Yanılgılar

VII. Sınıf

Kör karanlığı güne bağlayan gece,
Sanki ıssız bir bilmece.
Çözdükçe dolanırsın sende,
Bu hayat denen sahnede.
Yanılgıların bir sonu yok,
Yalan dolan her yerde çok.
Gördün mü halimi şimdi,
Sana benden bir güven yok.
Aşk bitirdi bizi belki,
Bozdu dostluk cetvelini,
Elimi uzatsam yakınsın gibi,
Dost kalacaksın sanki...

Olivia karalama yaptığı kağıdı elinde tutuyordu.Öğlen arası olmuştu, hava oldukça güzeldi bugün. Avluda dolaşan öğrenciler dedikodu yapıyor, şarkı söylüyor, kitap okuyor ve kavga ediyorlarken Olivia, Alexis'i bekliyordu. Ona beklemesini ve önemli bir şey konuşacağını söyleyen Alexis hala ortalarda yokken sıkılmaması elde değildi. Şuanda Tristan'ın yanında olmayı öyle istiyordu ki ama Alexis' de onun kardeşiydi. Ne yapacaktı başka, beklemekle zaman geçmezken Tristan'ın ona verdiği kolyeyle oynamaya başladı. Onu çok özlemişti, bir ders arası bile çılgınca özlemi depreştirirken koskoca öğle arası morelini bozdukça bozuyordu. Uzaktan yaklaşan bir çift mavi gözle yüzünde bir gülümseme beliren Olivia, neden geç kaldığını merak ediyordu. Ona bir şey olmuş olabileceğini düşünmek istememişti ama yinede aklı onda kalmıştı.

''Nerelerdesin sen Alexis? Meraktan çıldıracaktım. ''

Nerede olabilirdi ki, yolda oyalanmıştı büyük ihtimal, bu kalın duvarlar oldukça güvenliydi. İçeriye kimseyi sokmaz ve dışarıya kimseyi bırakmazdı. Aklı onun vereceği cevapta kalmışken içinden ''Umarım mantıklı bir açıklaman vardır kardeşim...'' diyordu. Endişe içerisinde baktığı Alexis gülümseyerek dudaklarını kıpırdatmaya başlamıştı.

Gezgin

Sabırsızlıkla beklediği öğle arası gelmişti işte. Hızlı adımlarla avluya doğru koşuyor bir yandan da ne söyleyeceğini düşünüyordu. Bunu Olivia'ya söylemek zor olacaktı ama yapmak zorundaydı. Ona zarar gelmesini istemiyordu ve Tristan'dan olan şüpheleri bir an önce söyleme isteği belirtiyordu zihninde. Koşarken çarptığı büyücülerin bağırmalarına aldırmadan sadece önüne bakarak pardon diyordu.

Koşar adımlarla hızlıca geldiği avluda Olvia'yı gördü. Nefes nefese kalmıştı. Soluklanıp Olivia'ya "Sakin ol Olivia. Her şeyi anlatacağım ama önce biraz dinlenmeme izin ver" deyip derin nefes almaya başladı. Oliva'nın ''Umarım mantıklı bir açıklaman vardır kardeşim...'' demesi ile tedirgin olmuştu. Açıklamayı yapmak git gide zorlaşıyordu. Ama bunu yapmalıydı. Tek bir isteği vardı; Oliva'nın üzülmemesi. Böyle sevgililerin arasına girmek istemezdi ama bu sefer mecbur hissetti kendini. Artık bir yerden başlamalıydı. Gözlerini kapatıp
" Olivia..Şey Tılsım dersinde olanları hatırlıyor musun? O zaman profesör Tristan ile bizi dışarı göndermişti..O sırada işte..." kafasında kurduğu cümleler uçup gitmiş yerini korkuya bırakmıştı. Cümlenin sonunu getirememişti. Oliva'nın kızdığı bakışlarından belli oluyordu.

VII. Sınıf

"Sakin ol Olivia. Her şeyi anlatacağım ama önce biraz dinlenmeme izin ver"

Alexis nefes nefese kalmıştı, dinlenmesi uzun sürmemişti ki ne diyeceğini toparlamaya çalışırken buldu Olivia onu. Kardeşini neredeyse dokuz yıldır tanıyordu ve artık ne düşündüğünü hareketlerinden çözebilecek kadar iyiydi onunla diyalog konusunda. Olivia, Alexis'in toparlamaya çalıştığı şeyin onu üzecek bir şey olduğunu anladı. Hadi ama dercesine bakıyordu Alexis'e. Alexis, büyük bir tedirginlikle hızlıca cümlesine başladı.

