Dudaklarını sevdiği yalnızca gönlünü ona verdiği kızdan ayırınca yüzündeki hüznü sonradan fark etmişti. Onu beline dolayıp mutlu olduğunu sansa da acıdan başka bir şey vermemişti ona. Bu kendi içinde duyduğu pşmanlığın artmasına neden olmuştu. Fransa içindeki sihir okulu yerine niye buraya gelmişti ki? Lanet etti kendine, aşka, sevgiye,bağlanmaya. kendi hayatına da lanet etti. Buğulu bakan gözler Olivia'nın gidişini izlemişti. Kim bilir ne haldeydi kız? Bencil ve aptalın tekiydi işte. Onun mutlu olmasını isterken daha fazla üzerek hayatının hatasını yapmış bulunmaktaydı. Böyle bir şeyi hangi akla hizmet yapmıştı? Okul açıldığından beri onu izliyor gülüşünü,ağlayışını her türlü davranışını. Gizliden gizliye takip ediyordu ama hiç bir zaman yaklaşma cesareti bulamamıştı.


Sert,masum ve öfkenin bütünleştiği bu bedende o güzel ruhuna aşık olmamak elde değildi. Müzikalde yediği tokata rağmen onu öptüğü an zaman donmuştu. Daha önce hiç hissetmediği şeyleri hissetmişti ona karşı. Normalde kızlarla bir hafta çıkan tiplerdendi. Olivia onun hayatını değiştirmişti. yaşam tarzını,sözlerini ve daha bir sürü detay. Adeta onun için yaşar olmuştu. Her an onu düşünüyordu. Bu kıza deliler gibi aşıktı. Ona karşı hissettikleri bunu belirtiyordu. Uzaklaşmayı denemişti ondan. Fakat yapamadıkça,unutamadıkça bunu daha fazla zorlamanın nedeni yoktu. Olivia'nın sinirli ifadesine baktı. Gözlerini yummuştu ikinci tokat için. ama onun yerine sözlü cevap vermeyi tercih etmişti. Midesini bulandırdığını söylüyordu. Tristan ile açılırsa öldüreceğini belirten bir cümle çıkmıştı ağzından.

Bu denli seviyordu Tristan'ı demek ki. Zorlamanın daha fazla bir anlamı yoktu. Trace'in kalbi Olivia'ya Olivia'nın kalbi ise sevgilisine aitti. Karşılıksızdı aşkı bu kadar basitti. Tek zorluğu bunu kabullenmekti. Bu da o kadar zor bir şeydir ki hayatın hiçbir anlamı kalmaz. Sadece sevgisizlik,hayaller ve gerçeklerin ardında saklanan kırılganlık ve boş umutlar vardır. Ne zevk alınır yapılan işlerden, ne de unutulmaya çalışır. Kısır bir döngünün içindesinizdir.

Olivia'nın yanına yaklaşan bir çocuk gelmişti. Büyük ihtimalle Tristan'dı bu. Kızgın,öfkeli ve hırçın. Trace'in Olivia'yı başkasıyla gördüğü ilk an gibiydi yüzünde ifade. Ortak bir yön olmuştu. Saçma dercesine gülümsedi bu duruma. Karşısındaki ise sinirli ve deliye dönmüştü. Onun ellerini boğazında hisettiğinde nefes alamaz duruma geldi. Duyduğu bütün hisler kaybolmuştu bir anda. Yerini düğümlenen acıya bırakmıştı. Sevgilisinin panik dolu çığlıklarından sonra az da olda gevşettiğinde değişen hiç bir şey olmadığını farketti. Kendini kaybettiği bir gerçekti. Yalnız daha işi bitirilmemiş gibi görünüyordu. Burnu ile elmacık kemiklerinin bulunduğu yere bir yumruk yediğinde akan kana parmağını götürdü. Buraya kadardı.


Olivia yine onun değildi. Artık gitme zamanıydı. Okulu terkedip uzaklara gidecekti. Müzikalden de kaydını sildirecek sanat hayatını hiçe sayacaktı. O güzel anları başlatan Olivia olmuştu, bitiren de yine Olivia idi.

