Değişim başladı bile...

Gezgin

Ortalık karışmışa benziyordu. Kız Alexis'in kardeşi olduğunu iddia ediyordu. Alexis neye inanacağını bilmiyordu durumdaydı. Ardından gelen bir ses ile herkes irkilmişti. Rose'un saçlarını düzeltmesi ile şaşkınlığı daha da artarken gelen kişinin Dırdırcı editörü olduğu anlaşılınca kimse ne yapacağını bilemiyordu.

Artık okulda bu tür olayların olduğunu alışmıştı. Her gün başka bir yerde her an ilginç bir şey olabiliyordu. Sihirli dünyanın getirdiği avantaj mıydı bu yoksa farklı bir şey mi? Bunu ancak zamanla öğrenebilirdi tıpkı şu an gibi.

Olivia Lazern'e yeni birigeldiğini söylüyordu. İşlerin bu denli karışması Alexis'i sinir etmeye başlamıştı. Belirsizliklerden ve bu tür olaylardan oldum olası nefret ederdi. Yabancı kız iddiasını göstermeye devam ediyordu. Kendini mecbur hissedip bu söylenenlere katılması gerektiğini düşündü. Sahte bir gülümseme ile;
"Tabii kardeşim. Hoşgeldin" demekle yetindi şimdilik.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Judith olup bitenleri yeni bir haber bulmuş olmanın heyecanı ve mutluluğuyla izliyordu. Bu sırada gözlerin birden ona doğru döndüğünü fark etti. Gençler gözlerinde korkuyla Judith'e bakıyorlardı, bu sırada yabancı sandığı genç kız kendini Judith'nin önüne attı. Kız bir şeyler geveliyor da geveliyordu, ancak Judith bu kızın dediklerinden neredeyse hiç bir şey anlamamıştı. Patlayan bir yanardağ gibi; 'Yeter, kapayın çenenizi!' diye bağırdı bir anda, Judith. 'Ne bu, kargaşa, kim bu kız? Biri çabuk burada neler döndüğünü bana açıklasın yoksa kendinizi müdürün odasında bulursunuz.' Judith neden bağırdığını tam olarak anlayamamıştı. O ne bir profesördü ne de bir öğrenci hatta burada olması bile başka bir gariplikti. Birden kendini suçlu hissetti. Ama burnu havada bir tavırla sözlerine devam etti. 'Bakın çocuklar beni tanıyın, tanımayın ancak size şunu söylemeliyim ki ben de bu koridorlarda yürüdüm, ağladım, muziplikler yaptım. Ve Hogwarts'ın disiplinini de iyi bilirim. Bunu sakın bir tehdit gibi algılamayın ben sadece size öğüt veriyorum.' Kimseden ses çıkmayınca sözlerini uygun bir cümle ile bitirmeyi uygun gördü; 'Bu muzipliği bitirin, haddinizi de bilin!'

V. Sınıf

Vay be çok korkmuştu, acaba kadının karşısında kahkaha atsa, tepkisi ne olurdu! Bu kadın kendini bayağı profesör filan sanıyordu her halde. Caprice gittikçe daha da oyuna ısınıyordu. Rose’un onu uzağa sürüklemesine izin verirken bir gözü arkasında, yazar olan kadındaydı. Hala konuşuyordu. Rose ‘un konuşmasının bitmesini sabırla bekledi. Kalbinin en güzel köşesinde yeri olan bu dostu ona şimdi neden kızıyordu ki! Rose’un gözlerinin içine baktı. “Beni bırak da zuzucum, bu kadının tepemizde atıp tutmasını mı izleyeceğiz?” Dostuna tek bir bakış yetmişti. Kıza göz kırpan Caprice, usulca yazar kadının yanına geldi. Kendisine kardeşim diyen Alexis’in koluna girerek, başını yukarı kaldırdı ve tatlı tatlı kadının yüzüne baktı. Kadın öfkelenmiş miydi? Yüzünü tekrar Alexis’e dönerek yanağına bir öpücük daha kondurdu. “Ablacıkım, bu var olmak yazar, ama ben anlamamak neden burada?” bakışlarına kadına çevirerek küçümsercesine baktı. “Sana ne! O benim ablacıkım, bu benim dost, o benim de dost, ama sen değil benim dost” Alexis’in kolunu bırakıp Olivia’nın yanına gitti. Küçük bir göz kırpma işaretiyle kızın omzuna şakacıktan vurdu. “Sen dost, ben dost” Rose’un yavaşça yanına geldiğini gördü. Oyuna onun da katılmasıyla Caprice daha da güçlendiğini hissetti.

