vampir, misafirin silüetini hemen görmüştü. Karşısında durmuş, ona meraklı gözlerle şaşkınca bakan misafirin bedeni süzülmeye başlanmıştı bile, herşey tamdı ama fazlalık bir iz yukarıya doğru çıktıkça karşısında belirmişti. Bu işaret oldukça özeldi, kardeşinde ve onda boyun kısmında yer alan bu şekil babalarının onlara bir hediyesiydi ona göre ama bu kadında ne işi vardı? Kızlarının bilmediği neler oluyordu aile arasında? Yavaşça süzülen kişiden gözlerini ayırarak arkasından gelen kardeşi daha yanına erişemeden hızla onun gözleri ile kesişti ve aynı hızla ve öfke-şaşkınlık arası ifadeyle gelen misafire baktı. Artık ona misafir diye hitap etmek yanlış olacaktı büyük ihtimalle, Hannah'nın içindeki kıskançlık gitgide büyüyordu ve onu dizginlemekte zorlanmaya başlamıştı. Arada kalan bir kaç adımlık mesafeyi hızla aşan Hanna gizemli misafirin ellerini avuçlarının arasına aldığında üzerinde rastladığı bu tanıdık koku babasına aitti. Gözlerinin üzerinde duran iki muntazam, çatık kaş şimdi bu misafire bakıyordu. Ses tonundaki yükselmeye engel olamayarak " Siz kimsiniz? Bu arada, StormFury Malikanesi'ne hoşgeldiniz... " dedi. Sonuçta malikaneye gelen bir vampire bir karşılama yapılmadan pat diye onu yargılamak asil bir aileye yakışmazdı. Özellikle misafirin bu işareti ile üzerinde taşıdığı koku özel biri olduğunu anlatmaya yetiyor ve artıyorduda. Kardeşini süzerek bir şeyler yapmaları gerektiğini ifade etmeye çalıştı. Tekrar gelen vampire baktığında ön yargılarından kurtulmakta başarılı olamadı.

Gezgin

Hareketlilik dikkat çekiciydi. Refleksleri harekete geçirdi. Josephine yukarıdaki vampire tepkisiz kalmaya çalıştı. İçgüdüleri kıpırdandı. Bedenini kilitleyip yaşamı gözlerine bıraktı. Kız bir an durdu. Josephine durgunluğa karşılık verdi. Gözleri kesiştiğinde öfkeyi gördü. Kızılın öfkeli selindeydi. Vampir yanına geldi, ellerini aldı, avuçlarının içinde tuttu. Josephine sinirlendi. Kaslarının hareketine karar vermeden hissetti onu, Raziel'i. Kız, Raziel'dendi. Kızın gözleri koptu gözlerinden, yüzüne kaydılar. Raziel'in dokunduğu yerler alevlenmişken hoşlanmadı bundan. Vampirler hareketsiz durabilir. Ama duygular o kadar basit değildir. Geçip gitmeden önce kıskançlığı gördü Josephine, ve şaşkınlığı... Tanımış mıydı kız? Onu daha önce görmüş müydü? Belki. Geçmişi gölgelerdi, arkasını da fazla dönmezdi.

Yanında bir varoluş hissetti. Gözleri ona döndü. İki vampirin arasında şaşkındı. Kızların boyunlarında aynı işaret vardı. Ellerini çekip, birkaç adım geriledi. Şaşkınlıkla kızlara baktı. " Siz kimsiniz? Bu arada, StormFury Malikanesi'ne hoşgeldiniz... " çınladı vampirlerin sessizliğinde. Medeniyet anılırken gerilmiş vücudundan utandı. Anlamsız tepkilerine kızdı. Her bir kasına rahatlamalarını söylerken biraz zaman kazandı. Koşarken önüne düşmüş bir saçı yerine yerleştirdi. "Adım Josephine, Josephine Chansen De Röla. Buraya gelmemi kont söyledi. Siz kimsiniz?" Muhtamelen evin sahipleriyle konuşuyordu. Zihni bahçedeki kokuları karşılaştırırken bunu biliyordu. Kızlar birbirlerine baktılar.

