Adımlarını zar zor atarken çizmelerinin çamura batmasıyla kendisini yukarı çekmek için savaş veriyordu neredeyse. Dudaklarındaki kırmızı ruj yüzünü daha da beyaz gösteriyor ve saçları yüzünü alevden bir perde gibi örtüyordu. Gülümsediğinde melek gibi olsa da şuan mutsuzdu. Hayatta kimi sevdiyse kopmuşlardı ondan ve belki de hayata elveda demesinin zamanı gelmişti. Bunu uzun uzun düşünmüş ve değersiz olarak gördüğü hayatını sonlandırmaya karar vermişti. Abisi Ryan'a elveda bile dememesine üzülüyordu. Sonra klip ve filmlerinde ona çok yardımı dokunan Maciás'a da elveda diyememişti. Belki de onun kıvırcık saçlarıyla oynamak isterse ya da gözlerinin içine bakarken ona doğru çekilirse diye korkuyordu. O gözlerdeki panik ya da kızgınlık, ikisini de görmeye korkuyordu. Evet, geçenlerde eskilerinden fırlamış biri aşkla ilgili duygularını kıpırdandırmıştı ve Maciás onun için özel biriydi.

Yine de ona kalbini açsa onun karşılık vereceğini nereden bilebilirdi? Kendisinden uzaklaşmayacağını ya da dalga geçmeyeceğini nereden bilebilirdi? Gözleri yeniden dolarken inatçı bir ifadeyle adımlarını hızlandırmış ve Rainpard Mezarlığı'na giriş yapmıştı. Tam ortadaki melek heykelinin önüne gelmiş ve titreyen asasını çıkararak en azından meleğe bir açıklama yapmayı koymuştu aklına. En azından son sözlerini o duymalı ve son nefesini verişini görmeliydi. Kanları birşeyin üzerine sıçrayacaksa kutsallığı tasvir eden bi heykele sıçramalı ve ruhu en azından bu şekilde arınmalıydı. Ne de olsa bir cenazesi olmayacak, öldüğü bile aylar sonra anlaşılacaktı. Asasını boynunun arkasına yasladı. Kızıl saçlarını topladığından beyaz ensesi açıktaydı.

'Kimseye haber vermedim gidişimi maneviyata karışacak ruhum kollarında ey melek! Eğer bir şansım daha olsaydı yalnız olmazdım değil mi? Senin gerçek bir meleği temsil ettiğini biliyorum ve melek, lütfen yardıım et. Korkuyorum aslında' demişti. Eli titrerken dudaklarını zar zor aralamıştı büyülü sözleri söylemek için.

Büyülü sözcükler dudaklarından tam dökülecekken asası elinden uçup gitmişti. O sırada kapalı olan gözleri açılmış ve az önce asayı tutan elini önüne getirip bakmıştı. Etrafına bakarken büyünün geldiği yere doğru yönlendirmişti bedenini. Gözbebekleri şokla irileşirken dudakları Macias dercesine kıpırdanmıştı. Melek duasını kabul edip adamı mı yollamıştı ruhunu kurtarması için? Ah hayır, adamın gözlerinde gördüğü 'kendisi için' korkuyu sevmemişti. Evet son anda üzmüştü adamı. Bedeni uyuşmuş gibiydi ve adama doğru birkaç adım attı. Yeşil gözlerini yere indirmişti, yapmaması gereken birşeyi yapan çocuk gibiydi. Yutkundu. Macias'ın ne kadar sinirlenebileceğini de biliyordu ve o an birşey demesini bekliyordu. Bedeni titrerken şokun etkisi yeni yeni etki ediyordu. Gözleri dolmuş ve nefes alması güçsüzleşmişken adamın gözlerine bakacak cesareti bulamadı genç kadın.
'Macias ben' diye fısıldayabildi. Sonrasında sesi kesilmişti ve hala yüzüne bakmamıştı adamın. Kaçmak istese de aynı ölçüde onun kollarına girip teselli bulmak istiyordu.

Lena'yı o halde görmek onu patlamaya hazır bir volkana dönüştürmeye yetmişdi bile. Fakat, işin kötüsü ona kızacak cesareti de kendisinde bulamıyordu. Yada onu incitmeye korkuyordu. Lena, az önce bulunduğu banktan kalkıp Macias'ın önünde durmuştu. Aralarında bir nefeslik mesafe varken, gözlerini aşağı eğip 'Macias ben...' diyebilmişti sadece. Macias'ın içi büklüm büklüm olmuş ve Lena'nın ne yapmaya çalıştığını bu cümleden sonra çözmek daha da zorlaşmışdı. Güzel gözlerini görmek için başını hafifçe yukarı doğru kaldırdıkdan sonra, birkaç cümle söylenmeye yeltense de başaramamıştı. Kızıl saçlarında gezdirdi ellerini ve 'Neden?' diyebildi.

