Beyaz Örtü

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Kar hızını kesmeye niyetli değil gibiydi. Dokunduğu her yeri beyaza döndürmeye niyetli görünüyordu. Ağaçlar çoktan beyaza bürünmüştü. Sanki yeni kıyafetlerini deniyorlardı. Ama asıl eğlenmesini sağlayan konu yakında burda kardan adam olabileceği gerçeğiydi. Beklediğinden daha uzun süredir hareketsiz bir şekilde duruyordu. Ancak onu şaşırtan asıl konu da bu değildi. Bir anda ilgi konusu olmamak onu şaşırtmıştı. Evet gelinciğinin kendine benzediğini asla inkar etmemişti. Yaramaz ve sempatikti... Bu düşünceyi şimdi biraz şaçma bulabiliyordu Ross.. "Bane mı benziyor... Yooo, benden daha sempatik galiba." Yüzüne alaylı bir gülümseme yayılmıştı. Bu düşünce eğlendiğini belli ediyordu ama Paula bunu fark edecek durumda değildi. Aklı tamamen ametist üzerine yoğunluşmuştu. Sanki kendisi orda yoktu bile. Kollarını kavuşturuken sonunda kendine soru yöneltiğini fark ettti ama cevap vermedi. Gerek yoktu çünkü.

Kendine uzun bir süre gibi gelmişti. Kendisinin de burda olduğunu nasıl belli edeceğini bilemiyordu. Zaten onun yerine uğraşacak bir konusu vardı. Üstünde tutmaya başlayan karları silkeliyordu. Burda donup kalmak en son isteyeceği bir durumdu. Bir gün öleceğini bilsede ilgisiz kaldığını düşünürken ölmek istemiyordu doğrusu. Artık bunu belli etmesi gerektiğini düşünürken rahatlamasını sağlayan sözleri duydu. Paula sonunda kendisini tekrar fark etmişti. Yüzüne bir gülümseme yerleşti tekrardan...

"Demek beni hatırlayabildin..."

Kızgın bir tonla konuşmamıştı. Evet bu konudan biraz rahatsız olmuştu ama bunun yanında biraz da eğlenmemiş olduğu söylenemezdi. Paula'nın kalmasını izliyordu. Sonunda onu tam olarak tekrar ayakta gördüğünde ağaçların arasına gitmek için yönelmişti. Ancak bunu beceremedi. Ondan önce koluna dolanan bir el hissetti. Hafif bir şaşkınlıkla kıza döndü tekrardan...

"Bu ne...."

Sözü yarım kalmıştı. Lafları ağzına tıkarken bir cevap veremeyceği gerekçesini öne sürmüştü. Akıllıca bir davranıştı. Ne diyebilirdi ki aslında hoşuna bile gitmişti. Söylemek istediklerini unutarak gülümsemeyi yeğledi.

"Ahh buyurun hanımefendi. Sizi söylediğim yere götüreyim."

Sözlerinin hemen ardından şen bir kahkaha atarak ilerlemeye başladı Paula ile birlikte...

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Paula kucağındaki gelinciğe odaklandığı sırada Ross'u bir anlığına unutmuştu sanki. Genç adam karşısında hazır kıta gibi beklerken bu durumdan keyif alan Paula, gece orda yalnız olmayışına dair kendisini mutlu hissetmeye başlamıştı. Kar gitgide daha da etken hale gelirken üzerindeki cübbe ve boynundaki atkı artık soğuk için yetmiyorlardı. Ross'un söylediği şu yere gittiklerinde ateş yakmaları lehlerine olacaktı.

Koluna girdiği anda karşılığında aldığı tepkiyi ustaca savuşturmasına rağmen, Ross'un ağzından çıkan cümlenin devamı sanki hoşuna gitmeyecek gibi hissetti. Bir an için duyduklarıyla, kafasında gezinen düşünceler de yokoldu. Ross keyifle attığı kahkahadan sonra Paula' yı etrafa göre kuru kalmayı başarmış bir yere götürdü. Ufak bir adaya benzeyen alan sanki bir çeşit güçle korunmuş gibiydi. İçine girdikleri çember sanki daha sıcaktı. Paula hala Ross'un kolundaydı. Kaymayacağından emin olarak onu sağa sola çekiştirip zemini test etti ve ardından da kolundan çıktı. Bu sırada muzur kıkırdamalarla eğleniyordu. Ross'a baktığında ise onun da yüzündeki gülümsemeyi gördü. Bu Paula'yı mutlu etmişti. Bir an için gözlerini Ross'un gözlerine odakladı. İçlerindeki kıvılcımla ısınıp, başını öne eğdi.

