Kargaşa

Gezgin

Mekan:Kütüphane
Oyuncular: Glaedr Stormrage & Arétha Eudemoisélle Vogué & İsteyen katılabilir.

Ve olmayacak şeylerden biri daha gerçekleşmişti; Sonunda Glaedr kütüphane kapısını aralamış içeri girmişti. Etrafa bakındı, inekler boy gösteriyordu. "Pis inekler !" diye mırıldandı. Kütüphane cezası almış ve bir kaç kitap incelemesi için yollanmıştı oraya. Denilen gibi yapıp biran önce uzaklaşacaktı kütüphaneden. Koridordan sert adımlarla kendine yer aradı. Cam kenarında bir yer bulduğunda kendini oraya bıraktı. Yanında bir kız vardı, Glaedr ise umursamadan rafdan kitabı çekip sertçe masaya bıraktı. Daha şimdiden bir kaç sinirli göz Glaedr'a dönmüştü. Glaedr bir kaç kitabıda aynı şekilde alıp sertçe masaya bırakmıştı. Üst üste dizilen kitaplardan birini aldı ve kitaba bakınmaya başladı. "Kudretli düşmanlara sahipti ve kudretli düşmanları arkalarına bakarak yaşarlardı ama Aarathorn'un hançeri onları hep önlerinden vurdu." bu yazanı okuduğunda biraz saçma bulsada hoşuna gitmişti. Sayfayı yırtmış ve ses çıkartmaktan pek korkmamıştı. Yırttığı sayfayı cebine atıp devam etti okumaya. Her şey yolundaydı. Glaedr dışarıda volta atması yerine burada küfür ederek kitaplara bakınıyor ve arkadaşları onun yerine yeterince eğleniyordu. Daha fazla tahammül edebileceğini düşünmüyordu ancak bir patlama nedenine ihtiyaç vardı.

Kütüphanenin diğer köşesinden gelip Glaedr'ın önünden beş altı tane kitap alan kız patlaması için bir neden oluşturmuştu. Saçmada olsa neden, nedendi işte Glaedr'ın sinirlenmesi için hiçbir şeyin mantıklı olması gerekmezdi. " Yuhh be!! Görgüsüz bizde okuyacaktık onları. O pislik inek şimdi bitirirde hepsini. Geri getirse bari salak şey." diye söylenmeye başladı. Bazen ses tonu yükseliyordu. Kızın tek suçu Glaedr'ın önünden kitap almasıydı.

Gezgin

Güneşin ilk ışıkları kütüphanenin tozlu pencerelerinden içeri yansıyarak Arétha’nın kitabını aydınlatıyor ve kitabı ısıtıyordu. Kitabın ısısından elleri terleyen kız bir sandalye yana kayarak güneşin kavurucu ışınlarından uzaklaştı. Şimdi Zehirli Bitkiler adlı kitabını okumaya rahatça devam edebilirdi. Satırları yutarcasına hızlıca okuyor ve okuduklarını belleğine kazımaya çalışıyordu. Tam o sırada kabaca açılan kütüphane kapısı tüm dikkatini dağıttı. İçeriye kravatının düğümü açık, gömleği dışarıda, sarışın, slytherin cüppeli bir çocuk dalmıştı. Herhalde yolunu şaşırmıştı. Çocuk küçümser bir tavırla etrafı süzmüş ve sallana sallana Arétha’nın oturduğu masaya doğru yürümeye başlamıştı. Kızın oturduğu masanın yanındaki dolaptan ismine bile bakmadan bir kitap çıkarmış umursamaz bir tavırla inceliyordu. Arétha bakışlarını çocuktan çevirdi ve tekrar kitabına döndü. Yarım bıraktığı cümleye tekrar okumaya başlayacağı sırada masaya sertçe fırlatılan kalın bir kitap sayesinde yüreği hopladı ve kalbi korkudan hızla atmaya başladı. Gözlerini kitabı atan çocuğa doğru çevirdi ve şaşkınlık dolu gözlerle çocuğa baktı. Çocuk, kızı görmezden gelerek arkasını döndü birkaç kitap daha alarak tekrar masaya fırlattı. Sonra Arétha’nın yanına yığmış olduğu kitapların yanına oturdu ve içlerinden bir tanesini alıp incelemeye koyuldu. Kız hala olayın şokunu atlatamamış bir halde çocuğu inceliyordu.

