Sevgi Halkası

VII. Sınıf

Zaman: Kararmaya yüz tutmuş, içlere işleyen günbayımı...
Yer: Kimsenin bulunmadığı, sessi ve sakin göl kenarı...
Kişiler: Olivia Scarlett Isis ,Eleanora Lizz Witherspoon
Kurgu: İşte bunu söylemem, oku ve gör. Yalnızca sevgi ne yapar belli olmaz diyebilirim.

Biraz ondan biraz bundan, tüm otlar karışınca oluşan cilayla beraber gitarın hazırlık aşamaları sonlanıyordu. Son bir şey eksikti yalnızca, teller... Teller için gerekli olan şey ise bir sevgi halkası. Fakat burada, bu ilk defa duyduğu kavram otların arasında yazıyordu. Günlerdir bunu çözmeye çalışan cadı, göl kenarına gelmiş ve yere bağdaş kurarak siyah dar jeaninin ve askılı siyah atletinin içerisinde karanlıkta görünmemeye başlamıştı. Gitar son bir eksik parçasıyla beraber yanı başında dururken tüm bitki kitaplarını ve tuttuğu notları dökmüş bu sevgi halkasının ne olduğunu bulmaya çabalıyordu. Sessizliğe gömülmüş bu ortam yalnızca sayfa ve yaprak hışırtırlarıyla bir hareketlilik kazanıyordu. Büyük arayış devam ediyordu fakat hiç bir sonuç yoktu. Dudaklarını bükerek telsiz gitarına baktı. Böyle bir görünüm sorun değildi ama ses çıkması gerekiyordu, telsiz gitar mı olurdu? Kitapları büyük bir sinirle kapatan cadıya bulamamak öfke vermişti yalnızca. Notlarından birini tekmeleyerek göle düşmesini sağladı ve bu umrunda olmamıştı. Kollarını bağlamış ve sırtını ağaca dayamıştı. Gözlerini kapatarak hayal kurmak istiyordu ama teller bilinç altını ele geçirmişti adeta. Derin bir nefes aldıktan sonra kendi kendine "Herşey çok güzel olacak ve ben o telleri yaratacağım." demeye başladı. Sesi güven sağlamaya çalışan bir tonda çıkıyordu. Kimsenin olmaması iyiydi, onu bu kadar sinirliyken kimse görmemişti ve görmemeliydi.

Yaklaşan adımlarla irkildi, birisi buraya geliyordu. Hemen dağılmış notları ve kitapları üstüste koydu ve gelen kişiti tekrar ağaca yaslanarak gözleri yarı açık bir biçimde beklemeye başladı. Kimdi bu saatte buraya gelen? Ah, kim olacaktı haylazlardan biri. Kimse onun gibi günlerce gitar yapmak için delirmezdi ya da sanat için acı çekmek kavramını abartmazdı. Yaklaşan altın sarısı saçlar, turuncu gökyüzünün bıraktığı siyah karanlığa hakim olan Ay'la beraber pırıl pırıl olmuştu. Bir Güneş daha oluşmuştu sanki. Bu ince ve uzun, büyük ihtimalle Hufflepuff'lı kızda kim olabilirdi? Aklına paten sahasındaki gün geldiğinde sarı saçların kime ait olduğunu bulmuştu. Lizz'di bu... Arkası dönük olduğu için onu göremesede Olivia kendini farkettirecekti elbet. " Hey, patenci nasılsın? " Sesindeki öfke kaybolmuştu, sinirini başka şeylere yansıtamazdı öyle değil mi? Lizz'in yüzüne bakıyordu sadece...

