Tanışma ...

VI. Sınıf

Hava kapalıydı. Hogsmeade fazla kalabalık değildi. Her zamanki gibi Bella'da saçlarını güzelce toplamış ve özenle giyinmişti. üzerinde daha çok sportif kıyafetler vardı. Bella spor takılmayı severdi. Ciddilik ona göre bir kavram değildi. Ciddilere de zaten pekde iyi bakmazdı. Ona göre genç dediğin sportif olmalıydı. Bir T-sihirt'ün altına dar paça bir kot giymişti. Ayağındaki pembe converseler çok şeker görünüyordu. Bella büyümesine rağmen ara sıra böyle çocukça şeyler yapmaya bayılırdı. Çocukluğunu hala içinden atamamıştı. Bir çocuk kadar eğlenceli bir bebek kadar nazlı ve bir çocuk kadar inatçıydı. O gün hiç eğlenememişti. Tek yaptığı evde boş boş oturmak olmuştu. Günün sıkıcılığından kurtulmak için Hogmeade köyüne gelmişti. Hogsmeade'in uzun sokağında boş boş dolaşıyordu. Sokak bilinenin aksine biraz daha sakindi. Bella'nın beklediği manzarada, bir sürü genç sokaklara dağılmıştı. Bu manzara aslında daha iyiydi Bella için. Nede olsa sıkış tepiş dolaşmayacaktı sokakta. Sokağın irili ufaklı taşları insanın yürümesini güçleştiriyordu. on on beş adım sonra üç süpürgeye varacaktı. Bella'nın planı ağır ağır yürüye yürüye üç süpürgeye gitmek ve bir kaymak birası içmekti. Tabi birazda sohbet. Gerçi umutları biraz kırılmıştı. Sokaklar boş olunca üç süpürgede de fazla insan yoktur diye düşünüyordu Bella. İleride mavi bir elbise giymiş siyah saçları omuşlarına salınmış güzel bir kız vardı. Bella adımlarını hızlılaştırdı ve mavi gözlerini kıza dikti. Ona biraz yaklaştığına bu kızın Lasepry olduğunu gördü. Şaşkınlığını koruyamıyordu. Onun bu köyde ne işi vardı? Bella Lasepry'nin sırdaşlarından biriydi. Lasepery burnu havada bir kız olmasına rağmen Bella onu severdi. Laf atmadan geçemedi.

"-Selam"
"-Maraba hayatım nasılsın?"
"-İyiyim canım sen nasılsın?"
"-Bende iyiyim tatlım"
"-Senin burda ne işin var kızım? Sen buralarada gelirmiydin?"
"-Ashley'i görmeye geldim. Yoksa benim burda ne işim var?"
"-Hangi Ashley? Bizim uçuk kaçık olan mı?"
"-Evet"
"-Bende geleyyim mi?"
"-Gel istersen"
"-İlk önce bir üç süpürgeye uğrayacağım sonra damlarım yanınıza. Hadi meleğim görüşürüz"

Bu güzel muhabbetten sonra Bella tekrar yoluna devam etti. Artık hızlı temposunu takındı ve hızlı hızlı yoluna devam etti. Üç süpürgeyi artık görebiliyordu. İçeriyi uzaktan süzdüğünde sakin biryer olduğunu gördü. Artık kapının önündeydi. Yavaşça kapıyı açtı. kapının gıcırtısı hala kulaklarında yankılanıyordu. İçeride birkaç öğrenci vardı. Gözüne ilk batan öğrenci Olivia olmuştu. O dördüncü sınıftı ve birlikte aynı derse girmişlerdi. Yavaş yavaş ona doğru ilerledi...

