Sevgi Halkası

VII. Sınıf

İkiside kendinden geçmiş haldelerdi, yarışa başladıklarında kısa süre içerisinde Lizz'in mankenin üzerinden aldığı kürkü giymesi büyük bir kahkaha seli daha yaratmıştı. O sırada her zamanki gibi dengesini kaybeden Olivia tekrar yere oturmuştu. Kendini tamamen yere bırakmak istiyordu, yatıp saatlerce karnı patlayana kadar gülmek... Lizz'de kahkahalara boğuluyordu bu sebeple, çıkan patırtı ile Olivia gözlerini Lizz'e çevirdi. "Ow, Lizz? İyi misin?" Hala gülüyorlardı. Gerçekten acı hissetseler bile gülme hissi onları sarmıştı. Yüzünü kapatan şapkanın altından çıkan kahkaha sesleri, yalnızca kocaman bir tüy gözüken bu şapkanın titremesiyle bir bütün olmuştu. Olivia onun yanına ilerledi, tabi onun gibi bir kazayı tekrarlamamak için dikkatli oluyordu bu sefer fakat kendini gülmemek için zor tutuyordu. Elini Lizz'e uzattı ama Lizz yüzünü kapatan bu şapka sebebiyle yardım uzatan eli görmüyordu. Lizz'in şapkasını düzelttikten sonra tekrar elini uzatan Olivia'nın yanındaydı artık. Giysiler, piyano, paten... Düşündükleri her şey oluyordu. Burası harika bir yerdi. Ya delirmişlerdi ve bu oyunları akılları onlara oynuyordu ya da bir rüyadalardı. Küçücük bir sayfanın yaptıklarına bakın hele...

"Artık giyinmeye ne dersin? haha... Yani kostüm xd" Ardından patenleri çıkardı ve tekrar converselerine kavuştu. Koşa koşa giysilerin önüne geçti ve elini çenesine götürerek dudaklarını düzüştürdü. Düşünmeye başlamıştı. İlgisini çeken tam anlamıyla o kadar çok giysi vardı ki. Sanki bir tiyatronun giysi dolabındaydı. "Pam,pam,pam... Of bana neler oluyor ya? Yerimde duramıyorum ben. Ya bu kadar şey bir şey değildim ben. Yani..haha anladın sen." Lizz şaşkın gözlerle onun manyaklıklarına bakarken artık giyinme zamanı gelmişti.

VII. Sınıf

Olivia onun elinden tutarak ayağa kaldırdı ve artık giyinmenin zamanı gelmişti. Şimdi paten yapmanın yerine manken yapma zamanları glemişti. Eleanora patenlerini ayağından çakırdı ve o rahat ayakkabılarına kavuştu. Olivia'ya baktığın da o çoktan kostümlerin bulunduğu yere ulaşmıştı bile. İkisi de çok eğleniyordu. Eleanora da onun arkasından gitti. Şimdi sıra güzel kıyafetler giyip ve fotoğraf çektirmekti. Bu ikisinin de en sevdiği şeydi. Olivia aynı hiparaktif gibi yerinde duramıyordu. Ona şaşkınlıkla bakan Eleanora bir yandan da mankenlerin üzerinde bulunan kendine yakışan bir şeyler arıyordu. Aradığı çılgınca ve seksi görünen bir giysiydi. Birden gözüne tam da istediği gibi bir giysi çarpmıştı. Hemen gözlerini kapattı ve karşısında duran mankenin üzerindekileri hayal etti. Mini eket ve sıfır kollu tşört ile çok seksi olmuştu. Gözlerini açtı ve aynada kendine bakarak Olivia'ya konuştu. '' Nasıl olmuşum zebanim benim? Lütfen çok çıtır olduğumu söyle? '' diyerek kıkırdadı. Ona zebani demişti ay bunu diyeceği hiç aklına gelmezdi ama şaka olsun diye demişti kafasında ki taç ile öyle görünüyordu. Eleanora'nın kafasında ki şapka giysisine hiç uymamıştı ama maksat komedi olduğu için onu çıkartmak istemiyordu onunla daha seksi görünüyordu.