Böyle sonsuza kadar bekleyebilirdi. Sabrının sınırını gülümseyerek gösterdi. Bakın ben rahatım! Tabi ki. İlk kızın öfkesi hoşuna gitmedi. Yüzünü buruşturmadı, kıza saldırmadı, aferin ona. Gerginliğini yansıtmamak adına gülümsemesine yansıttı. Gözleri boştu, aynaydı kızlar için. Görebildikleri tek şey kendileriydi.

Gezgin

H

Londra'da pek fazla geçmişimin olması bedenimde oluşan öfkeyi kat kat artırırken ben, Londra'da ailemin olduğu eve uğrayıp dolabımdan birkaç eşya yürüttükten sonra üzerimde kalan iç çamaşırlarından kurtulmam biraz daha iyi hissetmemi sağlarken, evin aşağı katından gelen takırtılar ile üzerimi tam giyinemeden oradan uzaklaşmış ve en yakın sokak arasına dalarak kıyafetlerimi üzerime geçirmiştim. siyah, bedenimin her yerini çevreleyen dar bir elbisenin verdiği göğüs ve sırt dekoltesiyle birlikte soluk bedenimi biraz renklendirecek kıvama getiren pembe renkli bir ruj ve altına güzel bir topuklu ilk toplantım için kendimi muhteşem hissettirirken, nemden dolayı saçlarımda oluşan kabarıklık biraz daha vahşilik katmıştı belki de. Nasıl göründüğümü sadece yerde biriken su birikintisinden görebiliyordum. Tabi buradaki yansıma ne kadar net gösterebilirdi beni bu da ayrı bir soruydu.

-tak tak-Malikâneye varışımdan ve insanî bir dürtü ile kapıyı çaldıktan sonra usulca beklemeye koyuldum. Heyecan... Bunu hissetmeyeli uzun bir süre olmuştu..

Stormfury

Malikanedeki misafire olan tüm öfkesini kusmak istesede babasına olan saygısı buna engel oluyordu, aslında ona bu kadar bağlı olmasaydı şuracıkta bir savaş açabilirdi bu tanıdık yabancıya. Sol yanağındaki simgeyi gören gözleri yeterince canını sıkıyordu zaten. Bilindik hisler, bilinmedik bedenler ve henüz keşfedilememiş ruhlar karşısında bekliyordu. Kız kardeşinin arayış içerisindeki ruhunu arkasında hissetmiyordu artık, sadece Hannah mı bu kadar ters bir kişiliğe sahipti ailede yoksa gerçekten herkeste bir anormallik mi vardı? Karşısındaki vampirin kıpırdamaya gayretli dudaklarının ilk hareketinde adeta avına saldıracak bir avcı gibi gözlerini üzerine kilitledi ve vampirin ismini zikretmesini bekledi. Dökülen namelerin içinden özenle seçtiği ismi beyninin bir köşesine kazıdığında artık asla kaybolmayacak bir korkuya imza atmasının tek sebebinin ismi kayıtlara geçmişti. Babasının gönül verdiği yahut onun için özel olan bir kişi olmalıydı ki bu kişi yüzünde bu simgeyi taşıyordu. Ne yapabilirdi ki ? Gözlerinin önünde babasını yitirmekten her ne kadar korkuyor olsada içindeki o bağ babasının misafirine saygı göstermesine zorluyordu ruhunu. Kim bilir kahrolası akrep ve yelkovan ne kadar yavaş hareket ediyordu o anda, ne kadar geçmek bilmez hal alıyordu bu anlar...

