Rastlantı

Gezgin

x Kevin Néil & Miroslava Dyén tarafından gerçekleşecek rol oyunları dizesidir. Habersiz katılmak yasaktır.
x Saat gece yarısını geçmiş bir şekilde iki eski sevgilinin karşılaşması.

Zan altında kalmış gibi hissediyordu kendini Kevin. Her şeyden soyutlansada gözlerini açtığında ara sokakların birinde bulmuştu kendini. Üstünde beyaz bir mont, altında ise lacivert bir kot pantolon vardı. Saçlarını geriye doğru taramış, ondan süzülen yapışkan sıvıyı elleriyle almıştı. Caddeye çıktığında sola doğru dönüp dümdüz ilerliyordu. Saat gece yarısını geçmiş, esnaflar dükkânlarını kapatmıştı. Birkaç görevli muggle köşe başlarında devriye görevinde bekliyorlardı. Geriye dönüşünde gördüğü deniz ve denizin üstünde yol alan gemiler, tekneler. Onlara yol gösteren bir fener. Mugglelar hep zeki olmuşlardı. İki palmiye ağacının birleştiği kapının önüne gelince durdu. İçeriden gelen sesleri ölçebilecek biri miydi ? Hayır. İki palmiyenin arasından geçerken kapıda bekleyenlere başını eğerek selam vermiş, birkaç aradan sonra harika bara girmişti. Fazla kişinin olması nede güzeldi, ileride birisi şarkı çalıyor birkaç kişide şarkıyla birlikte dans ediyordu. Kevin’ın mazisi canlanmıştı. Hayatının güzel günleri burada geçmişti, uzun zaman sonra gelmesi onuda etkileyip bu hâle sokmuştu. Barın önüne doğru oturup, kısık bir ses tonuyla barmenden istekte bulunmuştu. “ Bana bir bira. “

Gezgin

Süslenmişti Miroslava. Kimin için? Belirsiz. Sadece dışarı çıkacağı, belki bir kaç içki içeceği için. Siyah deri ceketini üstüne geçirdi ve evinden ayrıldı. Gece yarısını biraz geçmiş, iyi yetişmiş insanlar evlerine dağılmıştı. Şimdi sokak yanlızca serseriler ve gece kuşlarınındı. Miroslava her iki gruba dahil değildi ama bu, geceyi evde geçireceği anlamına gelmezdi. Yolun sonuna geldiğinde sağa döndü, burası The Rocks Mahallesi'ydi. Gittiği eski bir bar olan Cafe Troppo'ya girecekti. Buraya yanlızca eski sevgilisi Kevin'la gelirdi, ta ki Kevin onu aldatana kadar. Miroslava, aldatıldığını gördüğü ana dönünce titredi ancak amacından vazgeçmedi. Kevin'ın orada olduğu ne malumdu? Eğer oradaysa da kaçmayacaktı, yüzleşecekti arkasında bıraktığı adamla. Bunu neden yaptığını soracaktı, onu sıkıştıracaktı. Barın önüne geldiğinde, tahta kapıyı ittirerek içeri girdi, hınca hınç doluydu. Bazıları ellerinde içkiler, dağıtmışlardı. Kızın birinin kustuğunu gördü, iğrenerek başını çevirdi. Barmene doğru yaklaşırken, o tanıdık sesi duydu. "Bana bir bira." Lanet olsundu, bu Kevin'dı ve işte oradaydı. Tek başına aslan kesilmek iyiydi, peki şimdi onu sıkıştırabilecek miydi bakalım? "Biralar iki olsun."

Gezgin

“Biralar iki olsun.”
Sesinin ardından çıkan sese doğru dönmüştü, Miroslava. Burada işi neydi ki ? Uzun süredir bu yüzü görmediğine sanki hasret gibiydi. Ona doğru gülümseyerek yanına oturuşunu izlemişti. “ Seni burada görmek güzel. “ Kevin’in her zamanki kararlı ses tonu gülümseyişiyle birleşmiş, kibar bir ses tonunu vermişti ortaya. Gözünü yanında oturan kıza doğru kırpıp, barmenin koyduğu birayı eline almıştı. Değişmişti, çok değişmişi. Daha güzelleşmiş, daha olgun bir hâle gelmişti. Ona yaptıklarını ise hatırlamamayı istiyordu. Suçsuzdu ama hiçbir kadının tahamül edemeyeceği şeyler olursa suçsuzluk geride kalırdı. Sarhoşluğuna yenik düşmüştü o gece, ama o geceyi silmek istiyordu. Şu anda karşısında durup hâlen eski kibarlığıyla birayı yudumlayan kıza yönelmişti. “ Hâlen güzelsin. “ Gülümseyişi gitmiş, tekrar normal Kevin suratı ortaya çıkmıştı. Kızın gülümseyişine karşılık elindeki bardağı ona doğru kaldırmış ve dudaklarının arasından geçirmişti. Gözlerini ondan ayırmayarak ne yaptığını sanıyordu ki ? Gitmiş, bitmişti.