Vücüdunu geri çekip lavaboya kadar gitti. Yüzündeki kanı gören herkes şaşkınlıkla bakıyordu. Gözleri ile sert bir şekilde bakarak hiç bir şey sormamalarını istedi. Michael ise ortalarda yoktu. Ona hiç bir şey söylemeden çekip gidecekti. Belki o aşkının kalbini tekrar kazanabilirdi. Çıkışa doğru yürürken hayaller kurduğu Hogwarts kanlı bir yüz ile bitmişti. Başkasını sevmek için çok geçti artık. Acısını kalbine gömüp Fransa'ya ailesinin yanına gidecekti. Son kez arkasını dönüp baktı. Olivia'nın Tristan'a bakan ışıltılı gözlerini gördü;

"Hayat bu işte. Sevmek için bir neden ararken ölmek için neden bulursun. Seni üzdüğüm için affet ama sonsuza dek kalbimde olacaksın." dedi. Bunu Olivia duymuş muydu bilmiyordu ama artık çıkışa doğru yöneldi. Tek isteği eski müzikal fotolarını bulup yasını tutmaktı.

Sanatsal güzelliğin bir ruh içinde bütünleştiği sert,masum ve öfkeli bir kız olan Olivia onun için bitmemişti. Dile kolay on bir yıl ama yaşanması zor olan yıllar. Ağır, ağır yöneldi kapıya doğru. Sadece iki kelime söyledi; "Seni seviyorum. " Başını öne eğip yürümeye başladı.

Gökyüzü gitgide kararırken, yükselen Ay ile birlikte yeryüzüne inen küçük, beyazımsı ışıklar...

Kararan hava ile beraber dağılan nefret, bugece olacakların tetikçisiydi belkide. İçlere işleyen öfke ve öldürme arzusu bedeni sararken, tutkuyla beslenen bu duygu tüm malikaneye hakim duruma gelmişti. Babaları ve iki kardeş bugece için özel planlar yapmış, büyük işlere isimlerini altın harflerle yazdırmayı planlamışlardı. Beklentili gün geldiğinde ise hepsinin üzerinde büyük bir heyecan vardı. Bu heyecan ve sinsi gülümseme olacakların başlangıcını belirtiyordu, aynadaki yansımaları onların kötü yanlarını aksederken, ibşah olmak gibi bir tedirginliği taşımamak onların babalarından aldığı eğitime ve güvene ne kadar sağdık olduklarını belli ediyordu. Güzellik, ah evet en önemli şeylerden biriydi onlar için. Avını kendine hapsetmek ve kalbinden beynine akmak. İnançlarına ters olan tek şey aşktı belkide, iki bedenin bir araya gelmesi saçmalıktan öte bir şey oluşturmazdı. Karşılıklı olmayan duyguların alevlenmesi ile yalnızca kişinin umutsuzluk çukurundaki çırpınışlara yaklaşması hızlanır ve acıya doğru koşması artardı. Yüzündeki beyazlık ve bu mermerden yapılmış gibi kusursuz duran cilt ona babasının armağanıyken, o babasına sadıklıktan vazgeçmeyi nasıl aklından geçirirdi? Ona yeni bir hayat bağışlamış bu kişi, elbet onun iyiliğini isteyecekti. Kardeşi ile birlikte aşırı düşkün oldukları bu erkek (tek erkek) onlara gerçekten değer veriyor olmalıydı.

Aynaya bakarken yamuk bir gülümseme ile elini saçlarına götürdü. Uzun bir süre kendini inlemeye koyuldu. Boynuna taktığı ailelerine özgü kolye, beyaz teninde o kadar harika duruyordu ki gören gözlerini alamayabilirdi. Elini kolyenin üzerinde gezdirerek süzmeye devam etti kendini. Strapless, siyah, dantelli elbisesi ile tam bir gothic olmuştu. Ama şu özenti rocker imajlılardan değildi, onun kanında gizli bir asilik vardı. Bunu dışarıya vuruş yalnızca kıyafetlerle olmamalıydı. Mini elbisesinin altındaki siyah file çorabı ve siyah parlak , bir o kadarda topuklu ayakkabıları göz kamaştırmaya yetiyorduda artıyordu bile. Siyah kalem çektiği gözleri, kırmızı dudaklarla bütünleştiğinde çıkan tapılası tablo, düz ve uzun kumral saçlarla birleştiğinde tam bir olağanüstülük yaratmıştı. Kardeşinin sesini duymuştu omzunun üzerinden, ona artık çıkmalarını söylüyordu. Ona bakış atarak bunu onaylayan anlamda başını salladı. Yavaşça ihtişamlı merdivenlerden inerek malikanenin görkemli kapısına ulaştılar. Babaları çoktan oraya gelmişti bile, onları görenler sadece baloya geldiklerini düşünecekti. Babalarının hazır olup olmadıklarını soruşu ile "Her zaman tetikteyiz baba... Hazırırz." yanıtını verdiğinde artık baloya doğru yol almaya başlamışlardı bile. Kim bilir kimler olacaktı o salonda, nefret ettiği şarkılar çalacaktı. O ise hayattan kötü şeyler geldiğinde değerlendirirdi hayatını. İyileri görmemek ve acı çekmek ona göre bir mükafattı.