Gezgin

Rosalie, Caprice’in kendinden emin adımlarını merakla izlerken bir anda şaşıp kalmıştı. Mavi gözlerini havalı bir şekilde etrafta gezdirirken Caprice’in üstü kapalı alay sözcüklerine sessizce kıkırdıyordu. Bu kadın sadece bir yazardı ve kendini ne sanıyordu? Rosalie tüm çekiciliğini üstüne yükleyerek ateşli adımlar atmaya başladı. Aylardır sakladığı o büyüleyici cadıyı dışa vurmak istercesine şevkle gülümsedi ve Caprice’in yanına giderek göz kırptı. Sanki *senin yanındayım* dercesine bir bakış atmıştı. “Öğüt vermek… Güzel şeydir Bayan Soleil. Ancak sizin öğütlerinize ihtiyacımız olduğunu pek sanmıyorum.” Dedi ve tek kaşını kaldırarak alaylı bir ifadeyle ona baktı. Kendini bir anda Slytherin’li gibi hissetmişti. Karşısındakine kötü davranmak Rosalie’e çok tersti ama böyle durumlarda da arkadaşlarını ve adaleti savunmak onun birinci göreviydi. Hem zaten o kadının işi gücü haber olmalıydı. İçinden Bayan Soleil’e de haber çıktı hadi bakalım diye geçirdi sarı, uzun saçlarını havalı bir şekilde arkaya doğru savurarak. Deniz mavisini gözlerini kadının koyu renk gözlerine doğru odaklayarak dudağını ısırdı. Şimdi keyifli bir kahkaha patlatabilirdi, bu yüzden kendini çok zor tutuyordu. Sağ elini ağzına doğru getirerek yavaşça kapatmaya çalıştı. Caprice’e doğru eğildi ve kızın kulağına fısıldadı. “Nasıldım ama?” Diyerek kıkırdadı ona omuz atarak. Kendilerine sinirli bakışlar atan Bayan Soleil’i umursamıyormuş gibi yaparak gülümsemeye devam etti genç cadı. *Eğlencenin tadını çıkarmak* Evet uzun zamandır bunun hasretini çekiyordu. Altıncı sınıfa geçmesiyle birlikte dersleri iki kat daha ağırlaşmıştı. Artık kendini ileride seçeceği mesleğe odaklamaya çalışıyordu. Yani şifacılığa… Şimdi ise bu küçük çaplı eğlence gerçekten günlerdir özlemini çektiği o duyguyu tatmin etmeye yetmişti. Dışarıdan tam anlamıyla gıcık bir kız olarak gözüktüğünü adı gibi biliyordu. “Ayrıca, bize bunları söylemek için yeterli yetkiniz olduğunu da sanmıyorum.” Dedi son anda. Fazla mı ileri gitmişti? Bir an durup özür dileme gereği duydu. Ama yapamıyordu, rezil olmak istemiyordu ve bu yüzden hala kendini beğenmiş tavırlarını koruyarak güzelliğini sergilemeye çalışıyordu.