VII. Sınıf

Aradığını bulamamış bakışlarla Lizz'i izlemeye koyulan Olivia üzerindeki kıyafete hayran kalmıştı. Mini etek? Bu kız gerçekten gösterişli ama sademsi bir şeyler istiyordu. O nasıl olacaksa... Muzur bakışları hala aradığını bulamamanın verdiği manyaklıkla beraber daha da kopmaya hazırlandığını belli ediyordu. En sonunda palyaço olacaktı. Aklından geçmemiş değildi aslında, kırmızı bir burun, boyalı korkunç bir yüz... Ne kadar kötü olabilirdi ki? Başını iki yana salladı ve Lizzcağızın ona yönelttiği soruyu bir zebani gibi gülerek, sol kaşı havada bir şekilde "Olmuşsun, olmuşsun..." diyerek cevapladı. "Abim duymasın istersen o kullandığın kelimeyi... Kızabilir.hahaha... Merak etme duymaz." Birden başını aynaya çevirdiğinde aklında bir şimşek çakmıştı. Tabi ya nasıl düşünememişti? Gothik elbiseler... Tacına da uyacağına emin olduğu siyan, straples, mini elbiseyi hayalinde canlandırarak asasını üzerinde salladı. Artık elbise üzerindeydi. Teninin beyazlığı elbiseyle bir tezat oluştururken, kulağında beliren kırmızı, sarkıntılı tüy küpeler harika bir şekilde göze çarpıyordu. O Lizz gibi makyajlı gezmiyordu ama. Doğallık, insanı güzen yapan şeydi ona göre.

"Ah, tanrım şimdi ne yapacağız? Cennet sıkıcı olmaya mı başladı yoksa?" Dilini tekrar dışarıya çıkartmıştı. " Dilimizinde hava alması gerek, içerde kalıyor zavallım." İplerin kopuşu bu cümleyle başlamıştı asıl. Daha öncelerde kurduğu saçma cümleler bunun yanında bir hiçti. "Lizz, ben bebek sevmek istiyorum. Diyorum birisi bir bebiş doğursa... Nasıl fikir ama?" Gözlerindeki muzurluk Lizz'in muzip bir cevap aramasına ve Olivia'yı utandırmasına sebep olacaktı büyük ihtimalle. "Sizin bebek bana benzerse ki kız olursa halaya benzer, zır deli olacağı kesin..."

VII. Sınıf

Ortam iyice sıcaklaşma başlamıştı. Daha çok eğlenecekleri kesindi. Fakat ne yapacaklarını bilmiyorlardı. Aslında yapacak onca şey vardı fakat içlerinden seçemiyorlardı. Bu kararsızlık insanı çıldırtıyordu. Olivia ona olmuşsun dediğim de yüzünde ki gülümseme suratının tamamına yayılmıştı fakat son cümlesinden sonra biraz da olsa azalmıştı. Abisi neden kızsın ki? Yok kızmazdı. Hem insan sevgilisine neden kızsın ki? Zaten orada da duymazdı. Yüzünde ki gülümsemeyi tekrardan oluşturdu ve aynaya dönerek kendisine bakmayı sürdürdü. Eteğini çekiştiriyordu. Bu biraz küçük gelmişti ama olsun ne zararı vardı ki. Olivia etrafa bakınıyordu biraz sıkılmış görünüyordu ama o sıkıntısının sadece bir şaka olduğunu gösterdiğin de Olivia'nın aklına yine muzurca bir şey gelmişti. Bebek yapmak mı? Yok hayır daha bunu istemiyordu ama Olivia istiyor gibi görünüyordu Eleanora ona bakarak ellerini beline koydu ve söze başladı. '' Ihmm sen beni bırakta ilk önce kendin çocuk yap hayatım en yakın sensin hem ben daha yeniyim istemiyorum öyle şeyler senin çocuğunu sevmekten mutluluk duyarım. Ama çocuğunda senin gibi deli olursa bakmam ha ona göre. '' diyerek kıkırdadı ve yanına doğru gitti. Olivia da Eleanora'nın bebeğinin ona benzemesini istiyordu.

