AŞKIN KİTABI KANLA YAZILIYOR!!! YAZARI ...

V. Sınıf

Zaman &Mekan ~ Açılış şölenin gecesi, Şölende çıkan kargaşanın hemen ardından & Sat Kulesinin Güney kanadı ( Kuzey kanadı boydan boya saatin asil gövdesini oluşturur

Konu~ Şölenden kaçan Lucas soluğu Saat kulesinde alır. Ve ardından gelenlerle olaylar bir anda büyür. Ölümsüz sevgiliyi beklerken, ne iyi karşılaşır?
Oyuncular ~ Kimler yok ki? Herkes burada, herkes...
Hava durumu ~ Fırtına koptu kopacak derken, koptu.. Şidddetli bir yağmur başladı.

NOt: Arkadaşlar kısa kısa sadece olaya dönük yazıyoruz. Uzun yazmak isteyenler lütfen kaleminizi sınırlı tutun, hızlı ve çabuk yazalım, daha maç sonrası kavgaya tutuşacağız. Hareketlenelim hadi...

"Bir kere yere düştü mü o ilk kan, gerisi gelir. Sen istesen de istemesen de..."

V. Sınıf

Dehşetle geçti boş koridorlardan, kendini bilmez densiz merdivenlerden. Önünde uzanan yol, çektiği sıkıntıları daha da derinden hissetmesine neden oluyordu. Ardındansa kendi kanı takip ediyordu onu; damla damla. Açılan her yara elinin üzerinde kırmızı şeritler bırakarak yeniden ve yeniden açılıyordu. Nereye gideceğini biliyor muydu? Hayır, o değil büyülenmiş ayakları, onu ait olduğu kişiye Lucas’a götürüyordu, büyü sahibine geri dönmek istiyordu. Lucas bu laneti düşünecek kadar Paula’dan nefret mi etmişti?

Gözyaşlarının yanaklarında oluşturduğu leke, akan makyajına karışınca, masal kitaplarında yaşayan kötü cadılara benzemişti. Asası cebindeydi, ah bir ulaşabilse, lakin çiçeğe dokunan eli sürekli kanayıp duruyordu. Lanetli çiçeği elinden de atamıyordu. Adımları hızlandıkça hızlandı, bir ara tökezlendi düştü, yeniden ayağa kalktı. Dur durak bilmeden koştu. Kulelerin önüne geldiğinde kapı kapılıydı, kana bulanmış eliyle var gücüyle dövdü kapıyı. Vuruyor vuruyor, vuruyordu... Onu durduracak birileri neden gelmiyordu? Kapıya vurmaktan moraran ellerinin ayasından kanlar sızmaya başlamıştı. Son, diye düşündüğü bir çığlık attı, bayılmak üzereydi, Lucas’ı bir eline geçirse lime lime doğrayacaktı. Ona, içinden ettiği lanetin dudaklarından sadece hıçkırık olarak çıkması onu zayıf gösteriyordu. Buna da kızdı. Bir, iki, on, on beş, durmak sızın kapıyı dövüyordu, ardından Caprice’nin çığlığı geldi ve kapı sonuna kadar açıldı. Havada kopan fırtına insanın içini ürperten cinstendi. Tam da o anda başlaması bu lanetlenmiş ülkenin bir hediyesi miydi? Bu ülkede yağmur hiç eksilmiyordu.

Saat kulesinin son basamağında durdu. O son kapı azap kapısı olmalıydı. Yere düşmekten dizleri de berelenmişti. Elleri kanamış, yüzü yağmur ve gözyaşı dökmekten bitap, daldı içeriye. Kuzey ucunu boydan boya kaplayan saatin güney bölümünde genç bir adam gülümsüyordu. Ona baktı ve çehresi aniden karardı.

Caprice var gücüyle bağırdı:

“AŞALIK HERİF, NE İSTİYORSUN BENDEN!!!”

Karşılığında aldığı tek cevap; düşünceli bir yüz. Az önce gülümseyen genç adama ne olmuştu? Beklediği gelmemiş miydi?

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

“Nerede kaldı?”

Gök gürlemesiyle aydınlandı geniş salon. Karanlık manzaranın eşliğinde duygularını serbest bıraktı. Az sonra sevgiye ve aşka dair ne varsa yaşanacak ve mutlu sonla bitecekti. Ona gelecekti, kanıyla canıyla, etiyle… Şimşeğin ara ara aydınlattığı saat kulesi aşkla yanacaktı, çanlar bu sefer onlar için çalacaktı. Kutsanmış aşk, işte layık olduğu hüküm vermek için bu lütfü beklememiş miydi yılarca! Aşağıdan gelen gümbürtüleri duydu.

