Tüm bu olanlar bir şeyin belirtisiydi. Hükmettiği şey lorduna ihanet ediyor ve başka bir efendinin çağrısına yanıt veriyordu... Kaosu çağıran bu kadın aynı zamanda tıpkı kendisi gibi büyük bir öfkeye ve onun gücüne sahipti. Fakat bu kadarı onun için yeterliydi. Artık gücünü toparlama vakti gelmişti. Yine de Ursula'yı sona bırakacaktı. Öfkesini topladı, başını yavaşça gökyüzüne kaldırdı ve kükreme benzeri bir ses duyuldu. Ani bir hareketle yeniden kızlara döndü. Fakat bu kez bir fark vardı; dişlerini çıkarmış ve gözleri öfke ve nefretle alev alev yanıyordu. Bu iş artık sıradan bir sürtüşmeyi aşmış, bir tür güç savaşına dönüşmüştü. Yapması gerekenleri görecekti yine, kendi vampirliği bedenini esir alacak ve ona ne yapması gerektiğini söyleyecekti. Beklediği gibi vücudundan bir silüet çıkmaya başlamıştı, öfkesi iyice artıyor, gücünü toparlıyordu. Vücudundan çıkan silüet vampirik bir hızla yeni gelen kızın arkasına geçmiş, boynuna doğru dişlerini uzatmış ona bakıyordu. Ràzìèl etkilenmişti, bu etkilenme onu saldırmaktan alı koyuyordu. Kaos... İlk defa kendi kontrölünde olmadan ortamı ele geçiriyordu. Gözlerindeki öfke doruğa ulaşmıştı ve beklenmeyen bir şekilde genç kadını yakalayıp Ursula'ya çevirdi dişleri genç kadının boynunda duruyor, alev alev yanan gözleriyle Ursula'ya bakıyordu. Ağzından yavaşça şu sözler döküldü: "Yeter artık... Saçmalık bu..."

“Bekleyerek kazanılan zekanın eseridir. Onun yarattıklarındaysa bu pek görülmezdi. Kibir, yayılan bulut büyüktür. Ulaştığı kişiler, ve kurtulanlar yer altında. Sabrın ve kibrin birleşimi.”

Hayatı zaman olan biri için sabır mutlak vardır. Uzun vadeli işler için, kısa vadelilerde bile. Beklemekten bol bir şey olamaz. Karanlığa saklanarak durumu kavramak, ve alternatifler üreterek sonuca ulaşmak. Başarıya giden kesin yol buydu kuşkusuz. Her zaman için olmasa bile. Çünkü zaman, kibri de kapsar. Birçok şeyde olduğu gibi. İçinde bulunan biri için ve ondan oluşan biri için bile. Kazandırdığı güç ve tutku. Var olanı cezbeden her zaman vardır. Birçok şeyi yok edende o olduğu gibi. Yinede birçok şeyi sağlayan bir şeydir de o.
Lynam içinde her zaman sabır diye bir şey söz konusu olamazdı. Zamanın içine yayılmış biri için kuşkusuz kibir tümüyle onu da sarmıştı. Geçmişinin izleri her ne kadar onu zekanın kurnaz perdesine büründürse de o en zor yada en uç sınırlarında açıkça gözükür. O ne kadar pasif olursa olsun bakış açılarının genelinde göze çarpan tek tük etkenlerden biridir. Tabii onu gören bakış açılarının ömürlerine bağlı olarak geçer bu kavrama zamanları. Anlaşılmazlığın içine gömülü, zaman bütünü biri..
Yanında ki bedende hissettiği farklılık, damarlarında ki kibir ve güç kadar yoğundu onun için. Ne kadar belli etmese de aklında ki çelişki kaosunda büyük bir yer edinebilmiş düşünce teoremi onu gördüğü andan beri bir algoritma hesaplamasına girmişti bile. Bedenine yayılan hisler onun körelmiş duygularını uyarırken o durmadan düşünmeye de devam ediyordu. Karşısına beklenmedik bir anda çıkmış eski bir yüz ve aklında meraklarla beliren yabancı bir kan..

Spoiler:

Sessizdi. Onlardan uzakta. Sessiz ve düşünceli. Ay ışığının yüzüne gelmesini engelleyerek dik bir şekilde onlara karşı duruyor ve tepeden bakar havasıyla onları süzüyordu. “Hey siz, çekin ellerinizi!”