VI. Sınıf

Yaşanan olaylara şaşkınlıkla bakıyordu. Alexis'in kardeşi olduğunu iddia eden kızdan sonra şimdi de Dırdırcı yazarı Judith De Soleil olduğunu öğrendiği bayana bakıyordu. Burada ne işi vardı bu kadının? Şık bir bayan görünce erkeklerin verdikleri tepkileri biliyordu Lazernia. Test etmek amaçlı göz ucuyla Tristan'a baktı. Onda hiçbir değişiklik yoktu. Bunu Olivia'da fark etmiş olacak ki yüzünde bir gülümseme belirdi. Arkadaşı olarak Olivia'yı öyle görmek Lazernia'yı sevindirmişti. Onlara bakarken gözleri, görüş olanına girmiş Caprice'e yöneldi. Bizi resmen azarlayan bayana lafını söylemiş, O bozuk konuşmasıyla Olivia'nın koluna girmişti. Rose'da onlara katılınca Lazern yerinde duramadı ve Olivia'nın yanına gitti. Elini arkadaşının omzuna koydu ve bayana yöneldi. O sırada Rose'a söz hakkını tanıdı. Arkadaşı bayana gerekli sözleri söylerken Lazernia bekledi. Sözler bittiğinde Artık konuşma sırası Lazern deydi. 'Gerçekten de ... Sizin burada ne işiniz var? Ayrıca yetkinizin olduğunu sanmıyorum. Sizde bir zamanlar bu okulda okumuş olabilirsiniz. Tabii şu an burada ne işinizin olduğu ayrı bir merak konusu.' Sözlerini alayla karışık bir merakla söylemişti. Cevabı beklemeden Olivia'ya yöneldi. Artık o da oyun oynamak istiyordu. 'Olivia. Hayatım seninle konuşmam gerekiyor.' Alexis'in kardeşi olduğunu iddia eden kıza döndü ve cümlelerini alaylı bir tonda sıraladı. 'Söylesene? Caprice'in kıyafetlerini giymişsin. Durum nedir biri bana da açıklama yapabilir mi acaba? Yoksa ben direk okul görevlilerinden birine danışayım mı?'

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Judith bacağı boyundaki çocukların ağızlarına gelenleri söylemelerini hayretler içerisinde izliyordu. Benden de niceleri varmış diye düşündü bir an. Bu kadar lafın altında kalamazdı hele bir de bu lafların sahipleri küçük çocuklar ise. Bacağı boyundaki çocuklar resmen Judith'nin karşısına geçmiş etmedikleri lafı bırakmıyorlardı. Judith'nin sabrı her cümlede azalıyor bu çocukları dinlerken kendine de bir savunma hazırlıyordu. Diğerlerine nazaran kısa boylu sarışın kız lafını bitirir bitirmez Judith bir hışım yere koyduğu deri çantasını koluna taktı ve herkesi mum yapan silahı yani tehtidi seçti. 'Siz kim olduğunuzu sanıyorsunuz da benim gibi bir bayana ağzına gelenleri söylüyorsunuz. Daha çok küçüksünüz ben sizden 2 kat daha fazla yaşadım hiç değilse yaşıma saygınız olsun. Bu okulda size hiç mi saygı kelimesini öğretmediler ha!? Net ve son bir şey söyleyeceğim. Kimin ne olduğunu, kimin ne olmadığını çok iyi bilirim, ben. Bu yüzden demişler heralde Dırdırcı diye. Benden özür dilemediğiniz takdirde tüm bu yaptıklarınız evet, evet tüm yaptıklarınız, profesörleri nasıl kandırdığınız, ne yalanlar söylediğiniz yaklaşık bir milyon kişinin okuduğu gazetemde yayınlanacaktır. Müdür de bundan haberdar olacaktır, sonucunda ise okulda kalmanız bir hayal olacaktır. Ah, ah bildiğiniz tek şey benim Dırdırcı olduğum ama bilmediğiniz o kadar detay var ki. '