"Kudretli düşmanlara sahipti ve kudretli düşmanları arkalarına bakarak yaşarlardı ama Aarathorn'un hançeri onları hep önlerinden vurdu."

Verdiği rahatsızlık yetmezmiş gibi birde sesli sesli okumaya başlamıştı kitabı. Ne görgüsüz, ne şımarık diye içinden geçirirken aniden “Cart!” diye bir ses çıktı. Şimdide okuduğu sayfayı yırtmış, katlayarak cebine yerleştiriyordu. Kendisinden ve yaptıklarından çok memnun görünüyordu. İstifini bozmadan kitabı okumaya devam etti. Hufflepuff’lu bir kız masalarına yaklaştı ve görgüsüz çocuğun yığdığı kitaplardan birini izin almadan alarak masadan uzaklaştı. Arétha tam yanındaki şımarık çocuğa yırttığı sayfanın hesabını sormak için uyaracağı sırada;

"Yuhh be!! Görgüsüz bizde okuyacaktık onları. O pislik inek şimdi bitirirde hepsini. Geri getirse bari salak şey." diye söylenmeye başlamıştı şımarık çocuk. Uzaklaşmakta olan kız bir an durdu, onu duymuştu ama arkasına bile bakmadan yoluna devam etti ve kütüphanenin en uç köşesine yerleşti. Arétha, kızgınlık ve şaşkınlık dolu bir yüzle;

“Seni budala! Sen hangi akla hizmet kafana göre senin olmayan bir kitabı yırtıp üstüne üstlük onu cebine atabilirsin?” nefes alışverişleri hızlanmaya başlamıştı sinirden. “Ayrıca burası ortak bir paylaşım, ortak bir bilgi alanı, Anlatabildim mi, “ortak!” Ve sen burada bu kılıkla, tabi yaptığın görgüsüzlüklerin yanında kılığın amenna, burada bu kadar insanı gereksiz gürültünle rahatsız edemezsin. Senin yüzünden okuduğum hiçbir şeyi anlayamadım, daha doğrusu sen geldiğinden beri kimse çalıştığı şeyden verim alamadı! Ha birde bunlar yetmezmiş gibi keyfi okuduğun kitabı, keyfi olmayan bir işi için alan bir kıza gereksiz yere bağırdın, üstelik kalp kırıcı bir biçimde! Sen kimsin oğlum? Şu görgüsüzlüğe şu şımarıklığa bak!” diyerek lafını sonlandırdı. Dellenmişti. Gözlerinden ateşler çıkıyordu neredeyse.

Gezgin

Kızın gidip yerine oturmasını izlemişti. Siniri geçmiş şimdi tekrar salak kitaba bakınmaya başlamıştı. Biraz daha sessizleşmişti Glaedr belkide uykusu geldiğindendi. Ayak ayak üstüne atıp kendini duvara yaklaştırdı. Sırtını duvara yaslamış başınıda destekleyerek gözlerini kapattı ki bir kişinin bağırmasıyla gözlerini açtı. Yanında oturan sessiz kız Glaedr'i azarlıyordu: "“Seni budala! Sen hangi akla hizmet kafana göre senin olmayan bir kitabı yırtıp üstüne üstlük onu cebine atabilirsin?”. İşte şimdi Glaedr için eğlence başlamıştı. Budala ile başlayan konuşmalar ardından çok küfür yesede tartışmaları eğlenceli hale getiriyordu. Genelde eğlenen taraf Glaedr oluyordu ama bazen karşı tarafta işi boşa salınca ortaya komik bir olay çıkıyordu. Glaedr yüzüne alaycı bir gülümseme oturttu ve kıza dönerek: " Sayfaları yırtıp burada bırakmam daha mı iyi olurdu. En azından bir değer kazanmış oldu." dedi. Kız soluklanmasını hızlandırmıştı. Siniri yüzünden okunabiliyordu.