VII. Sınıf

Bella yavaş adımlarla yanıma doğru yaklaşıyordu. Bunu döşemelerin gıcırtısından anlayabiliyordum. Tam bir arkadaşa ihtiyacım olduğu anda doğru yerde olmuştu Bella. Bu kızı sevmeye başlamıştım. Benden bir sınıf büyüktü ama hiçte büyüklük taslamıyordu. Zaten binasından belliydi ne kadar iyi biri olduğu. Hufflepuff!... Yüzümde küçük bir tebessüm oluşmuştu, yanıma yaklaşan Bella koltuğa, hemen yanıma, oturmuştu. Ona bakmıştım ve biraz daha büyüyen tebessümümle beraber o ince sesimi dudaklarımı açarak serbest bırakmıştım.

'' Selam Bella, seni burada görmek güzel. '' diyerek Bella'nın bir şeyler söylemesini bekledim. Gözlerimi dudaklarına diktim ve rahatsız etmeyecek bakışlarla o iki dudağın kıpırdamasını, kelimelerin serbest kalmasını beklemeye başladım. Canım sıkkındı, yalnızlık bazen gerçekten aşırı sıkıcı oluyordu. Olumlu yanları, olumsuzlardan fazla olsa da yalnızlık şuan çekilmez bir hal almıştı bana göre.

VI. Sınıf

Seviyordu bu kızı... çok cana yakın ve sevecendi. Yüzünde ki sevimliliği dışına vuruyordu. O kendini beyenmiş KÖTÜ Ravenclaw öğrencilerine benzemiyordu... hemde hiç! Tarafsızdı ama Bella'ya göre iyiliğe daha yatkındı. Sevecen ve akıllıydı. Onu ilk gördüğünde kafasını kitaptan kaldırmayan bir öğrenci olduğunu düşünse de haksız sayılmazdı çünkü gerçektende kitaplara meraklı olduğu hemen anlaşılıyordu. Yine elindeki parşomene çizdiği şeylere gözü daldı. Tam ne yansıtmak istediğini anlamasa da gerçekten güzel bir şekiller vardı tabi. Kimsenin olmadığı bir mekân da bir arkadaşla birlikte oturmak, hafif sohbetle vakit geçirmek ve biraz eğlenmek... Herkesin isteyeceği bir şey elbette. Sıkıcı günlerde gerçekten yapılması istenen tek şey. Hava bunaltıyor insanın içinde ki son serin damlayı kızgın bir insan gibi, bir çocuğun elinden oyuncağını alır gibi çekiyor, eritiyor ve yok ediyordu. Sıcakların bunlttığı günde, üç süpürgede tek başına oturmaktansa bir arkadaşın eşliğinde biraz sohbet edip vakit geçirmek daha mantıklıydı. Benden cevap bekleyen masum bir yüz vardı karşımda. Evet masum... Tanıdık bir sima. onunla girdiği dersler aklına geldiğinde yine ona karşı yanlış düşünceleri belirdi mavi gözlerinin önünde. İlk bakışta kötüyü andırsada Bella inanıyordu ki o iyi biriydi. Olivia sade görünüyordu o gün. Kaymak birası vardı önünde. Aslında Bella'nın istediği sohbeti başlatmak için güzel bir zamandı ve hatrını sormuştu. Yavaşça yüzünde belirlen çarpık gülümseyle ona baktım ve yavaşça aralanan ağzından çıkan kelimeleri boşluğa doldurdu.

"-Evet günün sıcaklığından ve sıkıcılığından kurtulmak için geldim buraya. Ama görünüşe göre fazla insan yok burada. Sen neden buradasın Olivia?"