VII. Sınıf

Tüm olanları arap saçına dönerken, Caprice Dırdırcı Editörü'ne okkalı laflar sarfedip duruyordu. Cadı, yüzündeki şaşkınlıkla beraber Caprice'e bakarken, tekrar öpücük kondurduğu Alexis git gide sinirleniyordu. Yüz ifadesindeki değişiklik anlaşılmayacak gibi değildi. Tekrar yanına yaklaşan, fiziği değişmiş Caprice, yavaşça omzuna vurduğunda dost olduklarını o harika taklidini yaptığı aksanıyla dile getirdi. Artık yüksek gerilim hattında gibi olan ortamın bir an önce sakinleşmesi gerekiyordu. Lazern'in yaklaştığını hissettiği sırada onunla bir şey konuşmak istediğini duymasıyla Olivia'da tedirginler kervanına katılmıştı. Ne konuşacaktı? Yoksa bugün olanlar zarfı içerisinde herhangi bir yanlış harekette bulunarak onu kırmış mıydı? Kafasındaki kuruntulardan kurtulmaya çalışarak sakin bir ses tonuyla, Lazern'i kolundan çektiği gibi kalabalığın biraz ilersine götürdü. Tedirgin ve korkulu ses tonuyla ona yöneldi. " Lazern, seni kırdıysam istemeden üzgünüm, bu arada çaktırma ama o yabancı rolü yapan kız Caprice... Alexis bilmesin lütfen. Yani Caprice bir daha güvenmez bana yoksa... Nasıl bu hale geldiğini bilmiyorum. Hoş sen bunu anladın ama... Hadi şu uyuz dırdırcı sinirlenmeden geri dönelim. " Sözleri bittiğinde aynı hızla beraber şaşkınlık içerisinde kendisine bakan cadıyı kolundan tutarak kalabalığın içerisine döndü. Caprice'in bu hale nasıl geldiğini oldukça merak etmesi bir yana, nasıl düzeleceğini bulmaları gerekiyordu... Judith tekrar onları azarlamaya başlamıştı ve Olivia artık dayanamıyordu. Kibar ve öfkeli karışımı ses tonuyla Judith'e yöneldi.
"Bakın efendim, sanırım burada hepimiz ne yapmamız gerektiğini anladı. Rencide edici sözler sarfetmemeniz sizin için en iyisi olacaktır. Aksi taktirde biz olacaklardan sorumlu değiliz. Söylediklerinizi gayet iyi bir şekilde anlıyoruz ve haber konunuz olmak gibi bir niyetimizde yok. Gözü havada veletler değiliz, gayet akıllı olgun bireyleriz. Öyle değil mi arkadaşlar? "

Gezgin

“Hah nereye kadar tehdit edeceğini sanıyorsun? Devam et bakalım. Karşında üçüncü sınıf çocuğu yok yalnız bunu da unutma. Toplu ayaklandırma çıkartırım burada. Haber yapmakla mı tehdit ettiğini sanıyorsun, o zaman elinden geleni ardına koyma. Zahmet olacak sana da ama neyse.” Dedi ona karşılık vererek. Hala alaylı ses tonunu korumaktaydı. Ayrıca bu kadının saçma tehditlerine de karnı toktu. Hogwarts hayatıyla mı tehdit ediyordu onları? Bu gerçekten komikti! Şimdi lafı daha da uzatıp onunla laf dalaşına girmek isterdi ama bunun için ayıracak vakti yoktu. Balo öncesi gergin ve bozuk bir moral onu hiç tatmin etmezdi zaten. “Yaşına saygımız sonsuz Bayan Soleil ama karşındakinin de artık bir çocuk olmadığının farkına vararak konuş.” Dedi göz kırparak. Caprice’in vereceği tepkiyi hala çok merak ediyordu. İçinden sanırım bir volkan gibi patlayacak diye geçirdi. Bu yüzünde hafif bir tebessüm belirtmesine sebep olmuştu. O anda son söz olarak içinden ‘ Elin değmişken güzelliğimi de not et’ demek gelmişti ama söylemedi. Kadının damarına basıp, çoluk çocuğa rezil olmak vardı işin ucunda birde. Ayrıca bu ailesinin kulağına giderse kendisini kapıda bile bulabilirdi. Aman ne olacaksa olsun! İki sene sonra kendi ayaklarımın üzerinde tutunacağım nede olsa diye geçirdi içinden ve tekrardan gülümsemeye çalıştı. Olacaklar umurunda bile değildi. Kadının dibine girip burun buruna geldikten sonra alaylı bir ifadeyle, "Hıh" diyerek omzunu silkti ve arkadaşlarına dönüp, "Ben gidiyorum buranın havası kaçtı görüşürüz." Diyip özellikle Caprice'e göz kırptı. Daha sonra arkadan gelen konuşma seslerini umursamadan ortak salona ilerledi.

Değişim başladı bile...

Değişim başladı bile...

Similar topics

Similar topics