Ay Işığı Ve Bir Tutam Mutluluk *

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Rp Oyuncular -> Brittany Workman , Jeremiah Ocean Murphy

Mekan -> Göl Kenarı, Ağaçlık Kısmı, *

Zaman -> Akşamüstü

Hava -> Açık gökyüzü, (yıldızlar) Sıcak Esintili

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Güzel bir akşam yemeği sonrası gezintiye çıkmıştı. Aklında türlü düşünceler vardı. Aylar önce farklı bir okuldaydı, şimdiyse farklı. Değişim iyi gelmişti, doğru dürüst kimseyi tanımasa da iyi hissediyordu. Kimsenin tanımadığı benliğini ortaya serse miydi ? Eskisinden farklı birisi mi olsaydı? Kestiremiyordu ne yapacağını, en iyisi olduğu gibi davranmaktı. Açtığı yeni sayfayı kirletmeden devam etseydi iyi olurdu. İhanetin acı dolu yanını bedeninde hissettiğinden beri insanlara karşı ön yargılı davranıyordu. Belki hafif korku vardı, tekrar kötü anılar yaşamaması için insanlardan uzak kalıyordu, sebebi buydu. Düşüncelerden uzaklaşarak etrafını izlemeye başladı. Burası fena bir yer sayılmazdı...

Birbirine kenetlenmiş ağaçların arasından ilerlerken içinde tuhaf bir duygu oluştu, mutluluk muydu? Evet evet evet... Eğimin olduğu yerde oturacak bir düzlük vardı. Ayaklarını sallandıracak bir yer bulmasından hoşnut olmuştu. Yanında ki sarmaşığa baktı, otururken yüzünde hafif bir gülümseme vardı... Teni ay ışığı ile hafifçe parıldıyordu. Sarımsı, düz saçlarını dalgalandıran esinti ile düzeltti... İçinde hala o anlamlandıramadığı mutluluk vardı..

Gezgin

Ah! Dersler bu kadar sıkıcı olmak zorunda mıydı? Bütün gün koşuşturmacadan öyle yorulmuştu ki, büyük salona inip zar zor yemek yemişti. Biraz uyku ya da karmaşadan uzak geçirebileceği bir yer arıyordu. Bu yüzden yemeğini hızlı bir şekilde bitirip arkadaşlarına veda ederek bahçeye çıktı. Aradığı yeri bulmuş muydu? Bilmiyordu. Belki biraz yürümek iyi gelir, ne yapmak istediğini farketmesini sağlardı. Ayakkabılarını çıkarttı. Hafif nemli toprağı bedeninde hissetmek istiyordu. Sol elinde tuttuğu bez ayakkabılarını bir kenara attı ve dönerken oradan alması gerektiğini aklına not etti. Ardından ellerini cüppesinin ceplerine sokarak bir süre yürüdü.

Yürüyordu. Saat kaç olmuş, aradan ne kadar zaman geçmiş bilmiyordu ama halâ yürüyordu. Sonunda bir yerlere oturmaya ve göğün eşsiz güzelliğini izlemeye karar verdi. Yavaş yavaş sıkkınlığı gidiyordu. Okuduğu kitaplardan birinde çıplak ayakla toprakta yürümenün vücuttaki kötü elektriği attığını okumuştu. Doğru olduğuna yavaş yavaş inanıyor gibiydi.

Koruluğa geldi. Karmaşık bir şekilde sıralanan ağaç dizisinin arasından biraz ilerledi ve burada görmeye pek alışık olmadığı bir manzara ile karşılaştı.Hiç tanımadığı, uzaktan yaşıtı olduğu anlaşılan birini görmüştü. Doğruca onun yanına gitti.Bunu neden yaptığını bilmiyordu. Zaten içerisinde bulunduğu hâl yüzünden pek sorgulayacak konumda da değildi. Kız ile göz göze geldi. Gülümsedi ve eli ile ynaına oturmayı teklif edercesine bir hareket gösterdi. Kızın olumsuz bir tepki vermeyeceğini düşünerek cevap beklemeden yanına oturdu ve ellerini cüppesinden çıkarttı. Sağ elini soldaki iç cebine soktu ve herkesten okul içerisinde sakladığı sigara paketini çıkarttı. Bir dal alıp ağzına götürdü. Ardından parmaklarını şaklattı ve baş parmağından alev çıkmaya başladı. Bunu babasının büyük kitaplarından birinde görmüştü ve denediğinde gerçekten de işe yaramıştı. Artık alışılmış bir eylem olduğu için kızın ne tepki vereceğini bilmeden paketi ona uzattı. Kendi sigarasından bir fırt daha çekerek konuşmaya çabaladı. Bu sırada ağzından sızan dumanlar, eşsiz derecede temiz göğü kirletecekmiş gibi yükseliyordu... -Sen de ister miydin?

