Acil Durum Toplantısı

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Yer: Konsey (II. Kat)
Zaman: Güneşin, denizi ve göğü kızıla boyadığı saatler.
Kurgu: Kontrolden çıkan Büyü Dünyası'na çeki düzen vermek için bir toplantı düzenlenmesi.
Oyuncular: Tüm Bakanlık çalışanları

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Buğulu camdan erimekte olan karı izlerken düşünceler onu alıp götürmüştü. Büyücü dünyası günden güne kötüye gidiyordu. Herkes bunun farkındaydı; fakat kimsede buna engel olacak cesaret yoktu. Sanki hiç düşünceler arasında kaybolmamışçasına aniden arkasına dönüp kapıya doğru ilerledi.

Boş ikinci katta Mirwen’in ayakkabılarının sesi bir ritim oluşturmuştu adeta. Kimisine göre de sadece bir gürültü… Kısa bir yürüyüşün ardından toplantı salonuna varmıştı bile. Kolay bir et hareketiyle kapıyı açıp içeriye girdi. Salonun boş olması hiç de şaşılacak bir durum değildi. Hemen kafasını duvarda duran eski saate çevirdi. Toplantının başlamasına yaklaşık kırk dakika vardı. Kürsüye doğru ilerledi ve beklemeye başladı. Bir konuşma ayarlamamıştı. Herkes neden burada olduğunu bilecekti. Aslında bu toplantıyı Bakan’ın yapması gerekiyordu; fakat o bu sıralar yeterince yoğundu. Bu yüzden Mirwen bu görevi üstlenmeye karar vermişti. Bu toplantının işe yaramasını umuyordu. Olanları birazda olsa iyiye yöneltmesini… İşe yaramak zorundaydı. Aksi takdir de iyilerin yok olması söz konusu olabilirdi. Bu kesinlikle istenmeyen bir durumdu. Sonuçları düşündükçe içi kararıyordu, Mirwen’in. Yüzü asık bir şekilde salonun dolmasını seyretti.

Gezgin

Çiseleyen yağmur taneceklirinden kaçarak girmişti ufak kapıdan. Her cisimlenmeden sonraki baş dönmesini çekiyordu. Yüzünü ekşiterek biranda havaya zıplamıştı girişte. Herkesin bakışları onun üstünde birleşmiş, sadece yüz hatlarında oluşan tebbesümle geçiş sürecine başlamıştı. Bakanlıktan gelen ve Mirwen’in mühürüyle süslenmiş olan mühürlü mektubu almıştı eline. Güler yüze karşı içinde bulunulan durum yüzünden yüzüne örtülen kapılara birbir sırıtıp, el işareti yapmıştı, sanki suçlusu oydu da ona karşı bu tepkiyi veriyorlardı. Daha bir hafta bile olmadan ona çevrilen yüzleri engelleyemiyordu, hatta onunda tahtı sallantıdaydı bunu ileri görüşlülüğyle doğrulayabiliyordu. Daha bir hafta önce onu bu durumu düzeltmesi için yanına alan Sihir Bakanı baskıyla alınmıştı görevinden onun yerine gelebilecek bir ahmak ne kadar düzeltebilirdi ki bu ortamı. Sihir Bilimcileri, Bakanlıkcılar, Profesörler, Esnaflar nereye kadar ilerleyebilecekti bu durum. İlk defa olmayan bir iş değildi, hem ilk defada olsa bir soğukkanlılık altına girip bu işi halledebilirdi. Koşuşturmalar ve sesler içerisinde koridorun sonundaki asansör kapısından içeriye girmişti. Hafif bir ses tonuyla onu selamlayan asansör görevlisiyle sevecen bir şekilde konuşmuştu.

“ Hoş geldiniz, efendim. “
“ Hoş bulduk Ricky. Üçüncü kat. “
“ Biliyorum efendim, bayan Mirwen’in sekreterinden biraz önce bana bir mesaj geldi. Toplantı Konseye alınmış, ikinci kata ineceksiniz. “
“ Ah, teşekkür ederim. “

Kumaş pantolunun cebinden çıkardığı birkaç galleonu görevlinin cebine atarken yukarıya doğru açılan asansör kapısından geçmişti. Son kez geriye dönerek ufak bir göz kırpıştırmasıyla, ıslık çalarak yürümeye başlamıştı.

