Kanlı dostluk -Avluda-

VI. Sınıf

Zaman: Öğlen vaktini geçmiş akşama yaklaşmıştır.
Mekân: Bahçe yeşillik içindedir ve etrafta kimse yoktur.
Kişiler: Bella Sementa Mainley, Olivia Scarlett Isis
Kurgu: Kanlı dostluk olarak başlayan koridordaki korku avluya sürüklenir!

...

VI. Sınıf

Sessizce avluya yürüyorduk. kulaklarımda hala "Sana güveniyorum" sözleri çınlıyordu. Bana güvenmemesi gerekirdi aslında. Hala bir şimşek hızında gelişen olayları düşünüyordum. Bir damla kanın yapabilcekleri beni korkutmuştu. Avluya çıktığımda derin bir nefes aldım. Çok az bir koku geliyordu. Olivia'nın kokusu. Ama bu beni fazla etkilemezdi herhalde. Elimde kuruyan birkaç damla kana bakmıştım. Gerçekten olayın bir hatırası gibi kalmıştı. Olivia'nın omzuna elimi koydum. Vereceği tepkiyi merak ediyordum. Başta birşey olmamış gibi davransada sonradan birşeyler anlamış gibi irkildi ve bana döndü. Gözlerinde ki şaşkınlığı rahatça okuya biliyordum. Onun şaşkınlığına karşı gülümsedim ve hiç zorlanmayan bir edayla ona baktım. Anlamış olacakki birşey demeden yürümeye devam etti. Biraz daha yürüdükten sonra durdum ve yere, çimenlerin üzerine oturdum. Olivia aramızda ki mesafeyi koruyarak yanıma oturdu. Gülerek konuşmaya başladım

"Bu arada çok güzel kokuyorsun"

Ardından hemen ekledim.

"Sakın yanlış anlama bir insan için çok güzel sadece onu söylemek istedim."

Biraz bekledim tepkisini ölçtüm. Çok şaşırmıştı. Hemen devam ettim

"Korkma yemem seni"

VII. Sınıf

Hogwarts'ın o dört duvar koridorlarından kurtularak aydınlığa doğru yürüyorduk beraber. Yanımda bir yarı vampir vardı ve nedense hep böyle ölüm ve yaşam arası durumlarda kalıyordum şu sıralar ama hayatımda köklü düzelme vardı. Artık güvenebileceğim dostlarım ve sevgilim vardı. İçime çektiğim hava yüzümde oluşturduğu gülümseme ile beraber yanımdaki vampirin verdiği titremeyi alıp götürüyordu. Epeyce aramızda ki mesafeyi koruyarak yürüdük ve avlunun tam ortasındaydık.Güneş tam tepedeydi ama sıcak o kadar da bayıltmıyordu kimseyi. Slytherinli bir kaç kız öğrenci burnu havada şekilde önümüzden geçerken Bella'nın yüzündeki o sinir yaydığı negatif enerjiden dolayı hiç bakmadan anlamamı sağlıyordu. Eğer yanınızda bir yarı vampir varsa hem mutlusunuzdur hem tedirgin. Koşulsuz sevgiyle bağlanabilirsiniz onlara ama her an bir damla kan ile karakterleri değişebilir. İkilem arasında kalmak zor olsada onlarla dost ve ötesi olmak her zaman için iyidir ve mutlu olmanızı sağlar.

Çimenlere oturan Bella'nın yanına oturdum ama aramda hala biraz mesafe vardı. Korkum hala duruyordu, belkide o Tristan kadar iradeli değildi ama ona olan güvenim şuanda yanında olmamı sağlamıştı. O benim dostumdu öyle değil mi? Üç Süpürge' de ki o geceyi asla unutamam. Yüzünde oluşan o sevimli tebessümle beraber dudaklarından kurtulan bir kaç sözcük havada uçuşuyordu.

"Bu arada çok güzel kokuyorsun"

Nasıl bir ifadeydi bu? Bir vampirden bunu duymak iltifatın arkasında, tehlike dolu bir çuval getirirdi. Yüzünde oluşan telaşla eklemede bulunarak, "Sakın yanlış anlama bir insan için çok güzel sadece onu söylemek istedim."diyen Bella'dan biraz daha korkmaya başlamıştım. Ona güven değil, onun iradesine olan güven sorundu şuan ev onun iradesi hakkında en ufak bir fikrim bile yoktu. Şaşkınlığımla beraber, öbür tarafa ilermem onun gülümsemesini sağladı.

