Kızın ürkekliği dudak uçuklatacak cinstendi demek bu kadar ondan korkuyordu, bir an ona iyice sinirlendi, bu kadar kasvetli küçük bir zekâya sahip değildi neydi bu korku o öğrencilerinin korkusuz olmasını isterdi. Bu düşünceyle hareket etmeye karar verdi ve buda onun biraz kaybolan neşesini yerine getirdi, sislerin içinde ki kaybolan beyine hükmetmek istemiyordu ama biraz eğlenmeliydi, bu küçük tehlikeli sularda yüzüyordu ama cevaplara da ihtiyacı vardı anlaşılan. Okuyucular elbette, benim açığımı bekleyen bir timsahtan farkı olmayacaktı oysa onlar timsahsa Ursula küçük sevimli gibi gözükse de onları parçalara ayırabilecek bir piranhaydı.
Ve onların aklını net ve kesin cevaplar vererek bulandırmalıydı. Zamanı gelmişti öfkesini biraz dillendirmeliydi demek soruları ve açıkları istiyorlardı.

“Bölümümün başarısı naçizane olarak gelecekte belli olacaktır Anna. Ben elimden geleni yapacağım ve hak edenin kazanmasını bekleyeceğim. Kaldı ki bu seneki öğrencilerimin içinde en hırslıları kendi bölümüm de..”

Şimdi biraz kafasını bulandırma zamanıydı çenesinin altına koyduğu eliyle kızın gözlerinin en derinine baktı ve onun kendi içinde sakladığı gerçekleri anlatması için tüm zihnini uyuşturdu artık sorular Ursula’nın elindeydi kafası karışmış kızın o karışık aklından hangi soruyu seçeceğini biliyordu. Ve sorduğu soru yeterince zararsız ve Caprice ile ilgili bir gerçeği ortaya çıkarabilecek kadar anlamlıydı. Bu iş keyifli bir röpörtaja dönüşüyordu ne kadar rahatlatabilecekti bakalım kızın aklını.

Ursula karşısında ki ufaklığa ilk defa içten bir gülümsemeyle yanıt verdi, yüzünü iyice inceleyerek baktı ve konuşmaya başaldı;

“Hatıralarımda yarattığım dünyada hep bir Slytherin’dım Anna. Seçmen şapkanın önüne oturduğunda da biliyordum bunu ama o gün şapka bir şeyleri fark ettiğini söyledi ve beni bir Ravenclaw öğrencisi yaptı.”

Elini saçlarına götürdü ve sabahtan beri iyice dağılan sarı saçlarını çözdü omuzlarına dökülen saçları eliyle geri itip konuşmaya devam etti

“Eğer bir şikâyet olmuş olsaydı ve ben görevimde ayrımcılık yaptığıma inansaydım bir an için düşünmez Seherbazlığa geri dönerdim. Ben buraya koşulsuz herkesi eğitmeye geldim sadece kendi bölümümü değil!”

Kızın beynindeki açmaz Ursula’yın onun ön görüsünü fark etmesine neden olmuştu. Ve onun zihninden yenmektense sözleri ve istediği cevaplarla ekarte etmeye karar verdi. Sakin ve lütufkâr bir gülümsemeyle devam etti;

“Senin yaşındayken elimde kitaplarla Hogwarts koridorlarını arşınlardım bedenim yorgunluktan çöktüğünde daha bir hırslı ayağa kalkardım ve yoluma devam ederdim. Hep daha fazla ve daha aşılmazını tercih ettim Seherbazlığa başladığım günlerde sadece anlık korkulardan ve kaçmazlardan kişileri koruyordum ama korumanın yetmediği zamanlarda vardır.”

