Çarpışma ile Birleşen İki Yürek

VII. Sınıf

''Dediğim gibi seni benim dönemimde görmedim… Gerçekten beni yakışıklı buluyor musun? … Ahh, evet olsaydı çok şanlı olurdu.''

Evet, onun döneminde yoktum ve onu hayatımda gördüğüm en yakışıklı insan olarak nitelendiriyordum. Gözlerim bir yanılgıya düşmüş olamazdı. İçimde bir ateş vardı ve Tristan'ı gördüğümden beri gitgide büyüyordu. Kurduğu son cümleyle yüzümde bir tebessüm oluşmuştu ama bunu Tristan'a farkettirmemem gerekiyordu. Oysa ki ben anında sevincimle beraber o tebessümü vermiştim ona. Hayatımda hiç böyle hissetmemiştim. Yüzüme dönen saçım artık umrumda değildi, hiç bir şeyden rahatsız olmuyordum. Ben böyle düşünürken gözleri şaşkınlıktan kocaman açılan Tristan o mükemmel bakışlarını bende tutmaya devam ediyordu. Onun bana bakması çok hoşuma gidiyor fakat çokta utandırıyordu. Ondan hoşlanıyordum ve sanırım sadece hoşlanmanın verdiği etkiler değildi bunlar. Aşık olmuştum ona. O tatlı gözlerinin kocaman oluşu çok hoşuma gitmişti. Gülümsememi bir kat daha genişletmeme yol açmıştı. Bu sırada dudakları tekrar kıpırdamaya, çıkan sesler kalbime ok gibi saplanmaya devam etmeye başlamıştı.

'' Seninde erkek arkadaşın çok şanlı olmalı; senin gibi bir bayana sahip olduğu için... ''

Bu sözler beni oldukça utandırmaya devam ediyordu fakat gülmeme sebep oluyordu. Benim gibi biriyle kim çıkmak isterdi ki? Kendimi hiç beyenmiyordum. Yüzünde ciddilik belirmeyen başlayan Tristan'ın sıkmaya başladığı kasları gerildiğini apaçık belliediyordu. ''Hayır yok'' deseydim acabağa ne diyecekti? Ya da var olduğunu söyleseydim üzülecek miydi? Tüm bunlar kafamda çelişirken Tristan kendini kasmaya devam ediyordu. Neden böyle bir şey yaptığını anlayamıyordum, onca dersle aynı anda başka çıkabilmiş olan ben, bir erkekle konuşurken ilk defa ne diyeceğimi bile bilemiyordum. Bakışları kendimi çok iyi hissetmemi sağlıyordu, ona bakmak beni sanki bir anda hayata bağlıyordu. Ona olmadığını söylemeliydim diye düşünürken birden ciddiliği kaybolan yüzünde kocaman bir gülümseme belirmişti. Ona gülmek herkesten çok yakışıyordu. Kalbimi yerinden söküp almasına yetecek kadar tatlıydı. Birden tekrar ciddileşmişti yüzü. Benden bir cevap bekliyordu, ''Hadi ama artık...'' demek isteyen gözlerle bana bakıyordu ve büyük bir bekleyiş içerisindeydi. Hayır demem nelere yol açacaktı diye merak ediyordum. Belkide karşılık bulacaktı duygularım ya da çok soğuk bir cevap alıp olduğum yerde kalacaktım ki Tristan öyle birine benzemiyordu.

Düşüncelere dalmıştık ikimizde ama artık uyanma vakti gelmişti...

'' Erkek arkadaşım mı? Hmm, bunu ona iletirim. Yani bir hiçe... Olmayan birine sanırım bir şey iletemem değil mi ? Açıkcası, benim gibi biriyle çıkmak isteyen bir kişi olacağını sanmıyorum da zaten.''