“Ayrıca burası ortak bir paylaşım, ortak bir bilgi alanı, Anlatabildim mi, “ortak!” Ve sen burada bu kılıkla, tabi yaptığın görgüsüzlüklerin yanında kılığın amenna, burada bu kadar insanı gereksiz gürültünle rahatsız edemezsin. Senin yüzünden okuduğum hiçbir şeyi anlayamadım, daha doğrusu sen geldiğinden beri kimse çalıştığı şeyden verim alamadı! Ha birde bunlar yetmezmiş gibi keyfi okuduğun kitabı, keyfi olmayan bir işi için alan bir kıza gereksiz yere bağırdın, üstelik kalp kırıcı bir biçimde! Sen kimsin oğlum? Şu görgüsüzlüğe şu şımarıklığa bak!”

Glaedr'un yüzündeki alaycı gülümseme duyduklarından sonra silinmiş onun yerine gülmeye başlamıştı. Evet o kitabı keyfi almıştı aynı burda olması gibi(!). Kızın soluklanmasını bekliyordu. Glaedr'in vereceği cevaba yanıt bulamadan ölebilirdi. Ee o zaman bu işin eğlencesi nerede olurdu ki ? Glaedr derin bir nefes alıp konuşaya başladı: " Bak canım önce kılığımdan başlayalım. Sizler gibi üniforma merakım yok serbest dolaşmak daha çok hoşuma gidiyor. Buranın "ortak" bir alan olduğunu bende biliyorum. Sen nasıl önündeki kitaplardan yararlanıyorsan bende bunlardan yararlanıyorum. Etrafımdaki insanlar ki buna sende dahilsin umrumda olsanız sessiz davranırdım. Bir verim alıp almamanız umrumda değil. Ayrıca burada keyfi bulunmuyorum bu önümdeki dört ki şu salak almadan önce beşti. Bunları da mecburen inceliyorum. O kızı tanımıyorum ki kalbinin kırılıp kırılmaması umrumda olsun. Ben kimim? Güzel soru, boşver sen benim kim olduğumu sen kimsin? Son olarakda diyelim ki şımarığım nolacak ? Dedi. Konuşması bittiğinde yüzüne ciddi bir ifade oturmuştu.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Ortak salonda oturup muggle kitabı okumaktan sıkılmıştı. Etrafında eğlenecek bir şeyler de bulamayınca Arétha'yla buluşmanın en iyisi olacağına karar vermişti. Bugün Arétha'nın kütüphaneye gideceğini, diğer her şeyini bildiği gibi biliyordu. Daha önce aklına gelmediği için kendine lanet okudu ve kütüphanenin yolunu tuttu. Kapıya yaklaştığında, kulağına gelen bağırış çağırışlar onu fazlasıyla şaşırtmıştı. Oysa burada bağırış çağırış değil, fısıldaşma sesi bile duyulmazdı hiç. Sonunda içeri girmeden önce birazcık dinlemenin iyi olacağına karar verdi. Duydukları onu iyice şaşırtmıştı. Bağırış çağırışın kaynağı Arétha'ydı. Onun lafı bittiğinde, sesini açılış şöleninden veya başka bir yerden tanıdığı, bir Slytherin'li oğlanın sesini duyduğuna hiç şaşırmamıştı. Onu bu kadar sinirlendirebilecek tek ve en büyük şeyin, kendini bir şey sanan insanlar olduğunu adı kadar iyi bilirdi Arwen. Sonunda bu özelliği Arwen'e de bulaştırmıştı. Zaten nefret ettiği yılanlardan, on kat daha nefret etmesini sağlıyordu onların bu özellikleri. Artık onların hangi dilden anladığını öğrenmişti. Yaptıkları onu eskisi kadar sinirlendirmemeye başlamıştı ama o yılan, yapabileceği en büyük hatayı yapmıştı. O, Arétha'ya bulaşmıştı. İçindeki, mayalanmış gibi kabaran nefreti belli etmemeye çalışarak, sessizce kapıyı açtı. Bir kaç sıra ötedeki Arétha'yı gözüne kestirip, başını dikleştirdi. Slytherin'li çocuktan ve Arétha'dan yaşça büyük olduğu fazlasıyla belirgindi. Çocuğa tepeden bakacak kadar da uzundu. Emin adımlarında hiç bir tereddüt belirtisi yoktu. Yanındaki yılana oldukça kısa bir bakış attıktan sonra yüzünü en iyi arkadaşına çevirip konuşmaya başladı: "Bir sorun mu var Arétha? Bu yılancıkla ilgili falan demeye çalışıyorum yani?" sesinde hafif bir alay vardı. Arétha'nın, onun ne demeye çalıştığını anladığına emindi. Ve neden bu şekilde sorduğunu da...

