Kanlı dostluk -Avluda-

VII. Sınıf

Sanki hayat ve ölüm arasında seçim yapmasını istemiştim, o da ne diyeceğini şaşırmış dertli bir ihtiyardı. Korkuluydum, vereceği cevapta kötü bir şeyler olması aklımı kurcalarken ben saçma düşüncelere devam ediyordum. Ruhum daralıyordu, Queen'in yalamaları artık bunalmamı sağlamıştı ama kızıma kıyarak onu itemiyordum ne yazıkki. Kafamda kurduğum Bella Sementa Mainley birden Vampir Bella halini almıştı. İkilem arasındaydım, ne yapmalıydım? Ortamı terketmeli mi, yoksa kalıp ona yakın olmalı mıydım? Bella gibi bir dost her ne olursa olsun kaybedilmeyecek kadar değerlidir benim için ve ben o dost için canımı bile verebilirim. O halde bir ısırıktan bir şey olmayacaktı ama bir ısırık değildi bu, duydukları o bağlılık onlara kaç kişiden bilmem kaçar ısırık aldırırdı bilemiyordum. Dizginlenemeyen duygular genelde hep kaybettirirken vampirlerin yaşamasını sağlıyordu. Onlara bir haksızlıktı bu yaratılışlarında verilen. Ömür boyu böyle olmak eminim ki onlardın isteği değildi ama Bella'nın belkide buna karşı bir ilgisi vardı?

"Ahh!! Vampir olmak tam anlamıyla benim isteyim mi? Tam olarak ben istemedim ama Tristan seni çok seviyor... Rahat ol! Sana asla zarar vermez. Evet sanırım eninde sonunda avlanmamız gerekiyor çünkü bir yanımız feci derecede kan istiyor."

İçim rahatlamıştı, demekki o buna gönüllü değildi ve Tristan beni çok seviyordu. Sevgisini bir kez daha başka biri tarafından duymak oldukça güzel hatta harika bir histi. İçimdeki çocuk koşup oynamak istemeye başlamıştı. "Sanırım seni gördükten sonra avlanmam lazım. İştahım açıldı..." diyen Bella'dan sonra gözlerim tekrar fal taşı gibi açılmıştı. Ona dönerek, '' Be...beni mi? Ben..benim kanım, çirkindir... '' o anda aklıma bu aptalca cümleden başka bir şey gelmemişti. Bunun üzerine kahkaha atan Bella yüzündeki o gülümsemeyle beraber kucağına giden Queen'i sevmeye başladı...

VI. Sınıf

Söylediğim sözcüklere özellikle de "av" sözcüklerine nasıl bir tapki vereceğini bilemiyordum. Elbette şaşıracak ve korkacaktı. Bunun başka açıklaması olabilirmiydi? Biri senin kanını görünce iştahım açıldı dese ne tepki verirdin ki? Gel buyur tadına bak demek mi? Çok ama çok saçma! Bunları düşünürken yüzüme kocaman bir gülümseme yayıldı. Düşündüklerim beni güldürmüştü. Kötü bir espiriydi ama yinede gülmüştüm. Olivia'dan nihayet beklediğim tepki gelmişti. '' Be...beni mi? Ben..benim kanım, çirkindir... '' Bu tepkinin üzerine gülünç bir kahkaha patlattım. Olivia'nın elinde duran Queen'i sevmeye başladım. Queen'i severkende hala gülüyordum. Olivia'nın tepkisi şaşırtıcı olmuştu. Ben onun akşamın karanlığında korkarak uzaklaşacağını hayâl etmiştim. Akşamda iyice yüzünü göstermeye çalışıyordu ama hâlâ hava aydınlık için uğraşıyordu. Olivia'nın köpeğinden elimi çektim ve oturduğum yerin arkasında ki ağaca doğru gittim. Sırtımı ağaca yaslayarak oturuyordum şimdi.

