VI. Sezon Açılış Şöleni

Tılsım

Hayat sanıldığından daha kısa sürede bittiğinden, insanlar bazı değişikliklerin farkına varmıyorlardı. Etraflarında kendi kendine peydah olmuş ağaçların yaprakları bile, doğa ananın oyunlarına yenilmiş yapraklarını dökerken, yüzlerde çizikler artıyordu, ellerde lekeler. İyi, kötü, çirkin üçlemesinin birbirine uyan renkleri her yanı esir almışken, oluksuz taşlarının ardından yavaş yavaş Hogwarts görünüyordu. Gölün üzerini yalarcasına geçen bakışlar, şatonun heybetinde hem fikir olduklarını birbirlerine anlatmak istercesine büyüyorlardı. Minik suratlardaki çocukça ifadeler, çıkardıkları ince seslerle tamamlanıyor ve Hogwarts bir yılını daha şefkatli bir anne gibi kollarını açmış kabul ediyordu.

Merdivenlerde ayak sesleri arttığında, hazırlığı tamamlanmış Büyük Salon’da son sesler duyuldu. ‘’ Evet, gelsinler artık. ‘’ Kısacık bir onay cümlesinin ardından, büyücü ve cadı olduklarını bildikleri günden beri okula gelmeyi bekleyen insan yavruları salonu doldurdular. Her biri erişkin bir insanın göğüs hizasına gelecek kadar uzun, bir sünger gibi bilgiye aç ve afallamış görünmelerinin yanı sıra; aralarında dikkat çekmeye çalışanları da vardı. İnce parmaklarını kürsünün üzerinde bir tur tıkırdattıktan sonra, gökyüzü şeklinde büyülenmiş tavanından kayan bir yıldızla birlikte, Büyük Salon’da Galadriel Luthien’in sesi yankılanmaya başladı.

‘’ Hoş geldiniz. Ben yeni Tılsım dersi profesörünüz ve müdür yardımcınız Galadriel Luthien. Sevgili müdürümüz önemli birtakım işleri için bugün burada olamadı. Onun yerine size ben eşlik edeceğim. Önümüzdeki yıl boyunca yenilenen bir kadroyla okulumuzu açmış olmanın bilincinde olmanızı diliyorum. Her zamankinden daha sıkı, daha ciddi çalışmanız gerekecek. Ve bütün bunların yanında, her zamankinden daha çok eğleneceğiz. Şimdi birinci sınıfların Seçmen Şapka rutinine geçelim. ‘’

Daha ciddi çalışmak ve daha çok eğlence nasıl bir arada olabilirdi? Karmaşayı aklında ve beyninde eritmiş olan cadı kafa karıştırmaktan memnun bir ifadeyle kürsüden geri çekildi. İnce parmaklarında taşıdığı şapkayı yeni gelen her çocuğun kafasına koyup kaldırmaktan sıkılmaya başlamıştı ki, son öğrenci ile birlikte rutin sona erdi. Belli belirsiz bir iç çekişle yeniden kürsüye geldiğinde, kendisine yönelmiş olan bakışlardaki sıkıntıyı ve önyargıyı gördü. Aslına bakılırsa uzun konuşmalardansa, kısa ve etkili cümleleri tercih ederdi. Ancak Hogwarts şölenlerinde en kısa cümleler bile bazı durumlarda sabırsızlığı köpürtüp taşırabiliyordu. Ellerini iki yana açarken, koyu kırmızı kıyafetinin pelerini hafifçe aralanıp ince belini gözler önüne serdi dar kumaşın altında. Daha fazla beklemeye gerek yoktu. Eğlence, leziz yemekler eşliğinde başlayabilirdi. ‘’ Tadını çıkarın.’’

Gezgin

Alaleh, okula tekrar kavuşmanın verdiği huzurla büyük salona doğru yürüdü. Burası onun eviydi, diğer bütün çocuklar gibi. Akisini düşünen var mıydı merak ediyordu. Tahtadan büyük kapının önüne geldiğinde, önünde durup bir kez daha dikkatlice baktı. Bunu yapmayı seviyordu, güzelliklerin farkında olmayı.

Büyük salona girerken karnında bir gurultu duydu. O zaman acıkmış olduğunun farkına vardı fakat heyecanın da etkisi yadsınamazdı. Ravenclaw masanına doğru hızlı adımlarla ilerledi. Üçüncü sınıflar masanın başına doğru oturmuşlardı fakat o kadar sıkışık duruyorlardı ki oraya kadar yürümeye değmeyeceğini düşünerek beşinci sınıfların arasında bir yere sıkıştı. Başıyla etrafındakileri selamladı. Hepsinin gözünden zeka fışkıran Ravenclaw'lar... "Bin kere doğsam, bin kere daha Ravenclaw'lu olurum. " diye düşündü.