VII. Sınıf

'' Hay aksi! Kitabım nerde benim? ''
'' En son neredeysen oradadır Lizz'cim. ''
'' Ihım. Ah evet en son göl kenarın da kitabımı okuyorsun sanırım orada kaybetmiş olabilirim en iyisi ben bir gidip bakıyım. ''

Elinde bulunan kitaplarını bir hışımla yatağının üzerine attı ve hemen bulunduğu yerden fırlayarak göl kenarına doğru yönlendi. Hava da kararmak üzereydi. Bu karanlık ta kitabını nasıl bulacaktı ki. Ama arasa iyi olurdu çünkü o büyük annesinin ona hediye ettiği bir ketap olduğu için onun kaybolmasını istemezdi. Merdivenlerden hızlı bir şekilde indi. Profesörlerden birinin onu görmemesi gerekiyordu yoksa bir süre sorduğu sualler ile onu sorguya çekerdi ve kitabını da bulamazdı. Hızlı ve sessiz bir şekilde merdivenlerden indikten sonra etrafına bir göz attı ve kapıyı yavaşça açarak bahçeye çıktı. Hızlı adımlarla göl kenarına doğru ilerliyordu. Kitabının orada olmasını umuyordu. Biraz yürüdükten sonra okuldan iyice uzaklaştığını fark edince göl kenarına geldiğini anladı ve kitabını aramaya başladı. Başını yere doğru eğerek kitabını aramaya devam ediyordu. '' Nerede bu lanet olasıca kitap? '' diyerek içinden lanetler okuyordu. Nerede? Nerede? Nerede? Hem sağına soluna bakınıyor hem de yürüyordu. Arkasına bakıyor önüne bakıyor ama bir türlü kitabını bulamıyordu. Yer yarıldı da içine girmişti sanki. Yere bakarken nereye geldiğinin farkında bile değildi. Geri geri giderek kitabını ararken sonunda bulmuştu tam eğilip kitabını aldığın da arkasından bir ses duydu. Ağacın altın da siyah uzun saçlı tatlı bir kız oturuyordu. Bu Olivia'ydı. O sevgilisinin kız kardeşiydi ve onu seviyordu iyi bir kızdı. Fakat orada ne yaptığını anlamamıştı. Önünde gitarı vardı fakat gözüne takılan şey telleri yoktu niye telsiz gitarı yanında taşıyordu ki? Aklında ki soru işaretleri birden ikiye çıkmıştı kıza bakarken. Patenci mi? Neden şimdi Olivia ona patenci demişti ki? Biraz düşündükten sonra geçen günkü paten sahasında demek ki Eleanora'yı görmüş olsa gerek o yüzden demişti. Yüzüne küçük bir gülümseme yerleştirdi ve kitabını göğüs hizasına alarak konuştu. '' İyim sen nasılsın Oliv? Burada bu saatte ne işin var canım? O telsiz gitar ile ne yapıyorsun peki? ''

VII. Sınıf

Tahmin ettiği olmuş ve gitarın olmayan tellerine gelmişti konu. Oliv'in yüzünde muzur bir gülümseme oluşmuştu. "Onun telleri hayali yengeciğim, aslında bir gitar olacaktı ama tam olamadı... E malum Jhon beyler birileriyle ilgilenmekten bize zaman ayıramıyor..." Şakacı gözlerle kıza bakıyordu. Gülümsemesi ile birlikte eliyle yanına gelmesini işaret etti. Ne ayrıyordu peki bu saatte burada? Dile getirdiğinde ise nasıl bir unutkanlık olduğunu düşünmeye başlamıştı. Demekki bu kadar dalgın olan kendisi dışında başka meleklerde vardı. Tabi onun içinde muzur bir şeytan yatıyordu... Yanına ilerleyen Lizz parıldayan saçlarıyla havayı aydınlatırken, yanına oturmuştu çoktan. Olivia gülümsemeyle devam ettiği konuşmaya heyecan katmak istiyordu. Burada oturup havadan sudan konuşacak değillerdi. "Ah Lizz çok kederliyim biliyor musun ? Sevgili Jhon, ailemize yakışmayacak bir kıza aşık oldu..." Dilini dışarı çıkarmış ve her zaman ki küçük çocuk haline girmişti. Lizz ise o kişinin hakkında gerçekten öyle düşünüp düşünmediğini dile getirip duruyordu. " E tabikide böyle düşünüyorum sevgili yengeciğim. Jhon'a güzel bir kız ayarlasam iyi olabilir." Bunların üzerine gözleri dolmaya başlayan Lizz ona öfke savuruyordu. Olivia olayı toparlamalıydı, oldukça kırıcı olmaya başlaması yengesini üzmüştü. "Ya, ya ben şaka yapmaya çalışmıştım... Çok üzgünüm ... Lizz gerçekten üzgünüm." diyerek ona sıkı sıkı sarıldı. "Senin gibi bir yengem olacağı için o kadar şanslıyım ki..." Sıkı bir öpücük kondurmaya kalktığında Lizz kalbini kıracağını o yüzden biraz uzak durmasını istemişti. Fırlattığı kitabın arasından çıkan sayfa ise havada bir kaç name söylüyordu.

