Lazern sadece karşılık vermek yerine sarılmayı seçmişti. Bazen sözler yetersiz kalabiliyordu ve bu sefer onu göze almadığı ortadaydı. Yükselen dostluk ve az önce susan notalar bu odanın havasını değiştirirken Olivia yavaşça gülümseyerek ayağa kalktı. "Artık gidebilirz, sanırım biraz daha kalırsak profesör bizim canımıza okuyacak." Biraz daha kalırlarsa mı? Profesörden önce odadaki bir mırlama sesinin ardından birbirlerine bakan iki cadı, üçüncü kişinin kim olduğu düşünüyorlardı. Fakat düşünmeye gerek kalmadan kendini gösteren sevimli kedi, Olivia'nın sevgisine yenik düşmesine neden olmuştu. Hızla yanına koştu, bir an önce o tatlı tüyleri sevmek istiyordu, belkide onunla oynamak. Fakat hayatının hatasını yapacak olduğu aklının ucundan bile geçmiyordu.
Lazernia sadece uzak durmasını ve profesörün kedisininde profesör gibi farklı olabileceğini söylesede kulaklarını dış dünyaya kapatan cadı " Hadi ama, biraz oyundan zarar gelmez." diyerek kediye doğru adımlarını atmaya devam etti. Artık kedicik gözlerini tamamen açmış ve olduğu yerde adeta geriniyordu. Keskin, karanlık gözleri Olivia ve Bella ile kesiştiğinde ise bir gerinme daha gerçekleşti ve birden bire az önceki sevimli kedi gitgide büyüyerek bir ejderha oluverdi. Kanatları vardı, alımlı ve asil görünüyordu. Profesörün ejderi olduğu kesindi fakat şuanda canlarını kurtarmaları gerektiğini unutmuştu. Bella ise bir kaç adım arkasından yakınıyor ve ona girmemeleri gerektiğini söylediğini dile getirip duruyordu. Bu iki cadı bir gün için aşırı büyük bir belanın ortasına girmişlerdi. Olivia ise hala hipnotize olmuşcasına ejderhanın devasa kanatlarına bakıyor ve onu sevmek istiyordu. Lazern "Hayır Olivia, o bir kedi değil! Çabuk buraya gel, kaçmalıyız!" diyerek onu geri çevirmeye çalışsada kulakları hala dış dünyaya kapalı olan cadı farkına bile varamamıştı.
"Vaay canına, gerçektende harikasın sen, çok asilsin çok ta güzel. Profesördende böylesi beklenir... Sana zarar vermeyeceğim." Neler diyordu? İstesede veremezdi ki, asıl zarar gören taraf olabilirdi fakat hala bunun farkına varamamıştı. O en vahşi canlıya bile sevgiyle, hayranlıkla yaklaşıyordu fakat bu canlıların Olivia hakındaki görüşlerini kimse bilemezdi. Ejderha hala bir atak yapmamıştı ve küçük cadı hala yaklaşmaya devam ediyordu. Tam yanına geldiğinde ise ejderhanın boynuzunun hemen altına elini koydu, yavaşça gezdirdiğinde ejderha hiçte öfkeli gibi durmuyordu. "Çok güzelsin sen..." Ejderha ona bir zarar vermiyordu fakat omzunun ardından gelen seslerin sahibi olan Bella'nın ise bu tavrı belkide onun canını sıkıyordu. Hiç bir canlı onu seven, incitmeyecek bir varlığa zarar vermezdi. Eğer ona yem olarak verilmemişse tabi ki... Peki Olivia ve dostu şuanda yem miydi yoksa onu seven bir varlık mı? Bunu ejderhaya sormak gerekiyordu fakat kim bilir konuşur muydu?
Olivia başını yavaşça dostuna çevirerek "Lazern onu öfkelendiriyorsun, bize zarar vermeyecek. Baksana daha küçücük bir kedi o. Çok cici ama değil mi?" Anlaşılan bu genç cadının gözleri bir ejderhayı göremeyecek kadar kördü ya da bir şey ona böyle gösteriyordu. "Olivia, beni deli etme! İkimizide öldüreceksin!" Bu çığlığın üzerine ejderha üzerlerine yürümeye başlamıştı bile, Olivia'nın gözünde ise hala bir kedicikti.
Peki şimdi ne olacaktı? Olivia ölecek miydi, yoksa bu ejderha sevgiye boyun mu eyecekti?
Anasayfa 