Tılsım rofesörü ve müdür yardımcısı "Galadrîel Lûthien"... "Büyülü bir isim." diye fısıldadı kendi kendine. Profesörün konuşmasını dikkatle dinledi. Neyse ki fazla uzatmak istiyora benzemiyordu. Kısa kestiği konuşmasının ardından yemekler belirdi ve şölen başladı.

Gezgin

Kahverengi gözlerinde bir parıltıyla baktı Hogwarts'ın ihtişamlı görüntüsüne. Mutlu kalabalığın arasına karıştı, yeniden burada olmak heyecan verici bir duyguydu. Etrafında tatilin bittiğine üzülen pek fazla kişi göremiyordu. Kimisi yazın gittiği Quidditch maçlarını, yeni aldığı Tükürenbilye takımını, seyahat ettiği yerleri anlatıyordu. Elaine, en yakın arkadaşlarıyla zaten kompartımanda o faslı geçtiği için, şimdi diğerlerini dinliyor ve bu mutlu anın tadını çıkarıyordu. Onu en çok mutlu edense, yeniden büyü yapabilecek olmasıydı. Bütün yazı, baykuş postası kullanması ve abisiyle Quidditch oynaması dışında, bir Muggle gibi geçirmişti. Birkaç haftalık İtalya gezisi dışında, Darenth'ta oldukça boş vakti olmuştu. Bol bol kitap okumuş, uygulamak için can attığı büyüler biriktirmişti.

Sınıf arkadaşlarıyla birlikte Giriş Salonu'nu geçti. Gökyüzü gibi görünmesi için büyülenmiş tavana baktı. İlk gün için güzel bir geceydi, bulutsuz ve yıldızlı. Mavilerle bezeli Ravenclaw masasına, ona gülümseyen tanıdık yüzlere doğru yürüdü ve oturdu. Öğretmenler masasına yakın bir yerdeydi, yeni Ravenclaw öğrencilerini coşkuyla karşılamak için hazırdı. Gözlerini profesörlerde gezdirdi, neredeyse hiçbirini tanımıyordu. Bu durum canını sıktı, kendini bu okulda yeni gibi hissetmişti, yeni olanlar onlar olduğu halde. Konuşmayı yeni Tılsım profesörü, Galadrîel Lûthien yapmıştı. Güzel bir kadındı, ama Elaine onun halinden pek memnun olmadığını düşündü. Eğer öyleyse haksız sayılmazdı; yeni göreve başladığı bir okulda açılış konuşması yapmak zor olmalıydı.

Seçim uzun sürdü, masalardaki herkes sıkılmış ve acıkmış görünüyordu, Profesör Lûthien bile. Bütün birinci sınıflar binalarına yerleştiğinde, Elaine yeni Ravenclaw'lularla tanıştı. Hepsine güven verici sözler söyleyip tebrik ettikten sonra, başlayan enfes ziyafete baktı. Tabağına baharatlı tavuk ve haşlanmış sebze aldı, ve o an pişman oldu. "Eleğn, çok sağlıklı besleniyoğsun!" gibi garip sesler çıkardı Jonathan, şekerlemeyle doldurduğu ağzından. Elaine bir kahkaha attı ve yemeyi sürdürdü.

Hogwarts'ta şölen demek, mükemmel yemekler demekti. Güzel görünen her şeyin tadına baktı. Ev cinlerinin marifetleri onu hayretler içinde bırakıyordu. Tatlılar geldiğinde, masada tıka basa doymanın verdiği neşe hakimdi. Elaine portakal jöleli bir keki götürürken, gözü karşı çaprazında oturan Alelah'a ilişti, beşinci sınıfların arasında sıkılmış olabileceğini düşünerek onunla konuşmaya karar verdi. "Alaleh, bu yıl hangi seçmeli dersleri almayı düşünüyorsun?" dedi arkadaş canlısı bir tavırla. Üçüncü sınıfta bu tercihleri yapmak hep zor olurdu. Çoğu öğrenci profesörün zorluğuna ve ödev verme yoğunluğuna göre değerlendirirdi dersleri. Ama Ravenclaw'da mantıklı tercih yapanlar çoğunluktaydı.