Lena'nın sessiz duruşu Macias'ı daha da sinirlendirmişdi. Gözlerini hafifçe kısarak geri çekildi ve;'Sana bunca değer veren insana bunu yapmak ne kadar akıllıca Lena!' dedi. Sesi bütün mezarlık boyunca duyulmuş gibi gelmişdi o an ona. Paltosundan tabakasını çıkardı ve bir tane sigara çıkarıp dudaklarının arasında beklettikden sonra ateşledi. Dumanını havaya saldıkdan sonra kendi kendine söylenmeye devam etti...

Macias'ın elleri çenesine dokunup gözlerini gözlerine kitlerken bu şekilde bakabilmeyi hep isterdi. Elleri saçlarında gezerken 'Neden?' sorusu suçluluk duygularını yeniden gün yüzüne çıkarırken dudağını ısırdı yavaşça. Onu yeteri kadar iyi tanıyanlar bunun cümlelerini toparlamaya çalışma anı olduğunu bilirlerdi. Yine de çok fazla sessiz kalmış olmalıydı ki Macias kendisinden uzaklaşmış ve onu yerin altına kaçmak isteten bir ses tonuyla haşlamıştı. Ah o da ne? Bianca'nın en çok kızdığı şeyin sigara içmesi olduğunu biliyordu ve bir anda suçlu durumdan kızgın duruma geçmişti.

'O kadar insan mı? Kaç tane insan var Macias? Kaçı yanımda? Kaçı beni umursuyor? Hadi diyelim o kadar insan var kim beni 'gerçekten' seviyor?' demişti ses tonunda öfke kıvılcımları dolaşırken gözleri sigaraya kitlenmişti. Gözünden alev çıkarabilse sigarayı yok edebilmeyi istermiş gibi birşekilde bakıyordu sigaraya. Macias'a zarar veren şeyleri sevmezdi. Peki o niye o kadar tepki göstermişti ki? Yoksa.. Ah hayır. Kendisini niye sevsindi ki?

Şimdi üste çıkan Lena olmuştu, sigara içmesinden dolayı birkaç kez sinirlenmiş ve Macias o günden beri onun yanında hiç sigara içmemişti. Ama bu sinirini bir tek o geçirebilirdi şimdi. Bu düşünce ona sigara içirmeye teşvik etmişdi. Gözleri anlamsızca Lena'ya bakarken öfkeden kızarmış bir halde Macias'a bağırmaya başlamışdı. Sözü bittikden sonra Macias az önce aralarına koyduğu mesafeyi tekrar kapattıktan sonra tek bir kelime söleyebilmişti. 'Ben.' Bu kısa sözcük dudaklarından çıkmasıyla birlikde suratına yayılan sıcaklık onu kızartmayı başarmışdı. Daha sonra toparlamaya çalışan aptal bir aşık misali; 'Abin. Var işte seni seven insanlar Lena.' dedi. Aslında üstündeki yükü atmış gibi hissediyordu kendisini. Sonunda biraz da olsa belli edebilmişti hislerini. Bunu her ne kadar mezarlıkda yapmak istemese de... Şimdi elindeki sigarayı yere fırlatıp, Lena'nın gözlerinin içerisine bakmaya devam ediyordu. Kızıl saçları rüzgarda ve hafif yağan karda çok güzel görünüyordu.

Macias'ın dediği tek kelimeyle şaşkınlaşmışken yanına gelip sigarayı attığında abisini de cümleye sıkup tüm umutlarını köreltmişti. Yanan sigarayı ayağyla bastıra bastıra söndürürken nasıl dediğini kendi bile anlamadığı bir şekilde 'Arkadaşça bir sevgi' demişti. Umutsuz tını adam tarafından nasıl sevilmek istediğini belirtirken kızarma sırası ona gelmişti ve saçıyla uyumlulaşırken gözlerine bakmıştı. Duygularını adama ilk kez bu denli açmıştı ve hafifçe öksürerek melek heykeline kaçmıştı. Macias'la kovalamaca oynar gibiydi ve bakışları melek heykelindeyken ona teşekkür etmişti içinden. Derin bir nefes alarak Macias'ın duyabileceği bir şekilde 'Ben sana arkadaş olarak bakamıyorum.' demiş ve yavaşça adama dönüp gözlerinin içine bakmaya başlamıştı.

'Ben sana arkadaş olarak bakamıyorum.' Birden hayattaki herşey anlamını yitirmiş gibi gelmişti o an Macias'a. Gözlerini kısarak duyguğu şeyin gerçek olup olmadığına kesin emin olmak istiyordu. Duymak istediği buydu fakat, gerçekten duymuş muydu ondan emin değildi. Kafasını yerden kaldırdıktan sonra göz göze geldiği Lena'ya gülümsemeye çalışmıştı. Böylesine mutlu olduğunu hatırlamıyordu... ' Sanırım şaşıracaksın ama bende sana iş arkadaşı olarak bakamadım hiç bir zaman ... ' Duraksadı ve bir adım daha yaklaşıp Lena'nın omuzlarından kavradı. Gözlerinin içerisine sorgularcasına bakmaya devam ederken, hala unutmadığı intiharı Macias'a açıklamaktan kaçınmıştı. Macias, gülümseyerek Lena'ya sarıldı ve ' Sakın bir daha böyle bir delilik yapayım deme... ' diyebilmişti.