Kapının Arkasında...

Banned

Üçüncü bardağı bitirmek üzereydi ve her zamankinin aksine bu sefer oldukça rahat görünüyordu. Bardağı masaya bırakırken devam etmeme kararı aldı ve saçlarıyla oynamaya başladı. Ortam gergindi, evet. Her ne kadar ikisi de değer verdiği, kendini yakın hissettiği iki cadı olursa olsun yine de konuşacak konu bulamıyordu. Tek bildiği hayvanlar üzerineydi ve iki bakanlık çalışanının yanında havyanların özelliklerinden, türlerin yok oluşu hakkındaki muggle zırvalarından ve mitolojik yaratıklardan bahsedemeyeceğini de biliyordu. Perçemlerini düzeltirken sürekli saçlarıyla oyalanmasının yanlış anlaşılacağı fikrine kapılarak ellerini çekti.

Anlaşılan o ki Mstis konular hakkında Marv'dan çok daha deneyimliydi. Önerebilecek bir hayvan, hem de Mstis için. Siyah bir kedi.. Kedilere karşı diğer hayvanlara oranla çok daha fazla zaafı vardı Marv'ın; tıpkı binasının simgesi olan yılanlar gibi. Hatta kedilere duyduğu sempati çok daha ağır basabilirdi. Çoğu kişi bu mucizevi yaratıkların uğursuz olduğunu, nankör olduğunu söylerdi. Oysa ki bu hiç bir şey bilmediklerini gösterirdi. Kediler ilgi isterler. Çoğu hayvandan çok daha fazla bakım gereklidir. Ancak bunlar nankör olduğunu, uğursuz olduğunu göstermezdi Marv için. Yine de Mstis'e bir kediden çok eğer dikkat çekeceğini düşünmeyecekse bir yılan önerebilirdi.

''Siyah bir kedi iyi seçim elbette. Ama elimde çok daha değerli hayvanlar var. Mesela bir yılana ne dersiniz?''

Yalan söylüyordu ama içeride bulunan hiç kimsenin eğer özel bir yeteneği yoksa bunu anlaması mümkün değildi. Elindeki çok değerli hayvanlardan biri değildi yılan. Kedi köpek gibi cinslerden çok daha fazlası vardı. Görünürde olmayan, Marv'dan başka kimse tarafından bilinmeyen çok daha özel hayvanlar, ya da yaratıklar.. Yine de bir Bakanlık çalışanına bundan bahsetmeye niyeti yoktu. Bu kişi Mstis olsa bile. Mstis ve Adolia'nın ardından domuz kafasından ayrılırken aklından geçen tek bir şey vardı...

Gezgin

''Siyah bir kedi iyi seçim elbette. Ama elimde çok daha değerli hayvanlar var. Mesela bir yılana ne dersiniz?''

Yılan lafını duyduğu andan itibaren yüzünü buruşturmuştu Mstislava. Küçüklüğünde yaşadığı tatsız bir olay binasının simgesi olsa bile yılanlardan nefret etmesine yetmişti. Beş yaşındayken annesiyle beraber gittiği piknikte sepete süzülen bir yılan yüzünden neredeyse kuzeni ölüyordu. Dikkatsizlikten meydana gelmiş bir olay olsa bile sepete göz kulak olma görevi kendine verilmiş olduğundan yıllarsa vicdan azabı çekmişti. Kuzeni en değer verdiği kişilerden olmasa umursamazdı ama o zamanki sırdaşını kaybetme düşüncesi gerçekten kötüydü. Gözlerini kırpıştırarak verebilecek normal bir cevap ararken hayli zorlanıyordu. Sonuçta güzel bir fikir vermişti kendine Marveille ama anıları bu fikrini reddetmesi için yeterli sebepti. Yine de açıklamasının uzun süreceğini düşünerek kısa bir açıklama yaptı.

‘ Yılan normal bir koşulda olabilirdi ama kötü bir anım yüzünden olmaz. Sonra, sonra uğrar bakarım ben hayvanlara. ‘

Olay aklına geldiğinden dolayı sıcak davranışının yerine büyük bir ciddiyet gelmişti. Şimdi konuşma sırasını Adolia’ya bırakırcasına masadakilere mesafe koymuştu. Soğuk bir ifade yüzüne yerleşirken geçmişte yaşadıkları sırayla gözlerinin önüne geliyordu. Odasındayken duyduğu bir çığlık küçük kızın salona koşmasına sebep olmuş ve kuzenini yerde kıvranırken bulmuştu. Ailesi dışarıda gezerken ne yapacağı konusunda kararsız kalmıştı. Kuzeninin ağlamaya başlamasıyla birlikte evinden fırlayıp karşıdaki eve doğru koşmuştu. Yaklaşık yarım saat sonra hastaneye götürülen kuzeniyle ilgili ailesi ona tek şey söylemişti; kuzenin iyileşecek! Yarı zehirli yarı zehirsiz olan bu yılanın zehiri kuzeninin tüm vücuduna yayılmamıştı neyse ki. Konunun üstünde durmadan rahatlamış gibi görünse de bir sene boyunca kendi suçlayıp durmuştu. Şimdi Marv’ın önerisiyle yeniden canlanmış hatıraları Mstis’in dikkatini dağıtmıştı. Masada bir şey konuşulsa bile duyamayacak haldeydi. Kendine gelmek için ikinci bardak suyunu isterken soğuk olmasını söylemişti. Suyunu içtikten sonra ise daha fazla oturamayacağını düşünerek ayağa kalktı. ‘ Üzgünüm kızlar gitmem gerek. Size iyi günler. ’ Yüzüne hafif bir tebessüm yerleştirerek domuz kafasının çıkışına doğru ilerlerken eve gidip gidemeyeceğini düşünüyordu. Bir mektup her şeyi mahvedebilirdi. Yeniden bakanlığa gitme düşüncesi onun için berbat bir duyguydu. Dosyalarının arasına gömülmeden önce masadayken yaşadığı stresi ve uzun süredir hissettiği yorgunluğu atması gerekiyordu. Eve gidip birkaç saat uyumak hiç de fena olmazdı aslında. Domuz kafasından çıkarken posta kutusuna bakmayı unutmamak için kendi kendine mırıldanmaya başlamıştı. 'Mstis posta kutuna bak! '

- Cevap yazacak vakitim zor olacağından dolayı çıktım. Siz devam edebilirsiniz ^^

Gezgin

->Mesajımı editleyerek bardan ayrıldığımı yazdım, Hogwarts savaşı nedeniyle orada olmam gerek.