Moron..

Gezgin

- Özel Bir Rp'dir.-

Sıkıntı. Hogwarts gibi mükemmel bir okulun haddinden fazla bünyesinde barındırdığı bir durum. Böyle mükemmel , büyülerin , hoş çocukların va hoş profesörlerin dolandığı olağanüstü bir okulun öğrencilerinin sıkılma olabilitesi nedir ki? Tanrım burada sıkılmamanın mümkünatı yok. Juliette binadan ayrılmış ve merdivenlerden bahçeye ulaşmıştı. Kesinlikle 'Ezik' olarak adlandırdığı 1. sınıf Gryffindor çocukları taşlara sinmiş ödevleriyle ilgileniyorlarken diğer bir kesinlikle 'Geleceğin Puştları' olarak adlandırdığı Slytherin , Ravenclaw ve Hufflepuf çocukları mükemmel bir çekişme-oyun havasındaydılar. Fakat Juliette bunları çoktan geçmişti. Onun şimdiki uğraşı makyaj ürünleri-kıyafetler ve çocuklar olmuştu. Tanrı aşkına hangi genç kızın uğraşı bunlardan farklıydı ki. Tabii Gryffindor değilseniz. Juliette adımlarını biraz daha hızlılaştırdı. Yolda ona selam veren birçok kişiyi es geçerek göl kenarına doğru ilerledi. Kalabalığın içinde sıkılmaktansa kendi kendine sıkılmak daha uygun olurdu. Juliette göl kenarına doğru sayısı artan küçük çalılıkların arasından sıyrıldı ve o mükemmel ötesi tuzun kokusunu aldı. İnsanı rahatlatan bir kokuydu. 'Göl Kenarı'da olmasa kesin bu lanet yerden kaçardım.' mırıldandı. Sesi 1-2 metre öteye kadar gitti. Yerden bir taş aldı ve babasının(o adamdan nefret ediyordu) öğrettiği şekilde bileğini kırarak denize attı. Taş 'Zınk.Plobb.' diye bir ses çıkarıp 2 sekmeden sonra gölü boyladı. Juliette erkeksi bir homurtu çıkardı. Evet. Homurtu erkeklere göre bir iletişim türüydü. Onlar arasında garip bir iletişim yolu gibiydi.

Gezgin

Dersler,dersler..Hogwarts’ a adımını attığından beri aklı fikri bu yönde çalışıyordu.Öylesine sıkkındı ki kafasını kitaplardan bir saniye ayırmayarak sıkıntısını gidermeye çalışıyordu, başka çaresi kalmamıştı-ki bu çok kötü bir yöntemdi-.Neden böyle olduğunu sorguluyordu ara sıra.

”Çünkü insanların basit muhabbetlerine tahammülüm kalmadı.”
“Çünkü eskiden yaptığım şeyler zevk vermiyor.”
“Çünkü Bende,değiştim.”

Tipik ergen cevapları buluyordu sorularına.Başka da bir şey gelmiyordu aklına zaten.Dört senedir bu binadaydı ve şu ana kadar asla yalnızlık çekmemişti.Daima kendine bir eğlence çıkarır,senenin nasıl bittiğini anlamakta güçlük çekerdi.Ama bu sene,bu sene cidden zorlanacağa benziyordu.Bir kaç derse girip beynini yönlendirmek için korkunç bir güçlük çektikten sonra kaçarcasına şatodan çıktı.Her yer öğrenci kaynıyordu.Küçük öğrenciler özenerek ya da korkarak,yaşıtları gülümseyerek,büyükler ise sadece aralarında fısıldaşarak bakıyorlardı Juliet’e. Suratsız bir şekilde aralarından geçerken bir Gryffindor’luya bulaşmadan gidemeyeceğini fark etti.Masmavi gözlerini kızın üzerinde gezdirdikten sonra dudağını büktü.

“Rezil seni.”