'' Bir ateş yaksak iyi olacak sanırım ama kuru dal bulmak imkansz görünüyor. ''

Paula bulundaki yerde, karla çevrilmiş bir adadalarmış hissi yaşıyordu. Yine hayal dünyasına dalmıştı. Eğlenceli birşeyler yaparak ısınabilirlerdi belki. Hem bu arada sohbet de ederlerdi. Şanslılardı; çünkü hala yasak ormandan çıka gelen herhangi bir yaratık onları rahatsız etmemişti. Bu soğuk gecede her canlı sıcak yuvasına çekilmiş olmalıydı. Ross'la birlikte ı gece orada bir hatıra bırakmaya karar verdi. Heyecanla ve reddedilmemeyi umarak:

'' Hey, başımın belası, öhm şey Ross. '' derken güldü ve cümlesinin sonunda çocuğun ismini söylerken tatlı tatlı utandı ve ardından devam etti:

'' Bir kardan adam yapalım mı? Ne dersin? Bence eğlenceli olur. Hem eğlenir hem de biraz laflarız. Bu arada beni sığınağınıza kabul ettiğiniz için teşekkürler centilmen lordum. ''

Son cümleden sonra eski zamanlardaki gibi reveransla selam verdi. Hayal dünyasında öyle eğleniyordu ki Paula, Ross'u da bu oyuna dahil etmeden edemedi.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Ross hala son söylediği sözlere gülüyordu. Bu konuda kendisini kontrol etmesi pek kolay da olmuyordu zaten. Ancak gözleri karanlık ormanın derinliklerine kayınca susabildi. Neşeli sesiyle çok gürültü yaptığını fark edebilmişti ve buna tek dikkat edecek canlının kendisi olmayacağını da biliyordu. Kahkahalar atmayı bir kenara bırakıp kardan korunmuş alana gitti. Sonunda vardıklarını belli etme fırsatı olmamıştı. Çünkü Paula yerleri kontrol etmek için uğraşırken ister istemez Ross'u da çekiştiriyordu. Sonunda kurtulabildiğinde rahat bir nefes alarak ona bakmaya başladı Ross. Yüzünde eğlendiğini belli eden gülümseme duruyordu.

Kar hızını artırıp kalın bir tabak örmeye başlamıştı ama bulundukları yer bu konudan etkilenmiyordu. Sadece soğuk hava kendilerine yakınlaşabiliyordu. Aslında Ross'un bundan bir şikayeti yoktu ama Paula'ya göz ucuyla baktığında hafiften titrediğini görebildi. Başta bu konuda şikayet etmesini bekliyordu ama yüzündeki gülümseme böyle bir şey yapmayacağını hissettiriyordu. Bu konudan dolayı daha çok eğleneceğini biliyordu. Zaten kendisi kolayca eğlenmeye uygun biriydi... En kötü durumda bile gülebilecek bir konu bulurdu. Bu gece boyunca ise her konudan dolayı gülebileceğini hissediyordu. Bir süre bulundukları alana baktı. Ametist'in ağaçta olduğundan emin olduktan sonra ısınmak konusunda fikirler söyleyecekti; işte bu zaman Paula ile tekrar göz göze geldi. Kendisi daha fikir söylemeden Paula ateş önerisinde bulunmuştu.

"Haklısın."

Kafasıyla onaylarken katıldığını sözlü olarakta belirtti. Eliyle cüppesinin içinden asasını çıkardıktan sonra ateş için uygun bir yer buldu. Hemen ortalarda bir yer yakmak için uygun görünüyordu.