Kafamı ağaca yaslayıp gözlerimi kapatsam da Olivia'nın tedirginliğini hissedebiliyordum. Ama ilk söylediğim ki kadar bir endişe yoktu çünkü gülüşüm onu hafifde olsa rahatlatmıştı. Elimde ki hafif çıkmayan kan izlerini Olivia'ya doğru tuttum ve kanı hakkında ki yorumunu düzelttim. " Kanın çirkin mi? Hiç sanmıyorum. Çok güzel kokuyordu. Ve hala da öyle kokuyor. " Dedikten sonra hafifce gözlerimi araladım ve tekrara kapattım. Rüzgâr esmeye başlamıştı. Akşam ki hava hakkında ki yorumlarım doğru çıkmayacaktı anlaşılan. Kan izlerinin bulunduğu elimi yumruk yaptım ve tekrar kendime çektim. Kucağıma koydum ve yumruğumu biraz gevşelttim. Daha sonra ise duygularımı anlattım. " Aslında kanını görmeden önce senin kokun hakkında biraz fikrim vardı. Hatırlıyor musun üç süpürge de olanları? İşte o zaman sen bana sarılınca kokunu almıştım. O gün kendimi tuttum ama bugün kanı görünce... "

VII. Sınıf

Bu yüksek kahkahaların ardından ağaca sırtını yaslayan Bella, Queen'i sevmeyi bırakmıştı. Artık elinde kalan kanımın son damlasına bakıyordu. Bu durumdan ürkmekten ziyade neden hala dayanmaya çalıştığını anlamaya çalışıyordum, bir dost için bu kadar dayanabiliyorlardı demek, sevgisine inanmak beni oldukçamutlu etmişti. Gülümsemem yüzümden tedirginlikle karışarak kaybolmuştu, oysa ki Bella bana zarar vermeyecekti. O tatlı ve kararlı sesi yükselmeye başladığında başımı ona döndürdüm ve bir an için bile kaçmayı düşünmedim. Gözleri kapalı bir biçimde konuşuyordu, sanki kendini sıkıyor gibi, zaten öyleydide.

" Kanın çirkin mi? Hiç sanmıyorum. Çok güzel kokuyordu. Ve hala da öyle kokuyor. Aslında kanını görmeden önce senin kokun hakkında biraz fikrim vardı. Hatırlıyor musun üç süpürge de olanları? İşte o zaman sen bana sarılınca kokunu almıştım. O gün kendimi tuttum ama bugün kanı görünce... "

Yüzünde kalan o çarpık gülümsemeyle beraber bir anlık gözlerini aralamıştı ve tekrar usulca kapadı... Bunun üzerine bir şeyler eklemeliydi, '' Ne yani, beni ısıracak mısın? '' dercesine ona bakıyordum. Onun bana zarar vermeyeceğini bildiğim halde bu bakışlar çok gereksizdi belkide. Söze girmezsem içimdeki huzursuzluk geçmeyecekti belkide ama ondan bir şey istemenin zamanı gelmişti. '' Bella, ben... Ben bir vampir olmak istiyorum. '' Bu sözleri öylesine tedirgin söylemiştim ki sanki zorla söyletiyordu biri, Queen'in sesi kesilmiş, Bella şaşkın gözlerle bana bakıyordu. Adeta deliymişim gibi...

VI. Sınıf

Sözlerim onu ürkütsede arada oluşan sessizlik sinir bozucuydu. Gözlerimin önünden acı dolu anılar geçiyordu. Ölmeden bir film şeridi gibi. Gerçi bana yaşıyor demek yaşayanlara biraz haksızlık olurdu ama durumum için asla Tristan'ı suçlamamıştım, aslında suçlayamamıştım. Vampir olduktan sonra ne hissettiğini anladım. Neden dayanamadığını. Eğer bu gün bende kendimi tutamasaydım belkide... Bunları düşününce birden içime birşey saplanmış gibi hissettim. Bir acı. Sessizliğin hakimiyeti havanın rüzgârıyla yayılırken Olivia söyleyeceyi şeye karar vermek için uğraşıyordu. Bunu anlamamak çokda zor değildi. Ağzını hem açıyor daha sonrada kapatıyordu. Gözlerim açık olmasa bile bunu hissediyordum. Sabırla ağzından çıkacak kelimeleri beklerken rüzgâr artıyordu ve Olivia'nın saçları uçuşuyordu. Kaşlarımı çattım ve nefesimi tutmaya çalıştım. Rüzgâr benim için her daim korkulu rüya halini almıştı. Sanki acı sonun bir gerekçesiydi. Kokuyu dağıtan bir makine gibi her zaman olmadık yerde çıkıyordu karşıma. Olivia'nın sesi rüzgâra eşlik eder gibi, tedirgin korkulu ve kısık çıkmıştı. '' Bella, ben... Ben bir vampir olmak istiyorum. ''