Gezgin

"Seni burada görmek güzel." Miroslava, Kevin'ın yanına otururken Kevin'ın gözleri hep üzerindeydi. Kibarca konuşmuş, gülümsemişti Kevin. Anlaşılan Miroslava'ya yaşattıklarını tek kalemde silmişti, sanki hiç yaşanmamış gibi. Bu, Miroslava'yı iyice kızdırdı, Kevin'ın ona göz kırpması ise tuz biber ekti. Nasıl bu kadar umursamaz olabiliyordu? Miroslava, Kevin'a dikkatli bakınca gözünün ne kadar kör olduğunu düşündü. Onun böyle bir insan olduğunu nasıl da görememiş, ona nasıl da saf bir sevgiyle bağlanmıştı? "Hâlen güzelsin," dedi Kevin. Miroslava, bu tatlı iltifatın karşısında bilincini yitirerek gülümsedi. Ardından düzelerek içinden kendine hakaretler yağdırdı, Saçmalıyorsun Miroslava, kontrolünü kaybetme. Kevin, sözlerinin ardından gülümseyişini dudaklarından silmiş ve bardağını Miroslava'ya doğru kaldırıp yudumlamıştı. Gözleri, hala Miroslava'nın üzerindeydi. "Teşekkürler, Kevin." Onun adını söylerken zorlanmıştı Miroslava, adını söylemek sanki onu yakacakmış gibi. Adını söylediğinde, eski arzularının alevlenmesini istemiyordu, onları orada bırakmak istiyordu. Hem ne yapmaya çalışıyordu böyle diyerek, Miroslava'yı yeniden kazanmayı mı? Düşüncesi buysa eğer, şimdiden vazgeçmeliydi çünkü Miroslava ona dönmeyecekti, aynı şeyleri yaşamayacaktı. Bardağını eline aldı ve hırsla birayı kafasına dikti.

Gezgin

“ Uvvv. Biraz yavaş. “ Ettiği teşekkürün ardından biranda bardağı tepesine kadar dikip bitirmesi anlamsız gelmişti. Zihninden geçenleri biliyordu ama yanılıyordu. Kevin’ın onu tekrar ele geçirme gibi bir düşüncesi yoktu. Bunu söylemeliydi ona, biraz olsun o masum, o tatlı gözlerin altında yatan ince dokunuşlu kızın ruh hâlini bozmaya hakkı yoktu. Kararlı ve tok bir sesle konuşmuştu, Kevin. “ Beynini kurcalayan sorular ya da beynin içinden geçenleri biliyorum. Ama yanlış şeyler geçiyor oradan, seninle tekrar olmak gibi bir derdim yok. Zaten bir tesadüftü bu yaşananlar, anlaşılan birimizin bu tesadüfü bozması gerekiyor. “ Sözlerini bitirdiğinde ayaklanmış, ellerini cebine atıp muggle parasını barmene doğru uzatarak geriye dönmüştü. “ Sonra görüşürüz. “ Kafasını sallayarak yürümeye başlamıştı. Miroslava ne yapacaktı ? Ondan gelecek hâmleyi merâkla bekliyordu. Hayat onu değiştirmişti, dört beş yıl önceki Kevin şu an Miroslava ile beraber evdeydi, ama şimdiki Kevin farklıydı. Artık her şeyin anlamını öğrenmiş, her şeyi değerlendirmeyi bilmişti. Bu yüzdende seçilmemiş miydi yoldaşlığa, kararlı yürüyüş devam ederken adımlarını yavaş atıyordu. Her an bir cümle duymak istercesine kulaklarını geride tutuyordu.