"Korkma yemem seni"

Beni yemek mi? Bunu yapmazdı öyle değil mi? Birden bire aklımdan düşünce seli oluşturmuştum , farkında olmadan her durumu bir bir değerlendiriyordum. Neydi bu? Karamsarlık çukurunda boğuluyordum adeta, onunla aramızdaki mesafeyi kaldırarak konuşmaya başladım. '' Korkmuyorum, neden bu kadar zamandır bunu farkedemedim ya da neden kardeş olduğunuzu öğrenemediğime şaşkınım sadece. '' diyerek tedirginlik içeren o gülümsememi takındım istemeden.

VI. Sınıf

Korktuğu belliydi. Onun korkusu aslında beni tedirgin etmekten ziyade güldürüyor ve kokusuna olan bağlılığımı kazanmama sağlıyordu. Ona bir açıklama yapacaktım ve bundan sonra korkmamasını sağlayacaktı belkide. İlk önce vereceği tepkiyi bekledim. Beklerkende gökyüzünü inceledim. Güneş ışınları en tepeden yakıcı bir şekilde iniyordu Hogwarts'ın görkemli bahçesine. Arada oluşan garip sessizliği olivia'nın güzel sesi bozdu. Hiçde beklenmedik bir yalanla.

'' Korkmuyorum, neden bu kadar zamandır bunu farkedemedim ya da neden kardeş olduğunuzu öğrenemediğime şaşkınım sadece. ''

Yine güldüm ama bu sefer bir kahkaha atarak. Olivia garip bir biçmde bana bakıyordu. Gözlerimi güneşin parıltısından ayırdım ve Olivia'ya döndüm. Ellerimle omuzlarından sıkı sıkı tuttum. Korkmasına müsade etmeden yüzüme hafif bir tebessüm kondurdum. Şimdi söyleyeceklerim gerçekleşirse tepkim ne olurdu hiç bilemiyordum ama şuan böyle birşey olmazdı. Olmaması içinde elimden geleni yapardım çünkü kan akması en son istediğim şey olurdu. Tristan güçlü olabilirdi ya da iradesini iyi kullanıyor olabilirdi ama bunu ben yapamazdım. İrademi çok iyi kullanamıyordum. Eğer Olivia'nın yerinde bir başkası olsaydı. Güzel kokan ve tanımadığım biri. Olacakları düşünmek bile istemiyordum doğrusu. Olsaydı düşüneceğim tek şey o insanın cesedini nereye saklamam gerektiği olurdu. Olivia çok tedirgin duruyordu. Onu rahatlatmak için omuzlarından sarstım ve tebessümümle konuşmaya başladım.

"Bak Olivia... eğer şuan bir bıçak senin herhangi bir yerini kesse ve oluk oluk kan aksa ne olurdu? Sence kanını emermiydim? Hayır! Yapacağım tek şey sana yardım etmek olurdu. Dirseyime kadar kana bulansamda. Ama bu sadece sensin diye. Eğer başka biri olsaydı senin yerinde. Senin gibi güzel kokan birisi... Şuan onun cansız bedenini nereye götüreceğimi düşünüyor olurdum. Sakın garip davranışlarımla korkma! Ben senin ne kadar üstüne gelsemde senin kanının tadına bakmak istesemde bunu yapamam. Çünkü senin ölümüne dayanamam. Yapacağım tek şey ısırmak olmazdı zaten. Kanın tadına baktığım zaman bırakamam. Sen benim en iyi dostumsun."

VII. Sınıf

Tedirginliğimin yok olması adına baktığı o güven verici gözleri ve sarstığı bedenim bir an için kendine gelmişti. Kafamdaki soru işaretlerini artık düşünmek istemiyordum, kendimi onun güvenine bırakmıştım diyebilirdim. İçimden gelen korku, dudaklarımdaki aralıktan dışarıya çıkıyor ve yok olup gidiyordu. Ama kelimelerle değil karbondioksitle yükseliyordu gökyüzüne.
Bana o güven verici ses tonunu takınarak konuşmaya başladı.