Sözler büyük bir beklenti ile çıkmıştı dudaklarımdan, titreşen ses tellerim onun hep burada yanımda durmasını istiyordu adeta, yükselen ateşim hala düşmemişti bir türlü. Açıkçası düşmesi içinde bir uğraş vermiyordum, benim için şuan önemli olan anı yaşamaktı. Uzun düşünen ve planlı biri olmama rağmen kendimi Tristan'ın rüzgarına bırakmıştım bu defa. Sonumun ne olacağını sona vardığım zaman görecektim, tek bildiğim onu deli gibi sevdiğimdi...

VII. Sınıf

Erkek arkadaşım mı? Hımm, bunu ona iletirim. Yani bir hiçe… Olmayan birine sanırım bir şey iletemem değil mi? Açıkçası, benim gibi biriyle çıkmak isteyen bir kişi olacağını sanmıyorum da zaten

Beklediği cevap gelmişti. Onun dudaklarının hareketlerine kilitlenmişti. O tatlı sesi kulaklarımın içimden girerek beni hoşnut bırakıyordu. Bir anlığına şaşkına dönen Tristan, Olivia’yı daha dikkatli dinlemeye başladı… Olivia’nın kendisine güveni yoktu. Kendisinin ne kadar güzel olduğunu farkına varamamış mıydı? Sende ne varmış Olivia çok ve güzelsin, aklındaki düşünceler bir bir zihninde canlanıyordu. Kızın bu kadar utangaç olmasına neden olan neydi?

Bence kendine haksızlık ediyorsun Olivia, sen gerçekten çok güzelsin, hem sende ne sorun var ki seninle çıkmasın? Bence etrafına biraz bakınsan görürsün.

Son söylediğinde ses tonu oldukça zarif ve etkileyici çıkmıştı. Tristan, onun kendisine güvenmesini istiyordu. Ama onu başka biriyle paylaşmak istemiyordu. Etrafındaki kişi Tristan’dı. Onunla çıkmak ve onu daha yakından tanımak için kendini zor tutan biri vardı. Artık tamamıyla rahatlamıştı. Yüzündeki o tatlı gülüş yeniden belirmişti. Erkek arkadaşı olmadığına çok sevinmişti. Ona bir adım yaklaşarak arasındaki mesafeyi daralttı. Onu gerçekten seviyordu. Yeni tanıştığı birine bu kadar çabuk nasıl bağlanmıştı. Sanırım cevabı; aşkta gizliydi.

Yaklaşmasıyla birlikte Olivia’nın yüzüne düşen saçlarını eliyle tuttu ve hafifçe kaldırdı. O güzel yüzünün kapatılmasını istemiyordu. Biraz fazla mı ileri gitmişti. İçinde ona dokunmak için çok güçlü bir his vardı. Bunu çok zor kontrol ediyordu. Olivia yeniden kızarmaya başlamıştı. Elini indirdi ve saçarlı yüzünü yeniden kapattı. Bir adım geri çekilerek eski yerine geldi. Acaba kız ne düşünmüştü. Yoksa o da bir adım yaklaşacak mıydı?

VII. Sınıf

Sözlerimin üzerine gözlerinin içi parlamıştı adeta, yoksa duygularım karşılıklı mıydı? Bu hissettiklerim uzunca bir süre belkide ölene dek sürecek miydi? Böyle olmasını kalbim kendime itiraf edemesemde çok istiyordu. Sanki Tristan'ı gördüğüm an ben başka bir ben olmuştum. Kalbim durmuyordu yerinde, kalbimdeki kuş kaçmadan ötüyordu. Nefes alırken onun yanında olduğumu hissetmek harikaydı. Dudaklarındaki kıpırtıyla tekrar sesi kalbime akmaya başlamıştı. Bakışlarıyla eritiyordu adeta...

''Bence kendine haksızlık ediyorsun Olivia, sen gerçekten çok güzelsin, hem sende ne sorun var ki seninle çıkmasın? Bence etrafına biraz bakınsan görürsün.''