Ve tıklayan kapıyı tüm dikkatini dağıttığı anda kız kardeşi çoktan yanıt vererek kapıyı aralamıştı. Artık burada 4 vampir vardı ve Jocelyn her an bir kavga çıkarabilirdi. Gelen yeni vampir ise gerçektende yeniydi. Aralarına yeni katılan bir kızdı bu beden, bilinçsiz, taze ve masum. Üzerindeki renkli dünya adeta Hannah'nın ruhunu daraltmaya yetmişti, onların yaşadıkları bu ahmak ve rengarenk dünya yalnızca kendilerini kandırmanın bir yoluydu ona göre. Gözlerini bir an için yavaşça kapatarak aldığı derin nefes ile birlikte babasına olan bağlılığına dayanarak kendini dizginlemeyi başarmıştı. "Merhaba Amber... Malikanemize hoşgeldin. " Sesi asalet ve davetkarlıkla gürlemişti girişte, gelenler onun bu öfkesini -her ne kadar bastırmaya çalışsada- farkedeceklerdi. Eliyle yalnızca içeriyi işaret ederek onları yönlendirmişti, kardeşine bakan gözleri onu anlamasını beklesede karşılık alamıyordu. İçinden defalarca bunu ona ödeteceğini geçirerek hala ilerlememiş konuklara rehberlik yaparcasına salondaki yerine doğru ilerledi....

"Evet, niçin buradasınız?"

Sesindeki merak ve korku sezilmiyordu artık...

Gezgin

“ Çok güzelsin. “

İşittiği fısıltı ve beraberindeki sıcak nefese tepkisiz kalması güçtü ama bunu başardı. Karşısında ki zayıf bir insandan ibaretti. Her bil kalp atışını duyabiliyor, derisinin altında ki kan pompalayan her bir damarı görebiliyordu. Sıcak kan… Taze ve leziz. Siyaha gittikçe daha da yaklaşan gözlerini bir saniyeliğine kapattı. Dudaklarının kenarına kondurduğu acımasız gülümsemenin ardından şarkı söyler gibi, mükemmel bir ses tonuyla “ Biliyorum. “ dedi. Elini yavaşça adamın suratına doğru uzattı, şehvetli eller karşısında ki adamın çıplak bedeninde ustaca dolaştı, adamın aldığı kesik ve heyecanlı nefesleri duyara kafasını geriye doğru attı ve adamın elleri kendi vücudunda dolaşırken gözleri kapalı bir şekilde öylece durdu. Birkaç saniye sonra kafasını yeniden doğrulttu, adamın boynundan omuzlarına doğru akmaya başlayan minik bir ter damlasını işaret parmağının bir hareketiyle yok etti ve gücünün gitgide tükendiğini hissederek “ Buraya gel. “ diye fısıldadı. Adam ona doğru eğildi ve dudakları birleşti, şehvetli bir öpücüktü bu. Bir veda öpücüğü. Sonra kadının elleri adamın boynuna doğru kaydı, sonra da dudakları… Boynunda atan o güçlü damarı bulması yarım saniye sürmüştü, dudaklarını ihtiyatlı bir şekilde adamın boynuna yaklaştırdı ve beyaz dişleri kurbanının gırtlağına acımasızca saplandığında adam sadece inledi… Kadın hiç durmuyordu, sıcak ve akışkan kan ağzında yayılırken zevkten kendinden geçtiğini hissetti. Bedeni titriyordu, gözleri kapalı bir şekilde adamın her bir kandamlasının tadına vararak orada öylece kaldı. Uzun bir süre ve kurbanının aldığı kesik nefesler sonunda kesildiğinde Beatrice’de bedenini ondan ayırdı. Dolgun dudaklarının kenarından süzülen bir damla kanı parmağıyla sıyırıp o damlacığı da ağzına götürdükten sonra, ayağa kalktı ve seri hareketlerle giyinmeye başladı. Gözleri yine aynı mavi tonuna bürünmüştü, ürkütücü, buz mavisi… Kişisel zevkleri ve yaşamsal faaliyetleri sona erdiğine göre sıra sorumluluklarındaydı. Bulunduğu odadan çıkarken son kez yatakta kaskatı yatan kurbanına baktı ve hiçbir tepki vermeden kapıyı ardından kapattı…