"Bak Olivia... eğer şuan bir bıçak senin herhangi bir yerini kesse ve oluk oluk kan aksa ne olurdu? Sence kanını emermiydim? Hayır! Yapacağım tek şey sana yardım etmek olurdu. Dirseyime kadar kana bulansamda. Ama bu sadece sensin diye. Eğer başka biri olsaydı senin yerinde. Senin gibi güzel kokan birisi... Şuan onun cansız bedenini nereye götüreceğimi düşünüyor olurdum. Sakın garip davranışlarımla korkma! Ben senin ne kadar üstüne gelsemde senin kanının tadına bakmak istesemde bunu yapamam. Çünkü senin ölümüne dayanamam. Yapacağım tek şey ısırmak olmazdı zaten. Kanın tadına baktığım zaman bırakamam. Sen benim en iyi dostumsun."

O sırada Queen'in havlamasını duyabiliyordum ve buraya doğru koşuyordu. Hızlıca üzerime atlayan köpeğim bir an için dengemi kaybetmeme yol açmıştı fakar Bella'nın arkama bir koruma gibi uzattığı eli sayesinde kafa üstü yere kapaklanmaktan kurtulmuştum. Queen ise sadece beni koklayıp durmaya başlamıştı. Bella'ya minnettar bir ses tonu bürünerek ''Teşekkür ederim. '' dedim. Yüzümdeki gülümseme ile beraber konuşmaya devam ettim. '' Artık bu konu kapansa? ''

VI. Sınıf

''Teşekkür ederim.'' Dedi. Bunun sebebi ise onu tam düşecekken tutmamdı. Tutmasaydım neler yaşayacağımı gayet iyi biliyordum. Kendi kendime güldüm ve Olivia'yı bıraktım. Olivia değişik bir ses tonuyla konuşmaya başladı. '' Artık bu konu kapansa? '' Evet bu konu kapansa iyi olurdu ama söylemek istediğim son bir şey vardı. Tamamen gerçeyi anlatmamıştım. Yalanla karışıktı. Tristan benim kardeşimdi ama aramızda kan bağı yoktu. Aslında bununda önemi yoktu ama sırf ilk karşılaştığımız gün gerçeği anlatmadığım için bu duruma gelmiştik. Olivia sırf anlatmadığım birşey yüzünden dakikalarca korku yaşatmıştı. Çok garip yaşanan olaylar biraz beni sarsmıştı. Düşündüğüm şeyler yüzünden kendimde inanılmaz derecede bir suçluluk hissediyordum. Hava ısınmaya devam ediyordu ama aslında öğle vaktini geçmiştik. Gece soğuk yerine sıcak olacağa benziyordu. Kan donmuş elimi kucağıma koydum ve tırnaklarımla kazıdım.

Şaşkın gözlerle beni izleyen Olivia'ya döndüm ve kelimelerimi dikkatlice seçerek konuşmaya başladım. Artık onun yanında olmaktan zorlanmıyordum. İyi dostumu incitecek birşey yapmayı aklımdan bile geçirmiyordum. " Ah tabiki bu konuyu kapatalım ama sana söylemem gereken son birley var. Tristan benim tam anlamıyla kardeşim değil. Biz üvey kardeşiz ve benim vampir olmamın sebebi ve tam vampir olmama sebebim Tristan'ın beni ısırmış olması. " Sözlerim Olivia'yı korkutmuştu. Bunu söyleyip söylememe konusundaki kararsızlığım geçmişti çünkü artık ok yaydan çıkmıştı.

VII. Sınıf

Kafamda dolanıp duran soruları bir kenara bırakarak üzerime atlamış olan köpeğimi sevmeye başlamıştım. Onun yaptığı yaramazlıkları ve her gece kayboluşunu bir profesör görmüş olsaydı sanrım canıma okurdu. Bella ise havaya bakarak sanırım gece ki sıcaklığı tahmin etmeye çalışıyordu. Tüm bunlar olurken öğle tatili bitmeye yaklaşmıştı. Havada geceye hazırlanıyor, Güneş yerini Ay'a bırakmak için son kapanış senaryosunu oynuyordu. Her gün böyle olurdu, aynı senaryonun farklı farklı perdeleri. Oynadığımız bu oyunun adıda hayat... Bella dünden razı sesiyle konuşmaya başladı.