Bu sözler, bu ses, beni benden alıyor ve uzak diyarlara götürüyordu. Ruhumla başbaşa bile değildim, yanımda kendi ruhumdan öte bir ruh vardı. Yanında huzur dolduğum, nefesinin tenime deymesi için herşeyi yapabileceğim bir ruh, bir beden. İçimde bir aşk ateşi yanıyordu, kıvılcımları bir çarpışmayla başlamıştı. Filmlerde olduğunu sandığım şeylerdi bunlar fakat başıma gelince gerçektende hayran kalmıştım bu duruma. Ben kimi kastettiğini anlamıştım ama hemen teslim olmak istemiyordum, belkide aşık olmuş olmak beni korkutuyordu. İçimdeki güçlü bir his ona teslim olmamı istiyordu, neydi bu çelişki, istiyor muydum , istermiyor muydum? İtiraf ediyorum, istiyordum, tüm benliğimle, tüm inancımla bunu bekliyordum hatta. Kalbimi ona açmış, sahip çıkmasını istiyordum. Hiç sahip olamadığım sevgiydi ona karşı hissettiğim, sevgiyi bulmuşken asla bırakamazdım.

Bir adım atan Tristan'ın nefesini yüzümde hissedebiliyordum, mükemmel yüzünden gözlerimi alamazken eliyle yüzümün önüne düşen o gıcık şaç tutamını kavrayarak havaya kaldırdı. Yüzüme sevgili dolu bir bakış attıktan sonra yanaklarımda ki kızarmayla beraber o da saçımı geri bırakıp attığı adımı geri almıştı. Başıma gelen en güzel şeydi o . Yaşadığım en güzel an da bir saniye öncesiydi. Sözlerinde kastettiği kişi kendisiydi. Karşılık beslediğimi anlamıştı ve onun geri çekilmesine dayanamıyordum. İçimden bir his ona sarılmaya zorluyordu beni. Bu hislerim beni hep zor durumda bırakmıştır ki şuanda da sakin kalmam için beynimle kalbimi savaştırıyordu. Beynim kalbime yenik düşecek diye korkuyordum, onun gözünde bedensel ilişki düşkünü olmak istemiyordum. Bu tip şeyleri hiç sevmezdim ama yenik düşmüştüm. Geri attığı o adıma karşılık ona doğru bir adım atarak elini tutmuştum. Elini tenimde hissettiğim an kalbimdeki ateş tüm benliğimi sarmıştı. Artık aşık olduğuma yüzde yüz emindim. Boşta kalan elimi dayanamayarak yanağına koymaya engel olmaya çalışıyordum. Göğüs hizasına kadar kaldırdığım elimi yukarı kaldırmamak için cebelleşiyordum kendimle ki yine yenik düşmüştüm. Elimi o mükkemel yüzüne deydirmiştim. Onu hissedebiliyordum. Bu harika bir duyguydu. Aşka aşık olmuştum, çünkü Tristan benimle beraberdi. Kalbim yerinden çıkacak gibiydi, tutamıyordum. Yüzümdeki gülümseme ve kızarıklıklar bir tablo oluşturmuştu...

'' Belki de o etrafımdaki kişi için de ben aynı duyguları hissediyorumdur? ''

Titreyen sesime hakim olamıyordum, gözlerine bakamıyordum. Gözlerimi ellerimize yöneltmiştim, çıkan ateşim kendimi uçuyor gibi hissetmemi sağlıyordu.

VII. Sınıf

Geri çektiği adımdan sonra gözlerini karşısındaki duran güzel bayana dikmişti. Öyle dikkatli bakıyordu ki, sanki onu gözleriyle bir şeyler ifade ediyordu. İnsanların arasında gezinen -Gözler, kalbin aynasıdır!- sözünü benimseyip ona iletiyordu. Acaba mugglelar arasındayken bu sözü işitmiş miydi? Olivia gözlerini Tristan’a odaklayarak bir adım ileriye gitmişti. Tristan o anda daha önce hissetmediği bir duyguyu kalbinin içinde hissetti. Bu his insana sıcaklık, sevgi, mutluluk ve heyecanın karışımından doğan bir iksir gibiydi. Bu iksirin adı; Aşk’tı.

Belki de o etrafındaki kişi için de ben aynı duyguları hissediyorumdur?

