Kızlar Yatakhanesi

V. Sınıf

Bu kız kafayı mı yemişti! Alex’in yanına giderek elini kedi ağzına götürüp susmasını istedi. Ya profesör onları duymuşsa? Dikkatli olmak zorundaydılar. Erkek yatakhanesi de pek uzak sayılmazdı. Hepsi bir bahane bekliyordu zaten. Caprice'nde onlara eğlencesini dağıttıracak göz var mıydı? Asla. Bunu düşünürlerse bedelini ağır öderlerdi. Daha önce ödetmişti, gene yapardı. Haylazca gülümsedi. Aklına eski muziplikleri gelmişti.

“Alex, çok korkuttun bizi, yani beni”, diyerek Rose baktı. Şaşkındı, Rose’un hiç endişesi yok gibiydi. Gülümseyerek aynanın karşısına geçti. Birkaç saniye içinde güzelim pijamasını giymişti. Önünü kapatmamış yarı açık şekilde bırakmıştı. En seksi pozunu takınarak Rose doğru döndü, hafiften bir kahkaha attı.

“Sen az önce ne dedin? Evet evet bana düzeyli ilişkimi sordun” hızlı adımlarla soluğu Rose’un yanında aldı. Eline geçirdiği bir yastığı fırlattı.

“Beni bir evcinine layık gördüğüne inanamıyorum” demesiyle Rose’u gıdıklaması bir oldu.

“Bana bir daha aşk dersen va ya.. hahahaaa”. Bu tehdidi kahkahalar eşliğinde odada kayboldu gitti. Rose’un ona özel konuşuruz demesinden konuyu anlamıştı zaten. Erkekler. Bunu yalnız kaldıklarında daha da derine inecekleri kesindi. Gene gözyaşı, gene lanetler. Ama şuan Caprice buna izin veremezdi. Sadece eğlenmek istiyordu. Biraz daha gıdıkladı ta ki Rose pes diyene kadar.

Gezgin

Alexis sonradan farketti sesinin bu kadar yüksek çıktığını. Ama heyecanlıydı ve sesi o yüzden yüksek çıkmıştı. Böyle durumlarda sesini kontrol edemezdi. Caprice yanına gelip çok korkuttun bizi demesi Alex'e biraz daha fren yapması gerektiğini hatırlattı.
"Kusura bakmayın kızlar,kendimi kontrol edemedim"

Caprice Rose'u gıdıklamaya başlamıştı. Alexis bir anda kendini yalnız hissetti. Biraz kırılmıştı;bugün hep beraber olunmayacak mıydı? Bu neydi o zaman...Alexis çok çabuk kırılan bir yapıdaydı. O yüzden hiç ses çıkarmadan yatağa oturdu ve onları izledi. Ta ki gözyaşlarının yatağa damladığını görene kadar...

V. Sınıf

Rose’un kahkahalarından Caprice nefes nefese kalmış kendi nefesini kontrol etmeye çalışıyordu. Alex’in kendi yatağına oturduğunu zar zor fark etmişti. Yahu bu binanın cesur yürekleri nerede idi. Hepsi sulu göz mü çıkacaktı. Kendini toparlayan Caprice bir çırpıda ayağa fırlayarak sepetin başına gitti. İçinden bir şişe ateş viskisini çıkardı.

“Kızlar, ilk kadehi sizin şerefinize kaldırıyorum.” Alex’in gözündeki yaşı görmüş ama görmemezlikten gelmişti. Dert değil neşeli anların peşindeydi. Yan tarafındaki yatağın üzerinde bulunan yastığı eline atarak Alex’e fırlattı.

“Alex, hadiii… bak senin için, kızlar gelip hepsini tüketmeden birazcık içelim. “ Rose ‘a göz kırparak yanına gelmesi işaret etti. Kadehleri de çıkartıp bir güzel silme doldurdular. “yanına kızılgül ağacı cipsine ne dersiniz?” derken bir tanesini ağzına atmıştı bile. “ıyyyhh bu iğrenç, nasıl yiyebiliyorlar bunu anlamıyorum? “

Elindeki kadehle Alex’in yanına oturdu. “Buruşturma suratını, al hadi, bir yudum”