Rüzgâr saçlarını uçuşturup muhteşem kokusunu ortaya çıkarırken insanüstü bir hızla yol alıyordu. Koşmuyordu yalnızca yürüyordu ama bu bile fazlasıyla hızlıydı. Topuklu ayakkabısının altında ezilen ince kar tabakası rüzgârlar birleşip kulaklarına dolarken gözleri ufka kenetlenmişti. Gökyüzü gri ötesi bulutlarla kaplıydı, iç donduran bir havaydı bu… Gökten düşen beyaz zerrecikler üzerindeki koyu kırmızı elbiseyle tezatlık oluştururken burnuna gelen kokuya odaklandı… Bu dehşet verici hava da duyumsadığı tek koku ölüm kokusuydu. Ölüm ve acı… Çok uzak değildi. Bunu hissedebiliyordu. Beyaza bürünmüş yolda kayarcasına ilerlerken tüm algıları açıktı. Hiç kimse güvende değildi, hiç kimse. O bile… Bunu düşünmek teninden kısa bir ürpertinin geçmesine neden olmuştu. Atmayan kalbi daha da karardı. Kötülük yakındaydı, sanılandan, beklenenden daha yakında. Ve karanlık… Yayılıyordu, her bir yana… Hiçbir şey yapılamazdı. Bu karanlık ona karşı gelenleri yutacaktı. Çok güçlüydü. Ufukta ki ışıklar zayıftı, kararsızdı… Bu kötülüğü yok etmeye yetmezdi. Asla başarılı olunamaz, ona karşı gelinemezdi. Bunu yapma cesaretini gösteren herken yok edilecekti. Bunu biliyordu. Ve onun yapabileceği tek şey bu karanlığın soyunu kurutmasını, soydaşlarını yok etmesini engellemekti.

Malikânenin ağır ahşap kapıları ardına dek açıldı. “ Merhaba Angie “ dedi melodik bir sesle. Karşısındaki vampir saygıyla karşılık verdi ve onu içeri davet etti. İçerisi loştu ama gözleri hiçbir ayrıntıyı kaçırmamıştı elbette. Zevklice döşenmiş malikâne lükstü. Oldukça lüks. Omuzlarını ve göğsünün büyük kısmını açıkta bırakan koyu kırmızı elbisesinin kuyruğu arkasında sürükleniyordu, topuklu ayakkabılarının ahşap zeminde çıkarttığı tok sesleri dinleyerek yanındaki vampirle beraber malikânenin içine doğru ilerledi. Adımlarına yansıyan zarafetin ardında güç ve kararlılık vardı. Büyük salona girdiğinde içeride ki kalabalığı gördü. 3 vampir. Üçünü de baştan aşağı hızlı bir şekilde süzdü. İçeri girdiği anda bir sessizlik oluşmuştu. Buz mavisi gözleri tekrar Josephine’e döndü, suratına bir saniyeden daha kısa bir süre baktı ve ardından “ Merhaba. “ Dedi ve gözleri tekrar Amber’a döndü, onda biraz oyalandıktan sonra içinde oluşan duyguları bastırmaya çalışarak salonun ortasına konuşlandırılmış koltuklardan birine yöneldi ve oturdu. Diğer vampirlerinde kendisini takip etmesini bekledikten sonra yine Josephine’e baktı. Tüm dikkati bu vampire yönelmişti şimdi.

Gezgin

Josephine açıkça Raziel'den olanın sorusunu üstüne alınmadan büyük salona geçmişti. Zaman aktıkça sıcak sıvılar gibi, bulunduğu yerden hoşlanmıştı. Her köşede bir iz görmüştü dudaklarının aradığı adamdan. Kokusu heryerdeydi. O, buradaki her şeydi.

Noktalara kadar düşünülmüş dekorasyonu incelerken görmedi kimseyi, bedeninden soyutlandı, gözleriyle dolaşmaya başladı. Aradağı neydi bilmiyordu, ama ağır perdelerin altına bile baktı. Sözleri dilindeydi, konuşmadı. Hazlar yoğunluğuyla uyuşmuştu. Kalbi tıkırdıyordu O'nu hatırlatanlara. Ölü beden ruhunu istiyordu. Josephine şımarana kızdı, ceza ağırdı. Sözler büyülere döndü, hayat ruha haykırdı. Ağırlaşan kalpte bir düş vardı, Chansen sonuna dek yaşadı. Umutlar hafifledi, döndüler son bir defa, oyunlarını bitirip düştüler. Josephine eğilmiş toplarken yerden kırıkları, gerçeklik başka şeyler görüyordu zamanda.