Balo salonuna vardıklarında kırmızı halıdan önde kızları ve arkada kendisi geçen vampir adeta kan havuzuna girmenin verdiği mutlulukla büyülenmişe benziyordu. Hannah'ın içine çektiği koku, kana olan tutkusunu arttırıyor ve bu onu daha da delirtiyordu. Bir an önce o sıcak bedenlerden biri onun için yok olmalıydı, belkide bir kaçı... Asla yeteri kadar olmayacaktı kan, asla doyurmayacaktı susuzluğunu. Kana olan aşkı, dünya üzerinde tek inandığı aşktı. Tüm bunlar kafasından geçerken çoktan içeriye girmişlerdi. Ortamda onu deli eden müzikler çalıyor ve çiftler (ki ona göre öyle bir şey yoktu) dans ediyorlardı. Bu aptal duyguya kapılmış o kadar çok kişi görüyordu ki kan arzusuyla dolan gözleri, onlara sadece acıyordu. Elinden gelen başka bir şey yoktu. Hoş olsada yapacağı meçhuldü. Kardeşine yönelen gözleri, kırmızı dudaklarının kıpırmasıyla çıkan tıslamanın arzusuyla dolmuştu. "Ne güzel koku ama..." Amaçlarından sapmamaları gerekiyordu. Yeterince av bulunan bu kutu onların elindeydi ve oyunun sonunda istediği kadar susuzluğunu gidermeye çalışabilirdi. Taze kanlar, güzel kokular... Onu kendinden geçiren bu şeylere engel olmaya çalışıyor ve yumruğunu sıkıyordu. Fakat içindeki isteğe karşı koyamayarak tekrar ve tekrar kokuyu içine çekiyordu.

Aydınlığın tuttuğu matem belli oluyordu bu gece. Olacakları şahit olmamak için her ne kadar bulutların arkasına saklansa da bunun işe yaramadığı açıkça görülen bir şeydi. Londra’nın her zamanki yağmurlu olması bir engel gibi görünebilirdi. Ama unuttuğu bir şey vardı; Bir vampir istedi mi her şeyi yapabilirdi. Ne yağmur etkilerdi bunu ne de başka bir şey. Ay ışığının parlaması Melisis’in yüzünde sinsice bir gülüşe neden oldu. Bir rüya gibiydi yaşananlar adeta. Bu gece her şey olabildiğinden daha fazla ölümcül,lanetli ve gizemli olacaktı. Malikanenin odalarından ses çıkmıyordu bugün. Herkes hazırlığını yapıyordu bugün. Yıllar boyunca gecenin ona ihanet etmesinin acısını çıkaracaktı Melisis.

Gözleri dışarıya bakıyordu sürekli. Odasına geldi. Duvarın mor renkle kaplandığı büyük ve geniş odada etrafı beyazlarla kaplanmış bu odada morun asaleti simgelediği herkes tarafından görülebilirdi. Siyah saçlarını dalgalı yapıp açık bıraktı ve omuzlarına düşmesine izin verdi. Koyu kahve gözleri ile bakışları üzerine yönlendirmek onun için çocuk oyuncağıydı. Siyah kalemle çevresini çizdikten sonra kırmızı rujunu sürüp görünümünün bir kısmını tamamladı. Sıra kıyafetteydi. Bugün için siyahlara bürünmeyi seçmişti. Askılı, dizin üstünde biten üstünde zincirler olan bir elbise seçmişti. Son olarak siyah çizmeler giyip tamamlamıştı. Boynundaki kolyeye dokundukça ailesinden aldığı gücü ve tutkuyu hissediyordu. Aynada baktı kendine son kez. Asil,göz alıcı ve güzel.