“Geldi” Bir adım attı onu karşılamalı kollarında ruhunu temizlemeliydi. Onun kanına kendi kanına katmalıydı. Sevdiğiyle yaşamasına izin vermeyen kalleş hayat, onun kollarında ölmesini, tarihi aşk için kanla yazmasına izin verecekti. Tarih onun sevdasını yazacaktı. Durdu. Büyüsünün ona geri döndüğünü hissediyordu, ayağına gelmeliydi. Aşka gelmeliydi. Camın önündeki yerini aldı ve beklemeye başladı.

Kapı gümbürtüyle açıldı. İşte sonunda gelmişti. O da ne! Bu Paula değildi. Yündeki neşe kayboldu. İçinde alevlenen öfke ve çaresizlikle asasına kıza doğrulttu. Ondan ne mi istiyordu? Onu bir kez olsun rahat bırakamaz mıydı? Caprice kendisine doğru bir adım atmışken arkada Paula’yı gördü. İşte gelmişti. Hayır yanındaki de kimdi!

Kaldırdığı asaya tüm gücüyle bağırdı.

“BURAYA GEL!!!”

Caprice yerinden fırladığı gibi, çiçeğin lanetinin etkisiyle Lucas’ın kucağına doğru adeta uçtu. Şimdi onun kollarında kin ve nefret kokan nefesi ise burnunun dibindeydi. Lucas’ın asası Caprice’nin boynuna doğru getirdi ve acımadan batırdı.

“Paula Buraya gel, yoksa arkadaşın ölür, büyü yapabileceğini sanmıyorum çünki, burasını da büyüledim. Benim asam dışında kimsenin büyüsü işlemez.” Asasını pencereye doğrulttu ve patlatan büyüyü haykırdı. Pencere tuzla buz olurken cam parçaları her yana dağılmıştı. Rüzgârında etkisiyle, kan damarlardan saat kulesini her bir yanına dağıldı… Lucas sesini duyurmak için yeniden bağırdı:

“PAULA , BURAYA GEL DEDİM SANA!”

Uluslararası Büyücüler Konfederasyonu Lideri

Arkalarından koşuyordu. Bacaklarında derman kalmayana kadar koşacaktı, çünkü CapricE’in elinden dökülen kanlar sebebiyle sakin olamıyordu. Ne kadar nefes nefese kalmış olsa da, çekiştiriyordu Ed’i. Bir türlü sakinleşemiyordu. Doğruca saat kulesine giden yolda Caprice’nin düzenli düzensiz kan damlaları yüzünden midesi hafifçe bulanıyordu. Hala anlayamıyordu. Kızın eli neden kanıyordu, çektiği acıya rağmen nasıl kalkıp Lucas’ın ardından koşabiliyordu. Doğruca yanlarına gelmesi gerekmez miydi?Lucas’a ne olursa olsun.

Takip ederken sürüklediği Ed’in sağduyulu tavrından dolayı hareket edemiyordu. Elini bırakıp koşmaya başladı sonra. Yetişeceğini biliyordu. ‘’ Hadi ama Ed. Caprice için gitmek zorundayız. ‘’ Kankasının tehlikede olduğunu bilen Gryffindorlu, Paula’nın önüne geçmşiti bile. Peşinden koştururken arada bir tökezliyor olsa da, elinden geldiğince düşmemeye çalışıyordu. Havanın değiştiğini soğuk bir duvara çarpmış gibi anladı. Saat kulesinin basamaklarını tırmandıkça artan kan damlaları karşısında dehşete düşüyordu. Ed’in uzanan elini tuttu. Birlikte koşarlarken öne geçti.Caprice’in çığlığını duymuştu.

Kuleye vardıklarında yağmuru gördü Paula, biraz ilerilerinde, boşluğa yağan yağmuru. Dehşetle baktığı yüz, Caprice’i esir almış olan Lucas’ınkiydi. Kızın boynuna asasını dayamış, bir yandan da Ed’e bakıyordu. Çocuğun kendisini ardına alma çabalarına cevap vermeden öne atıldı Ed’in itirazı arasında. Asasını Lucas’a doğrulttu ama tedirgindi. Büyülerin bulundukları alanı büyülemesi yüzünden işlemeyeceğini söyleyen çocuğa bakıp sessizce düşündü. ‘’Bir beşinci sınıf öğrencisi burayı büyülemeyi nerden biliyor? ‘’ Ardından duyması için bağırarak konuştu. ‘’Lucas sakin ol! Benimle derdin ne? Caprice’i bırak gitsin! Yanına geleceğim!’’

