|
Son Konular |
|---|
Konu | Tarih | Yazan |  | Yabani Otlar
Bir Kulüp Mü Kuruluyormuş | Bir Tıkla Bakalım!
- Duyuru Panosu -
Işık Tapınağı
Model Değiştirme
Model Başvuruları
Debbie'nin Grafik Galerisi *yeni
' Cuteness s i g n a t u r e s.
La Révolte
Özel Model Başvuruları
| ![]() Salı Mart 15, 2016 10:01 pm
![]() Ptsi Şub. 22, 2016 12:43 am
![]() C.tesi Ekim 02, 2010 11:08 am
![]() Perş. Eyl. 30, 2010 11:07 pm
![]() Perş. Eyl. 30, 2010 10:04 pm
![]() Perş. Eyl. 30, 2010 6:40 pm
![]() Çarş. Eyl. 29, 2010 8:37 pm
![]() Çarş. Eyl. 29, 2010 8:25 pm
![]() Çarş. Eyl. 29, 2010 6:13 pm
![]() Çarş. Eyl. 29, 2010 4:35 pm
| ![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
|
|
|
| |
| Yazar | Mesaj |
|---|
|  Konu: Geri: Değişim başladı bile... Çarş. Eyl. 09, 2009 9:52 am | |
| O da Alexis’in arkasından koşarak gelmişti. İlk gördüğü manzara Olivia ve Tristan’ın küçük tartışma , ve karşılarında –Caprice- diye hitap ettikleri bir kız vardı. Rosalie o kıza şaşkın bakışlar ile baktı ve kızın yanına doğru yaklaşarak, “Hayır bu sen olamazsın Caprice, sana ne oldu böyle?” Diyerek fısıldadı. Şaşkın bakışlar ile kızı süzmeye başlayan Rosalie hala yaşadığı olayın şaşkınlığını atlatamamış durumdaydı. Mavi gözleri hiç olmadığı kadar açılmış, yüzünde ise sanki onu tanımaya çalışırmış biçimde anlamaya çalışan bir ifade vardı. Bu olanlara sadece şaşkınlıkla cevap verebiliyordu. Bu konuda sadece şaşıran o değildi, Tristan, Olivia, hatta Alexis bile… Rosalie onu ilk kendisine geçenlerde ödünç verdiği yeşil hırkadan tanımıştı. Evet, evet onun hırkasıydı bu. Peki ya ona ne olmuştu? Bu değişimin sebebi neydi? Aklına ilk balo gelmişti ama; bir balo için böyle bir değişim göze alınacak gibi değildi açıkçası. Caprice ise her zaman ki gibi o şakalı tavırlarındaydı. Bu kız hiç değişmeyecek biliyorum diye geçirdi içinden ve yüzünde hafif bir tebessüm belirtti. Önceden gergin olan ortamı Caprice birazda olsa yumuşatmayı başarmıştı her zaman ki o doğa üstü güçleriyle. Rosalie belki de onu bu yüzden bu kadar çok seviyordu. O herkesten farklıydı; en mutsuz olduğu günde bile gülen biriydi. Onunla biraz takılmak Rosalie’in hayatına bir sürü şey katmıştı. Bu çok güzel bir duyguydu. Onlar aralarında konuşurken Rosalie ağır adımlar ile Caprice’in yanına doğru ilerledi. Nefesini yavaşça tutarak yutkundu ve “Çok değişmişsin, şimdi neler olduğunu anlat.” Diye yeniden fısıldadı, tek kaşını kaldırarak. Bir an önce bu değişimin sebebini öğrenmek istiyordu. Gözleri hiç olmadığı kadar meraklı bakışlar sergiliyor, sarı saçlarını ise arkaya doğru savurmuş; gözünün önünü kapatmasını engellemeye çalışıyordu. Nede olsa Hogwarts, artık buna alıştım diye geçirdi içinden. Evet alışmıştı. Artık ne olursa olsun *büyü* kelimesinin gücünü fark edebiliyordu…
En son Rosalie Mariélla McAdams tarafından Çarş. Eyl. 09, 2009 2:54 pm tarihinde değiştirildi, toplamda 1 kere değiştirildi |
| | | | | | Konu: Geri: Değişim başladı bile... Çarş. Eyl. 09, 2009 2:34 pm | |
| Saatlerdir iki genç cadı bir erkeğin peşinden koşuyordu. Tristan'ı takip etmek için yanıp tutuşan Olivia'nın peşinden kaç kattır dolaşıyordu Lazernia. Neydi bu? Şaka mı yani? Artık yorulmuıştu ve arkadaşına çok kızgındı. Merdivenleri çıkarlarken buranın birinci kat olduğunu anladı ve hemen Hufflepuff ortak salonunu gözüne kestirdi. Arkadaşına gidip gidemeyeceğini sorarken gözlerinin içi gülüyordu resmen. Aldığı cevapla hemen yatakhaneye döndü. Biraz yatıcaktı ve gece yapması gereken ödevleri tamamlayacaktı. Yatakhanenin boş olduğunu görünce rahatladı. Hemen yatağının yanına koştu ve cübbesini üzerinden çıkardı. Biraz düşünmek istiyordu. Yatağına uzandığında Alexis'e sorması gereken iksiri ne zaman soracağını düşünüyordu. Neden şimdi olmasın? Yatakhanede kimse olmadığına göre büyük ihtimalle koridorda bulacaktı Alexis'i. Hemen yatağından fırladı ve cübbesini almadan ortak salondan çıktı. Koridorda gördüğü arkadaşlarının yanına giderken gözlerinden merak okunuyordu. Arkadaşları yeni bir kızın çevresindeydi ve kız ağlıyordu. Kim bu kız?