Gezgin

Alaleh tatlısının son lokmasını ısırıyordu ki kendine yöneltilen bir soruyla irkildi. Dördüncü sınıflardan Elaine'di bu. Kıza doğru eğilip gülümsedi. Sonra tatlısını tabağına bırakıp soruya cevap verdi.

"Merhaba Elaine, Sihirli yaratıkların Bakımı'nı seçiyorum. Bu yıl kendimi yormayı pek düşünmüyorum."

Omuzlarını silkip aynı soruyu Elaine'ne yöneltti:

"Peki sen?"

Daha sonra sorusuna verilecek cevabı duymak umuduyla iyice öne eğildi. Öğrenciler kavuşmanın heyecanıyla fazlaca gürültü yapıyorlardı.
Eğilirken yanında oturan, üst sınıflardan bir çocuğun pudinginin içine saçlarının girdiğini fark etmemişti. Öfkeli bir oflama duyunca utandı ve saçlarını pudingden kurtarıp hiç bir şey olmamış gibi Elaine'e bakmaya devam etti.

Gezgin

Çoktan kekini yemiş ve başka tatlılara yönelmişti Elaine. Ortadan bir çikolatalı puding aldı, kaşığını daldırdı. Gerçi artık fazla bir şey yiyebileceğini sanmıyordu, üzerine bir ağırlık çökmüştü. Tek isteği kuleye çıkmak ve yatağında huzurlu bir uykuya dalmaktı o an. Salondaki herkes konuşuyordu ve rahatsız edici bir gürültü vardı. Belki de rahatsız olan tek kişi Elaine'di, o sessizliği daha çok seviyordu; ama elbette şölende herkesin kütüphanede gibi davranmasını beklemek saçmalık olurdu. Etrafındaki sesleri bastırmak için, biraz yüksek sesle Alaleh'in sorusuna cevap verdi.

"Ben de Sihirli Yaratıkların Bakımı dersi alıyorum! Çok eğlencelidir, hayvanları pek sevmeyen benim için bile. Yorulurum diye düşünme, genellikle seçmeli dersler daha az yorucu, daha eğlenceli olur. Ben bu sene Astronomi ve Soyut Bilimler de alıyorum." O sırada Alaleh'in saçları yanındaki çocuğun pudingine girmişti. Çocuk kızgın, Alaleh utanmış görünüyordu. Başka bir puding alıp çocuğa uzattı ve ona hiçbir şey söylemeden önüne döndü. Pudinginden biraz yerken, meraklı gözlerle etrafına bakındı; özellikle de profesörlere. Kadınlar genellikle çoğunlukta olurdu ve şimdi de öyleydi. Hangisi Ravenclaw binasından sorumlu olacaktı acaba? Hiçbirinde neşeli ve canayakın bir izlenim yoktu. Sıkılarak önüne döndü, bu yıl zor geçeceğe benziyor, diye düşünmekten kendini alamadı. "Geçen sene daha fazla seçmeli dersim vardı... Sıkışık bir ders programı ve çok ödev - tam bir kâbustu. Ama pişman değilim, hepsinden geçer not aldım ne de olsa." dedi gururla. "Bu sene yeni profesörler var, açıkçası derslerin başlamasını sabırsızlıkla bekliyorum. Umalım da hepsi birer çatlak olsun." Gülümsedi, disiplinli ve ciddi profesörlerin sevilmediğini herkes bilirdi. Saygı konusunda zaten Ravenclaw ve Hufflepuff pek göze batmazdı, Elaine bu durumdan mutluydu. Bu okulda olduğu dört sene içinde, hiç puan kaybetmemişlerdi. Balkabağı suyuyla dolu bardağını aldı ve kafasına dikti.

Gezgin

Elaine'in cevap vermesini beklerken arkadaki Slytherin'li kızlara gözü takıldı. Bir grup, kafa kafaya vermiş hararetli hararetli bir konu tartışıyorlardı. Birinci sınıflardan bir kız da onların arasına girmeye çabalıyordu. Kızlardan biri küçük çocuğa asasını doğrultup gizlice bir büyü yaptı. Zavallı küçük, ne olduğunu anlayamadan yüzünü önündeki çorba kasesine soktu. Alaleh hafif sinirli bir bakış attı büyüyü yapan kıza. "Elbet seni bir gün koridorda sıkıştırırım." dedi içinden. Tam aklında türlü işkence yöntemleri tasarlarken, Elaine konuşmaya başladı.