Asasını asil bir şekilde cüppesinden çıkarırken ilginç bir şekilde etrafta bir profesörün var olduğunu hissetti.Kafasını arka yöne doğru çevirdiğinde,profesörün Homurdana homurdana kalabalığı delip,olayın başlayacağı yere ilerlediğini gördü.En iyisi bu işi sonraya bırakmaktı.Şanslı çocuk.Hiç bir şey olmamış gibi sahte bir gülümseme takınarak elini saçlarına attı ve oradan uzaklaştı.
Rüzgar hafif hafif yüzüne vurmaya başlamıştı.Hava da tam istediği gibiydi:soğuk.Güneş korkarcasına bulutların arkasına saklanmış,sanki akşam olmuş gibi karanlık basmıştı.Bu güzelliği en belirgin hale getirecek yer göl kenarı olduğuna göre oraya gitmeliydi.Koşarcasına yoluna devam etti.
Orada şimdi kimsenin olmadığını düşünüyordu.Olsa olsa yiyişen sevgililer olurdu .Onları da görmeye alışmıştı.Sadece gölde değil her yerdeydiler ve karınca sürüsü gibi çoğalıyorlardı.Birbirlerini hiç tanımadan sadece güzel ya da çirkin sıfatlarından dolayı çıkmaya başlayanlar vardı.Ne büyük hata.
Göl kenarına geldiğinde ellerinin bembeyaz olduğunu fark etti,öyle hızlı yürümüştü ki nefes almakta zorluk çekiyordu.Göğüs kafesi alev almıştı adeta,her bir solukta yanması artıyordu.Oturabileceği en yakın yere oturup kendini toparlamaya çalıştı.Vee,yanında hufflepuff cüppesiyle şaşkın şaşkın bakan bir kız vardı.Delercesine bakan parlak mavi gözlerini dikkat etmese de fark edebiliyordu.Kendi binasından olmamasına rağmen asilliği karşısında meraka düşmüştü.Ne diyeceğinden emin olmasa da onun oturduğu yere saygısızca gelmişti ve küçük bir özrü hak ettiğini düşünüyordu.
-Affedersin.Rahatsız etmek istemezdim ama boş bulunarak oturdum buraya.
Bacaklarını karnına doğru çekip ufacık bir hale gelirken yüzündeki asilliği bozmadan başını kıza çevirdi tekrar.Muhakkak şaşkındı ve o da ne diyeceğini bilmiyordu.Kafasını dinlemek için kaçtığı yere nefes nefese ve gürültücü bir şekilde gelen biri,değişik olmalıydı.

Gezgin

Ağaçların arasından sıyrılıp gelen kız bir an afallamış gibi durdu. Gözlerinde garip bir baygınlık ve ufunet vardı. Cübbesi Slytherin olduğunu gösteriyordu. Kız yere oturduktan birkaç saniye sonra başını kaldırdı ve Juliette'nin bakışlarına odakladı. Ardından;
"Affedersin.Rahatsız etmek istemezdim ama boş bulunarak oturdum buraya." dedi.
Kız kesinlikle asillerden biriydi. Diğer ultra-moron-serseri Slytherinlerden olmadığını belli eden davranışlar sergiliyordu. Ki özür dilemesi bile muhteşem üstü bir belirtiydi. Juliette gözlerini kaçırmadan;
" Ah önemli değil. Rahatsız etmemiştin zaten. " dedi saygılı bir tavırla.
Rüzgar öyle deli , öyle çılgın esiyordu ki Juliette'nin gür saçlarının her bir teli ayrı havalanıyordu. Büyük bir saç yığını denilebilirdi. Juliette saçlarını kenara iliştirdi ve suyun derin tuz kokusuna kendini kaptırarak gözlerini havaya dikti.

Rüzgarın etkisiyle kuruyan dudaklarını ısırarak nemlendirdi. Nemden muzdarip kalan dudaklar çatlardı ve bu da iğrenç bir görünüş verirdi. Juliette başını kıza doğru çevirdi.
" Sende benim gibisin anlaşılan. " dedi.
Kız bir an anlamayan gözlerle ona baktı. Gözlerindeki sorgulayıcı ve şaşkın tavır Juliette'nin kasılmış yüzündeki kasları harekete geçirdi. Juliette'nin beyaz yüzünde küçük , çok ufak bir tebessüm oluştu. Juliette açıklamak istercesine;
" Yani sıkılan tiplerden. " dedi.
Ardından ufak bir tınıyla;
" Bu okulda böyle sıkılan tiplerden bulmak hiçte zor olmasa gerek. " diye ekledi.
O sırada yüksek perdeden bir kedi miyavlaması etrafı çınlattı. Bir kedi hızla önlerinden geçip yasak ormana doğru koştu. Tam anlamıyla dört nala koşuyordu.