Cevabı beklerken mavi gözleri Olivia'nın yüzünden ayrıldı ve hoş mekânı taradı. Ona doğru gelen garsonu fark ettiğinde garson yüzünde hafif tebessümle Bella'ya bakıyordu. Yüzündeki ifade 'ne alırsınız' gibi duruyordu. Elinde ki not defterini açmış kalemi elinde bir sipariş bekliyordu. Bella garsonu daha fazla bekletmeden siparişini göz ucuyla vardi. Mavi gözleri Olivia'nın önünde ki kaymak birasını göstermişti. Buraya uzun zamandır geliyordu ve garsonlarla arasındaki inanılmaz bağ artık sözlere değil bakışlara da yer veriyordu. Garson not defderine not aldıktan sonra tezgâhın arkasına geçmişti. Deri kaplı not defterini masaya bıraktı. Masadan gözlerini ayırır ayırmaz tekrar Olivia'nın masum yüzüne baktı ve gelecek cevap için beklemeye koyuldu.

VII. Sınıf

"-Evet günün sıcaklığından ve sıkıcılığından kurtulmak için geldim buraya. Ama görünüşe göre fazla insan yok burada. Sen neden buradasın Olivia?"
Bu sözlerden sonra, Bella gözleriyle anlaşarak garsondan kaymak birası istemişti. Bir düşünelim bakalım neden buradaydım? Sıkıntı, kasvet, sinir, öfke... Çok sakin görünen bir yapım olduğu halde, çok sinirli bir kişiydim. En ufak şeyden içimde ki o canavar kendi kendimi yememe sebep olurdu.

'' Biraz öfke, biraz sıkıntı... Bir mektup aldım da. ''

Bella'nın beni süzmekte olan gözlerine bakarak gülümsedim. Yanıma oturmuştu artık ve muhabbet başlamıştı. Hayatımda ilk defa muhabbet etmeyi bu kadar çok istiyordum. Çok tuhaf bir duyguydu bu. Aldığım mektup aklıma geldikçe dişlerimi sıkıyordum ve kendimden nefret etmeye başlıyordum. Bugüne kadar sadece teyzem olduğunu bildiğim bu hayatta, ortaya bir abim çıkmıştı. Teyzem bunu benden gizlemişti. Bu durum beni çok kırıyordu. Belki de abim değildi ve beni denemek için yapılmış bir oyundu bu. Kafam ilk defa bu kadar karışıktı.

'' Bella, birisi durduk yere karşısındaki kişinin kardeşi olduğunu iddia eder mi? ''

Sinirimden karalama yaptığım kağıdı parça pinçik etmiştim. Bella'dan bana yardımcı olmasını bekliyordum...

VI. Sınıf

'' Biraz öfke, biraz sıkıntı... Bir mektup aldım da. ''

Biraz durdu... Bekledi. Verecek cevap bulamıyordum doğrusu. Bir mektup... muhtemelen içinde acı bir haber saklamıştı. Bu durumda ne denebilirdi ki? Ne cevap verilebiridi ? Onun üzerine gitmek acısını deşmek istemiyordum. Özel yada konuşmak istemeyeceği birşey olabilirdi... büyük ihtimalle de öyleydi. Çıkan sessizlik tüyler ürperticiydi. Olivia'nın yüzü ikilemde kalmış, söylesemi söylemesemi diye düşünüyordu. Söylerse içi rahatlayacaktı bu belli birşeydi. onun sırrını kimseye söylemeyecektim zaten. Söylerse içi rahatlardı herhalde. Yinede zorlayacak halimde yoktu ya ? Ama o yinede söyledi.

'' Bella, birisi durduk yere karşısındaki kişinin kardeşi olduğunu iddia eder mi? ''

Ahh! O mektubun içeriyi gayet açıktı. Bir kardeş mi ? Gerçektende büyük bir problem ama bunun cevabı kesindi.

"Sanmıyorum, Olivia. Sana gelen mektup bunun üzerineydi değil mi ? Bak bana söyleyebilirsin. Sır saklayabilirim."

VII. Sınıf

" Sanmıyorum, Olivia. Sana gelen mektup bunun üzerineydi değil mi ? Bak bana söyleyebilirsin. Sır saklayabilirim. "

Bella'ya güvenebilirdim bekide, yeni konuşmaya başlamıştık ama o hem bir Hufflepuff'ıydı hemde onun güvenilir olduğunu çok kez duymuştum. Ona olanları anlatmak amacıyla sesimi topladım ve söze giriştim.