Cümleler kulaklarımdan geçip beynimde anlam kazanınca duraksadım. Ne istiyordu bu kız? Aklını mı oynatmıştı. Gözlerimi açtım ve bir deliye bakar gibi şaşkınlıkla ona baktım. Sözleri üzerine herşey zorlaşmıştı sanki. Yaslandığım duvardan kendimi çektim ve Olivia'ya doğru yavaşça yürüdüm. Yanına geldiğimde yere diz çöktüm ve ellerimle boynundaki saçları geriye attırdım. Daha sonra yüzümde ki acı dolu ifadeyi takındım. Rüzgâr estikçe nefesimi uzun süre tutuyor ama istemeyerek de olsa geri veriyordum. Hiç nefes almadan duramıyordum. Elim yavaşça boynuna geldi ve orada durdu. Garip bir ses tonuyla konuşmaya başladım. " Bunu istemezsin! Ne kadar acı dolu olduğunu bilmiyorsun! Ayrıca ben... Kendimi tutamam! Tristan gibi güçlü değilim. Sadece ısırıp bırakamam. Kan benim en büyük zaafım ve başladığımı bitirmeden duramam. Anlıyorsun değil mi? Sadece ısırıp bırakamam ve bırakamazsam da... "

VII. Sınıf

Yanıma yaklaşan Bella'nın bakışları kendimi kötü hissetmemi sağlamıştı. Çocuğunu seven bir anne şefkatiyle yaklaşması hayatımda hiç hatırlayamadığım bir duyguyu yaşadığımı sanmamı sağlıyordu, önüme düşen saçlarım rüzgar sayesinde geriye gitmeye karşı koyuyordu. Önüme oturan Bella, eliyle saçlarımı geri attıktan sonra yüzüme şefkatli bir bakış attı, bu hem şefkat dolu hemde acıyan bakışlardı. Deli olduğumu düşündüğü her halinden belliydi, çok yanlış bir şey istemiştim ondan. Karanlık çökmeye başlamıştı, sanki Güneş, Dünya'ya veda törenini bitirmiş gibi git gide azaltıyordu ışıklarını. Son demleriydi bu sabahın, Bella'nın konuşması ile bu hoş manzaranın bozulması bir olmuştu. Elini şah damarıma getirmiş ve orada tutuyordu...

" Bunu istemezsin! Ne kadar acı dolu olduğunu bilmiyorsun! Ayrıca ben... Kendimi tutamam! Tristan gibi güçlü değilim. Sadece ısırıp bırakamam. Kan benim en büyük zaafım ve başladığımı bitirmeden duramam. Anlıyorsun değil mi? Sadece ısırıp bırakamam ve bırakamazsam da... "

Yüzümdeki asılma ile beraber saçmaladığımın farkına daha önceden vardığım halde bir kez daha yinelemiştim. Artık bu konu gerçekten kapanmalı diye çabaladıkça daha da içine giriyorduk ama ben burada Bella'yı bırakarak yatakhaneye kaçmak gibi bir şey istemiyordum. Umrumda değildi olacaklar, o benim dostumdu ve bana zarar vermeyeceğine olan inancım şuanda beni onun yanında tutan şeydi. Üç Süpürge'deki desteği beni ona bağlamıştı, sanki benim bir parçammış gibi...