Kapalı kapının ardında durmuştu. Önce boynunu kütletmiş, daha sonra beyaz gömleğin üstündeki siyah kravatı üstüne çekmişti. Kapının üstündeki parlak aynaya dilini çıkartarak ellerini kapının koluna götürmüştü. ‘ Tık ‘ Sesi ve içeriye girişiyle bakışları çekmişti yine kendine. İki yanağında oluşan gamzeleriyle eğlenceli eğlenceli girip, masada oturan Mirwen’in yanına doğru ilerlemeye başlamıştı. Gözlerini biraz daha ilerideki adama doğrulturken Mirwen’in yumuşacık ellerine ufak bir öpücük kondurmuştu. “ Her zamanki gibi asık suratınız bile muhteşem güzellikte, bayan. “ Ondan ayrılırken çektiği koltuğa pratik bir şekilde oturmuştu, karşısında duran adama dik dik bakmaya başlamış, ne olabileceği konusunda bilgisizliğini tereddüt ile karıştırmıştı.

Gezgin

Soğuk ve kasvetli bir hava hâkimdi İngiltere’ye. Gözlerindeki o boş ve belirsiz ifade, geçen gün aldığı bir haberle daha da keskinleşmişti. Bakanın değişmiş ve ne zaman geleceği konusunda haberi olmayışına bozulmuştu. Yavaşça sol bacağını sağ bacağının üstüne atarak kısa bir süre öyle etrafı gözlemişti. Büyücü dünyasının karışık olması bakanlık işlerini yoğunlaştırmıştı. Yeni gelecek olan bakanın da bu yoğunluğun üstüne gelişi rastlantı olmalıydı. Gözlerini saate çevirerek, dakikalar sonra gerçekleşecek toplantıya ne kadar kaldığına baktı. Kollarını göğüs hizasında birleştirmişti ve kısa süre sonra sarı saçlarını omzundan sırtına doğru atarak ayağa kalktı. Üstündeki siyah-beyaz uyumlu uzun elbiseyi, beyaz bir kumaş ceketle tamamlamış, ayakkabı olarak da sade bir siyah topuklu seçmişti. Yavaşça kapıya kadar yürüyerek eskimiş kapı kolunu çevirerek dışarıya çıktı. Boş koridorda duyulan ilk ses ayakkabı topuklarından çıkan sesti.

Toplantı ikinci katta, büyücü konseyinde olacaktı. Konseydekilerin çoğunu tanırdı. İyi anlaştığı, zıtlaştığı kişiler de vardı. Bildiği kadarıyla bakanın yeni gelmesi ve yoğunluğu itibariyle büyücü konseyi başkanı oturumu başlatacaktı. Miëlavoir için her zaman sıkıcı ve bitmek bilmez bir olaydı bu. İşi gereği yapacaktı mecbur. Olduğu kattan asansörle ikinci kata gitmişti. Oraya vardığında toplantının başlamasına uzun bir süre olduğunu fark etti. Bunu da boş koridordan anlamıştı. Tek tük birkaç siluetli insanlar ilerde beliriyordu sadece. Toplantı için koridorda ilerlerken üstündeki ceketin iki düğmesini ilikledi. Ardından toplantı kapısının önünde derin bir nefes alarak kapının kolunu çevirdi. İçeriye girdiğinde iki kişi dışında başka birini göremedi, şaşırmamıştı da. Daha erkendi. Birkaç adım kapıdan ileriye doğru yürümeye başladı. İçeride olanlara gülümseyerek selam verdi. Biri; Mirwen, diğeri de sık konuşmadığı ve ismini hatırlayamadığı biriydi. Yavaşça ilerleyerek kendine bir yer belirleyerek oturdu. Bir an önce başlayıp bitmesi için dua ediyordu. Sıkıldığı her tavrından belli oluyordu, ama belli etmemek için de çaba harcıyordu. Toplantı başlayana kadar kendine uğraş olarak salondaki döşemeleri incelemeyi seçmişti. Vaktini şimdilik böyle geçirecekti.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Kendini bazen yokluğun içinde gibi hissedersin. Yapmak istediklerinden vazgeçersin, yaptıklarından korkarsın. Clayton'da camın üzerinde bulunan parmak izlerinin hafifçe ortaya çıkardığı bir yüz umutsuz bakışlarla etrafı süzüyordu. Soğuk hava onu etkilemiyormuş gibi gözüküyordu, belki tam omzunda bulunan sıcacık eller bunu sağlayan nedendi, Adelãine'e ait olan bu eller ona herzaman güven vermiş, zor durumlardan kurtulmasına yardımcı olmuştu. Tebessümle ona karşılık vererek ayağı kalktı. Büyücü alemi zor durumdaydı ve bu yük bakanlığın üzerine yıkılmıştı. Bütün gözlerin bakanlığın üzerinde olduğu dönemde, aktif olmayan bakanlık ortalığı tamamen sahipsiz bırakmıştı. Bu işe el atması gerektiğinin farkında olan Scott, Adelãine'yi sol koluna alarak cisimlendi. Adlandıramadığı duyguları kısa bir süre yaşadıktan sonra kendini İngiltere'nin soğuk havasının tam ortasında buldu. Bakanlık kapısından içeri girdi, bir yandan sol ayağını tutuyordu ve Adelãine ona destek olmaya çalışıyordu. Siyah kabanı arkasında asilce sallanırken, yoldaşlık bakanının saçları dağılmıştı. Bu durumu umursayarak eşi ile birlikte toplantı salonuna doğru yola koyuldu. İçeri girdiklerinde meraklı gözler kendilerine dönmüştü. Eşsiz kafalarda bulunan çeşitli fikirler birden işleyişe geçmişti ve Scott'a dönerek düşünmeye başlamışlardı. Eşini kibarca rahat bir yere oturduktan sonra sekerek büyük salonun tam ortasına geldi. Küçük bir büyüyle halledilebilecek bacağını olduğu gibi bırakmış, herhangi bir büyü uygulamamıştı. Anlaşılan etkilemek istiyordu bütün bakanlığı. Yüzünden eksik etmediği sinsi gülümsesini bütün suratına yayarak yüksek bir sesle konuşmaya başladı. Bacağını tutuyor ve bu bacağını göstererek konuşmasına devam ediyordu.