"Siz dostlar, akrabağalar... Umutlular ve inançlılar. Kırdınız madem güzel kalpleri tamir etmek gerekli ..."

Neydi bu? Gözlerini rüyada olmadığından emin olmak için kapatıp açtığında kendini Lizz'le beraber bir mağazada bulmuştu. Kimsecikler görünmüyordu. Kocaman mankenlerin üzerindeki tüylü şapkalar, küçük bir köpek, çeşit çeşit giysiler... Neler oluyordu?

VII. Sınıf

Sorusundan sonra ona bakmayı sürdürdü. Olivia'nın sözlerinden sonra Eleanora'nın bir an da aklında değişik düşünceler oluşmuştu. ' Jhon beyler birileriyle ilgilenmekten bize zaman ayıramıyor. ' derken ne demek istemişti. Yoksa o birileri kendisi miydi? Bir an için ona gözlerini dikti ve öylece bakmaya başladı. Bunu neden söylemişti şimdi? Ona bir şey yaptığını sanmıyordu. Sözlerinden sonra gülümsemişti. Eleanora ise onun şaka yaptığını düşünerek yanına oturması için işaret etmesinden sonra kitabını kucağına koydu ve yanına oturdu. Yüzüne gelen saçlarını sağ eli ile iki yana doğru attı ve kıza doğru bakmaya başladı. O ise hala gülüyordu. Sözlerinin çok komik olduğunu düşünüyor olmalıydı. Hiç bir demeden ona baktı. Bir süre sonra Oliv tekrardan o sözlerine başladı. Yine bir şey ima etmeye çalışıyordu. Kesinlikle ima ettiği şey kendisiydi. Bir süre duraksadıktan sonra söze başladı. '' Gerçekten böyle mi düşünüyorsun Oliv? '' Sözlerinde ciddiği olup olmadığını sordu. Evet, kesinlikle ciddiydi. Son sözünden sonra bir an da kendini tutamayarak gözlerinden akan yaşlara engel olamamıştı. Onu çok kırmıştı. '' Demek yeni güzel sevgili ha! Öyle olsun Olivia senden bunu hiç beklemezdim kalbimi çok kırdın. '' dedi. Zorlukla konuşabiliyordu. Oysa ki onu çok sevmişti kardeşi gibi görüyordu onu aklından böyle şeyler geçtiğini nereden bilebilirdi ki? Gözlerinden akan yaşlara hakim olmaya çalışırken Olivia ise şaka yaptığını söyledi ve Eleanora'ya sıkı sıkı sarıldı. Fakat bir kere kırmıştı kalbini. Neden böyle bir şaka yapma yetkisinde bulmuştu ki kendini? Daha sonra ona iltifatlar yağdırırken kendisini tam öpecekken geri çekildi ve ondan uzak durmaya çalıştı. Böylesi daha iyi olacaktı. Elinde bulunan kitabı yere fırlattı ve içinden bir sayfa çıkmıştı. Hava da süzüldü süzüldü süzüldü ve daha sonra yere indi. Olivia onu yerden aldı ve okumaya başladı.