" Olivia..Şey Tılsım dersinde olanları hatırlıyor musun? O zaman profesör Tristan ile bizi dışarı göndermişti..O sırada işte..."

Olivia oldukça sinirlenmişti, ilk defa Alexis'e karşı içinde öfke kıvılcımları beliriyordu. Alexis neden böyle bir şey demeye kalkmıştı? Cümlenin devamı neydi? Bir ara Tristan'ı ona yiyecekmiş gibi bakarken gördüğünü hatırladı, neydi bu? Kız kardeşi tarafından ve sevgisili ile birlikte ihanete mi uğruyordu? ''Yok artık...'' diye geçirdi içinden. Alexis ve Tristan'a herkesten ve herşeyden çok güvenirken onlar bunu ona yapmazlardı, yapamazlardı! Artık Alexis cümlesini devam ettirmeliydi, Olivia'nın tedirginliği sinirlerine yansırken gözlerinden adeta ateş fışkırıyordu.

'' Alexis, artık söyler misin şunu? Ağzındaki baklayı çıkar ve beni korkutma... ''

Sözlerinin sonuna doğru vurgulayan sesi ve öfkesi Olivia'yı ele geçirdi. Tristan'ı asla paylaşamazdı ve kardeşi ona bu konuda bir şeyler söyleyecek gibi bakıyordu fakar söyleyemezken bile Olivia bir şeyler olduğundan korkmaya başlamıştı. Güveninin sarsılmamasını istiyordu, kötü bir şey olmuş olamazdı değil mi? İkisine de kendine güvendiğinden fazla güveniyorken...

Birden başından tüm düşünceleri atarak saçmaladığının farkına vardı. Alexis büyük ihtimalle Tristan'ın dişlerinden ya da o kan ararkenki tavrından şüphelenmişti. Artık saçma sapan şeyler kurmayı kenara bırakarak söze girişti.

'' Alexis, evet tatlım hatırlıyorum hepsini yani bayılmadan önceki bazı ufak detayları unutmuş olabilirim belkide... Seni dinliyorum kardeşim. ''

Kardeşim sözünün üzerine basarak söyledi. Kardeşler birbirlerini aldatmazlar, bir şey saklamazlardı. Bu sebeple işitme merkezi Alexis'in dudaklarından çıkacak o sözleri beklemeye başladı.

Gezgin

Karşısındaki Olivia başka birine dönüşmüştü. Yarım kalan cümleler ile birlike sinirlenmekte haklıydı tabii. Ama Alexis nasıl söyleyeceğine bir türlü karar veremiyordu. Gözlerini arkadaşına diktiğinde ona açık açık her şeyi anlatmaya karar verdi. Lafı dönüp dolaştırmayacaktı.
'' Alexis, artık söyler misin şunu? Ağzındaki baklayı çıkar ve beni korkutma... ''

Nitekim Olivia da sabırsızlanıyordu. Aklından geçen düşünceleri vardı kesin ama Alexis bunların doğru olup olmadığını söylemek için konuşmaya başlayacakken Olivia devam etti;
'' Alexis, evet tatlım hatırlıyorum hepsini yani bayılmadan önceki bazı ufak detayları unutmuş olabilirim belkide... Seni dinliyorum kardeşim. ''

Derince bir nefes alıp sözcüklerin dışarı çıkmasına izin verdi;
" Ondan sonra dışarı çıktığımızda..Benim üstüme atladı. Onu çok farklı gördüm Olivia. Sanki başka bir şey var...Gözleri çok farklıydı baktığımda"

VII. Sınıf

Derin nefes alarak konuşmaya başlayan Alexis, git gide Olivia'yı bir öfke canavarına dönüştürüyordu.

" Ondan sonra dışarı çıktığımızda..Benim üstüme atladı. Onu çok farklı gördüm Olivia. Sanki başka bir şey var...Gözleri çok farklıydı baktığımda"

Ne yani? Ne anlamda söylemişti şimdi bunu? Beyni ders konusunda oldukça zeki olsada kalbinin girdiği bu konular bir ejderha ile savaşmaktan daha zor geliyordu Olivia'ya. Kardeşine inanmak istiyordu, Tristan bir vampirdi ve bu çok doğaldı. Ama içinde ilk defa hissettiği bir duygu içini kemiriyordu. Alexis'i kıskanıyordu belkide... Hayatında ilk defa kıskançlığı tatmış olan Olivia, Alexis'e üzgün gözlerle baktı.