'' Afedersin Bella, saçmaladım sanırım. '' diyerek o şaşkın bakışlarının karşısında elini boynumdan çekerek yere indirdim. Böylesi onun içinde benim içinde daha iyi olacaktı. İndirdiğim elini iki elimle sardım ve gülümsedim, onun hep yanında olacağımı hissettirmek istiyordum. O ne olusa olsun benim dostumdu ve benden bir parça haline gelmişti. Çok kısa zamanda hep arkadaş edinirdim ama unutmam zor olurdu ve bu kişiler arasından bana gerçekten dostluğunu hissettiren sadece Bella'ydı. En iyi belkide tek dostum. '' Bella her ne olursa olsun hep dostum olacaksın. '' diyerek yanağına bir öpücük kondurdum.

VI. Sınıf

Sözlerimi söyleyince kendimi çok kötü hissettim. Sanki bir sadistmişim gibi bir his vermişti sözlerim bana. Ama sözlerimin her harfi doğru sözcüğü oluşturmuştu. Gerçektende ben Tristan gibi güçlü değildim ve bir kere başladığım zaman bırakamazdım. Tristan'nın nasıl bıraktığınıda hiçbir zaman anlayamamıştım. Eğer ben olsaydım ısırdığım kişi yüzde yüz ölürdü. Olivia'ya zarar vermediğim için çok memnundum. Emindim ki bundan sonra Olivia benim yanımdayken herhangi keskin birşeyin yanında bulunmak istemezdi. Bu olay tekrar yaşanırsa nasıl olurdu bilmiyordum ama yinede onu incitmezdim. Her an böyle birşey olabilir... Örneğin üç süpürgedeyken bir bıçak olabilirdi bulunduğumuz masada. Kan hayatın içinde vardı ve bizde hayatın tam ortasında yer alıyorduk. Elim tam şah damarındaydı. Nabzını hissedebiliyordum. Sanki bir yaşam eletimin arasında gibiydi. Teni sıcak ve terlemişti. Korktuğunu anlamıştım sanki. Ama elimi çekmedim. Olivia sözlerini söulerken terlemiş eliyle elimi boynundan çekti. '' Afedersin Bella, saçmaladım sanırım. Bella her ne olursa olsun hep dostum olacaksın. ''

Bu lafı duymak çok güzeldi ama yinede bugün olanları düşününce yerimden çok hızlı bir biçimde kalktım ve kalkarkende ksık sesle "Hayır" dedim. Şimdi ayakta gikiliyordum ve karanlıklaşan bahçenin ortasındaydık. Hogwartsın kapısına doğru döndüm ve büyük bir adım attım. Titreyen sesimle mutsuz ve sinirli bir biçimde Olivia'ya söylendim. " Evet saçmaladın ama bak... Arkadaşlığımıza son vermeliyiz çünkü ben seninle vakit geçiremem. Hayatın her yerinde kan var ve bizde hayatın tam ortasında duruyoruz. Her an bu yaşadığımız olaydan fazlası olabilir. Herhangi bir sebepten dolayı elin, kolun ya da bacağın daha fazla kanayabilir. İşte o zaman ben yanında olursam... Kendimi tutarım ama az bir ihtimal olsada... Ben bir vampirim! Sen hala durumun ciddiyetini anlamadın! Başka biryerde başka bir sebepten dolayı herhangi bir yerin kanarsa ve ben yanında olursam n'olur? Küçük bir kan damlasına kıyasla daha fazla kanı kıyaslayamayız. Ben bilemiyorum... Dediğim olay yaşanırsa ben kendimi yüzde altış tutarım ama yüzde kırk?.. "

VII. Sınıf

Hızlı bir şekilde yerinden kalkarak ''Hayır!'' diyen Bella'ya gitmişti gözlerim. Neden böyle demişti, kalbim kırılmıştı doğrusu. Batan Güneş ile beraber Ay gökyüzünde yükselmeye başlamıştı. Havanın kararması ile Bella'nın sözleri ardarda gelince içime sıkıntı başmaya başladı.