Gezgin

Birkaç küçük ses ortak salonun koltuğunda, elinde kitapla uyuyakalmış Clem'i uyandırdı. Normalde çok uyuyan bir insan değildi ama bugün biraz yorgundu. Yıllardır görmeye alıştığı sarı renk bu gece gözlerini yoruvermişti. Esneyerek kalktığında gecenin çoktan geldiğini yeni farkına varmıştı, tabi bunu farkına varmasında duvardaki saatin de etkisi vardı. ''Kahretsin!'' Clem bu gece kızlarla olan planlarını hatırladı ve hızlı bir şekilde kızlar yatakhanesine gitti. Aslında dedikoduyu seven bir yapısı yoktu, konuşmay da pek sevmezdi ama arada sırada böyle kaçamaklar yapmanın bir zararı yoktu. Hızlı bir şekilde üstünü değiştirip düz, kırmızı, kısa bir gecelik giydi.

Kızların yanına gittiğinde onlar çoktan eğlenmeye başlamışlardı. ''Özür dilerim kızlar. Ortak salonda kitap okuyordum ve uyuyakalmışım.'' Clem ateş viskisini aldı ve kendine de bir kadeh doldurdu. Hafif bir yanma ve rahatlama hissiyle yatağın kenarına dayandı. ''Sesinizle uyandığımı belirtmeliyim, bence biraz dikkatli olalım.'' Kızlara göz kırpıp erkekler yatakhanesinin olduğu tarafı parmağıyla gösterip ateş viskisinden bir yudum daha aldı.

Gezgin

Gözyaşları neden inmişti yatağa? Bazen böyle patlayıveriyordu işte..Dersten stresle çıkmıştı ve biraz kendini rahatlatmak istedi. Şimdi bunun zamanı değildi. Kızların eğlencesini mahvetmeye hiç hakkı yoktu.

Caprice ayağa kalkıp ateş viskisini çıkarmıştı. Alexis'e doğru fırlattı ve "Alex, hadiii… bak senin için, kızlar gelip hepsini tüketmeden birazcık içelim" demişti.

Ateş viskisi..Alexis severdi içkileri. Az mı takılmıştı babasıyla? Şimdi sulu göz olmanın zamanı değil canlanmanın zamanıydı.

Gece günün en güzel ve en gizemli vaktiydi Alex'e göre. Yataktan kalkıp aynaya doğru gitti ve gözlerini silip kalemi yeniden gözlerine çekti. Kadehteki viskiyi bir içişte bitirdi.

Bir an kapıdan ayak sesleri duydu. Ya profesörse diye bir an içini bir korku kapladı. Bir kaç saniye sonra gelenin Clementine olduğunu görünce derin bir nefes aldı.

Aklına bir fikir gelmişti. Erkeklere bir oyun oynamak istiyordu. Acaba diğer kızlar ne derdi?
"Kızlar erkekler şu saatte ayaktadır bizi dinlemek için. Peki onlara bir oyun oynayalım mı? Fikri olan varsa söylesin" diyerek biraz daha viski aldı...