ED’in kükreyişi kulaklarında yankılanmıştı. ‘’ Hayır! Paula, saçmalama! Ne yaptığını sanıyorsun sen! Hey sen! Git ve kendini öldür. Eğer Caprice’ye bir şey olursa, seni aşağı düşerken bile acı içinde kıvrandırırım! Bırak onu! ‘’

Bağırışlar arasında arkadan gelen ayak seslerini duydu Paula. Başını çevirdiğinde Jazmine’nin koşarak onlara yaklaştığını gördü. Kızı görmesiyle yüzü aydınlandı biraz. Hemen düşünmeliydi. Neler oluyor dercesine bakan güzel cadının gözlerinin içine bakarak yalvardı. Caprice için endişeden ölebilirdi. Elinden akan kanı hala görebiliyordu. ‘’ Jazmine, hemen halana git. Ya da başka bir profesör bul. Burası büyülü. Asa oynatamıyoruz. Hemen, hemen birileri gelsin. Yoksa Lucas, Caprice’le birlikte…Git hadi! N’olur, hemen! ‘’

Arkasına döndüğünde Lucas hala gelmesi için bağırıyordu. Ed kolundan tutup onu göndermemeye kararlıyken, Paula sakince konuştu. O anki durum için, fazla sakindi. ‘’ Bırak beni Ed. Onu sakinleştireceğim. Merak etme. Yoksa Caprice’ye bir şey yapacak. Bana güven. Lütfen sevgilim.’’

Gezgin

Olabildiğince hızlı koşuyordu.Caprice'ye birşey olamaması içinde dua ediyordu bir yandan.Merdivenleri hızlı hızlı inerken tökezledi."Acele işe şeytan karışır diye boşa demiyorlarmış.." dedi biraz yükses sesle ve sinirle.Olabildiğince hızlı Saat Kulesi'ne ulaşması lazımdı.

Adolphe hızlı koştukça rüzgar suratını yalıyor,saki tokat atmış gibi oluyordu.Saat kulesinin merdivenlerini tırmandıkça kan izlerini görüyor kanın kokusunu burun deliklerinde hissedebiliyordu.Az sonra hızlıca yanından Jazmine geçti.Adolphe daha da heyecanlanmıştı.İçeri girdiğinde beşinci sınıflardan çatlak bir çocuk Caprice'i esir almıştı.Önde Paula ve Ed vardı.

"Seni aşağılık herif.Caprice'ye ne yaptın sen?" diye haykırdı.Caprice'nin gözlerinde acıyı hissedebiliyordu."Ne kadar acı çektiğinin farkındamısın sen?" Çatlak çocuğa baktı bir an.Gözlerini hırs ve öfke bürümüştü.Ama Tanrım! Ne yapmaya çalışıyordu...

VI. Sınıf

' Neler oluyor burada!!!! ' Büyük salonda Caprice ve Lucas'ın gitmesinden sonra Paula ve Ed'i takip etmişti ve bu takip saat kulesinde son bulmuştu. Caprice'nin acı çektiği her halinden belli oluyordu. Canın bir parçası gibi olmuş arkadaşını kurtarmak için eli asasına gitti. Büyük bir hışımla çıkan asa, beraberinde getirdiği büyülü sözcük işlememişti bulundakları alana. ' Kahretsin! ' Diye sesli bir şekilde bağırdıktan sonra asasını cübbesine yerleştiren Lazêrn, Adolphe'nin neden burada olduğunu anlayamamıştı. Lucas'a doğru bağırdı ve ardından Adolphe'ye döndü. ' Sen burayı lanetlemeyi nereden biliyorsun! Adolphe? Senin burada ne işin var? Biri bana burada neler oluyor söyleyebilir mi? ' Lucas'ın Paula'ya sarf ettiği sözlerin ışığında Paula'nın verdiği cevap Ed'in kükremesine sebep olmuştu elbette. Lucas neden Paula'yı istesin ki? Yeni bir sezon için çok güzel bir başlangıştı doğrusu! ' Hayır! Paula gitme lütfen. Baksana gözü dönmüş gibi bakıyor! Bence profesörleri bekleyelim. Ama Caprice'nin bu şekilde acı çekmesini istemiyorum! Lütfen kimseyi tehlikeye sokmayacak bir yoldan çözüm bulalım. ' Ne Paula'nın ne de can parçası Caprice'nin acı çekmesini ve üzülmesini istemiyordu.