'' Siz dostlar, akrabağalar... Umutlular ve inançlılar. Kırdınız madem güzel kalpleri tamir etmek gerekli... ''

Yazıyordu. Çok ilginçti. Bunun burada ne işi vardı hem de tam kavga ettikleri sırada. İkisi de birbirlerine bakıyordu ve gözlerini açıp kapatıyorlardı. Şaşkındılar. Onun ne anlama geldiği hakkında hiç bir fikirleri yoktu ikisinin de. Bir süre sonra gözlerini açtıkların da kendilerini kocaman bir mağaza da bulmuşlardı. Etrafta bir süre manken ve üzerlerinde rengarenk giysiler vardı. Cennet gibiydi adeta burası. Olivia'ya döndü. '' Burası da neresi böyle Oliv? Cennet gibi bir yer. Çimdiklesene beni bir yoksa öldükte cennete mi geldik biz? '' dedi. Gülümsedi ve etrafını incelemeye başladı. Harika bir yerdi. Bir an da ona olan kızgınlığı gitmişti ve yüzünde ki yaşlarda kaybolmuştu her şey o notta olabilirdi fakat ellerinde yoktu kaybolmuştu. Nasıl bir hayale sürüklendiklerinin farkında değillerdi.

VII. Sınıf

Lizz'de onun gibi şaşkın bir şekilde etrafa bakınıyordu. Yüzünde demin ki kırgınlığı unuttuğunu ifade eden bir gülücük vardı. Öldüklerini ve cennete geldiklerini dile getiriyordu biricik yengesi. Yüzündeki muzur gülümseme yerini şaşkınlığa bırakmıştı bir süreliğine. Cadı etrafında yapacak muzurluk araken buraya nasıl geldiğini ve nasıl gideceklerini düşünmüyor bile. Başını çevirdiğinde kocaman tüylü şapkayı yavaşça altı ve Lizz'in başına takarak gülmeye başladı. Kahkahaların ardı arkası kesilmiyordu. "Çok yakıştı yengecik... Hahaha...." Neler yapıyordular böyle? Kendilerine gelmek gibi bir planları yoktu, yalnızca burada kaybolmak istiyorlardı. Başını çevirdiği anda büyük bir çığlık attı. "İNANMIYORUM! AŞKIM..." Aşkım mı? Ah evet, Tristan'dan sonraki en büyük aşkı piyano değildi de neydi? Simsiyah kuyruklu piyanonun yanına koşarken piyanonun kendi kendine notalar yükselltiğini farketti. "Se..sen harika bir şeysin! Sen süpersin! Evet, işte bu ya! Yüce Merlin, bu piyano hiç susmasın..." Kendinden geçmişti, yükselen şarkı sesiyle ona bakan Lizz, Olivia'nın daha öncelerde müzikallerde büyük roller aldığını bilmiyordu büyük ihtimalle. Yükselen melodiyle beraber iç açıcı ve huzur verici sesiyle şarkıyı söyleyen Olivia, Lizz'in yanına koşmasını sağlamıştı. Gözlerini kapamıştı söylerken, aklına ilk müzikali gelmişti çünkü bu şarkı o şarkıydı. Gözlerini açtığında kendi yengeciği ile beraber piyanonun üzerinde bulmuştu. Muzur bakışlar yengesine bakarken, ona taktığı şapkayı hala çıkarmamış olduğu farketti. Tüy çok komik duruyordu ama Lizz'e oldukça yakışmıştı. Ve bir kaç saniye içerisinde Olivia'nın başında şeytan boynuzlarının bulunduğu bir taç belirmişti. Şarkı sonlanıyordu yavaş yavaş... Ve tamamen kaybolduğunda notalar, Olivia kendini piyanonun üzerine tamamen bırakmıştı. " Lizz, biz öldük... Gerçekten öldük. Bunlara kimse inanmaz. Hahahaha...Çimdikle beni... Gerçek olduğuna inanmak istiyorum."

