Yanılgılar

VII. Sınıf

Olivia sinirden patlamıştı ve buna pişmandı. Alexis'i kaybetmesi onun sonu olabilirdi belkide...

"İnanmıyorum Olivia bunu nasıl söylersin. Kardeşin gibiyim ben senin. Sence bunu yapacak kadar aptal mıyım? Tristan umrumda değil tek korkum sana zarar verebileceği olması."

Bu sözlerin üzerine Olivia sadece susmakla yetinmişti. Sınırı aşmıştı. Alexis'e utanmış gözlerle baktı. Özür dilemesi gerekiyordu ve dileyecektide.

"Keşke söylemeseydim Olivia. Üzgünüm...Başkalarını düşündüğüm için"

Başkaları lafı Olivia'yı kırmıştı. Dişlerini sıkıyordu, Alexis'in yükselen sesi onu beyninden vurmuştu.

'' Of Alexis...Özü...Ne! Demek senin için bir başkasıyım ? Keşke tılsım dersinde ölseydim! O zaman bunları duymamış olurdum! ''

Sıktığı dişleri artık kilit noktasına geldi. Alexis onun kardeşiydi neden buraya gelmişlerdi, onu kaybetmek istememesi bir yandan ona çok kırılmıştı ama yerinde olsa Alexis'inde aynı şeyi yapacağından emindi. Ondan bir şeyler saklamak hiç hoşuna gitmesede bunu yapma zorunluluğunu omuzlarında hissedebiliyordu.

Gezgin

'' Of Alexis...Özü...Ne! Demek senin için bir başkasıyım ? Keşke tılsım dersinde ölseydim! O zaman bunları duymamış olurdum! ''

Sadece bir iddia yüzünden arkadaşlık nereye kadar gelmişti. Başkaları demek belki de yanlıştı ama yine de kalpler kırılmıştı bir kere. Olivia'nın bu halini gören Alexis ona dersini vermek istiyordu. Ama bu arkadaşlığına,kardeşliğine zarar verecekti. Gözleri dolmuştu. Sinirinden çığlık atmak istiyordu. Olivia karşısında hareketsiz duruyordu. Artık siniri tüm bedenini sarmıştı Alexis'in.

Gözlerini ona doğru yönlendirip tehditkar bir ses tonuyla ona doğru yaklaşıp şöyle dedi;

-Dinle kardeşim. Seni üzmek en son isteyeceğim şey. Ama bana inanmazsan gerçekleri Tristan'dan da öğrenebilirim. Bir şeyler var biliyorum Olivia. Benden saklayamazsın.

Son cümlesini bağırarak söylemişti. Ama artık onu kimse durduramazdı. Kızın canını acıtma isteği gittikçe artıyordu.

VII. Sınıf

Alexis'in gözleri doldu, bunun nedeni Olivia'ydı. Olivia ölmek istiyordu şuanda. Güvendiği dağlara karlar yağdığını düşünüp duruyordu. Ona tehditkar bir şekilde yaklaşan Alexis'in dudaklarından dökülen cümleler sinir sistemini alt üst ediyordu.

'' Dinle kardeşim. Seni üzmek en son isteyeceğim şey. Ama bana inanmazsan gerçekleri Tristan'dan da öğrenebilirim. Bir şeyler var biliyorum Olivia. Benden saklayamazsın. ''

Olivia kendi sırrı olsa bunu Alexis'e hemen söylerdi ama bu onun sırrı değildi. Alexis'e sonsuz bir güven beslesede Tristan'ın sırrını söyleyemezdi. Korku dolan gözlerindan bir damla yaş yere düşmüştü.

'' Alexis ne saçmalıyorsun ya ... Cidden çok kırdın beni. Bende bir şey bilmiyorum, ama onun neyi seni bu kadar karıştırdı anlamış değilim. O da bizim gibi davranmıyor mu ? Ya of... Bunları duyacağım son kişi sen olmalıydın Alexis, son kişi! ''

Sinirlerine hakim olamıyordu. Sesi yükseliyordu elinde olmadan. Birazdan Alexis onu pataklayacak gibiydi ama yaptıklarını da isteyerek yapmıyordu. İçinden ona bunları bir gün açıklayacağını geçirip duruyordu. Bir gün Alexis onu anlayacaktı.

Gezgin

Olivia'nın gözlerinden düşen damlayı bile görmemişti Alexis'in mavi gözleri. Sinirinden ne yapacağını bilemiyordu. Neye ağlasa onu da bilmiyordu? Dostunu kırdığı için çok üzülüyordu ama yine de peşini bırakmayacaktı. Ruhundaki çektiği acı onu yıpratıyordu fakat bunu yapmalıydı. Bazen pişman olmamak için acı çekilmeliydi ona göre. Tabii buna alışmak zordu.