Zaman yoğundu. Kanın zevkini tadarcasına zamanı yaladı, ters yüz etti. O'na döndü, yaşama... Elleri gezinirken hassaslıkla, gözlerinde dans etti şehvet sevgiyle. Acınası duygular kırıldı, aktı, coştu dev dalgalar misali. Artık duygular yoktu. Şimdi duygular vardı. İnsanların aklı alamazdı, ruhları kaldıramazdı. Büyük değişim fiziksellik isteyen bir içe dönüştü. Arayışın sonu, yaşamın başlangıcıydı. Olgunluk gerçekti, dünya böyleydi. Özlediği düşler miydi, düşler ta kendisi miydi? Vardığı aşksa, teninde gezinen bu duygu neydi? Ruhsal dönüşler vahşi varlıklara görünmezdi. Vahşet neydi? Aklına sığdıramadığın her şey acımasız mıydı. Doğal olan buysa güç neydi? Kan bedense, ruh nereye giderdi? Kurtuluşa ermiş miydi? Amacını bulduğu yerde miydi? Özün ağlaması bu yüzden miydi? Sorular mı yanlıştı, cevapları mı yoktu?

Josephine düştükçe düştü, düştükçe düştü... Kamil'e eremeden varlığın duvarına çarptı. İç güdüler çalıştı, kontrolü ele aldı. Gözleri gerçek anlamda açıldı. İçeri yeni giren vampire baktı. Kırmızı elbisesi haykırırdı yalnız olsaydı.

Kız Josephine'e baktı, gözleri dolaştı, yeniden Josephine'le buluştu. Bu can sıkıcı olmaya başlamıştı. Yaşını bir kenara atıp asaletini yere düşürdü. Öfkesi aralarından geçip Josephine'e ulaştı. Kollarını göğsünün üzerinden kenetledi ve tek kaşını, anlandığı şekilde kullanarak, kaldırdı. Gerginliği tek bir hareketle kopararak "Pekala, NEYE bakıyorsunuz öyle!" dedi gerisingeri savurarak ipleri.

Stormfury

Zaman bu üçlünün arasında yuvarlanıp giderken bir vampir daha zamanın tam ortasında yeşillenmişti tüm asaletiyle ki bu önder sayılabilecek kadar güzel ve özel olan kişi burada olan herşeyi biliyor olmalıydı. Salonun kimi hayaller içerisinde boğulan konuklarının yanında kimi karanlıklarında kendini kaybeden konuklarıda vardı. Solan her bir umut diğerlerini tetiklerken tüm meraklı gözler sadece ilk gelen konu0oğu süzüyordu. Hannah, tüm asaletiyle hayranı olduğu Beatrice hala bir şeylerin cevabını vermemişti. Çöken ağırlığın hissine yenik düşmemeye gayret ederek her ne kadar açık tutmaya çalışsada gözlerini eninde sonunda kapanacağını biliyordu bir süre için fakat o an bu an olmamalıydı, olamazdı! Taze asil kanın damarlarında dolaştığı Amber bu konuda fazla renkli bir kişilik taşıdığını ortaya gerek giyimi, gerek bakışları ile koyuyordu. Sorular havada uçuşuyor, bilinmeyenler su üzerine çıkmak istiyordu.

Hannah, bu sessizliğe kayıtsız kalamamıştı. "Evet, sanırım birileri bir şeyler anlatacak. Yanılıyor muyum? " diyerek gözlerini soruların kaynağına -ilk misafire- odakladı. Belkide açıklamalar onu şok edecek belkide bu büyük merakın altından oldukça küçük bir sebep çıkacaktı. Ama tek bildiği bu vampirin hakkındaki şeyleri anlatmasını istediğiydi.