Olivia üzerinde ki elbiselerle tam bir Gothik'e benziyordu. Gerçekten çok yakışmıştı üzerindekiler. Ona bakarak '' Süper olmuşsun hayatım tam bir zebani olmuşsun. '' diyerek gülümsedi. Ama gerçekten çok güzel olmuştu. O kısa mini etek ve straples bluz ile harikaydı. Şimdi fotograf çekilmenin tam sırasıydı. '' Evet canım şimdi fotoğraf çekilmenin tam zamanı sırayla herkes ilk önce tek çekilsin sonra aptal aptal pozlar vererek birlikte çekiliriz. '' dedi ve ileride fotoğraf makinası aramaya başladı. Koca mağazada kesinlikle bulurdu bir fotoğraf makinası.

VII. Sınıf

Anlaşılan Lizz lafları iğnelemeye devam edecekti. Olivia fotograf faslının geldiğini duyduğunda yüzünde büyük bir plan yapıyormuş havası vardı. Lizz'i yerlere yatıracaktı tekrar gülmekten. Ah, ona neler oluyordu? Bir kaç gündür zıpırın teki olup çıktığı halde, hala kendine alışamamıştı. "Lizz, seninle bir şey konuşmam gerek. Ağabeyimin haberi olmasın ama söz mü?" Lizz, başını kabul ettiği anlamında salladığında Olivia muzurluğa devam ediyordu. Tabiki de söyleyeceği şey bir şakaydı ama ne kadar inandırırsa o kadar eğlenceli olacak bir şaka. Öncelikle ağabeyi bunu duymamalıydı, nasıl bir tepki vereceğini bilmiyordu çünkü. Ve Tristan'ında duymaması şarttı, yanlış anlayabilirdi ve sonu belkide bir felaket olurdu. Aklından geçen düşünceleri bir bir dile getirmek için derin bir nefes aldı. " Bak, yalnızca aramızda Lizz, bir tek sana güvenebildim. Ben... ben çok kötü bir şey yaptım. Yani... " Gözyaşlarını o kadar zorlamıştıki sonunda yüzü kıpkırmızı olmuştu ve tamamen ağladığına inandıran bir görüntü içerisine girmişti. Gerçekten utanmış hissediyordu, bu şaka kim bilir gerçeği öğrendiğinde Lizz'i ne kadar kızdıracaktı. Ama şimdi önemli olan eğlencenin boyutuydu ve şakanın gerçeğini açıklamayı hiç düşünmüyordu, bunu yapmayacaktı. Ona güveniyordu, kimseye taşımayacağına emindi.

"Lizz ben hamileyim." Kahkaha atmamak için zor tuttuğu bedeni dışarıdan çok üzgün ve utanmış görünürken bir baba adayı araması gerekiyordu bu bebeğe öyle değil mi? Kimden olduğu da bariz ortadaydı, kimden olabilirdi ki? Gözlerini Lizz'e diktiğinde "Kimden olduğunu, yani anladın değil mi... Lizz lütfen kimse bilmesin." diyerek ağlayan bedeniyle Lizz'e sıkı sıkı sarıldı. Yengecağızını kandırmak hiç bu kadar eğlenceli olmamıştı. Ona büyük bir özür borcu olacaktı bu iş bittiğinde. Lizz kim olduğunu anlamıştı kastettiği kişinin. Dile getirmişti bile...