Alexis şimdi özür dilemek her şeyi bir kenara bırakmak isterdi. Bedenindeki sinirleri harekete geçmiş ve çizgiyi aşıyordu. İçinden "Yapma bunu Alexis ne olur" dese de yapacaktı. İstem dışı hareketlerini yapmaya devam ediyordu.

'' Alexis ne saçmalıyorsun ya ... Cidden çok kırdın beni. Bende bir şey bilmiyorum, ama onun neyi seni bu kadar karıştırdı anlamış değilim. O da bizim gibi davranmıyor mu ? Ya of... Bunları duyacağım son kişi sen olmalıydın Alexis, son kişi! ''

Kırılan kalbi birleştirmek zor olacaktı. Bunu başarmakta. Gözlerindeki hüznü görüyordu Alexis. Ama sezgileri buna devam etmesi gerektiğini söylüyordu. Neye güveneceğini bilemiyordu artık. Olduğu yere dizlerini çöküp oturdu;

-Olivia son kez söylüyorum. Bir şeyler var..Tamam bilmiyor olabilirsin ama bence onu gözlemelisin. Bu arada yeniden ona aşık olduğumu ima etmeye kalkma çok fena olur seni uyarıyorum. İftiralara gelemediğimi biliyorsun. Ailemi bile geçtim bu konuda.

VII. Sınıf

Alexis olduğu yere, dizlerinin üzerine oturdu. Olivia onu kırmak zorunda kaldığı için çok pişman olsada bunu yapmak zorundaydı!

'' Olivia son kez söylüyorum. Bir şeyler var..Tamam bilmiyor olabilirsin ama bence onu gözlemelisin. Bu arada yeniden ona aşık olduğumu ima etmeye kalkma çok fena olur seni uyarıyorum. İftiralara gelemediğimi biliyorsun. Ailemi bile geçtim bu konuda. ''

Olivia daha fazla dayanamayarak Alexis'in yanına oturdu. İki beden avluda yerle birleşmişti. Çevredekilerin dikkatini oldukça çeken bu durum onların umurlarında değildi. Pişman bir sese bürünen Olivia, Alexis'ten anlayış bekleyerek konuşmaya başladı.

'' Özür dilerim kardeşim... Ama ne yapayım hayatımda ilk defa Tristan'ı kıskandım şuan.. Kıskançlıktan hiç hoşlanmam biliyorsun ama pff... Alexis, gün gelecek sana herşeyi söyleyeceğim o zaman bana hak vereceksin. Lütfen boşver bu konuyu. Şuanda bu acıyı çekmek yerine ölmüş olmayı tercih ederdim ama üzgünüm bunu sana anlatamam çünkü... Of... Anlıyorsun beni Alexis di mi? Sana sert davrandığım için çok üzgünüm. Ama bana bir şey olursa inan bana hayatın devam eder, takmazsın kafana. Boşver o yüzden. ''

Hayatında yaptığı en uzun konuşmaydı bu. Alexis'i kaybetme korkusu onu bitiriyordu.

Gezgin

Olivia Alexis'in yanına oturmuştu. Etraftakiler onlara öyle baksa da Alexis kendini çok kötü hissetmişti. Bütün söyledikleri için özür dilemeliydi ondan. Olivia'yı kırmaktan çok korkuyordu ama bugün kırmıştı bile. Bunun için çok üzülüyordu. Olivia'nın söyleyecekleri vardı. Alexis bu sefer dikkatle dinlemeye başladı onu;
'' Özür dilerim kardeşim... Ama ne yapayım hayatımda ilk defa Tristan'ı kıskandım şuan.. Kıskançlıktan hiç hoşlanmam biliyorsun ama pff... Alexis, gün gelecek sana herşeyi söyleyeceğim o zaman bana hak vereceksin. Lütfen boşver bu konuyu. Şuanda bu acıyı çekmek yerine ölmüş olmayı tercih ederdim ama üzgünüm bunu sana anlatamam çünkü... Of... Anlıyorsun beni Alexis di mi? Sana sert davrandığım için çok üzgünüm. Ama bana bir şey olursa inan bana hayatın devam eder, takmazsın kafana. Boşver o yüzden. ''

Sesinden pişman olduğu anlaşılıyordu. Belki de haklıydı. Bu bir özel konu olabilirdi. Zaten böyle işlere burnunu sokmayı sevmezdi ama dayanamamıştı. Koruyuculuğunı göstermek istemişti. Aynı adı gibi. Ona karşı gülümsedi ve ona sarıldı bir müddet. Artık o da birşeyler söylemeliydi ve şöyle dedi;
" Haklısın Olivia. Ben de seni çok kurdum özür dilerim. Ama sana bir şey olmasından çok korkuyorum. Tılsımda olanlardan sonra hele. Ama bu sefer kendimi durduracağım kardeşim. Kardeşler kavga ederler ama sonra barışırlar değil mi? "

Sorusunun ardında umutlar saklıydı. Olivia ile arasının düzelmesini çok istiyordu.Gözlerini umutlu bir şekilde ona dikti.