'' Bak Bella, ben ailemi 2 yaşımdayken kaybettim. Hemde çok acı bir şekilde ve o zamanlar bir abim yoktu. O zaman olmadığına göre, ölen annem ve babam bebek yapamazlar ya? Bilmiyorum yani kafam çok karışık. Eğer bir ağabeyim olsaydı bundan bana teyzem bahsederdi. Olmadığına eminim, hemde çok. Şimdi sadece beni çok değişik bir karamsarlığa düşürdü bu durum. Bu sahte mektuplar, kim ki bunu yapan? Canımı acıtmak istediği kesin ama kim? ''

Sözlerimi bitirdiğimde Bella'nın eli, elime kenetlenmiş destek olduğunu hissettiriyordu. Ona kanım ısınmıştı, o kadar saf değildi ya da aptal. Gayet normal biriydi ve bu benim hoşuma gitmişti. Ravenclaw'lu olduğum halde bende pek zeki sayılmazdım, sürekli işlere kalbim karışıp dururdu. Hala da öyleydi. O an hissettiğim sıcaklıkla beraber Bella'ya sıkı sıkı sarıldım elimde olmadan. Beni anlaması hoşuma gitmişti.

'' Bella, beni bunu hakedecek biri miyim? Naptım kime? Ouf... ''

Gözlerimden akan yaşlar sel olmuştu ve ben artık hıçkırıyordum...

VI. Sınıf

'' Bak Bella, ben ailemi 2 yaşımdayken kaybettim. Hemde çok acı bir şekilde ve o zamanlar bir abim yoktu. O zaman olmadığına göre, ölen annem ve babam bebek yapamazlar ya? Bilmiyorum yani kafam çok karışık. Eğer bir ağabeyim olsaydı bundan bana teyzem bahsederdi. Olmadığına eminim, hemde çok. Şimdi sadece beni çok değişik bir karamsarlığa düşürdü bu durum. Bu sahte mektuplar, kim ki bunu yapan? Canımı acıtmak istediği kesin ama kim? ''

Biraz afallamıştım. Olivia'nın söylediğine göre çıkan ağabeyi daha doğrusu ağabeyi olduğunu idda eden biri yüzünden kafası çok karışmıştı. Olivia'nın geçmişi hakkında duyduğum sözler belirdi beynimde. St. mungu da çalışan şifacı onun tek akrabasıydı. Onun teyzesiydi. Eğer Olivia'nın bir kardeşi yada ağabeyi olsaydı neden teyzesi söylemezdi ki? Neden Olivia'ya bundan bahsetmezdi? Şifacı olabilecek biri iyi olmalıydı aslında. Ee iyi biride böyle birşeyi saklayamazdı. Hemen söylerdi. Benim kafam bunlarla meşkul olurken Olivia'nın gözünden damlayan minik göz yaşları içimi parçalamıştı. Büyük bir şevkatle elini tuttum ve ona desteyimi göstermek için sarıldım. Olivia'nın tek ihtiyacı olan şey kesin bir sonuçla beraber biraz destek ve moral bulacağı bir "arkadaş" tı. Hiç düşünmeden, elimden geldiği kadarıyla ona yardım edecektim... Buna hiç şüpe yoktu. Biraz sessiz kalındıktan sonra Olivia tekrar sözlerine girdi ama bu sözlerle birlikte hıçkırık ve gözyaşları arttı.

'' Bella, beni bunu hakedecek biri miyim? Naptım kime? Ouf... ''

Gerçekten zor bir durumdu. Bella eliyle olivia'nın başını göğsüne yasladı ve moral bulacağı kendini iyi hissedeceyi sözler aradı. Beynini tararken kendine engel olamadan ve düşünmeden şu sözler çıktı ağzından.