VII. Sınıf

Kendini kitaplara vermiş, tılsımların büyüsüne kaptırmıştı adeta. Okuduğu kitap o kadar ilgisini çekmişti ki ilk defa bundan zevk alıyordu. Kitapları sevmezdi ama bu başkaydı adeta. Kim bilir bu güçlü tılsımı uygulayabilse ne harika olaylar çıkarabilirdi. İçindeki dünyayı Glaedr'in haykırışıyla çıktı. Normalde fısıltının bile duyulmadığı bu mekan adeta bir münazara alnına dönüşmüştü. Glaedr'ın yanına gittiğinde Ravenclaw'lı bir kızla tartıştığını gördü kzı tanıyordu, Quidditch maçında tanışmışlardı. Sinirli bir tavırla soluğu Glaedr'ın yanında aldı. Yavaş yavaş öğrencilerin gözü bu ikilideydi. Arétha'nın yanına gelen bir pisicik alaylı bir ses tonuyla "Bir sorun mu var Arétha? Bu yılancıkla ilgili falan demeye çalışıyorum yani?" Gryffindor'lunun dudaklarından dökülen bu cümle Anna'yı deli etmeye yetmişti. Kendini tutamıyordu, onun atıldığını var sayarak kendisi de olaya girişti. "Siz kim olduğunuzu sanıyorsunuz da hesap sormaya kalkışıyorsunuz? " diyerek sert bir tavırla Gryffindor'lu pisiye çıkıştı. Bu sözler üzerine Arétha'nın gözünü Anna'ya dikilmişti. Şaşkın ama bir o kadar da sinirli bakıyordu. Anna bir gryffindorlunun bu olaya karışmasıa bir anlam vermemişti. Cüppesinden asasını çıkardı ve daha önce ilgisini çeken tılsım kitabını accio büyüsüyle yanına getirtti. İmalı bir bakış attı ve daha önce ilgilisini çeken sayfayı açarak kitaptan kopardı. Kopardığı sayfayı yavaş ve titiz bir şekilde katlarken bir yandan Arétha'ya bakıyordu. Sinsice gülümseyerek. "Bir problem mi var?" dedi. Sayfayı cüppesini cebine koymadan önce Arétha'nın gözünün önünde sağ sola sallıyordu. Bu Anna'nın çok hoşuna gitmişti fakat Arétha'nın öfkesini daha da arttırmıştı. Anna Glaedr'ın her daim yanındaydı, onun Heaven için önemli biri olduğunu biliyordu bundan dolayı Glaedr'a karşı tavrı her zaman başka olmuştu.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Bütün gecenin yorgunluğu yetmezmiş gibi bir de sabahın erken saatlerinde kötüphanenin kapısında bulmuştu kendisini.Aslına bakılırsa kütüphane ortamını seviyordu.Kafasını dinleyebileceği huzur bulabileceği tek yer orası olmuştu.Ama gelin görün ki ilk defa onu oraya zorla sokuyorlardı.Kütüphane her ne kadar huzur dolu kitapların mis gibi kokularını içine çekebileceği bir yer olsa zaman zaman orada görmek istemediği tiplerle karşılaşıyordu.Oysa ki kendi kendine söz vermişti bu yıl o saçma tiplere bulaşmayacaktı sadece dersleri ile ilgilenecekti.Ama elinden gelmeyen bir kudret onu içine çekiyordu adeta.Zamanın karşısına ne çıkaracağını bilmiyordu.Düşlerindeki karanlık kuytularda gezinmek istemiyordu.
