Büyük bir korku sarmıştı şimdi bedenini. Lizz'in eline geçtiğinde kim bilir ne tür bir işkenceye maruz kalacaktı? Korkusu tavan yaptığında, koşuyordu fakat yeterli hıza yetişemiyordu. Bedenini zorladığını hissediyordu ama hala yeterli uzaklıkta değildi. Önüne fırlayan siyah pelerin ile birlikte dengesini tekrar kaybederek yere yığılmıştı. Gülemiyordu, Lizz birazdan onu epey güldürecekti aksi takdirde. Başını çarptı ve gözlerini açtı. Herşey değişmişti, neydi bu? Başını öncelikle dostu Lizz'i aramak amaçlı yanına çevirdi ve aynı anda Lizz ile gözgöze geldi. Harika bir rüyaydı bu, olanların tümü bir rüyaydı yalnızca. Lizz'e anlatmak istiyordu fakat gözleri gitarın tellerine çarpmıştı. Telleri mi? Olmayan teller birden bire belirmişti. Sevgi halkası, evet işte bu olsa gerekti bu halka. Olivia yerinden yavaşça doğruldu ve gitarını kılıfına koydu. Narin elleriyle sırtına geçirdiği kılıfı ile tam bir uyum sağlamıştı. Yüzünü Lizz'e yönlendirdiğinde artık ağacın altına oturmadığını farketti. Sinsi ve sinirli bir şekilde üzerine yürüyordu ve o anda anlamıştı ki bu rüyayı gören yalnızca kendisi değildi. "Hey Lizz, bunu konuşarak halledemez miyiz? Lizz lütfen bakma bana öyle... Korkuyorum." Sesindeki titreme ile beraber kılıfın askısı kolundan düşmüştü. Koşmaya başladı fakat kısa bir süre sonra kendini yerde buldu, Lizz onu öldüresiye gıdıklıyordu. Nasıl bir rüyaydı bu? Nasıl bir şaka? Birazdan gülmekten komaya girecekti. Kahkahaları tüm gölü sarmış ve hızla artıyordu. Lizz'in ellerini tutarak safdışı bırakmaya çalışsada ne yazıkki işe yaramıyordu. Şakası ibşah olmuş ve gözleri gülmekten yarı baygın bir hale gelmişti. Artık duran Lizz kendiside gülmeye başlamıştı. "Nasıl bir rüyaydı bu ya? Bize deli diyeceklerinden eminim." diyerek sıkıca yengecağızına sarıldı. Yerde duran sayfalar adeta bu dostluğu fısıldıyordu birbirine. Karanlığın içine gömülmüş sevgi ve teller... Herşey birbirine ve o en baştaki şeyde sevgiye bağlıdır bu dünyada.
Rp Bitmiştir
...
Anasayfa 
