Olanlar birbir dizilirken, arkadan yalnızca Caprice'in yaptığı büyünün sesini duyabilmişti Olivia. Bu saplantı sahibi büyücü, Olivia'nın onu öldürmesiyle rahatlayacaktı büyük ihtimalle. On bir yıldır kardeş, kanka ve düşman olmuşlardı fakat sevgililiğin yanından bile geçememişlerdi. Ona karşı son bir yıl içerisinde hiç bir duygu hissetmeyen cadı, eski kardeşlik duygusunu bile hatırlayamıyordu. Beyni yalnızca ondan kurtulmak için çalışıyordu, onun bedeninin yanında. Tristan'ın nerede olduğunu bilmiyordu, etrafına şaşkınca bakarak Caprice'in Trace'e yaptıklarını şaşkın gözlerle izlemeyi tercih etti. İkiside oldukça ıslanmıştı ve Caprice'te son derec sarhoş. Bugece neler olacağı belli değildi, harika başlayan bir hikaye tamda yerinde bölünmüştü. Koşarak üzerini temizlemeye giden cadı aynanın karşısında dudakğını silmekle meşgul duruma geldi. Caprice kim bilir ne yapıyordu? Sarhoşluğunda etkisiyle belkide oturup onunla dertleşmeye başlamıştı. İçeride olanlar umrunda değil yalnızca demin yaşadığı olayı unutmak istiyordu. Hatta balo boyunca buradan çıkmayacaktı, Tristan olmasaydı. Zaten baloda olmasının tek sebebide buydu. Kendi kendine "Senin neyine balo Olivia? Böyle yerlere gelmemen gerektiğini sende biliyorsun. Birde tekrar lanetlen gör gününü!" diyerek kendini azarlıyordu. Gözlerindeki korku lanet kelimesi ile bir kat daha arttı. Yalnız kalmamalıydı, yalnız kaldığı her an beyninde o pis cadının sesi yankılanıyordu ve bu sefer kötü olan ise Lucas'la bahçede yaşadıklarından sonra cadının Tristan'ada zarar vermek istiyor oluşuydu. Herşeye hazırdı ama kendisi yüzünden sevgilisinin acı çekmesi dışında...

Aynanın karşısında derin bir nefes aldı. Kim bilir kaç dakikadır bu şeyleri düşünüp duruyordu ve gözlerini son kez sıkıca yumarak herşeyin güzel olacağına inanmayı diledi. Oradan çıkmaya yeltenmişti fakat aynada gördüğünü düşündüğü annesinin yüzü ile tekrar geri geldi. Aynaya bakarak "Anne?" dedi. Annesi orada mıydı? Ona o kadar ihtiyacı vardı ki. Omzunda bir serinlik hissetti, ölen kişilerin ruhlarının dolaştığına inanırdı hep. Ve bir kanıt daha yaşamak için can atıyordu adeta. Ama burada onunla birlikte olan yalnızca annesi olmayadabilirdi ve bunca korumalı bu yerde yinede birşeyler patlak verir diye tüm özlemini kalbine gömdü. Hızlıca oradan çıkarak dostlarının yanına doğru ilerledi. Sevimli cin hiçte iyi görünmüyordu, gözleri Lazern'i bulamamıştı bile. En iyisi Lizz'in ve tatlılık abidesi cinin yanına gitmekti. Yanlarına ilerledi ve ikisininde düşünceli olduğunu farketti. "Nerelere daldın sen yine Caprice?" Az önceki olayı Lizz'in veya onu tanıyan bir başkasının görmemiş olmasını biliyordu. Hufflepufflı yeni çıtırla beraber koyu bir sohbet hakimdi ortamda ve şu Tılsım'daki başkalarından duyduğu kadarıyla sevgilisine saldırmış olan Urile... Elden bir şey gelmezdi, onun dostları olabilirlerdi. Lizz'i dürterek fısıldamaya çalışan bir ses tonuyla " Tristan'ı gördün mü? " dedi.

