" Bak çok üzgünüm ama benim istediğim tek şey en yakın arkadaşımın hayatını tehlikeye atmamak. Seni kırdığım için çok üzgünüm. Kabul ediyorum çok saçma sözlerdi. "

Yüzümdeki gülümseme ile beraber Bella'nın gerçek dostum olduğunu bir kez daha anlamıştım. Ona baktığımda artık gerçekten hayata bağlayan, desteklerimden biri duruyordu karşımda. Hava alacakaranlıktı, yıldızlar üzerimizde duruyor ve Dünya'ya gülümsüyordu.

'' İyi ki varsın Bella... !''

Söyleyecek söz bulamıyordum, sıkıca sarılarak yanında güvende hissettiğim bu dostumu bırakmamaya karar vermiştim. Vampir olması umrumda değildi. Gerçek dost, her zaman dosttur. Güneş'in hiç Dünya'ya küstüğü görülmüş müdür Ay'ı üzerine kuma alıyor diye? Ya da eski bir gitar notalarla dillenerek yeni gitara öfkes savurmuş mudur? Hiç sanmıyorum. Hayatımızda giren ve çıkanlar olacaktır elbek ama tek sorun bizim onları ya çok büyütmemiz ya da değersiz görmemizde. Ben aşırı değer veren bir kişi olarak hayatım boyunca sürekli sırtımdan vuruldum ama bu yıl çok farklı şeyler oluyordu... Eminim ki gözümün arkada kalmayacağı bir dostluktu bu. Başımı Bella'nın omzuna koyarak gözlerimi yavaşça kapattım. Huzur verici havada hoş bir koku vardı.