VII. Sınıf

Mağazayı aradı taradı ve sonunda bir fotoğraf makinesi bulmuştu. Hemen Olivia'nın yanına gitti ve makineyi ona verdi. Yapmaları gereken sadece düğmeye basmak ve sonunda da fotoğraflar olacaktı. Tam ona onun yanına giderken Olivia'nın yüzünde ki telâşe birden kendi yüzüne yansımıştı ve o gülümsemesinin yerini endişe almıştı. Sözlerinden sonra şaşkın gözlerle onu izliyordu ne konuşacağını çok merak ediyordu. Ağabeyinin haberi olmamasını istediği için kesinlikle önemli bir şeydi. Kafasını tamam anlamında aşağı yukarı salladı ve onu dinlemeye başladı. Fakat yine aralarında olduğunu ısrar ettiriyordu. Eleanora sonunda dayanamayıp söze başladı. '' Tamam, canım aramızda söz kimse duymaz, kimseye de söylemicekti bu seninle benim aramda sır olarak kalacak hadi çatlatma da insanı çabuk söyle ne yaptın? Ay hadi gebereceğim şimdi burada. '' dedi. Meraklı gözlerle onu bekliyordu. Aniden Olivia'nın gözlerinden yaşlar akmaya başlamıştı. Neden ağlıyordu? Yüzü kıpkırmızı olmuştu. Onu çok merak ediyordu ama hala söylememişti. '' Canım neden ağlıyorsun sorun ne? Yoksa her ne yaptıysan onun yüzünde mi ağlıyorsun? '' dedi. Gözlerini ona doğru dikerek. Göz yaşlarını sildi ve onu dinlemeye başladı sonunda söylemişti.

'' Ne inanmıyorum hamile misin şimdi? Yok be şaka yapıyorsun değil mi? Hani kameralar nerde el sallıyım. Hani nerde? '' Aniden kahkaha attı ve etrafa giderek kameraları aramaya başladı. Buna inanmıyordu. Kesinlikle şaka yapıyordu Olivia. Böyle bir şey olamazdı. Etrafı aradı taradı ama ne kamera ne de oyuncular vardı. Yoksa doğru muydu? Gerçekten hamile miydi? Peki ya kimdendi bu bebek? Biraz düşündükten sonra Tristan'dan olduğununa karar verdi. Tabi başka kimden olacaktı ki. Onun şaka yapmadığını anlayınca yanına doğru gitti ve söze başladı. '' Doğru söylüyorsun. Şaka yapmıyorsun. Bu çocuğun Tris'ten olduğunu söyle bana lütfen. Tris'ten değil mi? Tris'ten? '' dedi. Eleanora şoktaydı saçmamaya başladığının farkındaydı çünkü ne söyleyeceğini bile bilmiyordu. O şokta ağzından dökülü vermişti kelimeler. Olivia hem sarılıyor hem de ağlıyordu onu sımsıkı sarmıştı Eleanora bu zor gününde yanında olması gerekiyordu mutlaka ve olacaktı da. Ne gerekirse hepsini yapacaktı.

VII. Sınıf

Sevgili Lizz, ona şaşkın gözlerle bakarken üzerine bir saçmalama rüzgarı çöktüğü her halinden belli oluyordu. Gözleri telaş ve merak içerisinde cadıyı süzerken başındaki şapkanın tüyü yamulmuştu ve bu onun umrunda bile olmamıştı. Zaman durmuştu sanki, bu şaka ile beraber Lizz kendine kısa sürede gelemeyecek gibi duruyordu. Büyük bekleyiş başlamıştı. Lizz, sorusunu sorarak ilk saçmalama adımını attı bu konudaki. Bebek kimdendi? Genelde böyle bir durumu duyan kişi bebeğim olmadığını söylemsini isterdi kaşısındaki kişiden ama bizim Lizz'e gelince Tristan'dan olduğunu söylemesini istiyordu büyük bir umutla. Saçmaladığının farkına varmalıydı, yüzünde zorla oluşturduğu üzgün ifade kaybolmayan Olivia, olaya sevgilisini karıştırmak istemiyordu. Ama başka kimsenin ismini veremezdi; çünkü kimseyle o kadar samimi bir ilişkisi olmamıştı. Hala ona bakarak şaşkınlık içerisinde bekleyen yengecağızına üzgün bir bakış attarak ses tonunu ayarlamaya gayret gösterdi. " Öyle Lizz, ondan... Of yaşamak istemiyorum ben... Ne yapacağım şimdi?" Sözlerinde büyük bir çöküntünün son izleri vardı adeta, on bir yıllık müzikal oyunculuğu şimdi kendini gösteriyordu.