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Yerdeki taşlardan en koyu renkli olanı eline aldı, havaya atıp tuttu. İlerden bir siluet ona doğru geliyordu, sonra netleşti. Uzun boy, dalgalı saçlar, geniş omuzlar, bir erkek... Yaklaştıkça ruhun içine işleyen gözlerinin parıltısı belli oluyordu. Göz göze geldiler, gülümsemesine karşılık vererek Britt'te gülümsedi. Bir an tuhaf hissetmeye başladı, sonra bu tuhaflık devam etti, nasıl hissettiğini anlamlandıramamıştı. Genç yanına oturdu, kısa bir süre içinde sigarasını yakıp ona elinde ki paketi uzattı. Ruhunda henüz kabuklaşmamış yaralar aklına geldi bir an için. Önce pakete sonra gencin gözlerinin içine baktı.

-Sen de ister miydin?

Acı ile karışık bir ifadeyle gülümsedi. En son Hogwarts'a ilk geldiği gün içmişti. Odadaki arkadaşlarının birisinden almıştı, alışkan değildi ama sigara değişik bir huzur veriyordu. Sanki unutur gibi... Dumanla kayboluyordu sanki acımsı hatıralar. Çocuğun gözlerine baktı tekrar. Tuhaf bir akım oluyordu göz göze geldiğinde, bunu tek taraflı hissettiğini umuyordu. İnsanlarla göz göze geldiği zaman tuhaf bir karıncalanma hissediyoru. Anlamlandıramadığı bir güvenle gülümsemesini şiddetlendirdi. Paketten bir tane sigara alarak ona bakmaya devam etti.

-Teşekkür ederim, ihtiyacım vardı buna. İsmim Brittany.

Diye fısıldadı nazik bir tonla. Neden fısıldadığı hakkında ufacık bir fikri dahi yoktu. Kendi haline çölün tüm hazinelerinden daha değerli olan sigarasını yakması için ona göz kırptı.

Gezgin

Nasıl oluyor da bu kadar fazla sorunu olabiliyordu? Herşey bir yana bunun kaynağı az biraz sinestezik" olması mıydı? Kimi zaman yararlar sağlayan bu özrü birkez daha işe yaradı. Bu kızdan taze toprak kokusu alıyordu. En son on iki yıl önce annesinden aldığı kokunun daha da kuvvetlisiydi duyduğu. Tamı tamına on iki yıl olmuştu annesini kaybedeli. Aslında ne kadar güzeldi onunla geçirdiği zamanlar. Şimdi ise tek başınaydı. Babası annesinin ölümünden sonraonu terk etmiş ve arayıp sormamıştı. Ailesinden geriye tek kalan iyi bir itibar ve Gringotts'ta hatrı sayılır bir büyüklükte kasalarının anahtarı olmuştu. Ama hiçbirşey yetmiyordu, dindirmiyordu içindeki boşluğu. Arada sırada aklını dağıtıp farklı şeylere odaklandığında hissetmiyordu bu sızısını. Ama her gece yalnız kaldığında daha da artıyordu acısını. Şuan yalnız olmamasına rağmen yine o tanıdık hissi tatmaya başladı. Nedenini aldığı kokuya yoruyordu. Gözlerini kapatıp derin bir nefes aldı. Ne kadar da özlemişti geçmişini. Ardından kafasını salladı ve ellerini ovuşturup avuç içlerini yüzüne sürdü. Bu da farklı bir tılsım hareketiydi. Sanki su çarpmışçasına serinlemeni sağlıyordu.