Bu yıl Syb, Astronomi ve Soyut Bilimler aldığını söylüyordu. Alaleh kendi ders programını hatırlamaya çalıştı. Astronomi var mıydı acaba? Kaşlarını hafifçe çatıp hatırlamaya çalıştı. Bu dersi almak için başvurmamıştı daha doğrusu başvurmayı unutmuştu. Biraz düşündü çok da sorun teşkil etmezdi.

Elaine derslerinden ve programların zorluğundan bahsetmeye başlamıştı. Zorlanmak Alaleh'e göre bir iş değildi. Rahatına bakmayı severdi. Ravenclaw onu bu konuda her zaman zorlamıştı. Yine de olduğu yeri seviyordu.

Bu sene yeni profesörlerin olduğunu söylemesiyle Alaleh'in kafasını aniden öğretmenler masasına çevirmesine neden olmuşdu. Gerçekten de bir çok yeni profesör göze çarpıyordu. Büyük salona girdiğinden beri masaya dikkat etmemiş, müdür yardımcısını dinlemekle yetinmişti. Elaine'nin profesörlerin çatlak olması dileğine içtenlikle katılarak kafasını salladı. Zira dersler çok sıkıcı olacaktı.

Bu hoş sohbet için Elaine'ne teşekkür maksatlı gülümsedi ve tatlısının son parçasını büyük bir iştahla ağzına götürdü.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Yeni bir Hogwarts dönemi. Özlem duyulmuş arkadaşlar, dersler ve hatta derslikler. Yeni bir döneme başlayacak olmanın, heyecanını içinde yaşıyordu Adelã. Yeni dostlar, yeni maceraların akabininde gelecekti bu sene. Güzel ve dolu dolu bir dönem yaşamaktan başka bir dileği yoktu. Tatili boyunca bir sürü macera yaşamış olsa bile, Hogwarts'a duyduğu özlemi bir an bile unutmamıştı. Sonunda *yuvası* tekrar kapılarını açmıştı. Yuvası olmuştu artık burası... Ailesinden daha yakındı arkadaşları. A'mour malikanesinin soğuk hâlinden ve kasvetli havasından oldukça uzaktı Hogwarts. Sıcak, samimi ve eğlenceli.

Büyük Salon. tahta oyuklar eşliğinde açılan devasa bir kapı ve peşinden gelen öğrenci kalabalığı. İçeri girer girmez kulaklarına, bir dolu uğultu geldi AdeLã'nın. Kalabalık öğrenci topluluğu, her dönem süregelelen *yeniden buluşma* muhabbetleri yapıyordu.Yemyeşil gözlerini irice açtı. Burayı özlemişti. Uğultuları, geveze öğrencileri.. Hepsini özlemişti. Geçen dönemden hiçbir farkı yoktu buranın. Her geçen gün buraya daha sıkı bağlanıyordu Adelã. Salonun bir ucunda bulunan Gryffindor masasına ilerledi Adelã. Tanıdık bir çok binadaşı vardı masada. Dört senesini paylaştığı kadim dostu Nathan, Quidditch takım kaptanı Aaron, Tristan, Margrit ve diğerleri... Hepsini yeniden görmüş olmanın mutluluğu vardı içinde. Yüzüne en samimi gülümsemesini koyup içtenlikle konuşmaya başladı Adelã. "Merhaba millet!" cümlesini bitirir bitirmez, Nathan'ın yanına oturdu ve konuşmaya devam etti. "Gene mi konuşma! Tanrım her yıl aynı şey!" Kürsüye çıkan profesörü dinlemek için kafasını çevirdi Adelã. Konuşmasını kısa kesse iyi olacaktı. Nitekim, arkadaşlarıyla konuşarak geçirmek istiyordu zamanını.

Profesör Luthién, yeni tılsım profesörü. Konuşmasını kısa kesmesi oldukça iyi olmuştu. Anlaşılan , öğrenci kalabalığını bunaltmak istememişti. Gözlerini ondan alıp, seçmen şapkaya yöneltti Adelã. Yeni gelmiş, korkudan titreyen, merakla etrafı inceleyen büyücü kalabalığını görünce tebessüm etti Adelã. Aklına beş sene öncesi gelmişti. Hogwarts'dan aldığı davet, ardından gelen okul günleri... Gözünün önünden ilk Hogwarts günü, film şeridi gibi geçmeye başladı Adelã'nın. Büyük bir korkuyla, kafasına geçirmişti şapkaya. Şapka önce durmuş ve bir müddet düşünmüş, ardından Gryffindor'a zseçtiğini söylemişti. Peki ya ne demişti? Zihninde biraz zorlama yaşadı Adelã. Ardından şapkanın kurduğu cümleleri hatırladı. "Oldukça keskin bir zeka ve korkusuzluk. Sevdiklerin uğruna canını feda edebilirsin, öyle mi tatlım? O zaman yerin belli. Gryffindor" Nathan'ın kendini dürtmesiyle, anılarından ayrıldı Adelã. Alkışlarından anlaşıldığı kadarıyla Gryffindor ailesine birkaç üye daha katılmıştı. Biten şapka törenini ardından, geleneksel açılış ziyafeti başlamıştı. O kadar çok yemek çeşidi vardı ki, hangisini tercih edeceğine karar vermek için dakikalarca düşünmüştü Herkes yemeğe başladıktan sonra, boğazını temizleyip konuşmaya başladı Adelã.

