Olan olayların ne denli kasvetli olduğunu yorumlar gibiydi gökyüzü. Bir karanlık mevcuttu; bulutlar gerçeği saklar gibi güneşi saklıyordu arkalarına. Julian ise gergin bir şekilde camın pervazına ellerini dayamış dışarıdaki bu kasvete anlam vermeye çalışıyordu. Nasıl oluyorda işler bu kadar karışabiliyordu ve nasıl oluyordu da bu kaosa neden olan her kimse arkasında ufacık bir iz bırakmıyordu? Bu sorular beynini delerken Julian'da kederle cama arkasını dönüp dosyalar ve parşomenlerle dolu olan masasınn başına geçti. Dönen koltuğuna oturarak geriye yaslandı ve gözlerini kapattı. Son birkaç haftadır iyice çığırından çıkan işler uyumasına engel oluyordu; hayli yorulduğu gözünün altındaki morluklardan rahatça anlaşılıyordu. O sırada açık olan ofisinin kapısı iki kere tıklatıldı ve içeriye bir kişi girerek "Bay Caine, saat dörtte toplantı var efendim. İkinci katta." dedi ve Caine'in hiçbir şey demesine fırsat bırakmadan arkasını döndü ve çıktı.

Adamın girişiyle gözlerini açan Julian bileğindeki saate bakarak toplantıya pek bir şey kalmadığını gördü. Ama koltuğunda biraz daha oturup şu an bulundukları durumu kafsında düşünerek değerlendirmeye çalıştı. Toplantıda büyük ihtimalle bir cevap vermesi gerekecekti, çünkü çoğu yük onun bürosunun üstüne yıkılacaktı. Bunları düşünmek onu daraltıyordu, soracakları soruları ve gelecek olan iğneleyici lafları hemen hemen tahmin ediyordu; ama elinde tuttuğu somut bir şey yoktu. Depertmanı bu konuda üstün bir çaba sarfetse de elinde hiçbir şey olmadığı için yargılanacaktı. Bütün bu durumu özetler istercesine bir derin "Off" çeken Julian koltuğundan kalkıp askıda duran ceketini alarak ve kapıyı arkasından kapatarak odasından çıktı.

***

Toplantı salonunun önüne geldiğinde durup saçını ve üstünü düzelten Julian görüntüsüyle bir güvence vermek istiyordu en azından. Üstünü başını düzelttikten sonra kapıyı açarak sessizce içeri girdi. Hemen hemen herkes yerini almıştı ve Scott konuşmaya başlamıştı bile. Hiç kimseye bakmadan boş olan bir yere oturan Julian arkasına yaslanmış kollarını bağlamış masaya bakıyordu.Scott durumu özetleyen bir konuşma yapmıştı ama salondaki bazı kişilere yeterli gelmemişti. Özellikle de Baş Hakime. Scot konuşmasını bitirir bitirmez tam da Julian'ın beklediği tarzda bir konuşma yapmıştı Baş Hakim. Soğuk, iğneleyici ve tabi biraz da alay. Oysaki durum alay edilemeyecek kadar ciddiydi. O sözlerini bitirdikten sonra Julian bütün suçu departmanına yıkmaya çalışacak birinin hemen destekleyici bir konuşma yapmasını bekliyordu ama bu düşündüğü olmamıştı. Tam olarak olmamıştı; kısa bir sessizliğin ardından başkan yardımcısı konuşmayı üstlenmiş konuyu dengede tutmaya yönelik bir kanı sunmuştu masaya. Bu süre içerisinde Bakışlarını masadan ayırmayan Julian başını hafifçe kaldırarak toplantıda bulunanları şöyle bir süzmüştü. Hepsi gergin görünüyordu. O sırada Bayan Favio konuşmaya başlamış seherbazları hayli destekleyici bir konuşma yapmış, ilk doğru düzgün bir önergeyi sunmuş ve asıl probleme dikkat çekmişti. Julian içinden "Sonunda..." diyebilmişti.

Yine kısa bir sessizliğin ardından Bakan konuşmaya başlamış bütün bakışları üstüne yoğunlaştırmıştı. Masayı süzerek konuşmasını yapıyordu. Hayli sert bir konuşmaydı; nitekim beklenen bir konuşmaydı Julian ve diğerleri için. Bakanın konuşması sırasında bahsettiği düşürücü olayların ne gibi bir çözüm yolu olabileceğini düşünen Julian Odanın uzun bir süre sessiz kaldığını farketti. Sanırım sıra artık ona gelmişti. Bir anda gerilmişti Julian; kendisini mahkemede yargılanan bir kişi gibi hissediyordu. Sakinliğini koruması gerektiğini gayet iyi biliyordu. Tabi sakinliğinin yanı sıra er zamanki gibi etkileyici de olmalıydı. Göğsünde bağladığı kollarını çözüp masanın üstüne koyarak ellerini birbirine kenetledi ve önde doğru yaklaştı. Ufak bir öksürükle boğazını temizledi ve "İlk olarak şunu söylemeliyim ki buraya toplantının amacının bir çözüm yolu bulmak olduğunu düşünerek geldim. Şefi olduğum departmanın bu kadar yargılanacağını bilseydim gerekli olan savunma kağıtlarınıda size sunardım. " dedim kendinden emin etkin sesimle ve bu sözleri sarfederken daha çok nefretle Baş Hakime bakıyordum. Bir süre bekleyip masadakileri süzdükten sonra, "Herkesin durumun ciddiyetinin farkında olduğu bir gerçek -ki şimdiye kadar olan açıklamalardan bu gayet belli oluyor.- ama herkesin yaptığı ve yürüttüğü çalışmalar bu durumun farkındalığını pek göstermiyor. Size göre yaşanan tüm bu bedbaht olaylar biz seherbazların savsaklaması yüzünden. Bize göre ise bu konuyla ilgili bir çok departmanın bize destek verecek herhangi bir çalışması olmaması." dedi suçlayıcı bir tavırla etrafa bakarak ve daha sonra gözlerini bakana çevirerek "Sayın Bakanım, bizim departmanımızın görevi suçlu ve kara büyücüleri yakalamak olduğunu sanıyordum ben şimdiye kadar. Zaten haftalardır yapmaya çalıştığımız şeyde tam olarak bu. Fırsattan yararlanarak ortalığı karıştıran sizin deyiminizle çöplüğü oluşturan kişileri yakalamak. Bunu da yaptığımız konusunda herkes hem fikir. En azından ben ve diğer seherbaz arkadaşlarım var gücümüzle çalıştığımızın farkındayız, kişi sayımızın hayli eksik olmasına rağmen haftalardır yorulmaksızın çalışıyoruz." dedi savunurcasına. küçük bir esten sonra "Ancak durum görünenden daha karışık. Haftalardır yapılan arştırmalara rağmen elimizde tam olarak bir bulgu yok. Yaralanan sayımızda artmakta ve bu yüzden sizden talebim ek olarak bir ekip. Ortalığı yatıştırmamız lazım ve deparmanımdaki kişi sayısı bunun için yeterli değil." dedi ve durdu. İsteğinin nasıl karşılanacağını merak ederek odadakilerin yüzlerini inceliyordu.