Biraz olsun kendine geldiğinde gözlerini araladı ve yanındaki kıza baktı. Oldukça güzeldi. Cüppesinin üzerindeki armadan bir Slytherin olduğu anlaşılıyordu. Slytherin... Annesinin mezun olduğu ve Jer için de geceleğini belirlemesini istediği binaydı Slytherin. Ama annesi gibi olmadığından tercihleri de farklıydı genç büyücünün. O okumayı, araştırmayı ve çalışmayı seviyordu ki bu seçmen şapkanın onu kendi evine, Ravenclaw'a yerleştirmesini sağlamıştı. Biraz olsun bu düşüncelerden uzaklaşıp aklını yanındaki kızın üzerinde sabitledi.

İlk dikkatini çeken şey elleriydi. Avuçlarından birinin içinde tuttuğu taş... Nasıl konu açacağını bilmiyordu ama bir şekilde derdini öğrenmeli ve ona yardım etmeliydi. Çünkü o Jeremiah'ın geçmişi, annesi gibi kokuyordu. Derin bir sessizliğin ardından kızın ses tonunun ne kadar etkileyici olduğu geçti aklından. Demek ismi buydu. Brittany. Dudaklarını aralayıp sol elinin baş parmağını diline değdirdi ve ardından yine aynı hareket. Parmağınin başından alev çıkmaya başladı ve genç cadı rahatlıkla sigarasını yaktı. Parmağını havada sallayarak söndüren büyücü ise elinde kalan sigara paketini yerine yerleştirdi ve sigarasından bir duman daha çekti.

Kızın gözlerine bakmaktan kendini alamıyordu. Evet histeri krizi gibi tutan sinestezi özerü arada sırada kendini belli ediyordu ama hiç bir zaman için bu kadar strese sokmamış ve ağır olmamıştı. Biraz daha bekledi. Kendine tam anlamıyla geldiğinde tüm bu saçmalıkları aklından çıkarttı ve kızın avucunda taş olan elini tuttu... Diğer eliyle taşı avucundan alıp ellerini bıraktı. -Eski dinlere göre bu küçük çakıl taşları gökten düşmüş yıldızları temsil edermiş biliyor musun? Bu arada ismim Jeremiah.

"Sinesteziklik farklı her maddeden belirli anlamlar çıkartmaktır. Öyle ki kişilerden farklı kokular alabilir, tek kelimelik yargılar size birçok şey ifade edebilir. Basitçe bir örnek gerekirse, Jer annesinden aldığı kokunun daha güçlüsünü anlamlandıramadığı bir şekilde Brittany'den aldı.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Cübbesinde ki ravenclaw armasına takıldı gözleri. Kişiliğini tahmin edebiliyordu ya da bir takım özelliklerini. Sonra gözlerini ona çevirdi. İlginç bir hareketle kendisini kutsuyor gibiydi. Brittany gülümsedi, gözlerini ondan ayırmayarak gencin tek eliyle yaktığı sigarasını içine çekti. Gözlerini hala ayıramamıştı. Onun hakkında izlenimi iyiydi. Güvenilir gözüküyordu, büyük ihtimalle zeki, üstelik yakışıklıydı, gözleri güzeldi içine hapsediyordu insanı. Sanki onu izledikçe sigara gibi oluyordu, bir süre sonra tiryakisi oluyordu izlemenin. Dipte hissettiği zamanlarla alakası olmayan bir duygu hissediyordu. Bir kişi tarafından böylesine izlenmek rahatsızlık verirdi fakat ne Brittany rahatsız olmuştu ne de yakışıklı genç rahatsız olmuş gibiydi. Puslanmış gökyüzüne çevirdi bakışlarını, ayın göle yansıması doğa üstü gibi gelirdi Britt'e. Hoş gelirdi, huzur verici. Derin bir nefes alıp kendini olduğunca bırakıp tekrar çocuğa baktı.

Elinde ki taşı unutmuştu, ansızın elini tutan genç şaşırtmıştı onu. Kalbinin attığını , yüksek sesle attığını hissediyordu. Boğazında bir şeyler düğümlenmişti. Gülümsedi istemsizce... Elinde ki taşı rahatlatmak için bırakıverdi, genç ellerine dokunduğunda daha değişik bir ürperti olmuştu, belli etmemeye çalıştı.

-Eski dinlere göre bu küçük çakıl taşları gökten düşmüş yıldızları temsil edermiş biliyor musun? Bu arada ismim Jeremiah.