Şakayı daha fazla sürdürmemesi iyi olacaktı belkide. Kendi gülüşüne engel olamayarak bir kahkaha patlattı, artık Lizz'in gözleri onun delirdiğini düşünen bir ifade ile ona bakıyordu. Böyle bir şaka daha fazla devam etmemeliydi, yoksa Lizz kalp krizi geçirebilirdi belkide. " Paka bastın sevgili Liz... Paka bastın." diyerek ona dilini çıkaran Olivia'nın tacı parlamaya başlamıştı. İşte tam bir zebani şakası olmuştu bu. İçindeki şeytanı tutmalıydı fakat üzerine yürüyen Lizz'in saldırmasına engel olamayacağa benziyordu. "Hey, Lizz sen iyi misin? " diyerek geriye doğru adımlar atıyordu ki Lizz koşmaya başlamıştı, kocaman mağazamsı bu yerin içerisinde büyük bir kovalamaca başlamıştı şimdi. Kim bilir Olivia'yı yakaladığında ona ne yapacaktı bu huri görünümlü cadı? Oliv yalnızca kaçıyordu ama dört duvarla kapalı bir ortamda ne kadar kurtulma şansı olabilirdi ki?

VII. Sınıf

Eleanora ona hala inanmayan gözlerle bakıyordu ama sarf ettiği cümlelerle de ne ima ettiğini sonradan anlamıştı şaşkın cadı. Ne söyleyeceğini de bilmiyordu sadece şaşkındı ve öylece kala kalmıştı. Nasıl olabilirdi ki böyle bir şey? Biraz düşündükten sonra once ki konuşmalarında kendisinin bebek istediğini söylediğin de anlamalıydı aslında. Bir süre sonra Olivia bebeğin ondan olduğunu söylediğin de artık yaşamak istemediğini de belirtti. Ama hemen pes etmemeliydi. Eleanora onu teselli etmek için gözlerini ona dikti ve saçmalamamaya dikkat ederek cümlelerini sıraladı. '' Canım üzülme elbet bulunur bir çaresi. Hem sen zaten bebek istemiyor muydun? Oldu işte niye telâşe ediyor ki? '' dedi. Artık söylediği sözler de bir anlam bulamıyordu Eleanora. Saçmalamanın tam da hat safhasındaydı. Bir süre öylece kaldı. Şaka olmasını istiyordu ama böyle bir şaka olmazdı ki. Bu düpedüz eşek şakası olurdu.

Ona öylece bakarken Olivia sanki delirmiş gibi bir kahkaha attı. Eleanora artık ona deli gözüyle bakıyordu. Çünkü deminden ağlayan bir kız şimdi neden gülsün ki. Bir süre sonra bu gülmenin sebebini anlamıştı geç olsa da. Paka basmak mı? Nasıl yani? Bunların tümü şaka mıydı? Eleanora sevinmeli mi yoksa sinirlenmeli miydi? Olivia gerçekten delirmişti. Sarışın cadıyı adeta kalpten götürmeyi planlıyordu herhalde. Eleanora hiç bir şey demeden ona sinirli bir şekilde bakıyordu ve burnundan soluyordu. Üzerine üzerine tek bir kelime etmeden yürüyordu. Olivia korkmuş olsa gerek adımlarını geri geri atıyordu ve iyi olup olmadığını soruyordu. Ama iyi değildi hem de hiç iyi değildi. Adımlarını birden koşmaya çevirdi ve üzerine doğru koşmaya başladı. Olivia da koşarken ardından bağırıyordu. '' Oliviaaaaa..! Ölümlerden ölüm beğen kendine kızım! Hiç bir kaçışın yok! Öleceksin kızım sen kaçışın yok. Nasıl olsa bu kocaman mağaza da bir yere kaçamazsın hahaha.. Elinde sonunda yakalanacaksın. '' diyerek arkasından koşmaya başladı. Şimdi gerçekten sinirlenmişti. Kovalamaca başlamıştı bile. Onu yakaladığı zaman ne yapacağını çok iyi biliyordu. İlk önce hesap soracaktı ve daha sonra çatlayana kadar gıdıklayacaktı. Ona göre en iyi ölüm buydu.