"Incendio"

Karın o zor duyulan sesi arasında çıtırdama sesleri geldi... Islak dallar olmasına rağmen büyünün gücüne karşı gelememişler ve keyifle yanmaya başlamışlardı. İnsanın içini ısıtan bir sıcaklık dalga dalga yayılmaya başladı. Ross mutlu bir ifadeyle Paula'ay döndü. Onun da memnun olduğunu umuyordu. Farklı konuyla ilgili konuşmaya başlasa da sesindeki neşeden memnun olduğunu da anlamıştı..

"Ahh tabiki olur.. Ve hiç önemi yok.. Sizin için her sığınağımı açarım güzel Lady'im.."

Ufak bir selam verdi ve arkasından tekrar gülmeye başladı...

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Soğuk hava etraflarındaki görünmez çemberini gitgide genişletiyor ve sıcak hafif bir esintiye bırakıyordu kendini. Alevlerden yükselen ısı ve ışık tatlı bir rahatlama hissi veriyordu soğuktan üşümüş ellerine ve ruhlarına. Paula keyifle ellerini ovuştururken reveransının ardından gelen gururunu okşayıcı sözler, hemen ardından Ross'un neşeli kahkahaları ile iyice rahatlamış, gülüyordu. Birbirine karışan kahkahalar yavaşladıktan sonra Paula Ross'un gerçekten eğlenceli biri olduğunu düşünmeye başlamıştı. Karanlık orman korkutmaktan öte rahatlatıyordu. Ateş bulundukları yeri belli etse de endişelenmiyordu. Ross bir basiliski bile güldürebilecek kadar eğlenceliydi.

Kardan adam fikrine cevap vermemesinden, pek de hevesli olmadığını düşünen Paula, kendisini yaramaz bir kız çocuğu durumuna düşürdüğü için utanmış ve yanakları kızarmıştı. Bunu Ross'un farketmemesini umuyor ve ateşten olduğu bahanesini uydurabilmek için ateşe biraz daha yaklaşıyordu. Farketmediği şeyse yaklaştıkça sıçrayan kıvılcımların yarattığı tehlikeydi. Olduğu yerde öylece ellerini ovuştururken tatlı oyuna devam etmeye karar verdi. Kendisine sorunsuz uyum sağlayan bir oyun arkadaşı bulmuş gibiydi.

'' Pekala lordum, sizi bugün buraya getiren sebep neydi? ''

Yüzünü Ross' a çevirmiş, sanki eski zamanlarda yaşayan bir kadın gibi ciddi bir hale sokmuştu. Gözlerinin içinde alevlerin yansımaları dansediyordu. Yavaş yavaş Ross'a doğru dönerken bir yandan da ellerini cübbesinin arkasında işaret parmakları ile birleştirmişti. Göz ucuyla arada Ross'un gözlerine bakıyordu.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Ateşin o keyifli çıtırdıları sesini duyurmaya başladığı anda başına kurulmuştu Paula. Her anında yüzünden anlaşılıyordu mutluluğu. Elinden geldiğince yakın olmaya çalışırken üstüne ateşin sıçrama ihtimalini hiç düşünmüyordu görünürde... Bu durumdan en çok ise Ross keyiflenmişti. Bir kaşı kalkık şekilde Paula'yı izlerken hala ayakta olduğunu anlaması baya bir zaman almıştı ve o bunu fark ettiği gibi kızın hemen yanına oturmuştu. Gözleri neşeli bir şekilde ateşi süzüyordu. Ordaki kıvılcımlar kendi gözündekilere göre biraz sönük kalıyordu aslında. Tabi o bunu asla fark edemeyecekti. Şimdi sessizce ateşin güvenliğinde otururken konuşmaktan başka seçenekleri olmadığına karar vermişti ama bu düşüncesi kısa bir süre boyunca devam edebilmişti. Çünkü Paula'nın daha demin teklif ettiği fikir aklına gelmişti gene. "Kardan adam." Düşünceleri arasından bu isim sıyrılabilmişti. Berki Paula'da ateşi görünce bu fikrini tamamen aklından atmış ve oturdukları yerden muhabbet etmeleri için ilk sorusunu yönelmişti.

"Ahh. Ne yapabilirim ki ... Sizin gibi güzel bir Lady'nin başını belaya sokacak kötülüklerle savaşmak için yola çıkmıştım aslında..."

