Sıcak bir kahve üstüne biraz sohbet

Gezgin

"Melanie, şu postalarından sıkıldım artık. Bundan sonra istemiyorum" deyip bir zarf fırlatmıştı yüzüme. Bense gözlerimi devirip odamdan çıkması için bekliyordum. Annem meraklı kadındı ama mektuplarımı onunla paylaşma düşüncesini hemen aklından çıkarmalıydı. Gitmesini istediğim bir gülüşle döndüm ona. Annem surat edip gitti odadan. Zarf kahverengiydi ve üzerinde Fransızca aşk sözleri yazıyordu. Böylesini daha önce hiç görmemiştim. Kimdendi bu merak ettim. Birden zarfın üzerinde Nate yazısı belirdi. Olamaz bu mektup sevgilimden gelmişti. Şok olmuştum resmen. Benimle daha işi bitmemiş miydi? Ne istiyordu benden? Zarfı açıp açmamak konusunda kararsız kaldım. Ama dayanamayıp açtım ve hemen kağıtta yazanları okumaya başladım.
"Melanie,
Belki bu mektup şu an elinde. Belkide attın okumadan. ama okuyorsan şunu bil, her şey için özür dilerim.
Olayları tamamen yanlış anlamışım. Her şey benim suçumdu kabul ediyorum. Günlerim sensiz geçmiyor sevgilim. Senden ayrı kalmak öylesine bir acı ki dayanamıyorum. Ne olur geri dön bana, lütfen. Senin kalbini kırdığımı biliyorum ama yeniden düzelmemiz için her türlü fedakarlığı yapmaya hazırım. Yeterki sen dön bana."
Daha fazla devam edemedim. Gözyaşlarım düşmeye başlamıştı yine. Çok kötü olmuştum. Ama ona dönmemeye kararlıydım. Tekrar aynı hataları yapmasını görmek istemiyordum. Tek bildiğim şey; onu çok seviyordum hala. Mektubun devamını okumadan zarfa koydum. Kilitli sandığıma yerleştirip sakladım. Üstümü değiştirip bir kot geçirdim altıma. Üstüme de mor bluzumu giydim. Hava bulutluydu ve serin rüzgar etkisini gösteriyordu. Üstüme ince montumu geçirip çizmelerimi giydim. Arabama atlayıp biraz dolaşmak belki iyi gelirdi. Anneme çıktığımı söyleyip siyah arabama bindim. Bir muggle gibi yaşamak hoşuma gidiyordu. Paris'in yalnızlık sinmiş sokaklarında dolaşıyordum. Boutique adlı bir sokağa girip ordaki kafeye girdim. Karşımda bir nehir vardı. Garsondan kahve isteyip tekrar mektuptaki sözleri geçirdim aklımdan.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Sabahın ilk ışıklarıyla uyanmıştım. Üzerimde oyuncak ayım ve yüzümde bir roman vardı. Yine kitap okurken uyuyakalmıştım. Can sıkıntısı ile beraber gelen bir öfkeyle peluş oyuncağımı sıkıca tutarak yanıma koydum ve kitabımı kapatarak bir of çektim. Ne yapabilirdim bugün? Kuzenimle eğlenebilirdim. Kuzenimin evine cisimlenmeden önce üzerime çekidüzen vermem gerekiyordu. Saçımı başımı düzelttim, pembe elbisemi giydim ve kuzenimin evine cisimlendim. Evde annesi vardı ve dışarıda olduğunu söylemiştim. Bir umut içerisinde Muggle'lardan özenerek küçükken aldığımız telefonla Melanie 'nin numarasını bularak ona ulaşmaya çalıştım. Kahretsin, yanında değildi. Mugglelar o kadar da iyi icatlar yapamıyorlardı. Paris'e kafa dinlemeye gitmiştim ve bir kafeye gitmenin iyi olacağını düşündüm. Direk Le Festival Cafe'ye cisimlendim. Buranın en iyi kafesi olan bu yerde büyücü alemi toplanır ve bol bol eğlenirdi.İçeriye girmek için ittirdiğim kapıdan çıkan gıcırtı ile yüzümde bir gülümseme oluştu. İçeri girdim ve etrafıma şöyle bir bakındım. Aman Tanrım o da neydi? Melanie bitkin bir şekilde oturuyordu hemen yanına gitmeliydim. Bir sandalye çekerek yanına oturdum.

''Kuzen gene mi o? Ya gerçekten sonunda affedilmez lanetlerden birini uygulayacağım ona! Emin olsun!''

Gezgin

Kahvem çoktan gelmiş ben ise gözlerimi nehre yöneltmiş öylece oturuyordum. Hala unutamamış olmama kızıyordum. Ama gülüşü, gözleri aklıma geldikçe kalbim çarpıyordu. Bir türlü vazgeçemiyordum. Onu affetsem yine aynı şeyleri yapacaktı. Buna katlanamazdım.