" Olivia... Sen bir şey yapmadın. Çok karışık ama kendini kaybetme. Gözyaşlarına deymez. Belliki biri senin aklını karıştırmak istemiş bu çok açık. Bak ben senin hikayeni biliyorum... 'Olivia Scarlett MAİNLEY' senin teyzen. İyi biri eğer bir kardeşin ya da ağabeyin olsaydı onada kol kanat gererdi. Sen hiç canını sıkma. "

Bunları söylerken eliyle Olivia'nın gözyaşlarını sildi.

VII. Sınıf

Gözlerimden akan yaşları silen Bella'ya birden aşırı derecede bağlandığımı hissettim. Neydi bu? Dostuk bu olsa gerekti, iyi günde değil kötü günde yanında olmak. Nefes aldığında senin düşünen bir kalbin varlığına doymak. Yanımdaki dostun verdiği elektrikle dolan gözlerim birden dolmayı kesmişti. O kişi kim olursa olsun artık o mektupları okumayacaktım bile. Bundan emindim. Ondan nefretimi sağlamıştı sadece, kafamı karıştıramayacaktı. Aptal değildim ben. Kendi kendimi yemekle meşgulken Bella'nın dostluğu tüm ruhumu kapladı.

" Olivia... Sen bir şey yapmadın. Çok karışık ama kendini kaybetme. Gözyaşlarına deymez. Belliki biri senin aklını karıştırmak istemiş bu çok açık. Bak ben senin hikayeni biliyorum... 'Olivia Scarlett MAİNLEY' senin teyzen. İyi biri eğer bir kardeşin ya da ağabeyin olsaydı onada kol kanat gererdi. Sen hiç canını sıkma. "

İçime serptiği umutla beraber derin bir nefes aldım. Onun bu kadar iyi biri olduğunu tahmin edemezdim. Sonuçta bir Ravenclaw'lu nun Hufflepuff la dost olduğu çok görülmüş değildi. Umutlar birikerek bir göl oluştururlar. Biz canlılar ise sadece bu gölde birer balığızdır. Kaptığımız umutları içimizde taşır, her an onları düşleriz. Fakat bilmeyiz ki bir gün gelipte bizde kocadığımızda bizimde torunlarımıza anlatacak olmamış hayallerimiz olacağını. İçimizden gelen hislere bırakırız kendimizi. Rüzgar bizi nereye götürürse oraya gitmek isteriz. Çoğu zaman gerçekleşemez bu hayaller, bunları engelleyenler ise önüne çıkan ufak tefek kişiler. Büyük istekler, bunalrı aldırmamakla ve güçlü olarak bu zorlukları aşmakta sonuçlarını gösterir. Hedeflenilen şeye ulaşmak asla kolay değildir. Uğrunda çabaladığın şeye sadece çabalamış olmak değil onu gerçekten istemekle sahip olabilirsin.

Tüm bunlar benim ailemi geri istememi anlatıyordu ve ayrılmaz bir dost tutkumu. Hayatımı müziğe adamış birisi olarak tek huzur bulduğum yer notalardı belkide ve Tristan'ın yanı. Çünkü onun yanındayken kendimi bir dizede nota olarak değilde sol anahtarı gibi bir işaret kadar küçük ama tüm notaların değerini değiştirebilecek kadar önemli hissediyordum. Hayat sahnesinde solan bir çiçek değil her an perdesi kapanmadan oynanan bir oyunun en büyük oyuncusu... Unutmayın ki büyük rol yoktur, büyük oyuncu vardır. Siz ne kadar büyük oynarsanız o kdar yaklaşırsınız amacınıza. Asla imkansız yoktur bu hayatta, sadece çok zor vardır bir yanda.

'' Bella, iyi ki varsın dostum. '' diyerek sarıldım ona o anda...

Tanışma ...

Tanışma ...

Similar topics

Similar topics