AÇILIŞ ŞÖLENİ

Gezgin

Dostluk, okulun ilk gününde ön plana çıkartmıştı kendini yavaş yavaş. Hisleriyle hareket etmenin ne olduğunu öğrenebilmiş iki arkadaş yürüyorlardı. Sorumluluklarını her zamanki gibi yerine getirmeyen Ed, Caprice ile şakalaşıyordu. Normalde sert görünümü olan Caprice artık onun için çok ötede bir dosttu. Hem onunla bu kadar sıkı dost olması gelecekleri içinde önemliydi. Büyük salonun kapısını yiterek açarken Caprice heyecanlı heyecanlı yürümeye başlamıştı bile. Son konuşmalardan sonra ondan yavaşca ayrılarak ilerliyordu Ed. Hufflepuff masasına baştan aşağı bir bakış atmış o tatlı yüzü ruhuna kazımıştı. Paula’ya gülümseyerek Gryffindor masasına ilerlerken yeni profesörlere her zamanki gibi bir bakış atmıştı.

Aslanların uzun masası her zamanki gibi neşe içerisindeydi. Bir arkadaki Slytherin’e göre yeni gelen öğrenciler çok heyecanlıya benziyordu. Ed’in bakışları bir an için Daniel’e yoğunlaşmıştı. Adımlarını ona doğru atarken gözlerini hep Hufflepuff masasına döndürüyordu. Paula ile aynı ortamı solumak onun tek istediği şeydi. Daniel’in yanına geldiğinde yavaşlayıp durmuştu.

“ Daniel bugün sana çok iş düşecek dostum. Yardıma ihtiyacın olursa buralardayım. “

Gülümseyerek onun yanından ayrılırken yine sorumsuz davranmış her şeyi diğer başkana yıkmıştı. Paula’ya doğru hareketlenmişti şimdi. Birkaç birinci sınıfın yanaklarını sıkarak ilerliyordu. Neşe her zamanki gibi okulu esir almış ortama pozitif bir hava katmıştı. Paula’ya doğru yaklaştığında onun nereye baktığını merak etmişti. Çünkü göz kırpmasına bile bir karşılık vermemiş gözlerini bir yere kilitlemişti. Gözlerin doğrultusunu takip ettiğinde ilerideki Caprice ön plândaydı. Yine bir şeyler karıştırıyor olmalıydı. Caprice hareketlenmiş birini kovalar gibi koşmaya başlamıştı. Ed’in kolu bir anda çekilmiş döndüğünde Paula onu götürüyordu. Süratli bir şekilde biraz önce içeri girdiği kapıdan dışarı çıkmışlardı. Ne olduğuna bir anlam verememiş gibi görünen Ed sadece hızlı hızlı Paula ile beraber ilerliyordu.

Gezgin

Adolphe arka arkaya bu kadar çok soru sorduğu için pişman olmuştu ama kız hiç rahatsız olmuşa benzemiyordu.Biraz geveleyerek cevap veren kızdan aldığı cevap Adolphe'yi bir an için de olsa derin bir nefes almasına sebep olmuştu.*Tam benim kafa dengim ve üstelik yaşıtız.*diye düşündü Adolphe.Bu iyi bir şeydi..Belki bu kızla iyi anlaşırlardı.Kız da arkadaş ve dost edinmek istediğini ağzında gevelemişti zaten.Adolphe bir yandan yemeğini yerken bir yandan da kızı izliyordu.Naz gibi kızaran tavuğun tadını çok beğenmiş gibi bir his vardı kızda.Adolphe vejeteryan olduğu için et ve et ürünleri yemiyordu o yüzden kafasını tavuktan ayırdı.Kız elindeki çatal ve bıçağı bırakıp Adophe'ye yöneldi.Adolphe biraz su içerek boğazını temizledi ve tekrar konuşmaya başladı."Aslında ben pek fazla konuşkan değilimdir ve..." bunu söylemeli miydi acaba? "...pek arkadaş canlısı değilimdir.İçe kapanık biri olarak yaşadım hep.Bundan bazen nefret ediyorum ve bu sene arkadaş aramaya koyuldum desem yeridir aslında."dedi ve hafifçe gülümsedi.Adolphe ile bu kızın iyi anlaşacağından emindi.*Umarım güzel bir yıl olur.*diye geçirdi içinden.

VI. Sınıf

Yeni bir yıl... Okulun bitmesine ramak kala... Öğrenclerde ki tüm heyecan yüzlere yansımıştı. Yeni gelen öğrenciler bu devasa yapıya uyum sağlamak ve arkadaşlıklar kurmak için çabalarken bu okulun eskileri, yani daha önce ki senelerden burada öğrenim gören cadılar ve büyücüler dönem tatili içerisinde özledikleri arkadaşlarını bulmuş, hasret giderip sohbete dalmışlardı bile. Hufflepuff masasında arkadaşlar birbirlerini bulmuşlardı ve sohbete koyulmuşlardı. Lazêrn, arkadaşlarını tekrar görebilmenin sevinci, buradan mezun olmaya bir dönem daha yaklaşmanın üzüntüsü ama yeni bir öğrenim yılının heyecan üçgeninin tam ortasında kalmış, bazen gülümsüyor bazen yüzü asılıyor ve bazen de gözlerinde heyecan parıldıyordu. Konuşmalara dahil olmak için çabalıyordu ama aklı bu üçgende takılmıştı. Başını tüm bu düşüncelerden arındırmak için salladı ve haşadığı anın tadını çıkarmaya çalıştı. Herkes tamdı ama Caprice neredeydi? Neyse o da birazdan gelirdi heralde. Hah! İşte ileride. Ed'i takmış koluna şakalaşıyor bir taraftan da Hufflepuff masasına bakıyordu. Saçları mı koyulaşmıştı? Galiba... Gelince tüm sorular cevap bulacaktı nasıl olsa.