"Oliv! Tristan? Rose?! Alexis sen? Ne yapıyorsunuz burad- Bu kızda kim? Biri bana burda neler olduğunu açıklayabilir mi? Ama!!! Bu kıyafetler? Caprice! Ne oldu sana?"
Cümlesini tamamlarken hemen Caprice'in Kolunu kavradı. Ona ne olmuştu böyle? |
| | | | | | Konu: Geri: Değişim başladı bile... Çarş. Eyl. 09, 2009 3:18 pm | |
|
Etrafta onları gören herkes büyük bir şaşkınlık içerisinde başlarına toplanıyorlardı. Yeni biri gibi geliyordu Caprice herkese ama oysa Hogwarts'da oldukça eskiydi. Olivia'ya sarıldıktan kısa bir süre sonra kendini geri çekti. Ortak salondan çıkan arkadaşları buraya toplanıyor ve küçük bir kalabalık oluşturuyorlardı. Caprice'in yüzünde büyük bir muzurluk belirmişti, yaklaşan Alexis'ti. Ona büyük ihtimalle bir oyun oynayacaktı. Çimdikten aldığı nasiple beraber renk vermemeye çalışan Olivia , Alexis'in arkasından buraya gelen Lazern ve Roaslie'ye bakıyordu. Caprice o yabancı kızların taklidini yaparken, Alexis'in kardeşi olduğunu iddia ediyordu. Yüzlerindeki gülümsemeyi zar zor engelleyen cadılar ve sevgilisi Alexis'e bakıyordu. Tek umudettiği, Alexis'in kırılmamasıydı. Yinede bu oyunun içinde bulmuştu kendini ve dudaklarından dökülen sözlere hakim olamadı.
"Alexis, kardeşin gelmiş. Bir hoşgeldin yok mu? Bak seni çok özlemiş kızcağız..."
|
| | | | | | Konu: Geri: Değişim başladı bile... Çarş. Eyl. 09, 2009 3:32 pm | |
|
Eğlencenin dibine vurmaya hazırlanan takım, son derece acımasızdı. Caprice Tristan’nın görüş alanından çıkarak Rose’a bir omuz attı. “Ben var anlamamak, sen var olmak abla?” Gözleriyle kıza öyle masum bakıyordu ki, Caprice az daha uğraşsa bir damla gözyaşının yanağında aşağıya doğru usulca süzülmesi işten bile olmayacaktı. Hogwarts tiyatrosuna girse miydi, diye düşünmeden de edemedi. Pes etmiyordu, oyuna tam gaz devam etti. Yeni gelen kıza taviz vermeden Olivia’ya bakışlarıyla yöneldi. Topallama numarası yaparak Alexis'e doğru bir adım attı, az daha düşecekti. Son saniyede kendini toparladı, bu da çok başarılı bir hareketti. Kendi bile topalladığına inanabilirdi. Alexis tam karşısındaydı. “Sen dost, söylemek doğru. Babacık bana dedi ablan sevecek seni, hem de sevecek çok.” Gülümsüyerek şaşkın bakan kızın kollarına adeta attı kendini. Alexis hala şoktaydı. Bu komediyi sürdürmek çok hoştu. Caprice derdini çoktan unutmuş, oyunun büyüsüne kendisini çok çabuk kaptırmıştı. Kıza sıkı sıkı sarılıyordu. “Ablacıkım, benim ablacıkım...” diyor ve kzın yanağına öpücükler konduruyordu. Bir ara başını Rose’a doğru döndürdü ve ona dil çıkardı. “Böö... O benim ablacık, sen var, güzel ama bana bakmak yalan”. Kıza daha da sarıldı.