Jazmine profesörlerden birini bulmaya giderken havada ki gerginlikle herkes öylece duruyordu. Ne yapılabilirdi? Lucas, ne istiyordu Caprice'den ve Paula'dan? Herşey öyle karışmıştı ki, genç cadı olayları algılamakta güçlük çekiyordu. ' Seni aptal! Bırak Caprice'yi! Nerede kaldı profesörler? ' Lazêrniã artık ağzından çıkan kelimeleri kulağına işittiremiyordu! Sinir katsayısı yükselirken dışarıda hızını son derece arttıran yağmur, Hogwarts'ın görkemine görkem katıyor, devasa duvarları zorluyordu...

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

“Neden bunu bana yapıyorsun Paula? Beni sevdiğini söylemiştin…” sözlerine davam edemedi, iki damla göz yaşı lüzumsuzca aktı yanaklarından aşağıya usulca... Kulakları gayet net duyuyordu, ona sevgilim demişti. Asasını Paulaya doğru kaldırarak bağırdı:

“Ona sevgilim demeye utanmıyor musun? Ona sevgilim DEME!!!” derken gözlerine oturmuş kan nedeniyle kızmızı kırmız bakıyordu. Buğulanmış gözler de merhametten eser yoktu? Asasını tekrardan Caprice’nin boynuna dayadı, bakışlarını kızın gözlerine çevirdi. Kumral cadı artık ağlamıyordu. Ağzından tek kelime bile çıkmadı sadece gözlerine baktı.

“Bana öyle bakma, her şeye burnunu sokan sen sin, O beni seviyor tamam mı? Paula beni seviyor, o beni öptü”, Sözlerini Paula’ya mı Caprice’ye mi söylediği belli değildi, baktığı ve gördüğü ikilimde bocalamayacak kadar kendinden emindi. O âşıktı ve aşkını geri istiyordu. Ölü ya da diri. Gözlerini Caprice’den ayırıp Paula’ya dikti. Bakışları donuk ve sabitti, soğukkanlılığı kuledeki öğrencilerin içine inceden inceden sızdı. Şaka yapmıyordu. Sesinde titremenin izi dahi yoktu.

“Buraya gel Paula, yoksa Caprice’yi öldürürüm.“

VI. Sınıf

Delici bir şekilde Lucas'a bakarken, genç büyücünün sözleriyle şok oldu. Paula Lucas'ı mı seviyordu? Ama Ed? İşin içinde büyük bir aşk üçgeni mi vardı? Yoksa bu olanların sebebi sadece deli bir âşık mıydı? Ne olursa olsun! Caprice Lucas'ın aptalca âşkı yüzünden zor durumda kalmamalıydı. Fakat Paula Ed'i severken nasıl? ... Ne! Paula, Lucas'a onu sevdiğini söylemiş ve öpmüş müydü? Neler dönüyordu Hogwarts'ın dev duvarları ardında? ' Heey! Dur bir dakika? Paula? Söyledikleri doğru mu?! ' Kendini tutamadan söylediği bu sözlerden sonra gözlerini Paula'nın şaşkın yüzüne çevirdi. Bir cevap, ya da en azından küçücük bir mimik ifadesiyle neler olduğu hakkında bir şeyler edinmek, biraz da olsa bilgi sahibi olmak istiyordu. Neden kimsenin ağzını bıçak açmıyordu? Caprice'nin soğuk kanlı delici bakışları her insanın sinirini bozacağı gibi Lucas'ında sinirini bozmuştu. 'Bakmaya devam Caprice' dememek için kendini zor tutan Lazêrn, bir taraftan da bir asırmış gibi geçen saniyeleri atlatıyordu. Hiçbir profesör de gelmez mi kardeşim? Genç cadı avazı çıktığı kadar bağırıp çağırmak, diline gelen her sözcüğü Lucas'a haykırmak istiyor ve kendini zor tutuyordu. Patlamaya hazır bir volkanın fokurtusu gibi içi çalkalanıyordu.

Lucas tekrar Paula'ya emir verirmişcesine ve tehditle bir cümle kurdu. Öldürmek ha? Kendini ne sanıyor bu çocuk?! Beşinci sınıf öğrencisi hele hele beşinci sınıf bir Hufflepuff öğrencisi o affedilmez laneti haykırabilecek miydi? O anlık siniriyle 'Avada Kedavra' diyebilecek miydi? Sorular peşpeşe sıralanıyordu Lazêrn'nin aklında. ' Seni pislik! Öldürürüm de ne demek oluyor? Kolaysa kaldır şu laneti! Kimse sana dokunamazken, kolay olmalı büyüler savurmak! Beşinci sınıf bir HUFFLEPUFF öğrencisi Avada Kedavra diyebilecek ha? '