VI. Sezon Açılış Şöleni

V. Sınıf

Cesaretini toplayıp Sihir Tarihi Profesörünün bulunduğu yere bir göz gezdirdi. Ona gülümsüyor muydu? Hayır ona değil, Paula’ya gülümsüyordu. Paula da ona mı gülümsüyordu! Paula'yı neden görememişti? Demek ki o kızı kulağından tutup ayağa kaldırdığın da Paula da oralarda bir yerlerdeydi.“Bir yaşıma daha girdim, kızlar bizim saf toriği yanlış anlamışız” Kızın kafasına bir şaplak daha attı “niye bize profesörün sana bakmadığını söylemedin?” kız olumsuz bir baş hareketiyle Rose’a döndü "tamam sus, o olmasa bile sen Profesöre bakıyordun. Bak bir daha yakalamayayım, şimdi git. Git dedim sana” kız apar topar masadan kalkarak çıkışa doğru hızlıca koşmaya başlamıştı.

“Kızlar, sakın arkaya doğru bakmayın, sakın dedim, bizim Paula bu, sanırım Sihir Tarihi profesörünün gözdesi belli oldu. Bakmayın bana öyle, az önce söylediklerim Paula için geçerli değil, hey arkaya bakma anlayacaklar.” Alex ve Rose kendini tutamayıp çoktan basmışlardı kahkahayı. Ya Paula konuşmalarını duyarsa, ya biri ona söylerse? Caprice, telaşla Alex’in kolunu büktü “bu olanlardan Paula’ya söz eden olursa onu…” cümlesini tamamlayamadı. Katıla katıla kızlarla birlikte gülmeye başladı. Onlara dönen suratlara bakıp, daha da şiddetlice gülmeye başladılar. Tam bir krizdi. Gülme krizi.

Uluslararası Büyücüler Konfederasyonu Lideri

‘’ Pekala, teşekkür ederim.’’
‘’…’’
‘’ Aa, suratsız şey.’’

Paula uzun zamandır görmediği nezaketi, şatonun sınırlarından içeri adımını attığı gibi bir ev cininden gördüğünü sanmıştı. Bavullarını ufak bir büyü ile odasına çıkarmak üzere hizmete hazır olan ev cininin buruşuk yüzüne ettiği teşekkür karşılıksız kalmış, somurtkan ifadesini, genç cadıya arkasını dönerek misillemişti çirkin yaratık. Buna karşılık yalnızca bir omuz silkmeyle hoşnutsuzluğunu belirten cadı, siyaha çalan ve tatilde bukleleri belirginleşmiş uzun saçlarını omzundan sırtına döküp ilerlemeye başladı. Ortak salona geldiğinden diğerlerinin henüz trenden inmiş ve hala merhabalaşıyor olduklarını düşündü. Çünkü yakın dostlarından kimse ortalarda yoktu. Bu sebepten birkaç kişiye selam verip, zaten hazır olan cüppesini de düzeltip, dudağına sürdüğü hafif parlatıcı ile birlikte Büyük Salon’a ilerlemeye başladı. Uzun koridorun sonundaki merdivenlerden seke seke indikten sonra kapıları aralanan heybetli salona adımını attı.