Trace hala balodaydı ama Tristan yoktu. Gözleriyle öfke ve üzüntü dolu bir bakış attıktan sonra Trace'in yüzündeki istediğini alamamış ifade ona acı çektirme isteğini arttırmıştı. Ama Olivia bunu yapmazdı, yapamazdı. Onun içindeki zebani, meleği yenmeyecekti. Belkide Hogwarts'a dönmeliydi şuanda, burada olmaması en iyisi olabilirdi. Kafasındaki karışıklıkları atamıyordu. Ama bunların olmasını o istememişti. Neden herşeyi zorlaştırıyordu ki Trace, Olivia onunla sadece sıkı dost olmak istiyordu. Çünkü, gerçekten çok iyi bir dosttu eskilerde. Ama bu yaptığından sonra aklından bile geçirmeyecekti. O sırada Lizz'deki saklanma isteğini farketti. Neler oluyordu? Ağabeyi Lizz'e bakıp duruyordu. Sesindeki şen kahkahamsı havayla "Lizz, ağabeyim senden çok hoşlanmış gibi duruyor. Ne dersin?" diyerek ona ilk defa bir ağabeyi olduğunu öğrenen bakışlarla bakan ikiliye " Ya, bunu bende yeni öğrendim. Uzun hikaye..." Ağabeyini kolundan tuttuğu gibi yanlarına getirmişti. Büyük bir heyecanla ikisini göstererek "Ağabeyim bu güzel bayan Caprice, bu da sevimli Lizz'imiz. Arkadaşlar sizi ağabeyimle tanıştırayım, Thomas, Thomas Jhon Isis ... Kaynaşma vakti değil mi?" sıkıca ağabeyinin koluna girmiş olan Olivia, arkadan bakıldığında sevgili gibi görünecek derecede ağabeyine sevgi gösterisinde bulunuyordu. Çünkü ailesinden tek yadigarıydı.

Balonun güzel gittiğini düşünürken zorunlu bir danstan sonra tek kelimeyle fiyaskoya dönüşmüştü. Katıldığına pişman olmaya başlamıştı. Evet dostları ile harika zaman geçiriyordu. Bunu inkar edemezdi ama zorunlu bir partner ve dans olunca kendini bir boşlukta bulmuştu. Belki de Michael’a istediğini vermeliydi. İki haftalık olmadı bir haftalık bir ilişki bile olsa. Michael hala sinir gülüşüyle kendisini oradan izliyordu. Biraz sendeleyerek içeceklerin oraya yöneldi. Elindeki kadehi sürekli yeniliyordu. Michael ise ona engel olmaya çalışırken sadece “Git!” diyebildi. Kıvılcımların çıktığı parlak mavi gözler onu bayağı korkutmuşa benziyordu.

Sonra bina arkadaşı ile kafasındaki düşüncelerden sıyrılmak için konuşmaya başladı. Sohbet ediyorlardı güzeldi ama aklı bir yandan da Olivia’da idi. Onu o halde görmek içini çok fena acıtmıştı. Gözlerindeki hüzünü ve acıyı görebiliyordu. Onun kalbi Tristan’a aitti başkasına değil. Trace bunu anlamakta zorluk çekiyordu. Bu durum Olivia’nın sinirini bozuyordu. Bir diğer yandan balo bazıları için harika geçiyordu sevdiklerinin kollarındalardı ve gözleri başka hiçbir şeyi görmüyordu. “Katy balo için bugün şanssız bir günümüzdeyiz ha ne dersin?” Katy buna cevap verememişti sadece sinirli bir kahkahayla yanıt vermeye çalışmıştı. Alexis gözlerini kardeşinin üzerine dikmişken Katy’nin şaşkın başkışlarıyla karşılaşınca “Ne oldu?” diye sordu. Kaş-göz işareti ile arkasında duran bir çocuğu göstermişlerdi. Alexis bunun Michael olduğunu düşünürek sinirle arkasını döndüğünde başkası ile karşılaşsınca sinirli bakışlar yerini merağa bırakmıştı çoktan. Daha önce pek az gördüğü bu çocuk onunla konuşmak istiyordu hem de yalnız bir biçimde. “Peki” diyerek yürümeye başlamıştı. Daha önce de gördüğü çocuğun ismini hatırlamakta zorluk çekiyordu.