Juliette çok konuşmuş olduğunun farkındaydı. Fakat ona annesi 'Ortamın neşe kaynağı hep sen olmalısın.' tarzında birşey derdi. Juliette bakışlarını kızın oldukça bakımlı-ve-mükemmel duran saçlarına çevirdi. Juliette saçını böyle bir tarzda kestirse emindi ki papaz gibi olurdu saçları. Juliette gözlerini kızın derin gözlerine çevirdi.
" Ben Juliette Ophelia Dimitri. " dedi davetkâr bir biçimde.
Kızın aşırı gergin bakışları bir an gevşedi. Kızın yüz hatları ufak bir değişime uğradı. Ardından Juliette elini uzattı.

Gezgin

Gergin tavırlarından olsa gerek,kızın hafif bir korkuya kapıldığını hissediyordu Juliet.Konuşmaya başladığında dudaklarından saygı çerçevesinde dökülen sözcüklerden hoşlandığını fark etti.Hufflepuff’ta böyleleri de vardı demek.Bazen ön yargısı yüzünden çok büyük hatalar yaptığını düşünüyordu.Tabii bu hataların hiç biri Gryffindorla ilgili olamazdı,mümkünatı yoktu.Onlarla konuşmadığı için,gerçekten de çok şanslıydı.İyiki Slyhterin gibi asil bir binada okuma şansı kazanmıştı.İyi ki.
Kıza bir şey söylemek için ağzını hafifçe aralarken ,onun konuşmaya devam etmesiyle kendini konuşmamaya yöneltti.En iyisi suskunluğunu bir süre daha korumaktı.Ona kendi gibi olduğunu söylüyordu gülümseyerek.Juliet hafifçe sırıttı.İçinden “şüphesiz senin kadar neşeli değilim ama benzerliğimiz gözle görülür.” Diyordu.Gözlerini ona dikmeye devam ederken bakışlarını yavaşça yumuşattı,kimse kimseyi yemek derdinde değildi.En iyisi biraz daha güleç bir tavırla konuşmaya başlamaktı.Karşısındaki fazlasıyla alımlı ve neşeli kızın dediği her bir kelime fazlasıyla doğru ve özenle seçilmişti sanki. Hufflepuff’a sempati duymaya bile başlayabilirdi.İlginç.

-Ben Juliette Ophelia Dimitri.

Sonunda kendini tanıtabilmişti.Bundan sonrası daha kolay geçecekti,kendine uzatılan küçük eli sıkarak “Juliet”dedi “Juliet Cruz.”
Yüzü artık istemsizce gülüyordu.Niyeyse rahatladığını hissediyordu.Uzun zaman sonra birileriyle tanışmak garip bir şekilde neşe vermişti.Özellikle de kendi gibi biriyle.Göl kenarına herkes gelirdi ama tek başına ve sadece kafasını dinlemek için gelenlerin sayısı yok denecek kadar azdı.Çoğu kişi bunu asosyallik belirtisi olarak adlandırabilirdi.Oysa ki tamamen yüzeysel bir yargıydı bu.İnsan sürekli arkadaşlarıyla olmamalıydı, her şey bir süre sonra sıkmaya başlar.Juliet yalnızlığın tadını çıkarmayı bilemeyecek kadar yalnız kalmaktan korkanlara acıyordu.Asıl rezalet buydu..

-Göl kenarını seviyorsun sanırım? Dedi gülümseyerek.

Gözlerine gelen perçemleri rüzgarla beraber iyice korkunç bir hal almıştı.Rahatsız değildi aslında.Hava tam istediği gibiydi sonuçta ve üşüme hissetmiyordu.Eline baş parmağından daha küçük bir taş alıp göle fırlattı “pıt.” Bu sesi özlemişti..bir kaç ay geçtiğinde birkaç arkadaş göle gelip suyun tadını çıkarabilirlerdi.Gök yüzü şarap kırmızısı bir hal almaya başlarken küçük damlalar bulutlardan göle,ve tabii Juliet ve Ophelia’nın üzerine düşmeye başlamıştı.Ophelia buna pek aldırış etmiyor gibi gözüküyordu.Saçının bozulup bozulmaması bile umrunda değildi sanki.