Olivia’da Tristan’ı istiyordu. Şimdi ellerini Tristan’ın ellerine uzatıp tutmuştu. Birden irkilen Tristan bunu belli etmese de kalbinde bir zıplama yaşadı. O yarı ölü kalbi şimdi mutluluktan deli gibi atıyordu. Olivia’nın diğer eli Tristan’ın yüzüne doğru giderken birden durdu ama tekrar ilerlemeye başladı ve Tristan’ın yüzünde durdu. Bu dokunuş Tristan’ın içinde ona karşı büyük bir his uyandı. İçindeki ses ona; hadi şimdi, bak o da seni istiyor diyordu. Tristan içinden gelen sesi dinledi ve elini onun yüzüne götürerek heyecandan kıpkırmızı kesilen yanaklarını hafifçe okşamıştı. Onunla göz göze gelmek istiyordu; ancak gözleri ellerindeydi. Yanağındaki elini hafifçe çenesine indirdi ve yukarıya doğru kaldırdı. Tristan’ın içinde sadece bir korku vardı. Kendisi yarı bir vampir olduğu için ona her an zarar verebilirdi. Şu anda bu kadar yakın olmaları bile çok tehlikeliydi. Ama içindeki canavar sağlam bağlanmıştı. Daha dün avlanmıştı. Gözleri onun gözleriyle buluştuktan sonra hafif bir ses tonuyla;

Olivia… Olivia beni çok etkiliyorsun ve büyülüyorsun, sana baktıkça içimi bir mutluluk kaplıyor, senden çok hoşlanıyorum ve seni çok seviyorum.

Sonunda söylemişti. Ona karşı duyduğu hissi ona açıklamıştı. Hislerinin karşılıksız olmadığını biliyor olması Tristan’ı sakin olmasını sağlıyordu. Şimdi karşısındaki kızın kalp atışları hızlanmıştı. Kalbindeki ritim birden hızlanmıştı ve yerinden çıkacak gibiydi. O da fazla heyecanlanmıştı. Yanaklarında kızarmayan bir yer kalmamıştı. Kızarıklık kulaklarına doğru mu gidiyordu? Tristan elini çenesinden çekti ve beline doğru hızla kaydı. Eli beline geldiğinde onu sımsıkı kavradı ve kendisine doğru çekti. Şimdi bedenleri birbirine değiyordu. Ama hala Olivia bir şey dememişti. Ancak söylemese bile Tristan’a karşı koymuyordu. Gözleri hala birbirlerine kenetlenmişti. Bir ömür boyu böyle durabilirlerdi. Karşısındaki güzel kızı hiçbir zaman kaybetmek istemiyordu.

Olivia hala konuşmamıştı. Neden konuşmuyordu? Kulakları onun kalbine odaklandı ve dinlemeye başladı. Hala atıyordu. Fakat konuşmuyordu. Tristan endişeli gözlerle ona bakmaya başladı. Belindeki elini yavaşça gevşeterek orada kalmasını sağladı. Yoksa onu fazla mı sıkmıştı. Nefes almasını mı zorlamıştı?

Olivia… Olivia iyi misin?

VII. Sınıf

Kalbim heyecandan yerinden çıkacak gibiydi ve ben ona engel olmayacaktım. İstediği yere gidebilirdi ki nereye gideceği belliydi. Tristan'a doğru yol alacaktı. İçimdeki Olivia dışarı çıkmıştı ve ona sarılma duyguma yenik düşmek üzereydim. Tristan elini narince yanağıma getirdikten sonra hafifçe okşamıştı ve tekrar geri çekeceğini düşündüğüm bir anda çeneme getirdiği eliyle gözlerimi gözlerine iliştirmişti. Ona baktıkça ateşim yükselmeye, tavan yapmaya, devam ediyordu. Gözlerim gözlerindeyken kıpırdamaya başlayan dudaklarından çıkan nefesi yüzümde hissedebiliyordum ve birden bire duyulan o harika sesine vermiştim kendimi.