Gene neşeli bir kahkaha ağzından fırlayıverdi. Gözlerindeki parıltı bu eğlenceli oyun sürerken kendini daha üstün bir şekilde gösterebiliyordu. Paula'nın o neşeli sözleri aslında ateşten daha üstün geliyordu kendine. Onun hakkında başta önyargılı olduğunu kabul ediyordu. En azından o bilindik Sınıf Başkanlarına benzemiyordu. Daha neşeli ve hareketli....

"Ah bu arada Kardan adam teklifini hatırlatıyım dedim Lady."

Yüzünde ufak bir sırıtış her Lady sözünde ve her iltifatında kendini gösteriyordu. Artık teklifi hatırlattığına göre sadece onun hareketini beklemesi yeterdi. Bu fikir kendine eğlenceli gelmişti doğrusu. Zaten yılda bir kez böyle bir şans eline geçerdi ve bu şansını kullanmak için en akıllıca bir zamandı.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Ateşin ve karın birbirine tezat renkleri ve ısıları oldukça çekici görünüyordu. Sıcaklık daha rahat davranmasını sağlıyordu, soğuk ise düşüncelerinin taze kalmasını. Oynadıkları neşeli oyuna devam ederken Ross'un bu denli pervasızca, sorgulamadan oyuna dahil oluşu Paula'yı etkilemişti. Yanında hissettiği sıcaklığı gülüşü ile dışarı yansıtıyordu. İçinde sıcaklıktan olduğunu düşündüğü rahatlama hissi garip şekilde heyecana dönüşüyordu ara ara Ross'la gözgöze geldiklerinde. İlk anda ona ne kadar da kaba davranmıştı. Ross'un da kendisine pek centilmence davrandığı söylenemezdi. Fakat şimdi onu ilk gördüğü andaki kimliğinden sıyrılmış, adeta centilmen bir beyfendi oluvermiş, karşısındaki güzel bayana sözcüklerin gücünü kanıtlıyor gibiydi. Paula halinden memnun şekilde saçlarını düzeltti. Atkının arasında sıkışmış dalgaları alıp omuzlarına döktü ve boynuna dolnan atkıyı gevşetti. Sıcak tam anlamıyla hissediliyordu yanan ateşin büyüklüğünün etkisiyle.

Ross'un romantik karşılıkları aslında kimi olsa etkilerdi ama bu oyun o kadar eğlenceli bir hal almıştı ki; Paula da aynen karşılık verdi.

'' Sevgili Lordum, siz olmasanız kim bilir ne kadar da korkardım. İyi ki burdasınız. Belki de bizi buraya kader getirmiştir. ''

Konuşurken sesini biraz derinleştiriyor ve tıpkı eski zamanlarda yaşanan bir zamandalarmış gibi hissetmelerini sağlıyordu. Tavırlarını daha narinleştirmiş, bakışlarını devirerek konuşuyordu. Kendisini bir piyeste gibi hissetti. Ross her cümlesinde eksik etmeden oyuna devam ediyordu. Sonunda Paula'ya kardanadam fikrini hatırlattı. Paula hiç bozuntuya vermeden yavaş yavaş ayağa kalktı ve oyuna devam ederek reveransını yaptı. Yavaş yavaş Ross'un arkasına doğru geçiyordu. Ross Paula'yı dinlerken, Paula da yavaş yavaş çimlerin dışına çıkıp arkası dönük şekilde karın üzerine diz çöktü. Planını anlamaması için birkaç cümle ile Ross'u oyalamalıydı:

'' Eğlenceli bir fikir doğrusu Lord Valentin fakat; narin ellerimin çok da üşümesini istemiyorum. ''

Bu cümlesini bitirene kadar çoktan elindeki kar topunu sertleştirmişti bile. Arkasını tam olarak dönmeden önce kendisine doğru gelmekte olan Ross'un yerini belirledi ve kar topunu fırlatırken:

'' Bu yüzden onları çok fazla elimde tutmayacağım! '' diye bağırıp koca bir kahkahayla kartopunu Ross'un tam göğsüne fırlattı. Bir yandan ormanın içine doğru kaçıyor, bir yandan da yeni bir kartopu yapmak için arada bir eğilip yerden kar topluyordu. Kısa süreliğine oyundan çıkıp:

'' Hey Ross, doğrusu bu gece buraya gelirken bu kadar eğleneceğimi hiç düşünmemiştim. '' diye bağırdı. Bir yandan kahkahalar atıyor bir yandan da eğilip yerden aldığı taze karları yuvarlıyordu. Ne ellerindeki soğuk umrundaydı şimdi, ne de nefes nefese koşturması, hatta yasak ormanın derinliklerine doğru koştuğunu bile farketmiyordu...