" Evet saçmaladın ama bak... Arkadaşlığımıza son vermeliyiz çünkü ben seninle vakit geçiremem. Hayatın her yerinde kan var ve bizde hayatın tam ortasında duruyoruz. Her an bu yaşadığımız olaydan fazlası olabilir. Herhangi bir sebepten dolayı elin, kolun ya da bacağın daha fazla kanayabilir. İşte o zaman ben yanında olursam... Kendimi tutarım ama az bir ihtimal olsada... Ben bir vampirim! Sen hala durumun ciddiyetini anlamadın! Başka biryerde başka bir sebepten dolayı herhangi bir yerin kanarsa ve ben yanında olursam n'olur? Küçük bir kan damlasına kıyasla daha fazla kanı kıyaslayamayız. Ben bilemiyorum... Dediğim olay yaşanırsa ben kendimi yüzde altış tutarım ama yüzde kırk?.. "

Şaşkınlıktan ağzım açık kalmıştı, nasıl olurda böyle bir şey isterdi benden. Ben onun dostu olduğumu düşünüyordum, nasıl bırakırdım onu? Yüzümdeki gülümseme öfkeye dönüşünce ''Ne diyorsun Bella sen? Yeter ama ya! Dostumsun sen benim, her ne olursa olsun asla senden ayrılmam ben! Dostluk kolay bulunmuyor tamam mı?'' Öfkem patlamama sebebiyet verirken dişlerimi sıkıyordum. Bella ile dostluğumu kesmek bir an bile aklımdan geçmemişti ama bu konuşmaları kalbimi ağrıtıyordu. '' Çok kırdın beni.. Çok '' diyerek bacaklarımı kendime çekip kollarımı bacaklarıma doladım.

VI. Sınıf

Artık ellerim titriyordu. Bu dostluğu bitirmek aklımın köşesinden bile geçmiyordu ama olivia için en doğru olanı buydu. Belki Olivia da dostluğa son vermek isteyecekti çünkü benimle birlikte olduğu her dakika tetikte olcaktı. Ben en yakın arkadaşım için böyle olmasını istemezdim. Üç süpürgede kurulan arkadaşlığımızın nasıl olupta buralara kadar geldiğine hayret etmiştim. Gözlerimi Olivia'yı süsdüğünde sözlerimi bitirdikten sonra onu tam bir şaşkınlık dalgası esir almıştı. Şaşkınlıktan ağzı açık kalmıştı neredeyse. Sonra kendini topladı ve şaşkınlığını öfkeye döndürdü. Öfkeli gözlerle bana bakıyor ve hararetle konuşuyordu. Bu kadar çok öfkeleneceğini düşünmemiştim. Aslında onun bu fikri onaylayacağını düşünmüştüm. Vampir bir arkadaşı sonuçta kimse istemezdi... muhtemelen. Olivia daha farklıydı aslında çünkü şu an buradaydı. Kaçıp gitmemişti. Nihayet Olivia'nın öfkeli sesini duydum.

''Ne diyorsun Bella sen? Yeter ama ya! Dostumsun sen benim, her ne olursa olsun asla senden ayrılmam ben! Dostluk kolay bulunmuyor tamam mı?''

Daha ağzımı açmadan üzgün bir ses tonuyla tekrar laflara girişti ama söylediği cümleleri duymak bile istemezdim.

'' Çok kırdın beni.. Çok ''

Onu kıracağımı hiç düşünmemiştim. Geriye döndüm ve yanını oturdum. Dizlerimi karnıma çektim ve serinleyen havada bir kaç dakika kendime gelmeyi bekledim. Herşey artık çok garip gelmeye başlamıştı. Neden o lanet olası cümleleri kurduğumu bilmiyordum ama bana çok doğru gelmişti. Dizlerimi karnımdan çektim ve yere doğru uzattım. Artık daha rahat bir biçimde oturuyordum. Gübeşin kaybolmasıyla beraber çimenlerin canlı rengi yerini koyu yeşile bırakmıştı. Çimenlerin üzeride çok rahattı. Yumuşaktı daha doğrusu. Kırılan kalbi onarmak zaman alacaktı.

" Bak çok üzgünüm ama benim istediğim tek şey en yakın arkadaşımın hayatını tehlikeye atmamak. Seni kırdığım için çok üzgünüm. Kabul ediyorum çok saçma sözlerdi. "

Kanlı dostluk -Avluda-

Kanlı dostluk -Avluda-

Similar topics

Similar topics