Son zamanlarda, büyücü dünyasında büyük bir boşluk oluştu. Bu boşluğu doldurmak, okulları korumak, düzeni sağlamak bizim görevimiz olmasına rağmen kaos hakim. Kendisini idare edemeyen, başkasının emri altında yaşamaya mahkumdur. Eşsiz büyücülerin oluşturmuş olduğu konseye katılmış büyücüler bilmelidir, boş durmak gibi bir lüksümüz yok. Yoldaşlık, bana emanet edilen büyücülerin bıraktığı günlere geri dönecektir. Bacağımda bulunan yara, bizim boş bırakmış olduğumuz sihir dünyasından faydalanan bir kaç büyücünün eseridir.

Bu sırada bir çok bakanlık üyesi salonu doldurmuş ve dikkatle Scott'u dinlemişti. Scott başını öne eğerek teşekkür etti ve eşinin yanına oturmak için ayaklarını kıpırdattı. Gözü diğer üyelerdeydi. Yapılacak bir konuşmayı bekliyordu.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Büyük odaya pencereden giren yapay ışık halıdaki desenin parlamasına neden olduğunda içeri giren hakim yavaşça masanın önündeki sandalyeye oturdu. Eileen ufak bir baş hareketi ile konuşmasına izin verdiğinde gözleri halının üzerindeki motiflere kilitlenmiş, elleri çenesinin altında birleşmiş oturduğu masada kıpırdamadan halıya bakıyordu. Hakim olayların ve bugün için oluşturulan konsey toplantısından soluk almadan bahsederken düşüncelerini kontrol edemedi. Eileen ilk defa karanlığın kendisi olmadığını hissediyordu. Karanlık hep kendi başının altından çıkmıştı; ama şimdi durum tersine dönmüş iyi ve kötü iki tarafı hedef almış gibiydi. Cinayetler amacının dışında; yakından tanıdığı safkan birkaç arkadaşının kaybı ile gerçekleşiyordu. Bildiği, güçlü saydığı düşmanların yok oluşu bile Eileen'ı çıkmaz bir yola sürüklüyor gibi hissettiriyordu. Kim ise elinde tuttuğu güç oldukça fazlaydı ve Eileen bunu ele geçirmek için sabırsızlanıyordu. Dünyadaki dengenin bozulduğu hissini veren güç ise onun gözünde fazla soyut kalıyordu. Güç soyut bir varlığın esiriydi sanki... Adam konuşmasını bitirdiğinde Eileen'ın düşünceleri de kesildi. Gözleri yavaşça halıdan kalktı ve adamın yüzünde kısa bir saniye durdu. “ Üst düzey hakimlerin hepsinin bu toplantıya katılmasını istiyorum. Sheila'ya da son zamanda en yüksek cezayı alan mahkum listesini getirmesini söyle! Toplantıya o çaylakta katılacak. ” Adamın odadan ayrılması ile yerinden kalktı ve sağ tarafında bulunan büyük kitaplığın raflarından eski bir kitap çıkardı. Yazılanların bir efsane olduğuna inanmak en iyisiydi. Kapı hafifçe çaldığında başını okuduğu iki satırlık yazıdan kaldırdı. Sheila elinde dosya ile yavaş adımlarla içeri girdi. Sağ koluyla çevrelemiş dosya oldukça dolu gözüküyordu. Sarı saçları omuzlarına dökülmüş cadı, yeşil gözleri ile tatminsiz öğrenme isteğiyle parlıyordu. Eileen tek etmeden o doğru yöneldi; kapının yanında duran koltuğa fırlatılmış siyah