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Ross sessizce ona bakıyordu. Bu pek beklemediği ama kolaylıkla büründüğü rol eğlenmesini sağlamıştı. Böyle farklı bir eğlencede kendini bulmamıştı uzun zamandır. Hele bu saatlerde genelde ortalık sessiz ve ruh gibi olmayı tercih ederdi ama şimdi büyük bir ateşin altında toplammış ve çevrelerindeki karın tadını çıkarıyorlardı. Paula kendini ateşin sıcaklığına bırakırken; Ross biraz daha farklı olmayı tercih etmişti. Ellerini beyazlığa gömerkene karın soğukluğu derisine işliyordu yavaş yavaş... Kulakları onun yeni sözlerini beklerken merakla gözleri sessiz ormanın içinde süzülüyordu hızlıca. Bunu her zaman tetikte olmaya alışan biri olduğu için yapıyordu berkide... Nedenini aslından kendiside tam bilmiyordu doğrusunu söylemek gerekirse. İlginç birşey görmekti berkide amacı. Ancak ormanın yaratıkları kendilerini buradan uzak tutuyorlardı o an nedense.

Kulaklarını delen narin sesin sözlerini duyabilmişti. Daha sözler tamamlanmadan yüzüne gene bir sırıtış da yayılmıştı doğrusu. Bu oyun giderek daha neşeli bir hal alırken sözler daha ilgi çekici oluyordu. Ross her seferinde daha çok iltifat yağdırırken karşılığını da almıyor değildi. Arada Paula ile göz göze geliyor ve bu kısa bir zaman sürüyordu. Ses tonuna dikkat ettiğinde ise Paula'nın kendini iyice rolüne büründürdüğünü fark etti aniden. Kendisi de bunu yapmalıydı. Ses tonu daha asil hareketleride kendine güvenen.... İşte bir Lord böyle olurdu anca. Eğer bir Lord olacaksa tam anlamıyla olmalıydı.

"Evet öyle olmalı Lady'im bizi buraya kader getirdi. Ama itiraf etmeliyim ki bundan hiç rahatsızlık duymuyorum."

Sözlerini tamamlamadan onun ayağa kalktığını gördü. Berkide kardan adam yapmaya önceden başlamak istiyordu. Aklına ilk gelen fikir olmuştu ki zaten bu fikirden sonra başka bir düşünceye yoğunlaşmadı bile. Bir süre boyunca arkası dönük bir şekilde sadece onu dinledi. Sözlerinden anladığı gibi kardan adam yapmaktan bahsediyordu. Bu yüzden ayağa kalktı yavaşça. Paula'ya doğru yürürken daha sözlerini idrak edememişti ki göğsüne beyaz bie kar top çarptı. Olayı algılamakla geçen bir sürenin ardından konuşmaya başladı.

"Demek gizli bir planın vardı..."

Hızlı bir şekilde bir kar topu yaptı ve kendinden kaçan Paula'nın peşine düştü. Arada durmasından yararlanırken ilk karını fırlattı. İyi nişan almasından olacak ki kar topu koluna çarptı ve Ross oyalanmadan gene peşine düştü. Hedefi onu yakalamaktı. Son sözlerini duyunca sırıttı.

"Aynı fikirdeyim.."