Gezgin

"Uvvv. Biraz yavaş." Miroslava'nın birayı dikmesi onu şaşırtmıştı anlaşılan. Kafasını çevirerek ne var dercesine ona baktı. Bir an gözgöze geldi onunla ve kayboldu mavi gözlerinde. Onunla olduğu güzel günleri hatırladı, bakışı, gülümseyişi, dokunuşu, öpüşü... Acaba dudakları aynı hazzı verir miydi gene, eli eline değdiğinde yine ürperir miydi? Kevin, Miroslava'nın kafasındakileri anlayınca karşı çıktı hemen. "Beynini kurcalayan sorular ya da beyninin içinden geçenleri biliyorum. Ama yanlış şeyler geçiyor oradan, seninle tekrar olmak gibi bir derdim yok. Zaten bir tesadüftü bu yaşananlar, anlaşılan birimizin bu tesadüfü bozması gerekiyor. " Sözlerinin bitirir bitirmez yerinden kalmıştı Kevin. Cebinden çıkardığı Muggle parasıyla birasının parasını ödeyerek tekrar Miroslava'ya baktı. "Sonra görüşürüz." Ya görüşmezsek? diye geçirdi aklından Miroslava. Nedensizce kormuştu bu düşünceden, onunla bir daha karşılaşması bütün kurallarını yıktırmıştı. Kevin, dışarı çıkmak üzere arkasını döndü. Miroslava, Kevin'ın bileğinden tuttuğu gibi kendisine doğru çevirdi. Şimdi onu mantığı değil duyguları yönetiyordu. Dudaklarını Kevin'ın dudaklarına bastırdı, arzuyla öptü onu. Karşılık vermese bile, Miroslava duygularını gösterdi.

Gezgin

Bileğini tutan kol ve geriye doğru dönmesi. Büyük bir çeviklikle Miroslava’nın dudakları Kevin’ınkilerle buluşmuştu. Karşılık verecek miydi ? Böyle bir şey yapması gerekiyor muydu ? Hâlen bu kadar çekici dudaklara sahip olabildiğine inanamıyordu. Kararsızca onu tutan bileği geriye çekerek kendini ileri itmişti. Yüzünde oluşan gülümsemeyle önce ellerini onun omzuna daha sonrada yanaklarına atmıştı. Etraftaki gözlere bakmadan fısıldamıştı. “ Bunu beklemiyordum. “ Gözlerini onunkilerle birleştirmiş ve tekrar dudaklarına doğru yöneltmişti dudaklarını. Arzuya kendini bırakarak verdiği karşılığa bakıyordu. Nefessiz süren öpüşmeyi noktalayıp tekrar konuşmuştu. “ Yerimize geçsek iyi olacak. “ Elleriyle kafasını kaşımaya tutulmuş, tekrar oturmuştu eski yerine. O da karşısına geçerek gülümseyişe devam ediyordu. “ Bize iki bira daha. “ Biraların bardakları boşalımını izlerken gözlerini ikide bir yana doğru kaydırıp, Miroslava'yı süzüyordu. Olanlar utandırmıştı onu, eskiyemi döneceklerdi, hayır. O zaman neydi bu ? Birde Kevin'ın aptal gibi tekrardan öpmesi. Karşılığa gerek duymaması gerekirdi.

Gezgin

Kevin, Miroslava'ya karşılık verdi, arzuyla öptü onu. Ayrıldıklarında, Kevin etraftaki insanlara aldırmadan kulağına doğru fısıldadı, "Bunu beklemiyordum." Ben de, diye bağırmak istedi Miroslava. Kevin'ın gözleri tekrar Miroslava'nınkilerle birleşmişti, ardından dudakları da. Kimseye aldırmadan arzuyla öpüşmüşlerdi, hele Miroslava kendinden geçmişti. Eski, ağırbaşlı kadın gitmiş, yerine asi ve uçuk kaçık bir ergen gelmişti sanki. Yine ayrıldıklarında Kevin, sözlerine devam etti. "Yerimize geçsek iyi olacak galiba." Miroslava titriyordu, daha önce hiç bu kadar uzun öpüşmemişti ve hiç bunun yüzünden titrememişti. Yerine oturdu, Kevin'ın içkileri tazelemesini istemesiyle önündeki bardaklar yeniden doldu. Ancak Miroslava, heyecandan ne yapması gerektiğini bilmiyordu. Sabırsızca ellerini tahta masaya vurarak sesler çıkartıyordu. Birasını içmeden geçirdiği beş dakika ona yetmişti. Öpüşmenin üstünde bıraktığı etkiyle cebinden Muggle parası çıkarıp biraların masrafını ödedi ve Kevin'ın elinden tuttuğu gibi onu dışarı çıkardı. "Gidiyoruz."

Rastlantı

Rastlantı

Similar topics

Similar topics