Gözleri bir an için hüzünle buğulandı aklına sevgili annesinin son hali geldi ölümünün amacı neydi neden onu bırakıp gitmişti sanki…

“Çocukken dünyanın efsanevi bir yer olduğuna inanırdım oysa efsaneler ancak masallarda oluyor ve bende öğrencilerime en çok bunu öğretmeye çalışıyorum! Ravenclaw’a gelince ona olan sevgimi kimse sorgulayamaz sanırım çünkü ben ilk seçimimi ve ilk seçilişimi onunla yaptım.”

Derin bir nefes daha aldı ve soğumuş çayından bir yudum daha aldı.

“Ben yuvamı hep tüm dünya olarak gördüm ve bir bedevi gibi kendimi ve ruhumu dışarı vurdum. Huzuru şimdi burada sizlerin arasında buluyorum. Kendi öğrencilerim için elimden geleni yapıyorum çünkü biraz önce dediğim gibi ilk seçim ve seçiliş önemlidir. Beni Ravenclaw’a koyan kaderin bir amacı olmalı ve bu amacı diğerlerine de öğretmek istiyorum. Yanılmıyorsam hepinizin başında bina sorumluları var yoksa bu yaptığınızı kıskançlık olarak mı algılamalıyım Anna.”

Kıza nahif bir tebessümle baktı dersini seven bu küçük kız ondan korkuyordu ve korku onun aklını sapaklaştırıyordu, belki de benliğinde gizlediği kıskançlıktı nede olsa Karanlık Sanatlar adı itibariyle bile kişinin vücudunda büyük bir ateşin yanmasına sebep olabilirdi.

Ursula kızın rahatsızlığından giderek rahatsız olmaya başlamıştı. Seherbaz olabilirdi ama şimdiye kadar hiç insan avlamamıştı acaba onu avlayacağını falan mı düşünüyordu ki? Ağrı yavaş yavaş kafasını terk ederken kıza baktı ve konuşmaya başladı;

“Tılsım dersinde sadece yapılaması gereken yapıldı yalnız acıdığım ve üzüldüğüm bir nokta var ki öğrenciler yani sizler o kadar deneyimsiz ve hazırlıksızsınız ki böyle bir durumda nerdeyse daha büyük bir karmaşaya sebep olacaktınız. Kendinizi savunmayı öğrenmelisiniz…”

Kızın tam gözlerinin içine baktı tüm benliğine işlemiş olan ürpertiyi görüyordu bu kadar korkan biriyle düzgün konuşmakta mümkün olmuyordu
“Caprise.” Kızın ilk adını ilk defa ve son defa kullanmıştı belki anlayacaktı kelimenin içindeki sırrı belki anlamayacaktı bu ona kalmış bir şeydi ama hazırlıksızlıkları hiç hoşuna gitmiyordu. Bu yüzdende dersinde ve normal hayatta olabildiği kadar sert oluyordu onlara karşı. Tıpkı dayısı gibi…
“Okul yönetimiyle aram, hmm…” Dudaklarını öne doğru çıkartarak alaycı bir gülümseme sergiledi.

“Yönetimde ki herkes iyidir özellikle de Bayan Lûthien okulumuzda anlaşabildiğim yegâne kişilerdendir fakat yönetim bir disiplin çerçevesi içinde ilerlemeli ve disiplin anlayışı pek bana göre değil.” Okulun sadeliği ve amaçsızca sadece dersleri öğretmeye çalışmaları canını sıkıyordu.

“Hayat o kadar katı ve kuralcıdır ki Anna bir bakmışsın tek başına savaşmak zorunda kalmışsın işte o zaman kurallar işe yaramaz. Bu zamana kadar öğrendiğiniz her şey bir bilinmeyen olur, hayatımızdaki logaritmik bir işleyişi değiştirmeye çalışıyorum ben. Geçen günkü dersimde buna en büyük örnektir fakat bu örnek siz öğrencilerden bazılarının…” Burada kıza bakarak öyle anlamlı bir şekilde gülümsedi ki kızın suratını kıpkırmızı yapmasına neden oldu.
“Pek hoşuna gitmedi ve yönetimde küçük sıkıntılara neden oldu.” Yine bilmiş bir gülümseme ve

“Kullandığım alışılmamış bir yöntem olsa da size kazandırmaya çalıştıklarım bariz ortadadır eğer işimi yersiz ve zamansız yaparsam düşünmeden gideceğimi belirttim ve onlarda bana saygı gösterdiler, olması gerektiği gibi. Bayan Lûthien’nin bir tek bana ilgi çekici gelmediği aşikârdır siz öğrencilerde onun gizemini çözmeye çalışıyorsunuz öyle değil mi?”