'' Alexis, ne demek istiyorsun? Sana mı aşık? Bir şeyler mi dedi? ''

Neydi bu? Bir muggle gibi Alexis'e saldırası gelmişti. Ama bunu kardeşine yapamazdı. Kalbi kan ağlamak üzereydi. Yoksa bir şeyler mi olmuştu? Tristan'a güveni sonsuzdu, Alexis'e de ...

Gezgin

Gözleri kıskandığını belirtiyordu. Alexis bundan korkuyordu. Yanlış anlaşılmaktan oldum olası nefret ederdi. Şimdi konuyu toparlamalıydı. Ama nasıl? Lanetler ediyordu kendine Alexis.
'' Alexis, ne demek istiyorsun? Sana mı aşık? Bir şeyler mi dedi? ''

Aşık mı? Karşısındaki Olivia değildi. Sevgilisinin başkasıyla ilişkisi olduğunu düşünen bir kızdı. Alexis gittikçe berbat ettiğini düşünüyordu. Bu konuyu açmamalıydı belkide. Ama o zaman Olivia ellerinden kayıp giderse ne olacaktı? Artık ses tonunu biraz daha yükseltti. Onun iyiliği için yapmalıydı bunu. Uyarıyı vermeliydi artık;

"Hayır Olivia aşık falan değil. Daha başka bir şey. Bizim okuduğumuz muggle türü vampir romanlarını hatırlıyorsun değil mi? Orda kızın kokusu çok çekici geliyordu. Tristan da bana öyle dedi işte."

VII. Sınıf

''Hayır Olivia aşık falan değil. Daha başka bir şey. Bizim okuduğumuz muggle türü vampir romanlarını hatırlıyorsun değil mi? Orda kızın kokusu çok çekici geliyordu. Tristan da bana öyle dedi işte."

Beyninden aşağıya adeta kaynar sular iniyordu. Anlamış mıydı yoksa? Olivia oldukça telaşlanmıştı. Tristan'ın vampir olduğunu herkes öğrenmeye başlamıştı.

'' Saçmalama kardeşim. Tristan , bir vampir .. Hiç güleceğim yoktu inan bana. Neden böyle saçma sapan ithamlarda bulunuyorsun? Bir şey mi var içinde Tristan'a karşı? ''

Olivia durmu oldukça abartmıştı, bunun farkında olmasına rağmen sırrının ortaya çıkmamasını sağlamalıydı. Onu suçlayan gözlerle bakmak Olivia'ya acı versede yapmalıydı bunu.

İmalı bir sesle konuşmaya başladı.

'' Belkide bir şeyler hissediyorsundur? ''

Gezgin

'' Saçmalama kardeşim. Tristan , bir vampir .. Hiç güleceğim yoktu inan bana. Neden böyle saçma sapan ithamlarda bulunuyorsun? Bir şey mi var içinde Tristan'a karşı? ''

Olivia sınırı aşıyordu. Alexis içinde ona karşı normal durmak için savaşıyordu. Ama bu savaşı bırakıp artık sinirlenmeye başlamıştı. Bir şey olması ne demekti? Tristan'a karşı hiç birşey hissetmiyordu. O anda da sadece tek hissettiği korku olmuştu.

Olivia'nın sinirlendiğinin farkındaydı ama böyle bir şeyi iddia etmek Alexis'i daha da sinirlendirmişti. Bir sonraki gelen soru ise artık sınırların aşıldığının belirtisiydi;
'' Belkide bir şeyler hissediyorsundur? ''

Artık sabrı taşmıştı. Ses tonunun ne kadar yüksek olduğunu bilmiyordu ama konuşmaya başladı;

"İnanmıyorum Olivia bunu nasıl söylersin. Kardeşin gibiyim ben senin. Sence bunu yapacak kadar aptal mıyım? Tristan umrumda değil tek korkum sana zarar verebileceği olması."

Kalbi çok kırılmıştı Alexis'in. Devam etti;
"Keşke söylemeseydim Olivia. Üzgünüm...Başkalarını düşündüğüm için"