Gezgin

Caprice ve Rosalie’ in kısa süren şakalaşmalarının ardından ikisi de Alesix’ e yönelmişti ama ve var ki; kız ikisine de kendisiyle ilgilenmedikleri için biraz dargın görünüyordu. Bunun içinde ikisi de , bu olayı telafi etmek istercesine kıza doğru yöneldiler ve şakalaştılar. Üçü de kadehlerini doldurup biraz atıştırmaya koyuldular. Rosalie, o sırada kadehine doğru uzanıp bir yudum aldı ve gülümsedi. Şimdi kendini daha mutlu hissediyordu. O sırada içeriye Clementine girmişti. Oda da artık dört kişi olmuşlardı. Herhalde sesleri gereğinden fazla çıkıyordu ki ; uyuyan birini bile uyandırmaya yetmişti. Bunun üzerine hepsi daha sessiz olmaya özen gösterdiler. Kızlar kendi aralarında şakalaşıp gülerken, Rosalie başka alemlere dalıp gitmişti çoktan. O sırada Alexis, erkekler konusunda birkaç şey atıp tutmuştu. Rosalie buna bir kahkaha ile yanıt verdi ilk önce ve daha sonra konuşmaya başladı , “ Fikrim yok .. Ama ben bizi dinlediklerini sanmıyorum, işleri güçleri yok bizimle mi uğraşacaklar ya.. “ diyerek şakaya geçiştirdi konuyu. Aslında adı gibi biliyordu erkeklerin onların odasını basacağını fakat; olaya biraz da olsa eğlence katmak için bilmiyormuş gibi yapıyordu. Ayağa kalktı ve ağzında ki lokmayı bitirmek istercesine bir hışımla çiğneyip yutkundu. Kadehinden bir yudum daha aldıktan sonra kapıya doğru yöneldi ve sessizce kulağını dayayıp dinledi. Hiçbir ses duyulmuyordu, adeta ‘tık’ yoktu denilebilirdi. Buna şaşırmıştı. Şimdiye kadar erkeklerin kapılarına dayanmamasına şaşırmıştı doğrusu. Ama bu sinsice bir plandı çünkü; henüz kızlar tam anlamıyla odaya doluşmamış ve sohbete dalmamışlardı. ‘Herhalde bizim sohbet etmemizi ve konuya yoğunlaşmamızı bekliyorlar’ diye içinden geçirip Alexis’ e doğru döndü ve göz kırptı. Hemen ardından kısık bir ses tonu ile onu rahatlatmak istercesine konuşmaya başladı, “ Kapıda kimse yok, dinledim. “ Yavaş adımlar ile odada geziniyordu. O sırada ayağa sert bir cisme battı ve refleks ile kendini geriye doğru çekti. Gerçekten de canı fazlasıyla yanmıştı.

Peki bu sert cisimde neyin nesiydi böyle? Mavi gözlerini cisme doğru yöneltip iyice baktı. Yüzüktü. Dikkatlice eline aldı ve incelemeye koyuldu. Eflatun-mor karışımı renkte parıldayan taşlar ile çevrelenmiş narin bir yüzüktü. İlk önce aklından parmağına takıp kızlara hava atmak gelse de ;bunun bencillikten başka bir şey olmadığını sezinleyip yapmadı. Kızların yanına doğru yöneldi ve yüzüğü onlara da göstererek konuştu, “ Kızlar bakın ne buldum. ” Acaba bu yüzüğün bir sahibi var mıydı ki? Sahibi olmasa bile onu kabullenmek Rosalie’ e yakışmazdı . O sırada aklına son zamanlarda karşılaştığı Ravenclawlı çocuk geldi. Rosalie ister istemez ondan etkilenmişti ve bu duygularını gizlemeye çalışıyordu. Hemen kafasında pembe bir hayal kurmuştu. Bu yüzüğü Rosalie’ e o çocuğun diz çöküp vermesi.. Ne komikti. Hayalperest bir kızın hayalleriydi sadece bu .

V. Sınıf

Clementine’nin gelmesiyle ortalık daha da şenlenmişti.

“Ateş viskisi muhteşem” diyerek bir kahkaha attı. Fazla mı kaçmıştı! Yok be, diye düşündü. Dışarıda yağan yağmura bakmak için döndü. Bu havaların adamıydı o ve içinden muziplik yapmak geçiyordu.

“Erkekler” diyerek Alex’e döndü. Rose’nin verdiği bilgi onun için yetmiş de artmıştı bile. Demek şu an orada kimse yoktu. Ama birazdan dolacaklarına ilişkin bir his doğdu içine.

“Tamam yapalım. Rose bana aynanı verebilir misin lütfen?” kıkırdadı.

“Pardon Rose, benim biliyorum senin aynan hediye idi, benimkini verebilir misin, helecanlandım da, karıştırdım işte. Bak şurada sepetin üstündeki rafta.” diyerek ayağa kalktı. Eline asasını aldı.

“Şişştt sessiz olun tamam mı?” diyerek yatakhanenin kapısını açtı. Elinde de ayna.Yavaşça erkek yatakhanesinin önüne geldi. Asasını çıkartıp kapılarındaki uyuyan tabloya doğru fısıldadı. Sonrada elindeki aynaya doğru fısıldadı.

“Gemino” birden fazla tablonun ortaya çıkması ile kıkırdadı. Şimdi yatakhaneye gelen erkekler hangi tablonun gerçek olduğunu anlayana kadar … Çok eğleneceklerdi çok. Yatakhanenin tablosunu görebilecek bir aynayı tepe yerleştirdi. Sonra diğer aynayı da çaprazındaki köşeye ta ki kendi yatakhanelerinin kapısına kadar.