Her zamanki gibi kütüphanenin en sonundan bir masa seçmişti.Zaten nerede herkesten uzak nerede uçsuz bucaksız bir yer var orayı tercih ederdi.Bazen bir parşömen bazen de bir kitap alır eline bütün günü onunla geçirirdi.Zaman zaman da ders çalışmak için uğrak bir yerdi onun için.Çoğu zaman kütüphaneye ilk gelenler arasında olurdu.Bazen sabaha karşı uyku tutmaz ve yolunu kütüphanede bulurdu.
Kütüphane her zamankinden sessiz değildi bu sefer.Öğrencilerin hararetli konuşmalarına sahne oluyordu.Alandra her ne kadar merak etse de yerinden kalkmak istememişti.Ama konuşmanın gitgide şiddetlenmesi hatta bir tartışmaya dönüşmesi onun merakından alıkoyamamıştı.Yerinden kalkıp usul adımlarla öğrencilerin olduğu kısıma gitti.İlk başta kim olduklarını çıkaramadı.Sebebi ise hala uykulu olmasıydı.Ama daha dikkatli bakınca aralarında tanıdığı kişilerin de olduğunu fark etti.Arétha ile aynı binada idi ama onu sadece maçta ve ortak salonda görmüştü.Diğerleri ise derslerden tanıdığı birkaç sima idi.Daha fazla bu konudan uzak olamayacağını anladığında hareketlerini hızlandırdı ve onların yanına gitti.İlk başta onu görmemiş olsalar da daha sonradan fark etmiştlerdi.Her ne kadar kısık konuşmaya çalışsa da onun da ses tonu hafiften yükselmişti.''Hey millet.Burası tartışma yapılabilecek bir mekan değil.Gidin tartışmanızı başka bir yerde sürdürün.Ayrıca o sinsi bakışlarınızı da çekin üstümden.''Alandra bazı durumlarda konuşmasına hakim olamıyordu.Aklına gelen ilk cümleleri hemen söyleyiveriyordu.Zaten her zaman diyordu.Aklımda kalacağına dilimden dökülsün başkaları düşünsün gerisini diyordu.Zaten çoğu zaman sevilen bir tip olmamıştı.Umursamamıştı da zaten bunu.Ama onun yanında kimsenin sivri diliyle ön plana çıkmaya çalışmasından hoşlanmazdı.İşte o zaman gözlerini tam anlamıyla karanlık bürürdü.Acı dolu bir his ruhunda gizlenen karanlığı ortaya çıkarırdı.Kitap sayfalarını yırtmak sadece bir araç olabilirdi.Amaca ulaşmaktaki ufacıcık bir adım.''Ayrıca şu kitap sayfalarını yırtmaktan vazgeçin.''Amacı kimsenin işine burbunu sokmak değildi.Zaten en sevmediği şeydi.Orada bulunun öğrencilerin gözlerinin içine bakmıştı.En sevdiği şeydi.Orada gizli olanı bulmak.

