Paula,Valeria.



Her zamanki gibi ortak salonda, yaşamı düşünürken Valeria...İnsanların oluşturduğu bu topluluk,seslerin yaptığı kalabalık onu rahatsız etmiyordu.Herkes farklı bir alemdeydi.Johnass ve Jonathan ateşi ahenkle dans eden şöminenin yanında bir kutuyla uğraşmaktaydı ellerindeki kutu açıldıkça yenisini davet ediyordu.Bir matruşka gibiydi, sonsuz bir matruşka...Hemen yanındaki iki tane altıncı sınıf yılan gibi birbirlerine sokulmuş kalabalıktan hiç rahatsız olmamışçasına birbirlerine bakıyorlardı.Bakmak; ne kadar rahatsız edici olabilir ki...Valeria adını bilmediği bu çifte bakmamaya çalışıyordu fakat öyle ilginç bakıyorlardı ki aynı anda çığlık atsalar bu kadar dikkat çekemezdi.''Salaklar'' diye düşündü Valeria aşka inanmıyordu.İnanmak istemiyordu hayatı boyunca hep yanlızdı.Onu doğururken ölen annesi henüz dört yaşındayken bir ölümyiyen tarafından öldürülen babası, bir kardeşide yoktu yani bu dünyada yanında dostum diyebildiği bir kaç kişi hariç kimse yanında olmamıştı.Birine de koşulsuz bir biçimde bağlanmayı tüm yaşamı haline getirmeyi istemiyordu..Yaşından olgun karakterine büyük bir etkendi bu olaylar, yaşadığı şeyler.O güçlü bir kızdı.Karakteri zor bulunan türden birisiydi.Dışarıdan son derece soğuk gözüken bir kızdı ve bir o kadar güçlü.Üçüncü sınıf olmasına rağmen insanlar ona bulaşmak istemezdi.Valeria zayıf laflar ve sözlerle değil zekası ve akıl oyunları ile yıkabilirdi,bir sözle bile ağlatabilirdi.Derslerinde başarılı olmuş.Çevresinden hep saygı görmüştü.Sevgi ?Hayır...Valeria gerçekten insanlarla ilgilenmezdi.Koskoca Hogwarts'ta bir arkadaş bile edinmemişti,tenezzül bile etmemişti.Onun en iyi arkadaşı aklıydı.Her zaman gerekli desteği,korkuyu,yanlışı gösterebilen bir dost.O bir Gryffindor'du bundan her zaman gurur duymuştu.Ender bir insandı.Yaşıtları aşk,oyun düşünürken.O Muggle ve Safkan ayrımını bile düşünürdü ve bir Safkan olmasına rağmen Muggle'ları severdi.Özellikle durmayı sevdiği bir yer yoktu.Hogwarts'ın o çekici koridorları varken neden ortak salon diyordu.Ama kurallar bunu gerektiriyordu.Valeria kuralları sevmişti.Kendi koyduğu kuralları tabi ki...Çok ilginç birşey vardı önünde.Neredeyse yerle birleşik olan sehpanın üzerinde yazarının Seçmen Şapka olduğu bir kitap duruyordu.Adı da ''Seni Gördüm'' idi.Yok artık dedi kendi kendine Valeria.Bu şapkanın bir kitap çıkarmadığı kalmıştı.Aldı ve ön sözünü okumaya başladı.

ÖNSÖZ

Merhaba sana;
Şeref verdin bana
Bu kitabı aldın ya,
Ne mutlu oldum burada.
Senin benden haberin varsa
Biliyorsundur beni.
Senin benden haberin yoksa
E oku şimdi.