Gezgin

Kız bir an bekledi. Esen rüzgar saçlarını karıştırıyordu ki kızın bu olaydan rahatsız olduğunu düşünmeniz bile hataydı. Kız Juliette'nin elini sıkıp nahoş ve asil bir tavırla;
“Juliet”dedi “Juliet Cruz.”.
Juliette bir süre konuşmadı. Rüzgar değişik bir senfoni gibi ıslığını çalıyor , ağaçların birbirine çarpan dalları erkeksi bir homurtuya benziyordu. Çimler Juliette'nin siyah ayakkabılarının etrafında hareketle dönüyor , dönüyor ve dönüyordu. Kızın kendini salmış tavırları bir anda değişti. Kız;

"Göl kenarını
seviyorsun sanırım?" Dedi gülümseyerek.
Juliette'nin yüzünde tatlı bir gülümseme belirdi. Yere oturdu ve ;
" Sevmemek imkansız. İnsanın kendini bulabileceği tek yer. Ve sanırım sende seviyorsun? " dedi.
Yanda topladığı bacaklarına değen çimler onu gıdıklıyordu. Tenini okşuyor gibiydi. Juliette tamamen asil ve kızsal bir gülümsemeyle Juliet'e döndü. Juliet birkaç saniye gözlerini kaçırdıktan sonra bütün kararlığı , her halinden kendini belli eden asilliği ve mükemmel-sade-ama-havalı ruh haliyle juliette'ye döndü.

Gezgin

Kendini rahatlamış hissediyordu Juliet.Ophelia’yı daha önce görmemiş olmanın garip bir hata olduğunu düşünmekteydi biraz da.Sahi,aynı yaşta olduklarına şüphesi olmadığı bir kızı nasıl olurda tanımazdı ki?Gerçekten şaşkınlık vericiydi.Genelde Gryffindor dışında pek bina ayrımı yapmaz,çoğu kişiyle de konuşmaya çalışırdı.En azından kendi yaşıtlarını bilmeli ve binalar arasındaki farkı anlaması için birilerini tanımalıydı.Bunları düşünmenin yersizliğine kapılıp yüzüne düşen yağmur tanelerini kibar bir tavırla silerken Ophelia’nın söylediklerine kulak verdi.Yüzünde sinsi olduğu kadar asil bir gülümseme belirmişti tekrar.

-Elbette seviyorum dedi kadifemsi bir ses tonuyla.
-Hem seni de tanımış oldum bu sayede.daha önce hiç görmemiştim,sana garip gelecek belki ama,seni kendime tılsımlı bir şekilde yakın görüyorum.Sanki uzun süredir tanıyor gibiyim.

Saçmalama sınırlarında olduğunu fark edip tekrar suskunluğuna büründü.Böyle cümleler kurmasının sebebi belli ki okuduğu saçma kitaplardı.Herneyse.Ellerini birbirine kenetleyip beklemeye başladı.Rüzgar saçlarını nazik bir sevgili gibi okşamaya devam ediyordu.Dalgalı saçları her rüzgar değişinde bin bir türlü denize dönüşüyordu.Belki de en iyisi onları toplamak olacaktı.Cüppesinde hazır duran siyah tokasını bileğine geçirip saçını sert bir biçimde topuz haline getirdi ve tokayı üstüne bıraktı.Yüzündeki hatlar artık tüm keskinliğiyle ortadaydı.Özellikle gözleri. geceyi delip geçercesine belirgindiler,korkutucu sayılabilirlerdi;içinde yumuşak duygulara yer yoktu çünkü.

Ve tekrar Ophelia’ya odaklandı.Birşeyler söylemek için dudaklarını araladığını fark etmişti ve “Evet?” dercesine bakıyordu , gülümseyerek.Fakat yağmurun aşırı derecede artması konuşmalarını sonlandırmaya yetmişti.Ophelia hızla yerinden kalkıp bir kaç saniye özür diledikten sonra koşmaya başladı.Juliet'te neden orada hala durmakta olduğuna anlam verememişti zaten.Yüzünü yağmurda ıslatıp,dudağındaki damlaları tadarken gülümseyerek ilerlemeye başladı.Hogwarts'a dönme vakti çoktan gelmişti.