Anlarda vardır küçük harabeler bilerek kızı Tılsım profesörüne yönlendiriyordu çünkü kadın tam bir gizem yumağıydı ve bu gizemde de yolları hep kesişiyordu.

“Kısacası tarzımı sevmedikleri kesin ama benden iyisini bulamayacakları da kesin bu ders için.”

Kız yavaş fakat narin bir toparlanış içine girmişti sakinlik sessizce bedenini sarmıştı anlaşılan olduğu yerde biraz daha rahat oturmaya ve not defterine hızla bir şeyler karalamaya başlamıştı. İstek ruhun dengesiz yanı ellerini tutsak eden en büyük şer yazanın tutkusu olur okuyanın soytarısı…

Ursula kızın gözlerinin en derinine gözbebeklerinin içine baktı ruhunu görmek istiyor muydu? Hayır, artık yorulmuştu kişilerin karmaşasından yorulmuştu. Bugünlük yeterince beyni yorulmuş ve yıpranmıştı bu gece sona ermeliydi artık, kafasında ki yankılanmalar giderek rahatsız edici bir hal alıyordu. Çok eski bir dostu onu uyarmıştı, inançları ve varlığı adına onu uyarmıştı, onu ne kadar dinlemek istese de saf bir çocuk gibi davranmış ve kendini bu uçsuz bucaksız durumda bulu vermişti. Öğrencisinin önünde daha fazla karmaşa yaşamak istemiyordu yüzündeki sakin maske her an çatırdayabilirdi. Soruya odaklanmaya çalışması gerektiğini biliyordu ama ruhu çalkantılı bir denizden farksızdı. Gözlerini kapatmak ve sakin bir uykuya dalmak istiyordu.
Kızın sorusuna bir kez daha odaklandı ve sessiz hatta kırılgan denebilecek ama altındaki inanılmaz gücü vurgulayabilecek bir sesle konuşmaya başladı.

“Kavramlar hep vardır Anna, lanet ise senin hayal gücündür. Kalbin ne kadar inanmak isterse ölüme o kadar kolay ölümü getirirsin ayağına, zaten bu yaşamda neye inanırsan elbet o gelir başına.”

Sıkılmıştı odasında müziğe ihtiyacı vard,ı Mozart’ın Violin Sonata’sı tam bu an için uygundu. Parmağının bir sesiyle odada çalmaya başlayan müzik siyah duvarlarda tatlı bir esinti yaratıyor, kalbine çarpan her notada kişiyi huysuz rüyalara sevk ediyordu.

“Lanetin içinde var olmak için uğraşan dört hal vardır sessizlik, yok edicilik, yıpranma ve ölüm. Benliğinde bulundurduğun üç ayrı nitelik fakat dersimin ana unsuru olan dört nicelik var. Bunlar bir araya geldiğinde kişilerin en kötü kâbusu yaşamlarını kapayan en yakıcı güdüdür. Ve ben ve dersim bunları çağrıştırıyoruz olması gerektiği gibi. Bunlar gücü en inanılmaz şekilde içinde saklayan şeyler. Bunları yanlış kullandığında başına gelebilecek tek şey vardır. Sizin lanet olarak adlandırdığınız benimde salaklık olarak nitelendirdiğim şey.”

Derin bir nefes alıp odasındaki iğde ağacından gelen kokuyu burunlarına doldurdu. Kıza başka sorun var mı der gibi bekledi.