|
| | | | | | Konu: Geri: Değişim başladı bile... Çarş. Eyl. 09, 2009 4:51 pm | |
| Aynanın karşısına dikilmişti, Judith. Dizlerine kadar uzanan yüksek belli siyah kadife eteğine ve bol düğmeli beyaz gömleğine bakıyordu. Zarafetine bir de kırmızı detayları eklediğinde hazır olacaktı. Evin kapısını sert bir şekilde çekti ve evet artık dışardaydı. İçinde garip bir duygu vardı, hüzün, mutluluk ve heyecanın karışımı. Yıllarını geçirdiği Hogwarts'a gitmenin mutluluğu, bir daha orada okuyamayacak olmanın hüznü ve yeni haberler edineceğinin heyecanı.
Uzun süredir Hogwarts'ın kitap kokan koridorlarında yürümemişti, Judith. Topuklu ayakkabılarının sesi koridorlarda yankılanıyordu, yanından geçen öğrencilere küçümseyen gözlerle bakmak ise ona ayrı bir haz veriyordu. Bu sırada ilerde gözüne bir topluluk çarptı, hızlı adımlarla onların yanına yürüdü. Daha önceden hiç görmediği bir grup genç bir konu üzerine konuşuyorlardı. Ortada kalmış olan genç kız ise buralı değildi, sanki. Judith; 'Ne oluyor burada?' Öğrencilerden cevap alamayınca sorusunu daha sert bir şekilde tekrarladı. Bir profesör gibi davranmak nedense hoşuna gitmişti. O kargaşada cevap alamayınca olayı dışarıdan izlemeye karar verdi. Anladığı kadarıyla bir aile trajedisi ile karşı karşıyaydı. Yabancı bir kız ablasını görmek için Hogwarts'a geliyor ancak ablası onu tanımıyor. Kumral oğlanın yüzünde gizlemeye çalıştığı muzip bir ifade var. Diğerleri de ondan farklı değil.
Evet, bundan iyi bir haber olur.
En son Judith De Soleil tarafından Çarş. Eyl. 09, 2009 5:20 pm tarihinde değiştirildi, toplamda 1 kere değiştirildi |
| | | | | | Konu: Geri: Değişim başladı bile... Çarş. Eyl. 09, 2009 5:18 pm | |
|
Bittiği an o andı işte. Kendini oyuna kaptırmış Rose’a takılırken dışarıdan gelen yabancı sesle irkildi. Şimdi ne yapacaktı? Aklına ilk gelen sessizce binasına saklanmaktı. Bunca insanı geçebilmek, hayır bu olanaksızdı. Arkaya doğru bir adım atıp Alexsis’i özgür bıraktı. Bakışlarını yere indirmeden yabancıya kaçamak bir bakış atabilmişti. Bu yeni bir profesör olabilir miydi? Okulda başka kim olabilirdi ki? Beş yıldır, buranın küllerinde ne alevler çıkarmıştı. Kadın olduğunu anlamıştı, şuan ayaklarına bakıyor olmasaydı, o güzelim topuklu ayakkabıları giymeyi hayal ediyor da olamayacaktı. Birden kendini çok çirkin hissetti. Baloda ne giyecekti. Aynı sesteki tehdit tonunu algıladığında yerinden sıçradı. Başını hafifçe kaldır dı ve... Onu tanıyordu. Birden kendini kadının önüne attı. Heyecan yüzünde pembe bir ton bırakmış olmalıydı,çünki kadın ona bakıp gülümsüyordu.