'' Olivia… Olivia beni çok etkiliyorsun ve büyülüyorsun, sana baktıkça içimi bir mutluluk kaplıyor, senden çok hoşlanıyorum ve seni çok seviyorum. ''

Bu sözlerin üzerine yüzümde oluşan o gülümseme aşktandı. Hayatımda duyduğum en güzel şeydi bu. O güzelim notalardan bile daha hoş ve güzeldi. İçimden bir şey beni ona sarılma zorunluluğuna doğru itiyordu adeta. Çenemden çektiği elini yavaşça belime götürerek beni kendine doğru çekmişti. Artık onu bedenimde hissedebiliyordum. Aynen böyle kalmak ve hiç ayrılmamak istiyordum, kalbimin deli gibi çarpışına dizgin vuramıyordum. Kendimi düşüncelere kaptırmıştım. '' Hadi Olivia, ona söyle... Onu seviyorsun... Kır zincirlerini. '' deyip duruyordum içimden.

Birde tereddüte kapılan Tristan sıkı sıkıya tuttuğu belimdeki elini gevşetmişti ama ben az önceki durumdan hiçte rahatsız değildim. Cevap vermemi bekliyordu umutlu bakışlar içerisinde ve o harika gözleriyle bana bakmaya devam ediyordu. Fakat bu sefer o gözlerde tedirginlik vardı. Birden dudaklarının arasından bu tedirginlik dışarıya çıkmıştı...

'' Olivia… Olivia iyi misin? ''

İyiydim, hemde hiç olmadığım kadar ama artık Tristan' a bir şeyler söylersem Tristan' da iyi olacak gibime geliyordu. '' İyiyim, hemde hiç olmadığım kadar... Bende seni seviyorum '' diyerek yüzündeki elimi indirmiştim. İlk defa birisinin gözlerine bakarak onu sevdiğimi itiraf ediyordum. O anda tekrar gözümün önüne gelen saçım umrumda olmamıştı. İndirdiğim elimi belime götürerek Tristan'ın oradaki elini sıkı sıkıya kavramıştım. Demin olduğu gibi sıkı sıkı sarılmasını istiyordum. Hiç bırakmamasını. İçime sokarcasına sarılmak istiyordum onu, bu duygu hayranlık ya da şeker bulma değildi. Aşktı.

'' Sanki bir kaç dakika önceden beri hayatımda bir şeyler değişti, hislerimde... ''

Sözümün arkasından onun harika gözlerine bakıyordum ve birşeyler söylemesini, belimdeki elinin bir tepki vermesini bekliyordum...

VII. Sınıf

İyiyim, hemde hiç olmadığım kadar… Bende seni seviyorum.

Sonunda konuşmuştu. Tristan’ın tedirgin tavırları sona ermişti. Gözlerindeki o kısılma gitmiş yerine mutluluktan büyüyen gözler gelmişti. Olivia’da Tristan’ın hislerine cevap vermişti. Artık Olivia’yı çok farklı görüyordu. Karşısındaki güzel, alımlı ve bir o kadar da utangaç olan Olivia artık sevgilisi konumundaydı. Ona karşı artık her şeyi açıklayabilirdi. Ama içindeki bir korku vardı. Bu korkuyu yendiğinde sırrını ona söyleyecekti. Şimdi bunların sırası değildi. Bedenleri iç içe geçmiş şekilde duruyorlardı. Elini gevşetmiş olan Tristan, yeniden onu sımsıkı tutmaya başladı. Olivia’nın elinde sımsıkı duran elini yavaşça çekti ve beline doladı. Vücuduna daha da yaklaştırdı ve zarif bir şekilde yüzünü kendi yüzüne yaklaştırdı. Nefesleri birbirine geliyordu. Tristan nasıl olduysa hala boğazını alevler sarmamıştı. Hayatında ilk defa yapmaya karar verdiği olayı gerçekleştirecekti.

Sanki birkaç dakika önceden beri hayatımda bir şeyler değişti, hislerimde…
Lütfen korkma!