Her şey, her zamanki gibi mükemmeldi. Nasıl başardıklarını bilmese de, Hogwarts’ın mükemmelliği insanı sıkmayan bir rutin halini almıştı. Koridorlarında gizli sırların arkasında yatanları merak ederek, Hufflepuff masasındaki herkesle selamlaşmaya başladı. Ellerini sıkıyor, bazılarını öpüyor ve pek çoğuyla sarılıyordu. Birkaç ayda büyüdüğünü söyleyenlerin sayısı her konuştuğu arkadaşı ile artıyordu. Annesinin bütün yasaklarına karşılık artık dışarı çıkma saatlerini kendi belirliyor ve her şeyden önce bazı şeylerin gerçeklerini biliyordu. Eskisi gibi toy hissetmiyor ve yalnız yaşamak üzere halasının evine çıkmış olmanın özgürlüğünü yaşıyordu. Nymphetia mükemmel bir yetişkindi ve Paula’ya verdiği özgürlük, genç cadının kendisini bulmasını sağlamıştı. Halasıyla birlikte gittiği dövmeci dükkanında yaptırdığı ufak çizim bile, kendi vücudunun hakimiyetini eline aldığını ona hatırlatıyor ve artık genç bir bayanın hatlarını almış haline gururla bakıyordu. Her şey bu denli tamamken, yaz boyu kendisini bir kez aramamış olan Kevin’ı düşündü Ravenclaw masasına baktığında. Öyle yalnız kalmıştı ki, yaz boyu birkaç ufak kaçamağa yaklaşmıştı. Son anda sadakatini bahane ederek onu aldatmamış ve sarışın büyücünün kollarında geçirdiği zamanları hayal etmişti. Birlikte sadece bakışmadan ibaret yaptıkları koca bir sohbetin verdiği hazzın sonunu, minik ama heyecan verici bir öpücükle getirmelerini özlediğini; ancak özlem duygusunun eskisi kadar baskın olmadığını hissetti. Onu kendisinden bu denli uzak tutan yine kendisiydi çünkü. Kafasında intikam, acı, özlem ve başka şeylere dair planlar dönerken genç cadı sonunda masanın ön kısımlarına doğru yer bulmuştu. Yenilenen profesör kadrosunu yakından görmek istiyordu. Halasıyla daha yakın olmak artık mükemmeldi ve onun evinde yaşıyor olmanın kendisine hissettirdiği huzuru görmesini istiyordu.

Törenin şapka kısmını atlamışlardı. Artık herkesin önünde dolu bir tabak vardı. Ön sıralarda arkadaşları ile ettiği sohbetlerde attığı kahkahalardan bile büyüdüğü anlaşılıyordu. Tam karşısında oturan binadaşı Lucas, kafasında dönen düşüncelerinde haklı olduğuna dair son noktayı koymuştu.
‘’ Yaz sana yaramış Paula. Eskisinden daha… Büyümüşsün.’’
‘’ Sağol Lucas, ama büyümekten kastını çözemedim. Yani, ben, uzamış mıyım?’’
Kimi kandırıyordu. Ah, yoksa şimdi de dişi oyunlara mı başlamıştı.
‘’ Hayır, yani, daha güzelsin. Yani, pratik olarak. ‘’

‘’ Teşekkürler. ‘’ Bir kahkaha daha. ‘’ Sen de iyi görünüyorsun sevgili dostum.’’

Son cümlenin ardından çocuğun düşen yüz ifadesine aldırmadan profesörler masasına çevirdi gözlerini. Aralarında gezdirdiği bakışları, birden bir kişi üzerinde sabitlendi. Aynı anda kendisine bakan yeni ve diğerlerinden daha genç görünen profesörle göz göze geldiklerinde nazikçe gülümsedi. İçinde birden bire inip kalkan hisse anlam veremese de, arada bir bakmayı sürdürüyor ve kendisine engel olamıyordu. Bir anlığına gözleri halasına kaydı. Bunu kontrol için yaptığının farkında olduğundan içinden sövdü kararsızlığına. Ancak fark edemediği bir gerçek vardı. O da hala profesöre bakıyor olduğuydu. Ta ki arka sıralarda dostlarının kahkahalarını duyana dek. Yavaşça çevirebildiği kafası, ilerde oturan Caprice ve diğerlerini fark etti. Yanlarına gitmek için ayağa kalktığında son defa arkasına döndü. İçinde bir şeylerin yakıcılığını hissederek başını çevirdi ve ilerledi. Caprice ve diğerlerinin yanına geldiğinde fazla beklemedi. Öncelikle tatil boyunca yalnız bir kez gördükleri Paula’nın geçirdiği değişime yorumlarını bekliyordu. Sorusunun ardından yorumların gelmesini umarak önce kendi cümlelerini sıraladı.