cübbesini omuzlarına geçirdi. Kıza dönüp gözlerinin içine bakarak onu uyardı. “ Bazı şeyler Hakimler arasında kalmalı Sheila; bu yüzden tek kelime etmeden yanımda oturacaksın ve gizlediğim bir konu olduğunu düşündüğün zaman etrafa anlamlı bakışlar atmayacak kadar zeki bir kızsın!” Yeşil gözleri ikinci kez zümrüt gibi parladığında gözlerinden aldığı cevap Eileen'ı tatmin etti. İkinci kata inerken bir adım arkasında ilerleyen kızın bakışları kendinden emin gözüküyordu. Toplantının nasıl ilerleyeceği aklını Sheila'dan almasına yardımcı oldu. Nasılsa kızın hata yapmayacağına emin olmuştu. Düşündüğü Mirwén'di. Konsey Başkanı Mirwén Vejathén'in toplantıyı üstlendiğine şaşırmamıştı. Bakanın işleri eskisinden de fazlaydı. Uzun siyah saçlarını geriye doğru attı ve Sheila ile birlikte salona girdi. İsimleri ile tanıdığı kalabalıktan konuştuğu kimse yoktu. Konsey Başkanı'na başıyla selam verip oturdu. Birkaç dakika sonra arkasına dizilen hakim kalabalığıyla Büyüceşurası yerini almıştı. Gözleri etrafı kolaçan ederken Seherbaz Scott Rafael Favio sesi bakışlarını onda sabitlemesine neden oldu. Yanında duran alımlı eşinin gözleri Scott'a iken daha sevecen gözüküyordu. Yüzünde ince bir gülümseme oturdu ve kulakları tekrar Favio'yu işitti. Söylediği sözlerin bir kısmı kendi eseriydi. Yazık! Tabi daha sonrası Eileen'ın dışında gerçekleşmişti. Konuşma sırasının kendine geldiğini düşünüyordu. Başkanların birbirlerine olan bakışları Eileen'ı eğlendirmişti. Olduğu yerde ayağa kalktı ve yerine yerleşmiş Favio'ya bakarak konuşmaya başladı. “ Sanırım düzeni sağlamaya dayalı ilk adımı seherbazlar atmalı değil mi; Favio? Geriye kalan diğer bölümlerin ise görevlerini ne derece yaptıklarını merak ediyorum. Biz Büyüceşura olarak önümüze getirilen suçluların yaptıkları yanlışlıkları en iyi şekilde değerlendirip karar vermeye çalışıyoruz. Son zamanlarda ise topluluk kesimlerine büyük zarar veren çok sayıda suçlu var. Bu gidişle Azkaban'a yeni bir ek bina yapılacak.” Yüzünde alaycı bir gülümseme oluştu. “ Ruh emicileri görseniz, hepsinde bayram havası hakim; suçluları taşıyan seherbazlara bile bulaşma gereği duymuyorlar. ” Yaptığı mübalağa gülen birkaç Büyüceşura hakimine bakarak elini kaldırdı. Toplantıda ciddi görünmek birinci kural olmalıydı. Sesi kesilen hakimlerin arasında olduğu yere tekrar yerleşti.

RP Out: Katılayım dedim.. Şu ara Bakan Rütbeli birini göremediğimden Favio'ya gitti konuşma üzgünüm xD

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

' Ah evet, ruh emicilerin bu durumdan hoşnut tavrı seherbazların görevini iyi bir biçimde yerine getirmiş olduklarını destekliyor değil mi? Ama suçlu sayısındaki artış görevi iyi yerine getirmenin yararsız olduğunu gösteriyor. Çok daha iyi olmak gerek, bu şüphesiz. '