Aslında bunu söylemesi yersizdi. Daha hiçbir şeyden haberi yoktu. Ama şimdiden onu alıştırmalıydı. Tristan'ın nasıl biri olduğunu öğrenince korkmaması gerekiyordu. Dudaklarını onun yüzüne yaklaştırdı ve dudağının kenarına değdirdi. Bir tereddüt anı yaşadı ve dudaklarını hafifçe çekti. Ama kendine hâkim olamayıp onun kırmızı ve yumuşak dudaklarına yapıştırdı. O yumuşak dudakları Tristan’ın dudakları altında eziliyordu. Ondan karşılık bekliyordu. Bu öpüşme Tristan için bir ilkti ve korktuğu gibi olmamıştı. Sivri dişleri yerinde duruyor ve ona zarar vermemsi için elinden geleni yapıyordu. Olivia’da Tristan’a karşılık verince daha ateşli öpmeye başladı. Beline doladığı elini biraz sıkarak kendine yaklaştırdı. Tristan aniden dönmeye başladı. Yavaş dönmeye dikkat ediyordu. Olivia’nın bacakları havada sallanıyordu. Dudaklarını Olivia’dan çekerek onun nefes almasını sağladı. Bu arada hala hafifçe dönüyorlardı. Bu dönüş ilkinden daha yavaştı. Sanki sahnenin ortasında dans ediyorlardı. Ortamda sadece müzik ve ışıklar eksikti. Kendisi de nefes aldı ve sesini en yumuşak tona indirerek konuşmaya başladı.

Olivia, hayatım! Seni çok seviyorum ve seni bırakmayacağım, ama senin beni bırakmandan korkuyorum. Beni her halimle kabul eder misin? Yani ne olursam olayım beni sevmeye devam eder misin?

VII. Sınıf

Beklediğim tepki çok sürmeden gelmişti ve Tristan tekrar sıkı sıkı belimi sarmıştı. Sıkı sıkı tuttuğum elini de elimden ayrımıştı. Bu beni bir an için şüpheye düşürmüştü. Neden çekmişti elini? Bu sorunun cevabını hemen almıştım. Ellerinin ikiside artık belimdeydi ve beni kendine çekmişti. İçimde bu sefer çok farklı bir his oluşmuştu. Sanki o beni zincirlerle kendine doğru sürüklüyordu ve ben bundan zevk alıyordum. Bu sefer gözlerimi kaçırmıyordum. Sadece aşk dolu bir şekilde ona bakıyordum.

'' Lütfen korkma! ''

Açıkçası onun kollarındayken hiç bir şeyden korkamıyordum. Beni alıp uzak diyarlara götürmüşken gerçeğe dönmeyi hiç mi hiç istemiyordum. Sadece onu böyle delicesine hissetmek ve varlığına inanmak istiyordum. Birden nefesini daha da yakınımda hissetmeye başladım ve git gide yaklaşıyordu da. Kollarımı boynuna dolamış, gözlerine bakıyordum hayran hayran. Dudağımın kenarına değdirdiği dudaklarıyla bedenimi bir ateş kaplamıştı. O tatlı dudakları birden geri çekilmişti ama saliseler içerisinde onları dudaklarımda bulmuştum. Dudaklarım onun dudaklarının arasında kaybolmuştu. Karşılık veriyordum, ayaklarım yerden kesilmişti ve dans edercesine yavaş yavaş dönüyorduk. Ayaklarım havada sallanıyordu ve o an hiç bitmesin istiyordum. Sanki her öpüşünde içimdeki geçmişe dair yaralara bir merhem akıyordu içime ve çoğu kapanmaya başlamıştı. Şuan aklımda hiç bir şey kalmamıştı. Nefesim tükenmek üzereydi ve yavaşça çektiği dudaklarından sonra yavaşça bir nefes aldım ve kalbimdeki kuş sanki durmuştu. Sadece sarhoş gibi hissediyordum, onun yanından ayrılmak istemiyordum. Yavaşlayan adımlarla dönmeye devam ederken o muhteşem dudaklarından bir kaç cümle serbest kalmıştı.

