Soğuk olan bir gecede ilk defa bu kadar terlediğini hisseden Macias, kollarındaki kıza bakmaya utanmaya başlamıştı. Çünkü ikiside biraz önce birbirlerine hissettiklerini açıkça söylemişlerdi. Gözlerini hafifçe kısarak onu omuzlarından tutup yüzünü görmek için karşısında sabitleştirmişti. Gülümsemesi bir çocuğun yüzündekinden farksızdı. Macias, birden etrafına baktı ve mezarlıkta olduklarını tekrar farkettiğinde içinde istem dışı bir ürperti meydana gelmişti. Kendi kendine gülümsedikten sonra; 'Böyle bir yerde ilan-ı aşk...' diyebilmişti. Fakat, bu saatten sonra yerin ve zamanın hiç bir önemi kalmamış ve Lena'nın dudaklarına ufak bir öpücük kondurmuştu. Eğer şu anda gözleri kalbini yansıtmayı başarıyorsa olağanüstü bir heycana ev sahipliği yapıyorlardı. Kıvırcık saçlarının rüzgarda dağınık bir hale geldiğini farkettiğinde eliyle düzeltme çabaları içerisine girmişti fakat, heycandan mı beceriksizliğinden mi olsa gerek pek başaramamıştı. Kendi kendine gülümsemesi hala suratındaki gamzelerini ortaya çıkarmaya devam ediyordu. Kafasını kaldırdıktan sonra 'Buraya biraz renk gelse iyi olur..' diyerek bir asa hareketiyle bir demet çiçek belirmişti. 'Buyrun Madam..' diyerek önünde eğilirken bir yandan da kahkahalarını tutmaya çalışıyordu...
Anasayfa 