VII. Sınıf

Uzun bir sarılmadan sonra Alexis konuşmaya başlamıştı.

" Haklısın Olivia. Ben de seni çok kurdum özür dilerim. Ama sana bir şey olmasından çok korkuyorum. Tılsımda olanlardan sonra hele. Ama bu sefer kendimi durduracağım kardeşim. Kardeşler kavga ederler ama sonra barışırlar değil mi? "

Olivia birden affetmemiş bir bakış attı. Oldukça soğuk bakışları Alexis'in şaşırmasına neden oldu.

'' Hayır ne münasebet hanımefendi? ''

Alexis'in yüzündeki hüzünle beraber Olivia tekrar konuşmaya başladı. Kendini soğuk tutmak için zor duruyordu. Taklit yeteneği pek iyi değildi belkide.

'' Öncelikle sıkı sıkı öpmeniz gerekiyor... '' diyerek gülümsedi.

VII. Sınıf

Günün yorucu derlerin yarısı tamamlanmıştı. Sınıftan mutlu mesut ayrılırken aklında sadece Olivia vardı. Öğle arasını onunla birlikte geçirecekti. Onu her zaman beklediği yere doğru ilerlemeye başladı. Olivia'yla arasında hiçbir engel kalmamıştı. Bütün engelleri geçmişlerdi. Birbirlerine duydukları sevgi boyunlarında duran kolyeden belli olabiliyordu. Sevgilerinin gücü kolyenin parlamasını ve korumasını sağlıyordu. Yüzündeki gülümseme hiç eksilmeden göl kenarına gelmişti. Karşısında duran göl kenarına baktıve Olivia'yı beklemeye başladı.

Gökyüzü oldukça açıktı. Birkaç bulut parçası Hogwarts'ın üzerinden geçiyordu. Göl kenarında doğanın bütün renklerini görmek mümkündü. Suyun berraklığı ve gökyüzünden gelen mavilikler göz alıcıydı. Ağaçların ve çimlerin yeşillikleri, canlıların rengarek desenleri üstlerinde duruyordu. Gölün ilersinde bir balık kendini suyun üzerine çıkarak havaya zıpladı ve ardından balıklama şeklinde suyun içine girdi. Doğadaki bütün canlılar güneşli günlerin keyfini çıkartıyorlardı.

Tristan artık zaman beklemekte sıkılmıştı. Olivia ilk defa buluşmalarına geç mi kalacaktı? Tristan gözlerini gölün sularından çekti ve etrafına bakmaya başladı. Çevreyi dikkatlice tarasa da ortalıklarda Olivia'yı göremedi. Burnuyla onun kokusunu aramaya başladı. Hafif bir meltem esintisi Olivia'nın kokusunu Tristan'a getirmişti. Yerinden hareketlendi ve kokuyu takip etmeye başladı. Kokunun şiddeti gittikçe artıyordu. Olivia avlu da bir yerlerdeydi. Peki neden gelmemişti göl kenarına? Bu soruyu Olivia'yı görür görmez soracaktı. Adımlarını hızlandırmıştı, bir an önce onun yanında olmak istiyordu.

Avlu'ya gelmişti ve görüş alanına Olivia girmişti. Ama Olivia tek başına değildi; yanında bir Hufflepuflu oturuyordu. Tristan gözlerini kısarak yanındakie baktı ve onun Alexis olduğunu anladı. Alexis'le kötü bir anısı vardı. Tılsım dersinde ona yaptıkalrı çok kabaca ve korkutucuydu. Belki de Tristan'da olan farklılığı anlamıştı. Bu nedenle Tristan etrafına bakındı ve kimsenin ona bakmadığı görünce hızla koştu. Hızla koşmaya başladığı anda Olivia'yı kollarının arasına aldı ve saniyenin yarısı kadar sürmüştü bu olay. Alexis'in şaşkın tavırlarına gülümseyen Tristan, yüzünü Olivia'nın saçlarına gömdü ve kokusunu içine çekmeye başladı.

"Beni çok merakta bıraktın sevgilim? Yoksa beni istemiyor musun artık?"

Son sözünü yüzünde kocaman bir gülümsemeyle söylemişti. Olivia'nın kendisine kızacağına emindi. Ama yinede söylemişti. Onu bir halmede bir ağacın tepesine çıkarmıştı. Oradan aşağıda duran Alexis'e bakmaya başladı. Kız deliye dönmüştü. Durduğu yerden dört döerek Olivia'yı arıyordu. Onu izlerken çok eğleniyorduama Olivia'nın onu dürtmesinin ardından onu yeniden Alexis'in yanına götürdü. Birden beliren ikili karşısında şok geçiren Alexis ne diyeceğini bilememişti. Tristan elini Olivia'nın beline dolamış ve yüzünde kocaman bir gülümseme ile Alexis're bakıyordu.

"Merhaba Alexis, nasılsın?"