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Göz göre göre bir yığın sorun gelmişti Favio ailesinin önüne. Büyücü dünyasında yaşanan beklenmedik(!) gelişmeler, içinde bulunulan günler içinde hareketli zamanların oluşmasına neden olmuştu. Tüm bu olayların eşliğinde Scott'un üstüne binen sorumlulukların onu ne denli çok, düşünürdüğünü çoktan fark etmişti Adela. Herkes için oldukça zor olan şu günlerde yapabileceği tek şey eşine destek olmaktı. Umarım, 'sadece' hak ettiklerini yaşarsın aşkım... Ellerini yavaşça biricik eşinin omuzlarına götürürken, ona destek olmaya çalışan bir hâli vardı. Yaşadığı sıkıntıları paylaşmaya çalıştığı gerçek olsa bile, ona tam anlamıyla yardımcı olamadığının farkına varmıştı. Ancak denemeye devam etmesi gerektiğini de biliyordu. Ona bir nebze dahi olsa yardımcı olabilmek şu aralar iştediği tek şeydi. Düşüncelerin altında ezilmişken, Scott'un sol koluna girip onunla beraber cisinlemlenmişti. Tam olarak ifade edilemeyecek bir yığın duygu silsilesinden hemen sonra, bakanlık binasının önünde bulmuştu kendini. Harekete geçmenin, ciddi bir konuşma yapmanın zamanı gelmişti. Eşiyle beraber bakanlık koridorunda ilerlerken, onun yürümesine yardımcı olmaya çabalıyordu Adela. Bir savaşın başlamak üzere olduğu ve bu durumun yarattığı gerginlik atılan her adımda hissediliyor gibiydi. Scott ile beraber toplantı salonuna girdikten sonra, üzerlerine çevrilen meraklı bakışlara aldırmadan zarif bir biçimde rahat bir yere oturduktan sonra, sakin bir yüz ifadesiyle içerdekileri süzerken, zihnindeki bir yığın soruyla mücadele ediyordu.

İçeride var olan gergin sessizliği, Scott'un etkileyici ses tonu bozmuştu ilk olarak. Gerçekleri, çarpıtma gereksinimi duymadan ifade edebilen bu adamı hayranlıkla dinliyordu Adela. Egoları uğruna abartılar yapmak yerine, tüm duruluyla olayları anlatması onu kendi gözünde daha mükemmel bir yere getirmişti. Scott konuşmasını bitirip yanına otururken, bir müddet süren sessizliği Garcia bozmuştu. Bu kadında çok farklı birşeylerin süregeldiğini hissediyordu. Ne vardı ki onda? Aşırı bir zerafet mi? Yapma bu zerafetten farklı birşey. Bu soğukluk, buz tutmuşluk... Kendi düşüncelerini bir kenara attıktan hemen sonra Garcia'nın 'soğuk' konuşmasını büyük bir sukûnetle dinlemişti Adela. Kendine yakıştığı gibi - yüzeysel, küstah ve abartı dolu - bir sonla bitirmişti cümlelerini baş hâkim. Onun ardından lafı kimin alacağını düşünürken, bakan yardımcılığı görevini şu sıralar sürdüren Killingswort, konuşmaya başlamıştı bile. Söylediği mantıklı cümlelerin ardından, ortama tekrar bir sukûnet bulutu yayılmıştı. Bölüm başkanları, endişeli hareketler ve tedirgin bakışlarla birbirini süzüyordu. Zarif bir hareketle bakışları üstüne çektikten hemen sonra, kendinden emin bir ses tonuyla konuşmaya başladı Adela.

"Hepimiz, burada bulunan herkes, yaşanan karmaşanın farkında. Eğer seherbazlar görevlerini 'iyi' yapamıyor olsaydı, şu an var olan karmaşa, çok daha büyük bir kaosa dönüşmüş olurdu. Burada, bakanlık birimlerinin çalışma düzenlerini tartışırken, birşeyi unuttuğumuzu düşünüyorum. Bu sefer, düzenli çalışmalar yapan tek grup bakanlık çalışanları değil. Karşımızda kademeli olarak büyüyen bir güç var ve biz 'bütün' olarak çalışırsak, bunu engelleyebiliriz. Zaten aksi iddia edilemez, öyle değil mi?"

Konuşmasını bitirdikten hemen sonra, eşinin güven veren gözlerine baktı, sadece bir an için Adela. Bunları atlatacaklarını biliyordu, tüm yaşananlar bir kabus dönemiydi ve zaman gelince 'tıpkı daha önce olduğu gibi' sona erecekti. Karanlık günlerin kapıda olduğu yadsınamaz bir gerçek olsa bile, bunların aşılabileceği de bilinen bir olguydu.

Acil Durum Toplantısı

Acil Durum Toplantısı

Similar topics

Similar topics