Lizz'in onu çimdiklemesi ile birlikte hala real olduğunu anlayan cadı Lizz'e dönerek baştan aşağıya kızı süzdü. Kız kopmuş haldeydi, kendisi gibi. " Çimdikliyoruz demek yeğenimizi. Öyle olsun. Bayılana kadar gıdıklama modu." Artık Olivia, Lizz'i gıdıklıyordu. Neler oluyordu bu delilere? Akıllarını kaçırmış olamalılardı... Ah bu gençler. Lizz'in, Olivia'nın ellerini kontrol altına almasıyla birlikte gülmeside kesilmişti ama hala zıpırlık dolu bakışlar atıyordu. Ona kopmak istediğini söylüyordu. " Kopmak mı? Öldük kızım biz... Öl-dük! Anlıyor musun? Hani zebaniler...hahha Ah, unutmuşum zebani benim huri de sen değil mi?" başındaki tacı gösteriyordu.

VII. Sınıf

Şaşkın bakışlar içerisin de kendilerine mağazaya attılar. İkisi de hem şaşkın hem de mutlulardı. Olivia içeriye girdiklerin de hemen Eleanora'nın kafasına elinde bulunan tüylü kocaman bir şapka yerleştirmişti. Aynaya baktığın da çok yakıştığını fark etti fakat o kocaman tüy çok komik duruyordu. İkisi de gülmekten kırılıyordu. İkisi de kendilerine gelmek istemiyorlardı sadece orada kaybolmak ve istediği gibi yaşamak istiyorlardı dersler yok, sıkıcı profesörler yok, kurallar yok oh ne rahattı. Bu rüya ise hiç bitmemesini istiyordu. Aynadan kendisine hem gülerek hem de hayranlık ile bakarak aniden içeriden gelen sesleri duydu. İçeriden hem piyano hem de Olivia'nın sesleri yankılanıyordu. Kafasında ki şapka ile hemen yanına koştu. İnanamıyordu piyano kendi kendine çalıyordu bu harika bir şeydi gerçekten. İkisi de gülmekten kırılırken birden kendilerine piyanonun üzerinde buluvermişlerdi. Olivia şarkıyı söylerken ikisi de hiç durmayacak gibi gülüyordu. Şarkı gittikçe sonlanırken Olivia Eleanora'ya bakarak inanmadığını ve hep öldüğünü söylüyordu. Gerçekten bunlara kimse inanmazdı. Bu yaşadıklarını söylerlerle adları deliye çıkardı bu kesindi. Eleanora onu gülerek çimdikledikten sonra rüya olmadığını anladığın da ikisi de hala gülüyordu sanki birisi onları gıdıklıyordu. Birden Olivia onu piyanonun üzerine yatırdı ve gıdıklamaya başladı. Eleanora zorlukla '' Yeter Oliv! Öldüm gülmekten bir de sen güldürme. '' dedi. İkisi de tam bir zır deliydi. Gerçi en çok deli olan Olivia'ydı ama neyse. Şarkı bittikten sonra Olivia'nın kafasında bir an iki boynuzlu bir taç belirmişti Eleanora onu görünce hepten gülme krizine girmişti. Çok komik görünüyordu. Bir süre sonra sözlerini söylediğin de son lafına kopmuştu. ' Zebani benim huri de sen. ' Evet, gerçekten de öyleydi. Eleanora'nın kafasında ki o tüylü şapka ve Olivia'nın kafasında ki o boynuzlu taç tam da söylediği gibiydi. İkisi de gülmekten konuşamıyorlardı. Şarkı tam anlamıyla sustuktan sonra İkisi de kendilerine ayakta bulmuşlardı. Bu sefer Munzurluk yapma sırası Eleanora'daydı. Aklına geçen gün kaydığı patenler gelmişti. Hemen tek eli ile şapkasını tutarak Olivia'yı arkasından bıraktı ve koşmaya başladı. Aradığı iki çift patendi. Tam da orası paten kaymak için birebirdi. Kocamandı ve düzdü.