Jeremiah... Oldukça bilgiliydi de, bu çok sevimli, diye düşündü. Eski dinleri pek takmazdı Brittany esasında yeni dinlerle de pek ilgisi olduğu söylenemezdi. Gülümsedi fakat bu söylediği ilgisini çekti. Ayrıca Jer'in ses tonu çok çekiciydi. Tek kaşını kaldırdı.

- Bu çok - Ummm.. - ilginçmiş. Bilmiyordum, ah hayır, bu gerçekten ilginç. İnanışlar, ilgimi çekmese de seviyorum sanırım. Memnun oldum Jeremiah.

Dedi, bu kez fısıldamıyordu, daha çok güzel bir şarkı söylüyormuş gibi çıkmıştı sesi. Jeremiah fazlaca güven vericiydi.

-Aslında şey, ben gerçekten çok memnun oldum, odada ki tanıştığım bir kaç kızdan sonra ilk seninle tanışıyorum burada yeniyim.

Dedi gülümseyerek... İçinden tuhaf şeyler gelmeye başlamıştı. Sigarasından biraz daha çektikten sonra herhangi bir yere atıverdi. Kukuletasını başına geçirdikten sonra olduğu düzlüğe uzandı. Yıldızları izlemek için güzel bir akşamüstüydü... Ve konu yıldızlarken bu güzeldi,

-Hey, yanıma gelsene.

Gezgin

Bazı insanlar bildikleri yüzünden onu sıkıcı bulabiliyorlardı. Bu Jeremiah'a hep saçma gelirdi. Sadece kitap okumayı, tarihi ve araştırma yaptığı seviyordu o kadar. Bunda sıkılacak bir yan yoktu genç büyücüye göre. Öyle çok çalışkan biri olmamasına rağmen bu alışkanlıklarını hobi adı altında topluyordu. Dudakları arasında sıkıştırdığı sigarasından bir nefes daha aldı. Herşeyin yanında bırakamadığı kötü alışkanlıkları da vardı. Sigara ve uyuşturucu olmadan şimdiki halini bulamayacağını düşünürdü her zaman için...

Başını yukarıya kaldırdı. Huzur veren güzellikteki yıldızlara tekrar baktı. Ardından sigarasını dudaklarından kurtarıp aldığı soluğu üzerine doğru üfledi. Bu da farklı bir tılsımdı. Sigaranın ateş olan baş kısmı birden sönmüştü. Geriye kalan izmariti bir kenara atıp Brittany'i izlemeye devam etti. Az önce yemek yemesine rağmen midesinde bir boşluk ve ciğerlerine yakın bir yerde anlam veremediği bir hisle kaynıyordu bedeni. Bunun sorumlusu neydi? Neden böyle hissediyordu? Ya da kim böyle hissetmesini sağlıyordu bilmiyordu. Bildiklerinin yanında bilmediği birçok şey olduğu şu durumda aşikârken gözleri kızın dudaklarında duraksadı. Onlara baktığı her an, kızın verdiği her solukta bedenine yeni hayatlar üflenmiş gibi hissediyordu. Birden nedensiz yere yüzünde bir gülümseme oluştu. Uzun zamandan beri suratındaki kasvetli yapı bozulmuş, dudaklarının genişlemesi, yanaklarındaki et parçacıklarını elmacıklarına doğru itmişti.

Gözlerini Brittany'den kurtarmayı başardığı birkaç dakika içerisinde yıldızların yanında gölün de bulundukları yerden oldukça güzel gözüktüğünü fark etti. Ay'ın ışığı su üzerine vuruyor ve yakamozlar oluşmasına sebep oluyordu. O eski dinlerde de hep bahsedilen cennetin küçük bir tasvirine düştüğünü düşündü bir an genç büyücü. Yanında ise daha adını bile yeni öğrendiği bir kız vardı...

