''Pe...peki . Şey... Be..ben gideyim, sonra görüşürüz ...''
Dedikten sonra tam bana sırtını dönmüşken geri döndü ve ellerini yüzüme koydu. Elleri terlemişti. Hemen cümlesine devam etti.
''Sen bir canavar değilsin Bella, iradeni kullanabilirsin. Sana güveniyorum.''
Bunu gerçektende duymaya ihtiyacım vardı. Evet ben bir canavar olmasamda içimde, derinlerde gerçektende tehlikeli bir canavar yatıyordu. Dört duvar arasında kalmak benim için çok zordu. Her an yapmamam gereken şeyleri yapmak için büyük bir savaş veriyordum. Kendimi çok kötü adeta yenilmiş gibiydim. Olivia ile hiç karşılaşmamış olmak hatta bugün yataktan hiç kalkmamayı dilerdim. Zor kararlar, karşı konulması gereken istekler ve kafa karışıklığı... Beni neredeyse bitirmişti. Bu gün yüzünden hiç doğmamış olmayı isterdim. olivia her ne kadar benim yanımda durmaya çalışsada korktuğunu yüzünden anlamak pekde zor değildi. Kim korkmazdı ki? O an etrafımız gözüme takıldı. Karşıda ki bir grup Slytherin öğrencisi bize küçümser bakıyor ama ne yaptığımızı anlamaya çalışıyordu. onlar umrumda bile değildi. Benim tek düşündüğüm acaba benim yarı-vampir olduğumu anlayan varmıydı. Etrafa baktığımda kalabalığın azaldığını gördüm. Bir tek o Slytherin'li öğrenci grubu ve dört kız kendi aralarında sohbet ediyordu. Gerçekten koridorda az kişide olsa bu kan içme işlemi asla gerçekleşmeyecekti. Yapamazdım... özellikle de Olivia'ya. Etrafa baktıkça duvarların kaplı olduğu yerde insanların kokuları daha keskin gelmeye başlamıştı. Belkide bu psikolojikti ama yinede durum böyleydi. Tedirgin bir şekilde Olivia'ya döndüm ve bir adım attım. Olivia korkmuştu. Bir adım daha attım. Olivia'nın gözleri açılmıştı. Ellerimle saçlarını boynundan geriye doğru attım. Korkudan titriyordu resmen. Sonra yüzümdeki kocaman gülümsemeyle içini rahatlattım.
"Olivia bak ben kendimi tutmak istiyorum ama bulunduğumuz yer kendimi tutmam için çok uygun değil. Ben avluya çıkacağım. İstersen sende gel. Ama korkma! Açık havada kokunu almam güç özelliklede tam bir vampir olmadığım için"
Anasayfa 