‘’ Siz neye gülüyorsunuz bakalım bu kadar? Kahkahalarınız önlerden duyuluyor. Bu arada bu gece uyumak yok millet. Size Nympehtia’nın evinde olanları anlatmam gerek. Saçlarıma yorum yapın! Nasılım? Daha güzel oldu değil mi?! ‘’

Cevapları beklerken başını bir kez daha çevirmişti. Döndüğünde kendisine bakan dehşet dolu gözlere anlatması gereken şeyler olduğunu anlamış ve kendisini kollarından tutup yatakhaneye taşıyacakları anın acısız geçmesini ummuştu.

''Ee? Kimse bir şey demeyecek mi?''

Gezgin

Bedenine artık ağır gelen gözleri kıza bakmaktan yorulmuştu. Kız zarifce oturduğu yerden kalkarak biraz önce ona kafa sallayarak yerine oturan kızın olduğu tarafa geçmişti. O kızlarda dikkatini çeken bir şey olsada, durmaksızın bakıştığı kızın arkası dönüktü. Onlarla bir şey konuşuyor, heyecanlı heyecanlı bir şey anlatıyordu. Gözleri hâlen kızdayken kızın arkaya dönüp ona doğru bir kez daha bakması onu kendinden geçirmişti. Flavio uzun süredir kıza bakmadan yorulmuş bir şekilde önündeki tabağa bakmıştı. Tamamıyla dolu, hiçbir lokma alınmamıştı. Tabağın kenarında duran çatalı alıp, ortada duran etten zarifce almıştı. Çatalı ağzına götürürken bir kez daha kıza bakmış, onun arkadaşlarıyla konuşmasını geriden izler gibi izlemişti. Ağzına aldığı lokmayı çiğnerken ellerini suya götürmüştü. Ağzından boşalırcasına suyu içerken, bir anda sıcak basmıştı. Flavio’nun bedeni kavruluyor gibiydi. Gözleri donuksuyor, kıza karşı bir şeyler hissetmeye başlarcasına kızın olduğu masaya bakıyordu. Yanına doğru elinde tepsiyle yaklaşan Jack’le göz göze gelmişti. Jack uzun süredir burada hademelik yaptığından, küçük öğrenciler olmasada büyük öğrencileri tanırdı. Jack’e eliyle işaret ederek kulağına doğru eğilmesini dile getirmişti. Kızın o masaya oturmasını izlerken yandan daha güzel bir yüzü olduğunu anlamıştı.

“ Jack, şu Hufflepuff masasının en başın solundaki kız kim ? Bilgin varmı ? “
“ Aaa. O evet, ismi Paula mıydı, Pula mıydı. Neydi. Altıncı sınıflardan, hoş kız değilmi ? “
“ Paula hmm, güzel isim. Tamam uzaklaş, güzel kız ise güzel kız sanane. “

Bir anda Jack’in elinde duran tepsiye vurup düşürmesiyle salonda ses yankılanmıştı. Dikkatlerini üzerine çekerken gözleri kıza doğru hırçın bir bakış atmıştı. “ Bir daha böyle olmasın. Kendi işine bak. “ Kafasını sallayarak ona doğru dönüp bir anda bakış atan profesörlere doğru gülümseyerek konuştu. “ Hiçbir şey yok, eğlencenize devam edin. “ Gözleri tekrar kıza dönerken kızın ona doğru bakıp gülümsemesini izliyordu. Ona bakan başlar geriye doğru eski hâlini alırken, Jack bir Gryffindor öğrencisinin yardımıyla düşen şeyleri topluyordu. İlk günden dikkatleri üzerine çekmeye başlamış, değişimin vaktini belirlemişti. Gözleri kıza doğru bakarken bedeni ona karşı hoşlantıyı gösteriyordu.