"Tatiliniz nasıldı bakalım?"

Gezgin

Büyük salon tüm ihtişamıyla karşınızdaydı. Salon ahşamın tonlarıyla bütünleştirilmişti, uzun tavanıyla ve girişin karşısında duran büyük öğretmenler masası ve binaların simgesi olan 4 ayrı masa ve renkle resmen büyüleyici bir görünüm kazanmıştı. Bina hayaletleri öğrencilerle şakalaşıyor ve yeni gelenlere hünerlerini göstermek için sabırsızlanıyorlardı, ayrıca kendilerine gösterilen ilgiden hayli memnun oldukları açıktı. Odaya tam anlamıyla neşe ve telaş hakimdi.

Yeni dönemin başlamasıyla birbirlerine kavuşan arkadaşlar ya konuşup özlem gideriyor ya da köşede bekleyen, meraklı ve ürkek bakışlarıyla etrafı süzen I. Sınıfları izliyordu. I. Sınıflar ise alışık olmadıkları bu yeri incelemeye ve seçmen şapkayla tanışacakları zamanda oluşacak duygularını kontrol etmeye uğraşıyorlardı heralde, kim bilir. Kendi duygularını anımsadı, o kadar olmuş muydu gerçekten? Koskoca 4 yıl. Sanki dün gibi hatırlıyordu her şeyi, ilk şölen, seçmen şapkayı giymesi, o zamanki bina başkanları, ilk dersler, ilk atışmalar... Bunların tekrar edişini uzaktan izlemek gerçekten eğlenceli olacaktı.

Gryffindor masasına doğru ilerledi Laurance, binadaşlarının yanına giderek selam verdi. Laurenn,Tristan,Aeron ve diğer arkadaşları, neredeyse herkes, yerini almış konuşmanın başlayıp şölene geçilmesini bekliyordu. Laura da yerini aldı ve arkadaşlarıyla sohbete başladılar. Gözleri çok sevdiği arkadaşı, güzeller güzeli Adelã'yı arıyordu, neyse ki o da Nathan'ın gelişinden kısa bir süre sonra masada yerini aldı ve hep beraber koyu bir sohbete başladılar. Bu sohbet adının Galadriel Luthien olduğunu öğrendikleri yeni tılsım profesörü ve aynı zamanda müdür yardımcısının konuşması başlayınca derin bir sessizliğe gömüldü. Masmavi gözleriyle ilgi çekiciydi, dışarıdan bakıldığında otoriter biri gibi göründü gözüne Laura'nın. Neyseki konuşma kısa ve özdü, güzel bir başlangıç yapmışlardı. Seçmen şapka klasiğinden sonra yeni Gryffindorları gülümseyerek karşıladılar ve şölen başladı, gecenin en tatlı kısmı da şüphesiz buydu.

Çeşit çeşit yemeğin arasında karar vermekte zorlansa da gözü tatlılara takılmıştı bir kere,hem de çikolatalı… Tabağına biraz alarak yemeğe başladı taa ki Adelã soruyu yöneltene kadar. Biraz su içtikten sonra bir heves arkadaşının sorusunu yanıtladı.

"Yorucu bir dönemin ardından tatil gerçekten de iyi geldi canım, biraz dinlendim ve ailemle vakit geçirdim. Kısa süre de olsa burayı kesinlikle çok özledim hiçbir şey bu eğlenceyi ve sizin yerinizi tutmuyor maalesef" dedi gülümseyerek ve diğer arkadaşlarına yöneldi. "Anlaşılan bende pek sıra dışı bir şey yok, sizde ne haberler var bakalım?"

» VI. Sezon Ortak Salon

VI. Sezon Açılış Şöleni

VI. Sezon Açılış Şöleni

Similar topics

Similar topics