Şu aşk konusunda ne kadar kötü biri oluyordum. Sürekli acı çekiyordum. Sevgilim olmasına rağmen mutlu olmam lazımdı ama bir türlü başaramıyordum bunu. Endişelerim beni esir alıyor karşımdakine de acı çektiriyordum. Ama ben bunun sonucunda iki kat üzülüyor daha da beter oluyordum. Keşke aşık olmasaydım.

Küçükken hoşlandığım çocuklar oluyordu ama ciddi anlamda bir ilişkim olmuyordu. Kahretsin, bu hayat neden böyleydi benim için. Sally'nin kızgınlığını belirten sözlerle kendime geldim;
''Kuzen gene mi o? Ya gerçekten sonunda affedilmez lanetlerden birini uygulayacağım ona! Emin olsun!''
Sally ayrılma olayından sonra iyice erimeme onu sebep gösteriyordu. Haklıydı, ama belki de suç bende de vardı. Neden ben diye düşünüyordum. Sally'ye söyledim dayanamayıp;
"Sally mektup attı yine. Bu kaçıncı oldu bilmiyorum. Aklımı kaçırmak üzereyim. Her an ona geri dönebilirim...Ama bunu hiç istemiyorum"

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Kuzenimin telaşlı yüzünden çıkan bir kaç ses havaya karışmaya başladı.

"Sally mektup attı yine. Bu kaçıncı oldu bilmiyorum. Aklımı kaçırmak üzereyim. Her an ona geri dönebilirim...Ama bunu hiç istemiyorum"

Heh...İşte beklediğim saçmalık. Kuzenimi oyuncak sanıyordu ama onu kullanmasına izin vermeyecektim gerekirse her türlü laneti uygulayabilirdim. Kuzenimi sadece ben üzebilirdim o da küçükkendi, artık hep yanındaydım ve ne olursa olsun meleğimin üzülmesine izin vermeyecektim.

''Melanie, aklını karıştırmak istiyor. Böyle düşünerek ona geri dönmeni, seni oyuncak gibi kullanmayı bekliyor. Ona geri dönemezsin. Seni benden başkası üzemez... Yani o küçükkendi ama ... Kuzenimi onun ellerine bırakmayacağım tamam mı ? Ne kadar mektup yollarsa yollasın sakın okuma. Değerli değil o ! Değerlerini kendileri yaratır tüm canlılar. O rüzgar ekti ve fırtına biçecek o yüzden sakın güvenme . ''

Kuzenimin elini sıkıca tuttum ve onu üzen kişiyi elime geçirmeyi dileyip durdum içimden. Nefret besliyordum, belkide ilk defa birisine karşı nefretim bu kadar büyüktü. Gözünden gelmek üzere olan yaşları farkederek kuzenimi güldürmem gerektiğini anladım.

'' Bak sana opera yaparım he...Tüm camlar kırılır''

Kuzenimle bir keresine odamda opera yapmaya kalkışmıştık ki sesimiz yüzünden değil kendimizden geçmemiz yüzünden camı çerçeveyi kırmıştık. Belki ona komik gelebilirdi bu? Ama şu an Melanie ' nin o zeka seviyesi düşük varlıktan uzak düşüncelerde olması gerektiğinden emindim.

Gezgin

Kuzenim bu mektup olayını hiç onaylamamış gibi görünüyordu. Hatta bu düşüncesini sözleriyle dile getirdi;
''Melanie, aklını karıştırmak istiyor. Böyle düşünerek ona geri dönmeni, seni oyuncak gibi kullanmayı bekliyor. Ona geri dönemezsin. Seni benden başkası üzemez... Yani o küçükkendi ama ... Kuzenimi onun ellerine bırakmayacağım tamam mı ? Ne kadar mektup yollarsa yollasın sakın okuma. Değerli değil o ! Değerlerini kendileri yaratır tüm canlılar. O rüzgar ekti ve fırtına biçecek o yüzden sakın güvenme . ''

Söylediklerini dinlediğimde hak verdim ona. Gerçekten oyuncak gibi bir şey olmuştum. Sürekli onun beni üzmesine izin verecek miydim? Hayır bunu istemiyordum. Ama bu içimdeki onu görme arzusu beni mahvediyordu. Ne yapacağımı bilemiyordum. Ona geri dönmeyecektim. Yine aynı şeyleri yapıp beni kahretmesine izin vermeyecektim. Ne kadar zor olsa da.