“Tanıyorum.” Arkasını dönüp arkadaşlarına kadını gösterdi. “Juditt De Soleil” diğerleri de tanımış olmalıydılar. Yüzlerde, ertesi gün dırdırcının kapak sayfasında nasıl gözükürüz bakışları okunuyordu. Hatta Rose, istem dışı saçını bile düzeltmişti. Bu oyun gittikçe ilginçleşmeye başamıştı. Kendini toplayan Caprice muzipçe gülümseyip kadının koluna girdi. Oyun devam etmeliydi, değil mi? “Siz var tanımak. Ablacık bak, sen var ben de tanımak. He?”
|
| | | | | | Konu: Geri: Değişim başladı bile... Çarş. Eyl. 09, 2009 6:04 pm | |
|
“Ne biçim konuşuyor bu kız böyle?” Diye söylendi Rosalie kendi kendine. Dediklerinden en ufak bir şey bile anlayamamıştı ne yazık ki. Sadece yüzünde onu çözmeye çalışan anlamsız bir ifadeyle Caprice dediği kızı izliyordu. O sırada yanlarına gelen Lazernia ile tüm dikkatler dağılmıştı. “Sakin ol Lazernia, bizde daha anlamış değiliz.” Diyerek ofladı Rosalie. Caprice ise resmen onlarla alay ediyor gibiydi adeta. Caprice’e neler oluyor böyle diye geçirdi içinden. Ama ne yazık ki bir türlü cevaba ulaşamıyordu. Mavi gözleri kızın üzerindeki yeşil hırkaya sabitlenmişti. Caprice dediği kız ise hala onlarla dalga geçiyordu. Bu durumdan sıkılan genç cadı kızı kolundan tuttu ve birkaç adım ileri götürdü. Ortamdan uzaklaştıktan sonra yüz ifadesini ciddileştirerek, “Alay etmeyi bırak Caprice, kızım ne oldu sana böyle?” Dedi fısıldayarak. Ses tonunda emir havası sezinlenmekteydi. Diğerleri ise onların ne konuştuğunu merak eder gibi bakıp duruyorlardı. Neden hep olaylar Rosalie’in çevresi altında dönmek zorundaydı? Bir kez olsun normal bir hayatı olamayacak mıydı sanki? Zaten şu Hogwarts’a geldiği lanet günden beri bir türlü olaysız bir gün geçirememişti ki. Eskiden sadece aşk acısıyla boğuşurdu. Onu terk eden zavallı ve ahmak sevgilisi. Artık her şey düzeldi, Marcus ile mutluyken şimdi de başka dertler… Zaten büyücü halkından biri olması bile başlı başına bir dertti…
En son Rosalie Mariélla McAdams tarafından Çarş. Eyl. 09, 2009 7:00 pm tarihinde değiştirildi, toplamda 1 kere değiştirildi |
| | | | | | Konu: Geri: Değişim başladı bile... Çarş. Eyl. 09, 2009 6:19 pm | |
|
Olanların üzerine otamda beliren gösterişli ve güzel bayan onlarla profesörmüşcesine emir vererek konuşurken, Olivia'nın kafası daha da karışmıştı. Caprice'in şakasının sonu hiç iyi görünmemekle birlikte Alexis'in yüzündeki şaşkınlık onun kalbini acıtıyordu. O bayanın kim olduğu Caprice'in dudaklarından dökülen sözlerle anlaşılmıştı. Judith De Soleil... Dırdırcı'nın köşe yazarı olan bu bayan haber almak için oldukça zeki planlar yapardı. Birden tüm arkadaşlarında üzerine çeki düzen veren bir hal belirmişti, neden bu kadar önem veriyorlardı ki bu aptalca güzelliğe? Olivia için bakımlı olmak, temiz ve sağlıklı olmaktan başka bir şey değildi ve bunların beraberinde zaten güzellik gelirdi. Gözlerini arkadaşlarının üzerinde gezdirdikten sonra başını olamaz anlamında sallayarak Tristan'a baktı. Çok sevinmişti, çünkü en azından sevgilisi saçını başını düzeltip, yakışıklı gözükmeye uğraşmıyordu. Caprice'in uzun süren şakasının sonunda neler olacağını kimse bilemezken Lazern'in endişeli sesine, oldukça sakin bir sesle cevap verd. " Ah Lazern, bir şey olduğu yok. Yalnızca Hogwarts'a yeni bir arkadaş geldi... Ve bu arkadaş çok yakın bir dostumuzun öz kardeşi çıktı. Her gün olabilecek bir durum." diyerek dalga geçer bir şekilde gülümsedi. Caprice'in taklit yeteneğine hayran kalmıştı doğrusu.
|
| | | | |
Similar topics | |
|
Similar topics | |
| |
| | Bu forumun müsaadesi var: | Bu forumdaki mesajlara cevap veremezsiniz
| |
| |
| |
|