Bu sözü söyledikten sonra kendine bakmadığı bir anda ağacın arkasına yaslandı. Görünmeden onu yakalamak istiyordu. Eğlenceye kendini kaptırırken ağaçlıkların daha sıklaştığını fark etmemişti bile.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Paula elinde sıkıştırdığı kartopunu, yerden aldığı taze karlarla besliyordu. Gitgide büyüyen kartopu eline sığmaz hale gelmişti. Elindeki üşüme gitgide acıya dönüşüyordu ve artık topu fırlatması gerekiyordu. Fırlatmak için durup nişan alacaktı ki birden bire kolunda hissettiği kartopu ile fırlatmak üzere olduğu koca karı da elinden düşürdü. Elindekinin düşmesi ile iyice sinirlenmişti fakat; siniri Ross'a değil kendi dikkatsizliğineydi. Eğlenceli koşuşturmanın devamında kazanan olmak istiyordu. Yüzünde sinsi bir gülümseme ile yere eğilip daha büyük ve daha kuvvetli bir kartopu yapacaktı. Ardından onu Ross'a bütün gücüyle fırlatacaktı ve büyük olasılık da tam karnına isabet ettirecekti. Ardından da şimdikinden çok daha hızlı koşması gerekecekti çünkü; Ross onu yakalamak için hemen ardında olacaktı. Yakaladığında ise büyük olasılık suratını kara gömecekti.

Paula eğilmiş daha büyük bir top için yeterince kar toplamıştı ve elinde tutmuş bunları sıkıştırıyordu. Başını kaldırıp gülümseyen yüzü ile Ross'a bakmaya hazırlanıyordu ki; birden ortalıkta kimsenin olmadığını gördü. Etrafına bakınmaya devam etti yüzündeki gülümsemeyi küçültmeden.

'' Pekala Lordum. Demek oyun oynamak istiyorsunuz. Tamam, ben varım. Yalnız sizi bulduğumda acımayacağım, ona göre. ''

Paula konuşmaya devam ederken karanlık ormana da göz gezdiriyordu. Kuvvetli altıncı hissinin bu sefer ona oyun oynamasını ümit ediyordu. Çünkü içinde huzursuzluk vardı. Aslında bu huzursuzluğunun sebebi Ross'un ortaya çıkmayışı olabilirdi. Paula kendine '' Sen cesur bir kızsın. Birazdan gösterir yüzünü başının belası da. '' diye tekrarlıyordu. Ross saklandığı yerden çıkmaya niyetli değil gibiydi. Belki de Paula'nın kendisine yaklaşmasını bekliyordu daha iyi bir isabet için. Paula bir yandan yürüyor, bir yandan da ağaçların arasına bakınıyordu. Ormanın derinliklerine doğru dalmış olmalarından dolayı ağaçlar sıklaşmış ve saklanmak için oluşan alanlar çoğalmıştı. Ateşin ışığından oldukça uzaklaştıkları için gölgeler de görünmüyordu. Paula asasını kullanarak da hile yapmak istemiyordu.

Yavaş yavaş karlara basarak yürürken, ayağından çıkan seslere arada bir rüzgarın uğultusu karışıyordu. Fakat etraf garip şekilde gitgide sessizleşmişti. Artık nefesini bile rahatlıkla duyabilen Paula bozuntuya vermeden:

'' Sanırım saklandığınız yeri sevdiniz Lord Valentin. '' diye bağırdı. Kulağına garip sesler geliyor olması ve bunların pek de bir insandan çıkabilecek sesler olmaması Paula' yı biraz korkutmuştu. Birden bire ağaçların arasında bir kıpırdanma gördü ve gördüğünün Ross olmasını umarak kıpırtıya doğru koştu. Ağaçların arasından çıkan ve o saatlerde karların kolayca örtemediği bir alanda avını arıyor olması gereken, bir baykuştu. Yaramaz bir baykuş. Paula tam olarak algılayamadığı baykuşun ağaçların arasından fırlaması ile öyle yüksek bir çığlık atmıştı ki, sesini duyan bütün hayvanlar ve yaratıklar yuvalarına çekilmiş olmalılardı. Büyük olasılık çığlığın sesine koşup gelmiş olan Ross' a yaptığı hareketi hiç sorgulamadan sımsıkı sarılan Paula, aradan geçen birkaç saniyeden sonra hızlıca onun kollarından ayrıldı. Elinde kalmış ve ufalmış kar topunu ayaklarının dibine fırlatıp korkmuş ve utanmış bir surat ifadesiyle sordu:

'' Nerdeydin bunca zaman Ross? Ödüm koptu! ''