Ben böyle düşünürken kuzenim elimi sıkıca tuttu. Ben de ona karşı hafifçe gülümsedim. İçten sayılabilirdi bu gülümseme. Ağlamaya devam edecekken kuzenimin söylediği bir cümle sayesinde birden gülmeye başladım. Garsonların bize garipçe baktığını tahmin edebiliyordum ama sinirlerim bozulmuştu çoktan.
' Bak sana opera yaparım he...Tüm camlar kırılır''

Opera yaparken cam kırmakta üstümüze yoktu. Gerçekten hoş bir anıydı. Ona katıldığımı şu cümlelerle belirttim;

"Haklısın kuzen. Bu sefer yıpratmasına izin vermeyeceğim. Ama tek bir soru; nedir içimdeki ona karşı oluşan tutku? Anlayamıyorum. Opera konusuna gelince. Burası pek iyi bir ortam değil bence opera yapmak için. Ama annem ve teyzemin bize kızgın bakışları hiç aklımdan çıkmıyor kuzen. Bütün camlar kırılmıştı sanırım değil mi?" diyerek kahvemden bir yudum aldım.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Kuzenimin yüzünde beliren gülümseme içimi açmıştı. Akıllı davranacağından emindim. Onun kadar kendinden emin ve akıllısı yoktu bana göre. Her zaman aptalca hayallere kapılıp yanlış şeyler yapan ben, hep Melanie'nin sözüne gelirdim ve ben demiştim diyerek kalbimi bile kırmazdı.

"Haklısın kuzen. Bu sefer yıpratmasına izin vermeyeceğim. Ama tek bir soru; nedir içimdeki ona karşı oluşan tutku? Anlayamıyorum. Opera konusuna gelince. Burası pek iyi bir ortam değil bence opera yapmak için. Ama annem ve teyzemin bize kızgın bakışları hiç aklımdan çıkmıyor kuzen. Bütün camlar kırılmıştı sanırım değil mi?"

Sözlerini bitirdiğinde kahvesinden yudumladı ve ikimizinde komiği tutmuş olacaktı ki gülümsememiz yüzümüzden ne kadar mutsuz olsakta silinmiyordu.

''İşte onun yapmak istediği şey bu kuzen. Seni kendine aşık etmek. İnan bana kısa zamanda unutucaksın şu konuyu açmasak artık?... Ayrıca o günden beri operadan korkuyorum.Annemlerin gazabına uğramıştık!''

Gezgin

''İşte onun yapmak istediği şey bu kuzen. Seni kendine aşık etmek. İnan bana kısa zamanda unutucaksın şu konuyu açmasak artık?... Ayrıca o günden beri operadan korkuyorum.Annemlerin gazabına uğramıştık!''

Kuzenime hayran kalmıştım o an. Ne kadar mantıklı bir düşünceydi. Bende ise bu yoktu. Çoğunlukla duygularımla hareket ediyor ve bu yüzden hep yeniliyordum.

Sally bu konudan sıkılmıştı. Benimde hem kendimi hem de onu daha fazla üzmeye hakkım yoktu. Opera yapmaktan ben de korkuyordum artık. Yoksa bütün camları kırmak konusunda rekor kıracaktım. Buna karşılık bende şöyle söyledim;

"Bence de biz eğitim almadan opera falan yapmayalım. Hala annemin gazabına uğramak istediğimden emin değilim. Ben gitarımla mutluyum. Burası ne güzel bir mekanmış."

Konuşacak konu bulamamanın verdiği sıkıntı ile kahvemi bitirmiştim. Ama buradan hiç gidesim yoktu. Biraz olsun sessizliğin hakim olmasına izin verdim. Sally belki öyle istiyordu.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

"Bence de biz eğitim almadan opera falan yapmayalım. Hala annemin gazabına uğramak istediğimden emin değilim. Ben gitarımla mutluyum. Burası ne güzel bir mekanmış."

Sessizlik bürünmüştü ortama ve aklıma kuzenime olan teşekkür borcum gelmişti. Kocaman bir iyiliği olmuştu bana.

''O buluşma için yani grup üyesi diye yolladığın... Saol kuzen. Cidden sen bir meleksin.''

Gülümsemem yüzümden gitmiyordu, içimdeki mutluluk dışarı vuruyordu. Garsona parmağımla işaret yaparak yanıma çağırdım. İki kahve istedim ve gelmesini beklemeye başladık. Kahveler geldiğinde Melanie'nin yüzünde tiki bir gülümseme vardı. Kurnaz bir bebek gibi bakıyordu bana.

''Sen bilerek yaptın di mi? Hepsi senin marifetin kuzen.'' diyerek gülmeye başladım ve kahvemden bir yudum aldım.

» Biraz sohbet
» Sohbet

Sıcak bir kahve üstüne biraz sohbet

Sıcak bir kahve üstüne biraz sohbet

Similar topics

Similar topics