Evet tamda Valeria'nın tahmin ettiği gibi tipik seçim töreni önceki şarkılarına benziyordu.Tamam Seçmen Şapkaya saygısı vardı.Ama bir şapka en fazla ne görmüş geçirmiş olabilirki...''Birde kitap çıkarmaya yeltenmiş'' diye düşündü Valeria.Herkes rütbesini bilmeliydi ona göre...Ortak salonda birtek Valaria, Johnass ve Jonathan kalmıştı.Hala o aptal kutuyla uğraşmaktaydılar.Valeria sinirlendi ve kendinden iki sınıf büyük çocuklara en ciddi ifadesini takınıp ki zaten her zaman çok ciddidir ''Hey! Siz yeter artık şu lanet kutuyu bırakın ve yarın bir Profesörden yardım alın...'' dedi kaygısızca.Johnass ve Jonathan zaten çok sinirliydi dakikalarca kutuyla uğraşmış ve hayli yorulmuşlardı.Jonathan simsiyah uzun kirpikler ile çerçevelenmiş gözlerini Valeria'ya dikerek tam ağzını açmıştı ki kızın yüzündeki ifade onu bu girişiminden vazgeçirdi ve Johnass'a dönüp ''Hadi gidelim,kız doğru söylüyor'' dedi ve erkekler yatakhanesine doğru yol aldılar.Valeria önünden geçen Johnass ve Jonathan'a bakmadan şömineyi izlemeye koyuldu.Erken yatmaktan nefret ederdi.Başına buyruk biriydi.Bunu biliyordu.Kendisine olan saygısından toplumun dediğine uyacağına kendi yöntemini tercih ediyordu.Ama birşeyler yapmasaydı gerçekten uykuya yenik düşecekti.Aniden aklına çok cazip bir düşünce düştü.Bir hayali vardı Hogwarts'ın her bir metrekaresini dolaşmak ve incelemek bu gizemlerle, büyülerle dolu şato harika bir hazineydi.Birgün başlamayı planlıyordu.Neden bugün olmasın dedi kendine.Hemen birinci kattan başlamalıydı.Portrelerin ardındaki kapılar,kitaplar,odalar.Ne olduğunu anlamadan merdivenlere gelmişti bile.Işık tutmadan ilerliyordu.Lumos yaparsa tablolardaki kişiler uyanabilirdi.Hogsmade'den aldığı Hepsaydam adlı gözlük ışık varmış gibi her yeri net gösterebiliyordu.Portrelerin arasında,bordo kadife ile kaplı yerde elinden geldiğince ses çıkarmayarak ilerliyordu.Kalbi gümbürdüyordu adeta...Koridorun sonundaki dönemecide geride bıraktıktan sonra tokmağı altın, zemini ise parlak zümrüt yeşili olan kapıya ilerledi tam tutup çevirecekken...O da kim di ?

Valeria kızın asasını yüzünden çekmesi ile birlikte koşmaya başladı.Paula'nın şaşkın ve bir o kadar kızgın sesini duydu "Hey! Seni küçük yaramaz! Hemen buraya gel! Beni kandırabildiğine inanamıyorum!".Valeria soluk soluğa koşuyorken kızın arkasından gelebildiğini hissedebiliyordu.Birden durup arkasına döndü ve '' Petrificus Totalus! '' dedi.O an naptığını bilmese de yavaş yavaş bu işin sonunun kötü biteceğini anlamıştı bile.

Valeria tempolu halde inanamaz bir şekilde yürürken bir Sınıf Başkanı ile bu hale gelebildiğine inanamıyordu.Bu onun doğasına aykırıydı.İnsanlardan özür dilemeyi sevmese de ondan dilemelisin diyordu vicdanı.Ama tabikide bu tarafını farkla geçen içindeki küçük ses devam et diyordu.İçindeki küçük sesi dinliyecekti.Bütün bu iç savaşı sürerken kendisine doğru yapılan büyü onu yerine çiviledi adeta ama büyü ona gelmeden sönmüştü bile.''Tamam.'' dedi kendine ''Birşey yapma yukarı çık sadece.'' adımlarını hızlandırırken cadının sesini duydu.'' Impedimenta! '' düşünmeye vakti bile yoktu.Refleks gibi ''Protego'' dedi.

Paula Lilith Silimauré: (8 )
Valeria Adoren: (19)

Valeria'nın Protego büyüsü oldukça başarılıdır. Öyle ki, şiddetiyle Paula kolunu tutmaya başlamıştır.