Bir süre sessiz kaldıktan sonra Jeremiah konuşacak farklı bir konu açmaya yeltenir gibi olmuşsa dabu girimini Brittany'nin dudaklarından dökülen ve sesinin de kattığı çekicilik ile kurduğu cümleler bozmuştu. Demek dediklerini ilginç bulmuştu. Demek sıcıkı bir öğrenci olduğunu düşünen diğerlerinin aksine Brittany'nin düşünceleri farklıydı. Buna gerçekten çok sevinmişti. Jeremiah'in gülen yüzü ve gözleri kızın dudakları ve o insanı içine çeken gözleri arasında mekik dokurken Brittany birkaç cümle daha sıraladı. Burada yeniydi. Jeremiah zaten bunu anlamalıydı. Çünkü ne böyle bir kokuyu ne de böyle bir yüzü gördüğü an unutabileceğini sanmıyordu. Ne, ne kadar da güzeldi... Dudakları aranalıp birkaç kelimeyi bir araya getirdiğinde gözleri hala içinde bulunduğu mekiği sürdürüyordu. -Aslına bakarsan sadece ilginç şeyleri araştırmayı seviyorum. Ayrıca ben de memnun oldum. Yeni geldiğin öyle belli oluyor ki. Aksi halde seni çok önceden fark ederdim. diyerek gözlerini daha fazla yorulmaktan kurtarmış, sadece kızın dudaklarına sabitlemişti.

Genç cadı bir an elindeki sigarasını kendinden ve Jeremiah'tan uzak bir yere fırlattı. Ardından seri hareketlerle kafasına cüppesinin şapkasını geçirip olduğu yerde uzandı. Ancak ayakları hala aşağıya sarkıyordu. Yıldızlar şuan bulunduğu konumdan daha güzel gözüküyor olmalıydı. Genç cadının çağıran komutuyla hareketlenen Jeremiah, güzel göl manzarasına ihanet edermişçesine sırtını toprağa serdi. Ardından Brittany'ye doğru çevirdi bedenini. Başını desteklemek için altında kalan kolunu kullanıp ne yıldızlara, ne de göle çevirmişti gözlerini. Şuan onlardan daha güzel bir mucize vardı yanında. Çekici, güzel ve diğerleriyle kıyasla daha canlı bir mucize. Brittany...

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Odaklandığı iki şey vardı. Yıldızlar ve kalbi. Delice atmaya başlamıştı. Sanki güçlü bir şekilde sarsılıyor gibi hissediyordu. Ayın ve yıldızların gümüş ışıltısını bir yana bırakıp onu dinledi.

-Aslına bakarsan sadece ilginç şeyleri araştırmayı seviyorum. Ayrıca ben de memnun oldum. Yeni geldiğin öyle belli oluyor ki. Aksi halde seni çok önceden fark ederdim.

Gerçekten, bu söylediği çok güzeldi. Yanına geldiğini hissetti, gözlerini ona doğru çevirmekten bir an için utanmıştı. Gülümsedi. Sağ tarafında uzanan , büyük ihtimalle Brittany'e bakan çocuğa doğru yüzünü çevirdi. Göz kamaştırıyordu, alıcı gözle baktı, tuhaftı... Erkek güzelliğinin en çarpıcı çizgileri içinde birisiydi, izlenilmek gerçekten içini tuhaf ediyordu. Buz mavisi gözleri vardı erkek güzelinin. Sarışın saçları oldukça ilgi çekiciydi, gözlerine odaklandı bir anda. Onu yakalamıştı... Dudaklarına bakıyordu, bir an için onu öpme isteği oluşmuştu içinde. Utandığı için yanaklarına pembelik geldiğini hissetti. Böyle durumlarda pembeleşirdi, tatlı olurdu aslında. Erkek güzeli heykel gibiydi yanında... Kendine hakim olmak için çabaladı, derin bir nefes alıp gözlerini kapatıp heyecanla tekrar açtı.

-Daha önce gelmek istemiyordum, hatta düne kadar sıkılıyordum ama şimdi farklı, sanırım seviyorum burayı. bu güzel, çok güzel...

Biraz saçmalamıştı ama aklına başka da bir şey gelmiyordu ki. Sonra biraz sorgulamaktan uzak, tatlı bir ses tonu ile;

-Burayı seviyor musun?

dedi. Gülümseyerek onu izlemeye devam etti. Ne kadar da güzel gözleri vardı...

» Bilinmeyen Mutluluk

Ay Işığı Ve Bir Tutam Mutluluk *

Ay Işığı Ve Bir Tutam Mutluluk *

Similar topics

Similar topics