StormFury ailesinin kızları bu şekildeydi işte. Odasında yürükçe ayakkabılarının çıkardığı sesler onun yüzünde gülümsemeye neden oluyordu. Balkona çıktığında ay ışığının odasında içeriye yansıdğını görünce gözlerini kocaman açtı. Kısık bir sesle; “ Her ihanetin ödenmesi gerekn bir bedeli vardır. Gece bugün suskun, ay cezbedici etkisini kaybetmemiş hala. Bu iş bugün bitecek. “ dedikten sonra kardeşinin odasına yöneldi. Omzunun üstünden “Jocelyn,hayatım çıkmamız gerekiyor artık. Yine göz alıcısın tatlım.” Dedikten sonra onun yüzne baktı. Bu zamanı merakla beklediğini biliyordu. Babalarına sadık olmak onlar için bir zevkti. Kuşkusuz lider bir vampirin kızları olmak onlar için gurur verici olduğu kesindi. Çoğu vampir trafından kıskanılmak ise onların umurlarında değildi.

Merdivenlerden inerken çıkan ses her yerde yanklanıyordu. Belki de bugünkü arzularının sesiydi yankılanıyordu. Tüm bedenini saran bu isteğe karşı koymak artık çok zordu. “Evet baba hazırız” Kardeşinin kurduğu cümleye onay vererek buradan dışarı çıkmak istiyor ve şölen başlasın istiyordu. Yüzündeki gülümseme sinsiceydi ama iyi bir vampir var mıydı hiç? Karanlık,korku,zevk ve acı. StormFury ailesinin anahtar kelimeleriydi bunlar.

Baloya geldiklerinde yükselen ses ile gülüşmeler birbirine karışmıştı. İçeri girdiklerinde çiftlerin dansı açıkça görünüyordu. Jocelyn bu duruma nefret eder gibi bakmıştı. “Çiftlerin arasını bozmaya ne dersin kardeşim?” Sahip olduğu karanlık güç ve şeytani planlar bugün daha bir farklıydı. Daha ölümcül,kuvvetli ve zafere daha yakın. Kan kokusunu içine çektiğinde kendinden geçmişti adeta. Ziyafete başlamak için ne bekliyorlardı ?

Tanrıya lanet okumuştu o... Karşı çıkmış ve isyankar olmuştu... Bu yüzden cezalandırılmıştı, ölememekle ve muhtaçlıkla... Ama bunun bir takım özel yanları da olmuştu, artık güçlüydü. Hemde hiçbir ölümlünün olamayacağı kadar güçlü. Yakışıklı, çekici ve asil... Hemde sonsuza dek...

Malikânedeki hava çok ilginçti, kana susamışlık ve hırs hakim ve bütün vampirlerde etkisini gösteriyordu. Bütün aile vampirik hızlarıyla malikâneden çıkarken yağmaya meyilli yağmur, onların sinirlerini bozuyordu. Karanlığı tüm bedenlerinde hissetmek istiyorlardı ve bulutlar bunu engelliyordu. Balonun yapıldığı alana girdiklerinde, RàzìèL şu lanet bulutlu havadan sıkılmıştı. Gözlerini kapattı ve elini, avcunun içi yukarı bakacak şekilde kaldırdı. İlginç ve aniden ortaya çıkan bir rüzgar, bütün bulutları hareket ettirmiş ve uzaklara götürüyordu... Bir süre o şekilde durduktan sonra bulutların gittiğine emin olunca elini yavaşça indirdi ve aynı şekilde gözlerini de açtı ve karşısında bakarken, gördüğü kadın ona bakıyor ve sanki onu tanıyor gibiydi... Beynine girdiğinde asıl hedefinden daha değerli olacağını farketmiş ve o kadını almak istemişti, fakat kızları kan kokusu ve etrafta dans eden gençlere dalmış ve şiddet eğilimiyle yanıyorlardı...
Kızlar! Buraya neden geldiğimizi unutmayın... Ama planlarda bir değişiklik yapmak gerek sanırım yeni hedefimiz tam karşımızda..

Karşısındaki kadına yavaşça yürümeye başladı... Kadının duyduklarını duymadığından emindi...