'' Ah tabiki bu konuyu kapatalım ama sana söylemem gereken son birley var. Tristan benim tam anlamıyla kardeşim değil. Biz üvey kardeşiz ve benim vampir olmamın sebebi ve tam vampir olmama sebebim Tristan'ın beni ısırmış olması. "

Gözlerim ve ağzım açık kalmıştı. O halim şaşkınlık tablosunun en iyi örneği olabilirdi. Tristan demekki kardeşini ısırabilecek biriydi, kim bilir belkide günün birinde tüm Hogwarts vampir olacaktı. Bunları düşünmek beni ürkütüyordu, Bella'nın zorla zaptettiği kan arzusu parmağında kuruyan karnımı çıkarması ile hafiflemiş gibi görünüyordu. Ursula'nın yasak ormanda söyledikleri aklıma geldiğinde belkide onun iyi bir cadı olduğunu düşünmüştüm. Gözlerimi bir anlığına kapattım ve o sırada yüzümü yalan Queen'in dili gözlerimi açmama sebep olmuştu. Gülümsememi bozmamıştım, yüzümü Bella'ya döndürerek dudaklarımdan bir kaç kelimeyi serbest bıraktım.

'' Dayanamadı demek, peki bunu sen mi istedin? Yani bir vampir olmayı, insanlara zarar vermeyi. Eninde sonunda avlanmanız gerekmiyor mu? ''

İçimi saran korkuya hükmetmem mümkün değildi, bu aralar oldukça korkuya bürünüyordum sadece. Korku filmlerini aratmayan senaryolar bana başlarda çekici gelsede, artık neden bir insan olduğumu ve onlar gibi ölümsüz olmadığımı düşünmeme yol açıyordu. Belkide biz canavardık, onlar normaldi? Bu belkide bizim gibi canavarlara verilen bir cezaydı, yani vampirlerin yemi olmak...

VI. Sınıf

Söylediklerime çok şaşırmıştı ve ürkmüştü. Gözlerim bir an ona kaysada tekrar bakışlarımı gökyüzüne çevirdim. Güneşin son vedasını dünya ile paylaşırken görmek istiyordum. Olivia'nın durumunu o kadar iyi anlayamasamda deniyordum. Evet sevgilisinin bir vampir olması ve arkadaşının üvey kardeşi olması daha da kötüsü o arkadaşının vampir olması ve vampirliğinin sebebi sevgilisi olması... ve o arkadaşının deli gibi kanını istemesi. Bir gün için çok fazla şok dolu ve korkulu bir olaydı. Güneş yüzünü kırmızıya döndürmüştü. Sanki dünya dan ayrılmamak ister gibi. Bana her zaman Dünya ve Güneş arasında ki garip ilişkiyi aşk olarak yorumlardım. Ve bu aşkta fedakâr olan kimdi? Hiç bilmiyordum. Biraz bekledik... sessizlik iyiydi doğrusu ta ki Olivia dan en can alıcı soru gelene kadar. Bu soruyu hiç sevmiyor ve cevabını vermek istemiyordum. Ama sorulan soruya cevap vermek zorundaydım. '' Dayanamadı demek, peki bunu sen mi istedin? Yani bir vampir olmayı, insanlara zarar vermeyi. Eninde sonunda avlanmanız gerekmiyor mu? '' Bu sorunun cevapları oldukça basitti ama kelimelere dökmek çok zordu. Sevgilisinden ürkmesi en kötü şeydi ve bu korkunun kaynağı olarak içini rahatlatmam gerekirdi. "Ahh!! Vampir olmak tam anlamıyla benim isteyim mi? Tam olarak ben istemedim ama Tristan seni çok seviyor... Rahat ol! Sana asla zarar vermez. Evet sanırım eninde sonunda avlanmamız gerekiyor çünkü bir yanımız feci derecede kan istiyor." Açıklamam yeterliydi sanırım ama tam anlamıyla istediği cümleleri mi kurmuştum? İşte onu bilemiyordum.

Güneş yavaş yavaş kaybolurken gözlerimi kapattım ve gelecek tepkiyi beklemeye başladım. Vereceği tepkiyi asla bilemezdim ama iyi olacağını sanmıyordum. Bir tepki gelmeyince kaşlarımı kaldırdım ve gözlerimi açtım. Olivia'ya bakmadan sözcüklerimi alaylı ve gülerek söyledim. "Sanırım seni gördükten sonra avlanmam lazım. İştahım açıldı..."

Kanlı dostluk -Avluda-

Kanlı dostluk -Avluda-

Similar topics

Similar topics