“Hover” demesiyle aynalar yerlerine tam olarak yerleşmişti. Şimdi son aynanın görüntüsünü yatakhanenin girişteki boy aynasına yansıtmalıydı.

Başını kaldırarak tepesindeki aynaya odasındaki aynaya bağlama büyüsü gönderdi. Bu annesinin ona öğrettiği ilk büyü olmuştu. Annesi her zaman onun nere olduğunu bilmek isterdi üzerine yaptığı bağlama büyüsü ile ki bu üzerindeki broş olurdu, nerede olduğunu anlardı. Broşun gösterdiklerini kendi el aynasına bağlardı. Ah o broşu bir yerlere tıkmak yaptığı en iyi işte. Bu okula başladığı ilk gün idi. Hatıralar birden üşüşse de aklına hemen bir tarafa itti.

Asasını tekrar tepedeki aynaya yönelterek fısıldadı, “Protena” dediğinde tüm büyüyü diğer aynalara da yansıtmış oldu. Şimdi bu aynaları sihirli kalkan ile görünmez yapmak kalıyordu. Gene kıkırdadı. Sessizce yatakhaneye girdi.

“Kızlarrrr, hemen buraya , hemen” demesiyle soluğu boy aynasının önünde almıştı bile.

“Ne görüyorsunuz? ” Şimdi koridor boştu. Lakin kimlerin onları ziyaret edecekleri belli değildi? Eline bir ateş viskisi aldı ve yatağına kuruldu. Kızlar hala şaşkınlıkla aynaya bakıyordu.

Gezgin

Kafam fena hâlde zonklamaya başlamıştı. Çevremi saran gürültüye anlam verememiştim. Sanki gördüğüm rüya hâl değiştirmiş ve kapkaranlık, sadece sesleri gelen bir soyuta dönüşmüştü. Oysa az önce o kadar güzeldi ki! Elimde soğuk bir içecek, kendimi güneşe vermiş, güneşin tenimi yakmasına göz yumuyordum. O okşayıcı hava öyle güzeldi ki! Off! Gözlerimi olabildiğince yavaş araladım ve kendimi güneş-kum-deniz üçlüsünden daha çok, sarıların bezendiği bir odada buldum. Burası tabii ki de Ortak Salon olmalıydı. Bir daha of! Kızlar bu gece, bir yere toplanmış hep beraber birşeyler izliyorlardı. Aklıma hemen muggle aleti olan televizyon geldi. Televizyon ha! Burada! Vay canına... İzlemeyeli çok olmuştu. Hatırlıyorum da babam eve getirdiğinde ondan korkmuştum. Sonra amma da gülmüştüm. Kafamı anıların tazeliğinden uzaklaştırmak istercesine sağa-sola salladım ve yataktan hemen indim. Lacivert renkli, eşofmana benzeyen giysim bedenime oturmasa da tam geliyordu. Kocaman ve kedi kafasına benzeyen peluş terliklerimi ayağıma geçirdim ve dağınık bir şekilde yukarıdan topuz yapılmış saçlarımı aynada izledim.

Sessizce kızlara yaklaşırken televizyon olmadığını görünce hayallerim yıkıldı. Ses çıkarmamaya özen gösteriyordum. Gerçi, tüm kızlrın arada bir çıkan çığlıklarına nasıl katlanırsa... Dudağımı büzdüm ve kendime, dizlerimden destek yaparak eğildim. Çok garip bir görüntümün olduğu bârizdi. Rosalie ise elinde bir yüzük, gözleri cam gibiydi. Ah Rosalie, yine mi hayaller diye geçirdim içimden. Gerçi o hayalleri olmasa ben şuan delirmiş olurdum. Zor zamanımda onlar kurtarırdı beni. Yönümü değiştirdim ve adımlarımı biricik dostuma yönelttim. *Ross, neler oluyor?* dedim sakince. Rosalie, umarım beni duymuşsundur! Böyle zamanlarda seni uyandırmak gerçekten zor o hayallerinden. Elinde, eflatun-mor karışımı hoş bir yüzük vardı. Ah takılar, bu kesinlikle bana göre değil. Erkek gibi hissediyorum kendimi, Tanrım!

Kızlar Yatakhanesi

Kızlar Yatakhanesi

Similar topics

Similar topics