Gezgin

Gülme krizine girmişken onlara kimse engel olamıyordu. Şu anda belki herkes onlara bakıyordu ama Alexis ve dostlarının umrunda değildi. İlk günden bu kadar neşeli olmak belki de hepsine iyi gelmişti. Diğer günlerin de böyle geçmesini umuyordu.

Bu sene gerçekten güzel olacaktı , Alexis bunu hissetmişti. Gülmekten karnına ağrılar giriyordu. Birden gözü yanındaki kıza kaydı. Caprice ile ufak bir tartışmadan sonra artık kalkmış ve masadan ayrılmıştı. Alexis onun ayrıldığını görünce rahatça bir nefes aldı.

Bu arada Paula'yı bir an görememişti. Ama sanki gördüğü Paula değil başkasıydı. Siyaha çalan kıvırcık saçları ile eski Paula'dan daha farklı bir görünüme sahipti. Paula kendilsini nasıl bulduğunu soruyordu. Alexis şaşkınlığını kısa sürede toparlayıp Paula'yı yanına oturttu. Biraz espri biraz da şaşırdığını belirten sorusunu sordu;
"Sen kimsin ve Paula'ya ne yaptın?" demiş ve mavi gözlerini kocaman açmıştı.

V. Sınıf

“Paula, fazla büyümüşsün canım ve inan bu değişim sadece saçlarında değil.” Başını Alex’in tarafına doğru dönerek sözlerine sükûnetle devam etti. “Ben söyleyeyim Alex, Paulayı yedi, evet bu cadı onu yedi”

Caprice’nin yüzü artık gülmüyordu. Az önce gördüklerine bir anlam veremiyormuş gibi kızın suratına baktı, o Paula idi, ve ilk gördüğü yakışıklıya kaptıracak değildi? Kızın koluna bir çimcik atarak gözlerinin içine baktı.

“Kevin’ı hiç mi düşünmüyorsun? Kararan saçların olmalı yüreğin değil” sözlerinin verdiği etkiyi görmek için eliyle Paula’nın çenesini tutup yukarıya doğru kaldırdı. Gözlerindeki nem miydi, hayır Caprice yılmayacaktı. “Çapkın ve sevgili tutmaz benim, iyi kız da sensin. Ve seni hepimiz çok özledik, artık aramıza döner misin?” diyerek kıza sarıldı. Caprice’nin bakışları Sihir Tarihi Profesörün masasına yöneldi. Kollarında Paula’nın titrediğini hissetliğin de öfkeli bakışları, taştan masayı delecek kadar keskindi. Şanslıydı çünki o arada yeni profesör yerlerde bir şeyleri toplamakla uğraşıyordu. Hafifçe içini çekil dostuna daha da sarıldı. Alex ve Rose da kendini tutamamış onlarda bu sevgi seline kapılmıştı. Hepsi şimdi kucaklaşıyordu.

“Hadi kızlar, nefes alamıyorum açılın biraz.” Paulayı elinden tuttuğu gibi masadan kaldırdı. Diğer dostlarına da göz kırparak sesinin yüksek çıkmasını sağladıktan sonra masanın başına geçti “partiye ortak salonda devam edeceğiz dostlar, beni takip edin” sözlerinin bitirir bitirmez, bir kolunu da Rose’a dolayarak büyük salonun kapısında kıkırdamalar eşliğinde çıktılar. Alex bir yandan Lizz’e sesleniyordu. Yeni sınıf başkanı olması onu strese soksa da Rose ona her konuda yardıma hazırdı. Lizz de alex’in koluna girip Caprice’nin ardından salondan ayrıldılar. Paula’nın anlatacağı çok şey olmalıydı ve dostları onu eskisi gibi kucaklamaya hazırdı.

» VI. Sezon Ortak Salon

VI. Sezon Açılış Şöleni

VI. Sezon Açılış Şöleni

Similar topics

Similar topics