Kendini zorlayıp buldu sonunda ismi; Quintus. Ne söyleyecekti acaba? Bunu duymak sabırsızlandığı bir gerçekti. İsteksizce ona elini verdiğinde farklı bir şey hisettiğini gördü. Yalnız bu olanlara anlam veremediği kesindi. Fazla kişinin olmadığı bir yere gelmişlerdi. Mavi gözleri artık bir açıklama bekler gibi bakıyordu. Başka bir süpriz kaldıramayacaktı bugün için. Baloya ne için geldiğini bile bilmiyordu artık. Sonunda Quintus bir şeyler söylemeye başlamıştı. Nasıl söyleyeceğini bilmediği bir şeyler için hazırlık yapıyor gibi görünüyordu. Ama beklenmediği anda bir öpücükle karşılaşınca kendini geri çekti. Yoksa bi Michael vakası daha mı yaşayacaktı? Şaşkınlıkla bakan gözleri yerini kızgınlığa bırakmaya hazırlanıyordu sanki.

Bu daha hiçbir şeydi ama. Quintus onu sevdiğini söylemişti. Alexis ne yapacağını bilemiyordu. Kafası karışmıştı. Bu bir şaka mıydı? Yoksa Michael başkasının bedenine girip daha farklı biriyle mi karşısına çıkmaya çalışmıştı. Ne diyeceğini bilemiyordu. Tamam diyebilirdi,çünkü sevebilirdi onu. Ama yine de kafasındaki düşünceler harekete geçip uyarıyordu.

Kalbinin sesini dinlemeyi denemişti. Bu safkan ve karanlığın yandaşı olsa da Quintus’tan hoşlandığı bir gerçekti. Fakat hemen çıkmaya hazır değildi sanki. Son bir kez düşündü cevabını vermeden önce. Kendini serbest bırakıp sözcüklerin dudaklarından çıkmasına izin verdi; “Şey...Ne diyeceğimi bilemiyorum kafam çok karışık. Ama yine de sende farklı şeyler var. Tam seviyor muyum onu da bilmiyorum ama....Yani evet diyebilirim galiba.” Verdiği saçma sapan cevaptan sonra Quintus’un ne diyeceğini merak ediyor bir yandan da bunları arkadaşlarına anlatmak için sabırsızlanıyordu.

Quintus'un mutlu olduğunu görmesi onu gülümsetmişti. Bu olanlara bir anlam veremiyordu yine de. Az önce baloya geldiği için duyduğu pişmanlık yerini mutluluğa bırakıyordu yavaş yavaş. Michael ile çıkmayı nasıl düşündüğüne şaşıyordu hala. Onun gibi şımarık bir çocukla. İrkildi bir anda çünkü bu imkansızdı. Bunları daha fazla düşünmeyi istemedi. Şimdi onu bekleyen biri vardı ve bu haberi duyulması bekleyen arkadaşları. Balonun güzel geçtiğine şimdi inanabilirdi.

“Beni ne kadar mutlu ettiğini söylemek isterdim ama kelimler sığmaz sanırım. O zaman sana bir dans teklifinde bulunabilirim diyebilirim değil mi?

Biraz buruk bir gülümsemeyle ona doğru baktı ve "evet" anlamında başını salladı. Piste doğru ilerlerken bir yandan da gözleri Michael'a bakıyordu. Sinirinden kadehi ardı ardına dolduruyordu. Alexis onun sinir olacağı bir şekilde göz kırptı ve Olivia'ya gülümsedi. Olivia anlamış gibi görünüyordu.

Dans başlamıştı. Şimdi onun kollarındaydı başka hiçbir şey düşünmüyordu. Tek hissettiği yorgunluk ama bir yandan da anlatamayacağı bir mutluluktu. Arkadaşlarına tek tek baktı. Hepsi kendi halinde ve çok iyi eğleniyordu. Balo sonrası konuşulacak bir sürü malzeme çıkmıştı. Buna kahkaha atarken kendini dansa adadı adeta.

Dans devam ederken dışarıdan sesler geliyordu. Çığlık türü veya haykırma denilecek türden. Seste melodik bir ton vardı kime ait olduğunu çok iyi anlamıştı Alexis. Bu yaz müzikalinde onunla çalışmak zorunda kalacaktı ama sanat hayatından sırf aptal biri için vazgeçmeye niyeti yoktu. Olivia söylemişti bunu hatta. Fakat yaza daha çok vardı ve balonun en görkemli anlarından birini yaşattığı için çok mutluydu.