Caprice o tatlı sesiyle geleceğini bildirme gereyi durmuştu? Ne matrak kız ama! Bu düşüncelerin eşliğinde yüzüne yayılan gülümsemeyle gözlerini Caprice'ye takmıştı Lazêrn. Jousten'nin görüş alanına girmesiyle biraz morali bozuldu. Sevmiyordu o çocuğu var mı? Neyse buna aldırmamalıydı fakat bir şey dikkatini çekmişti. Jousten neden Caprice'yi böyle sıkı sıkı tutuyor ve neredeyse sürüklüyordu? Neler oluyordu böyle? Paula'nın yerinden kalkıp gittikleri yöne yürümesiyse şüphe uyandırıcıydı. Lazêrn sohbeti yarıda kesip ayağa fırladı ve cübbesini savurarak hızlı adımlarla Paula'yı takip etti. Caprice'nin elinden akan kan belli oluyordu. Neler oluyordu böyle. Büyük salondan çıkarken kimsenin yokluklarını fark etmemesini diledi. Büyük salondan çıkıp biraz ilerleyince dayanamadı. "Hey, hey, hey! Neler oluyor!"

Gezgin

Adolphe yanındaki tatlı kıza dalmıştıki o anda Hufflepuff kızlarından birinin çığlık atışını gördü.Daha dikkatli görmek için ayağa kalktı ve oda ne? Caprice? Yüzüne daha dikkatli baktığında acıyı gördü.Adolphe bu hissi ve yüz ifadesini iyi bilirdi.Yine birşeyler olmuştu.Gözleri bir anda kızın kolunda odaklandı.Kanıyordu.Kapıya doğru baktığında onların binadan bir çocuğun hızla uzaklaştığını gördü ve meraka kapıldı.

"Aman Tanrım!Neler oluyor?."
Adolphe olanı biteni uzaktan yakından izliyor olsada içi burkulmuştu.Caprice'yi severdi.Caprice'nin arkasından Paula'da hızlı ve koşar gibi görünen adımlarla büyük salondan çıktı.Adolphe hızla ayağa kalktı endişeli ve bir o kadar da üzgün görünüyordu.Büyük salonun kapısına vardığı zaman olanı biteni kimsenin görmemesi için dua etti.*Umarım Caprice'nin ötü birşeyi yoktur.*diye geçirdi içinden.

VII. Sınıf

Yeni yılın başlangıcında ki açılış şöleni. Eğlenceli geçeceğe benziyordu. Adımlarını büyük salonun o gösterişli kapısından içeriye atarken içimde biraz da olsa heycan kıpırtıları başlamıştı. İçeriden eğlence kokuları geliyordu. Derin bir nefes alarak içeriye girdi ve Hufflepuff masasına doğru ilerledi. Arkadaşlarının olduğu yere giderken herkesi çok özlediğini fark etti. Şaka maka okulun bitmesine bir sene kalmıştı gerçekten. Buna bir yandan seviniyor bir yandan da üzülüyordu. Burada oluşturduğu arkadaş gruplarını çok özlücekti. Tabi ki okul bitince de arkadaşlarını bırakmayacaktı hep onların yanında olacaktı. Yine her zaman ki gibi kopacaklardı. Kızların yanına gittikten sonra onları teker teker öptü ve sarıldı. Kızlarla bir süre dedikodu yapıp konuştuktan bir süre sonra gümpürtünün koptuğunu anladı. Neler oluyordu böyle? Hufflepuff masasına doğru gelen Caprice'yi gördüğüm de gözüne yerde ki kanlar ilişti ondan mı geliyordu yoksa. Birden yanından fişek gibi geçen Jousten'i fark etti. Nereye koşuyordu öyle. Ona baktığın da elleri kan revan içindeydi. Neler oluyordu böyle. Bella, Paula ve diğer kızlar onlar da çok şaşırmıştı. Caprice korkarak ellerine bakıyordu. ellerinde ki yaralar bir türlü bitmek tükenmek bilmiyordu. Eleanora onun eline bakarken yaraların biri kapanıyor biri açılıyordu. Dayanamayıp '' Caprice bu ne hal? Ne oldu sana böyle? Bu kanlar, yaralar da neyin nesi böyle? '' dedi. ama Caprice'nin bu soruya cevap verecek hali yoktu. Herkes çok korkmuştu. Neler olduğunu anlamadan herkes büyük salondan çıktı. Caprice'ye neler olmuştu böyle? Salondan çıkarken yanında Paula vardı. Bunu ona kimin yaptığını biliyor gibiydi. Yoksa deminden yanından geçen Lucas mıydı? Hem o olsa bile neden yapsın ki bunu? Gözlerini sağına çevirdiğinde yanında Bella'yı görünce hemen onun kolundan tutarak sordu. '' Hey Bella neler oluyor burada? Caprice'nin elinde ki o yara izleri de neyin nesiydi öyle? ''