Ayaklarında paten tek elinde de Olivia için bir çift paten vardı. Diğer eli ile de şapkasını tutuyordu. Düşmesini hiç istemezdi. Patenlerle kayarak Olivia'nın yanına geldi. Olivia onu öyle görünce gülme krizine girmişti adeta. Gülerek yanına gitti ve patenleri ellerine tutuşturarak '' Al bakalım hadi seninle bir yarış yapalım bakalım kim kazanacak. Zuhahaha... '' Çok eğleniyorlardı Eleanora'nın kazanacağı kesindi. Ama bunu yaptıkları yarıştan sonra öğreneceklerdi.

VII. Sınıf

Ve kısa süre içerisinde piyanonun üzerinden kalkan yengecağızı koşarak etrafta bir şeyler aramaya başlamıştı. Ne arıyordu böyle delicesine? Evet, sonunda aklını kaçırmıştı. Olivia hala piyanonun üzerinde yatmış gülüyordu. Midesine gülmekten kramplar girmişti fakat hala durduramıyordu kendini. Yüzü kıpkırmızı olmuş bir şekilde kahkahalara devam ediyordu. Bir kaç dakika sonra ayaklarında paten ve elinde de bir çift patenle, o son moda şapkasını(!) tuta tuta gelen Lizz'i görünce piyanonun üzerinden yere iniş yaptı. Bir kaç saniye ifadesiz bir şekilde yarışmak istediğini söylediğinde ona baktı ve elinden patenleri aldı. Sol kaşı muzurluk yapma planları düşünürken havaya kalkmıştı ister istemez. Artık patenler ayağındaydı. Yarışta Olivia çokta iyi değildi, yalnızca öylesine kayardı o. Tekrar ifadesizce yüzüne baktıktan sonra bir kahkaha patlattı. Dengesini sağlayamayan Olivia birden yere oturmuştu. Hala gülüyordu ama, Lizz'i de elinden çekerek yere indirdi. Bunları acil bir şifacıya götürmek gerekiyordu. Kahkahayla karışık konuşmaya çalışan Olivia " Boşverrrr, Cennet'te yarış mı olur ? Hahaha... Hani yakışıklılar ya, hani benim Tristan'ım? " Evet, bu andan sonrası oldukça tehlikeliydi. Olivia saçmalamaya başlamıştı çünkü. Kendini tamamen yere bırakarak öylece uzandı. Lizz'e baktığında ona şaşkınca bakıyordu fakat sözlerine ve mayhoş haline gülmekten onunda karnına kıramplar girmişti. Olivia kendisi gibi Lizz'ide delirtmişti sonunda. Aslında böyle bir kız değildi Oliv, bir kaç haftadır çok değişmişti. Sebebi yoktu, yalnızca değişmişti. "Ahh,ahh.. Seviyorum ya. Keşke burda olsa ... Abimde olsa... Pff Lizz ne dersin ortalığı karıştıralım mı? Madem Cennet'teyiz onlarda burada olmalı... Hahaha... Yalnız ben bir zebani olarak Cennet'e nasıl geldim ki? Yolda yanlış saptım sanırım. " Derin nefesler alıyordu. Hogwarts'ta bu olanlara kimse inanmayacaktı.Yerinden kalkarak Lizz'e baktı ve patenleriyle sürat yapmaya başlamıştı bile çoktan...