'' Olivia, hayatım! Seni çok seviyorum ve seni bırakmayacağım, ama senin beni bırakmandan korkuyorum. Beni her halimle kabul eder misin? Yani ne olursam olayım beni sevmeye devam eder misin? ''

Bu sözlerin üzerine kafam karışmıştı. Bir şey mi ima etmeye çalışıyordu? Onu asla bırakmayacaktım. Onu bırakmak benim için bir ölüm olurdu.

'' Ben ve seni bırakmak? Aşk hakkında tüm fikirlerimi değiştiren ve benim için ilk olan bir kişiyi, her ne olursa olsun onun yanında olmak istediğim bir kişiyi bırakmak? ... ''

Yüzümde bir tebessüm oluşmuştu. Onu ölene dek, öldükten sonra bile yanımda istiyordum sadece...

'' Her ne halde olursan ol, benim için tek olacaksın ama bir şeyler söyleyecek, itiraf edecek gibi bakma öyle, benden saklın olsun istemiyorum. Her durumda benimsin sen... '' diyerek yanağına bir öpücük kondurdum. Şimdi sıra onun söyleyeceklerindeydi...

VII. Sınıf

“Ben ve seni bırakmak? Aşk hakkındaki tüm fikirlerimi değiştiren ve benim için ilk olan bir kişiyi, her ne olursa olsun onun yanında olmak istediğim bir kişiyi bırakmak?...”

Onu bu kadar etkilemiş miydi? Gerçekten bırakmak istemiyor muydu yoksa sadece bir gelip geçici düşünce miydi? Tristan’ın gözleri artık ona hayran hayran bakıyordu. Öz bebeklerinin içine bakarak kendini itiraf için hazırlıyordu. Ama şu anda düşündüğü sadece Olivia’ydı. Bu güzel anı berbat etmek istemiyordu. Döndükleri yerde yavaşça durdu ve dudaklarını onun kırmızı ve bir o kadar tatlı dudaklarına yapıştırdı. Karşılığını aldığında kalbi yeniden oynadı. Olivia konuşmak için olsa gerek dudaklarını Tristan’ın dudaklarından çekti. Nefesi Tristan’ın yüzünü okşuyordu ve bu çok hoşuna gidiyordu.

“Her ne halde olursan ol, benim için tek olacaksın ama bir şeyler söylemek itiraf edecek gibi bakma öyle, benden saklın olsun istemiyorum. Her durumda benimsin sen…”

Elini o narin dudaklarına götürdü ve daha fazla konuşmasını engelledi. O konuşma Tristan’ın kalbini sızlatmıştı. Onun bunu düşünmesini istemiyordu. Buradaki ortam açıklamayı hak etmiyordu. Ortamda bulunan hava çok romantik şekilde devam ediyordu. Bunu devam ettirmek için o heyecandan kızarmış yanaklarından nazikçe öptü.

“Tamam, aşkım! Ben sadece merak etmiştim ve merakımı giderdin, teşekkür ederim. Seni tanıdığım ve bana ait olduğun için çok şanslı hissediyorum kendimi. Senden tek istediğim bana güven!”

Şu anda sadece onu istiyordu. Onu kendinden bile kıskanıyordu. İçindeki canavardan çok korkuyordu. Şu ana kadar hiç problem olmamıştı ama… Düşüncenin devamı gelemiyordu. Onu kaybetmekten korkuyordu. O narin ve kırılgan bedenine zarar gelmesine katlanamazdı. Şu anda bir uyku içindeydi ve çok tatlı bir rüya görüyordu. Bu tatlı rüyadan uyanmak istemiyordu. Uyanıp yanındaki güzel ve alımlı kızı kaybetmek istemiyordu. Uykuda olup olmadığını anlamak için yeniden Olivia’nın yüzüne yaklaştı ve başını onun alnına koyarak bakmaya başladı. Ardından tenini onun teninde gezdirdi ve o yumuşak dudaklara ulaştı…

“Aşkım….”