Gezgin

Derin bir nefes alıp konuşmaya başlayan çocuğu son söylediği kelimeye kadar alaylı bir yüz ifedesi ile dinledim. Budala çocuğa tam cevap vereceğim sırada Cec yanımda belirdi. Tanrım bu kız her kavgama tam kavgamın kıvamında damlamayı çok iyi beceriyordu. Ehh kimin arkadaşıydı. Cec'e sinsice gülümseyerek baktı ve "Ahh Cec, bu tıs tıs tıslayan sürüngen, sürünmekten biraz kaşınmaya başlamış. Tam da bana beni kaşırmısın diyordu." dedim yemyeşil parlak gözlerimi Cecil'den şımarık çocuğa kaydırarak. Tam o sırada araya bir kız daha girdi ve ikimizi azarlamaya başladı. Gözlerimiz yan masaya döndü. Kızı görünce kocaman alaylı bir gülümseme sardı yüzümü. "Ohh bir sürüngencik daha ha? Senin neren kaşınıyor yılancık söyle bakalım?" dedim sinsi ve alaylı surat ifadem ve küstahça çıkan sesimle. Tam o sırada bir kız daha olaya atladı ve gidip başka yerde tartışmalarını ve yılancıkların bakışlarını kendisinden çekmesini ve şımarık çocuğa kitapları daha fazla yırtmaması gerektiğini söylemişti. Kızın kendi binasından olduğunu gördüğünde ona onaylarcasına baktı. Kütüphane baya bir karışmaya başlamıştı. Gözlerini kütüphanede gezdirdi ve herkesin kitapları bir kenara bırakıp onları dinlemekte olduğunu gördü.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

"İşte buna çok sevindim! Senin yorulmana gerek yok diye düşünüyordum bende... Bilirsin, masaj yapma ve kaşımada üstüme yoktur. Bu işten para kazanmayı düşünmeliyim, ha étha?" ,dedi şen şakrak ve alaycı bir ses tonuyla. Ardından konuşmalarının ortasına dalan Slytherin'li yılana çevirdi gözlerini.
"Ah, merhaba! Seni burada görmek ne güzel. Değil mi, étha? Hani şu- yani yılanların kendini bir şey sanma ve üstlerine vazife olmaya işlere karışma adetlerini unutmuş olmalıyım..."
Kızı küçümseyen bakışlarıyla süzerken kızın diğer yılancığı örnek alarak bir kitabı büyüyle çağırıp, içinden bir sayfayı koparışını da izledi. Kızın tuhaf ve bir o kadar saçma hareketinden sonra konuşmaya devam etti:
"Kusura bakma ama, seni kale alacağımı pek sanmıyorum. Belki bir gün kitapların değerini öğrenecek ve söyleyeceğim lafları anlayabilecek kadar büyürsen, konuşabiliriz. Umuyorum ki ölmeden önce o günü görürüm. Kim olduğumuzu sandığımızı da söyleyeyim: yılanların, cahilliğine ve acizliğine inanan insanlardan biriyiz diyelim. Bu arada buradaki tek problemin senin aptallığın olduğunu söylemeliyim. Beni güldürdüğün için sana para vereceğimi sanıyorsan yanılıyorsun."
Kızı tekrar küçümser bakışlarla süzdü. Yılaları gıcık etmek ona tarif edilemez bir zevk veriyordu. Ama bunları söylerken onu gıcık etmeyi amaçlamamıştı. Kız onunla yaşıt gibi görünse de lafları en fazla bir II. sınıfın ağzından çıkıyor gibiydi. étha'ya kısa bir gülücük fırlattıktan sonra tekrar kıza döndü. Gözlerinden ateş fışkırıyordu. Ama hatalı olan oydu. étha'ya bulaşan bir yılancığa yardım eden, başka bir ufak yılancık olma hatasını işlemişti. Sözlerinden hiç pişman değildi. Şuan hissettiği duygu, haklılığın verdiği zevkti.

Kargaşa

Kargaşa

Similar topics

Similar topics