VII. Sınıf

İkisi de tam bir deliye dönmüşlerdi. Ne yapacaklarını bilmiyorlardı sadece eğlenmek istiyorlardı zaten onlarından şuanda yaptıkları buydu. Eleanora tam patenlerle hızlı alacaktı ki arkasında bir patırtı kopmuştu. Arkasını döndüğün de Olivia patenleri ayağında yere kapaklanmıştı. Eleanora kendini gülmekten alamadı adeta onu görünce kriz geçiriyordu. Olivia onun gelmesinin sonucunda onu da kolundan tutarak yere oturttu. Yerde ikisi de krizlere girmişlerdi. Olivia gittikçe saçmalamaya başlamıştı bile. Şimdi de Tristan'ı arıyordu gözleri. Bu kız çok komediydi ya! İkisi de birbirlerine mayhoş bir şekilde bakıyorlardı. Artık gülmekten karınlarına ağrılar saplanmıştı. İkisi de bugün çok değişmişti gerçekten. Olivia yerde uzanırken itiraflar da bulunuyordu. Onu sevdiğini söylüyordu ve onun burada olmasını istiyordu. Tabi abisinin de. Evet, şimdi burada olsalardı kopmamak için bir sebep yoktu doğrusu. Olivia yine yapacağını yapmıştı son sözünden sonra hepten ikisi de krizlere girmişti bile. ' Yolda yanlış saptım sanırım. ' Süperdi ya. Bu kızı çok seviyordu. Gerçekten tam kafa dengiydi. Onunla tanıştığı için çok şanslıydı. Eleanora kendini tutamayarak tekrardan bir kahkaha patlattı ve zorlukla konuşmayı başardı. '' Haha... Süper ya! Evet, canım sen kesinlikle yolunu sapmışsın. '' diyerek krizlere girerken bir yandan da kıza bakıyordu hala yerde uzanmış yatıyordu. Eleanora artık paten kaymanın zamanı geldiğini anlayarak ayağa kalktı ileriye doğru hızlandı. Arkasına bakarak ta Olivia'ya doğru bağırdı. '' Hadi bakalım yarış başladı kim yenecek göreceğiz. Sona kalan çürük yumurta! '' diyerek ilerlemeye başladı. Bir yandan da kıkırdıyordu. Çok eğleniyorlardı orada. Burada yaşadıklarını okullar da anlatsalardı kimse onlara inanmazdı onlara kesinlikle deli gözüyle bakarlardı bunu ikisi de gayet iyi biliyordu. Ama şimdi bunları düşünmesinin sırası değildi şimdi eğlenme zamanıydı.

İkisi de çekişme içindeydi kocaman ve dümdüz bir markette kimse yokken dilediklerince her yerde geziyorlardı patenleriyle. İkisinin de yüzünden gülücükler eksik olmuyordu. Neredeyse tüm mağazayı dolanmışlardı. Eleanora patenleriyle kayarken önüne çıkan giysi askısından bir tane kürk görmüştü. Kürt giymenin zamanı gelmemişti ama komedi olsun diye onu durmadan eline aldı ve üzerine geçirdi. Arkasını dönerek Olivia'ya baktı ve '' Nasıl olmuşum kuzum? '' dedi. Olivia arkada gülme krizleri geçirirken bir an da kendini yerde bulmuştu. Eleanora arkasını dönüp ona gülerken de kendini bir an da nasıl olduysa oldu giysi tezgahının altında bulmuştu. Giysiler üzerine çökmüştü adeta. Eleanora gülmekten kıpkırmızı olmuştu. Aynı zaman da Olivia da. Başında ki şapka çarpmanın etkisi ile yüzünü kapatmıştı. Ama Eleanora hala gülüyordu dur durak bilmiyordu bu eğlenceleri. Kolundan sarkan kürkü ile şapkasını havaya kaldırdı ve hala yerde oturmuş vaziyette olan Olivia'yı gördü. Eleanora'nın komik haline gülüyordu. İkisi de yorulmuştu ama şimdi yorulmanın zamanı değildi daha bir sürü elbiseler giyip fotoğraf çektireceklerdi.