Kızın vücudunu kaplayan ürpertileri beynindeki her damarda duyumsuyordu. İşaret parmağını dişine dokundurdu ve beynindeki düşüncelerle oynamaya karar verdi demek söyleşi yapmak istiyordu ama önce kafasında ki şu karmaşayı çözmeli ve onunla biraz eğlenmeliydi.
“Otur, Anna.”

Kızın titrediğinin farkındaydı ve ışıkların olmaması ne kadar onu sakladığını sansa da beyninden saklayamazdı öyle değil mi?

“Bir şey içer misin sevgili Anna?”

İşte bu hoşuna gitmişti adını her duyduğunda sinirle kıvranıyordu. Başka ne açıkları vardı bunu da ilerleyen saatlerde öğrenecekti. Kızın aklında ki baskıyı biraz azalttı ve bekledi. Bu bekleyiş kızın kıpırdanışıyla son buldu. Tekrar ona baktı ve

"Başla bakalım sormaya. Zamanım değerlidir, iyi kullan!"

Ursula kızın tavırlarında ki karmaşaya gülümsedi ama onu en çok eğlendiren aklındakilerdi korku karmaşa hepsi birden…
Ne demişti biraz sizi tanıyalım bu hoşuna gitmemişti ama kısa ve net cevaplarla bu küçük hanımı yatakhanesine yollardı sanrım.Tek kaşını bilmiş ve çekici bir şekilde havaya kaldırdı, beyninin olağanüstü gücünü bir kez daha konuşturdu ve ışıkların yanmasıyla kızın yüzündeki mahcubiyette eğlendi.

“Şimdi Anna bir şey içmeyi kabul etmediğine göre, ben içecek bir şeyler alayım.”

Gizli bir kapının ardından çıkan ev cini hemen efendisinin önüne çayını bıraktı ve geldiği gibi oradan uzaklaştı. Birçok ev cinine göre çok bakımlıydı, Ursula her zaman özeni ve nizamı sevmişti. Arada karmaşayı kişilik olarak tercih etse de…

“Sevgili Anna, bildiğin gibi okula bu sene geldim ve eski seherbazım…”

Konuşmasının burasında kıza öyle keskin gözlerle baktı ki gereksiz soru sormaması gerektiğini açıkça belli etti ve devam etti.

“Eğlenceli ve komik gelebilir ama doğum günüm 29 Şubat ve Roman asıllı bir İngiliz’im.”

Sütlü çayından bir yudum daha aldı ve
“Evet?” dedi.

Kızın sorularını bir an önce sormasını istiyordu çünkü başında ki ağrı ve sesler giderek çoğalmıştı, buda onun her an agresifleşebileceğine delaletti.

Ursula başında oluşan derin ağrıyla karşısındaki öğrenciye bakıyordu meraklıydı ve öğrenmeye ihtiyaç duyuyordu ama bilmediği Ursula’ya sorulan soruların ters etki yaratabileceğiydi. Ve kadının yorgunluğu sonsuz bir açmazla hala devam ediyordu. Kızın onun hakkında ki düşünceleri bile umurunda değildi, beyninin uyuşmasına ihtiyacı vardı. Vereceği cevaplar net ve açık olmalıydı anlaşılan yoksa sorulara devam edecek gibi bir hali vardı kızın ama Ursula’nın bu oyuna devam edecek gücü yoktu bugün. Zarif bir hareketle iki ayağını üst üste attı ve

“Seçimler karmaşanın yoludur, Anna ve benim önümde de iki seçim şansı vardı ya Seherbaz olarak kalıp kişileri koruyacaktım ya Karanlık Sanatlar profesörü olup kişilere kendilerini korumayı öğretecektim. Sence hangisi daha mantıklı geldi dersin?”

Burada dudaklarında derin ve anlamlı bir gülümseme oluştu ve kıza baktı devam etmesini gösteren küçük bir parmak işareti yaptı ve yine bekledi.