Spoiler:

Buda ne demek oluyordu ki.. Kim ve ya ne. Neden.. İstifini bozmadan kollarının arasında ki Ursula’yı kendine çekti. Dokunuşunda hissettiği damarlarında yayıldı. Onun kanında ki hayatı kendi kafasında hissederken tekrar kendisiyle kavgasını gördü. Çelişkilerini. Düşüncelerini.. Aklından bir bir geçen anılarını hissedebiliyordu. Gözlerini açtığındaysa bunların hepsinin şekillenmiş halini görebilmişti.
Hala sessiz kalmaya devam edebiliyordu. Sabrı olayı kavramasında yardımcı oluyordu ona. Etrafında ki her bedenin içersinde ki kalp ritmi ona durum analizi yapmasına yardımcı olurken her durum için onlarca algoritma düşünülüyordu. Ve daha sonra, Ursula’nın içinde ki çelişkilerin şeklini görmesinden bir süre sonra. Ona benzeyen yabancı kanın eline tutuşturulmuş asa yeteri kadar hızla Lynam için bir uyarı niteliğinde anlaşılmıştı. Ve daha sonra tanıdık yüzün ona doğru hamlesi.. Farklılığın birçok isteyeni olmalıydı. Belki onun gibi belkide değil. Yinede Lynam her zamanki gibi...

Spoiler:

Ah hayır..
İçinde bulunan karanlık damarlarında ki kibirle sarındı. Büyüyerek katlandı birçok parçaya. Onun bedenini tamamen sarmaya başladı. Gücünü her uzvuna dağıtırken tekrar tekrar hissetti farklılığı damarlarında. Uzun bir süreyi aşıp gelen hatıralar ve duygular. Aklında yer edinen farklılık ve sabrını kıran merağı. Gözlerinin önünden geçen çelişkiler ve vücut bulmuş halleri..
"Saçmalık.." Diye fısıldadı sakince.
Onun bedenine yaptığı temas içindeki gıdıklanmayı gidermişti. Bunun kaybını yaşadığı anda kendine gelen Lynam’ın dıştan görünüşü hala sakindi. Belkide değil.. Kim bilir.. Beyaz ellerinden biri kalkarak Ay ışığını yakaladı. Teninde bıraktığı parlamayı inceledi.. Zamanın tesiri. İçiyse zamanın esiri ve kuşkusuz gücün fedakarlığı.. Cansız bedenin zamanda ki aşınmasıyla geçmişi. Görülenleri ve gördükleri. Onun hakkında bilinmeyenler ve bilmedikleri..
"Düşünülmeliydi.."
Siyah silüet Ay ışığının altında normalden çok daha farklı bir hızda hareket ederek karanlığın içersine doğru ilerledi. Gözden kaybolan silüetin oradaki izi Raziel’in çenesinin altına değen soğuk eli olmuştu. Damarlarında yayılan yüzlerce yıllık güç, onun körpe çenesini, kaslarını yorarak sertçe kavramıştı. Onu aniden geriye doğru çeken eli Ursula’dan birkaç adım sürüklenmesine neden olmuştu. Ayakları yere bastığında Lynam Ursula’yı belinden yakalamış, saniyeler içersindede küçük bir dumanlada ortadan kaybolmuştu..

“Ve Tanrı onları cezalandırdı. Bir daha yeşili yada diğer renkleri görmemek üzere. Sadece gittikleri yerin rengi kırmızı ve ruhları vardı. Karanlık. Ceza, suçlarına layıktı. Suçları tam olarak neydi? Bunu o biliyordu. Ve tüm bu her şeye rağmen suçlular alıştı. Yüzsüzlükleri ruhlarındaydı karanlığın içinde. Renklerden kovulalar olanlara alıştı. Biri yoksa diğeri vardı. Sonuç, zafer için.”

Stella gecenin sessizliğinde olanları bir başkası yaşıyormuş oda televizyon ekranından izliyormuşçasına izliyordu. Boynu da ki dişler az önce geri çekilmişti bunun rahatlığını hissetmiyordu bile bilmek istediği ablasını da alıp giden bu haydudun kim olduğu ve cezasını kimin vereceğiydi. Yanında ki vampire gözünün ucuyla baktı sakin görünüyordu fakat yüzündeki kıvrım dişlerinin hala çıkık bir şekilde durduğunu belli ediyordu. Ablasına odaklanmaya çalışıyordu ama yanından gelen güçlü titreşimler bunu engelliyordu. Derin bir nefes aldı ve
“Hmm, ablam başının çaresine bakabilecek güçte olduğuna göre geriye bir tek ben kalıyorum.”
Masumca gözlerini kırpıştırdı ve en tatlı gülümsemesiyle yüzünde karmaşanın hüküm sürdüğü vampire baktı. Gelecek onlar için yeni başlıyordu…
Kader bu sisli günde dört hayatı birbirine çarpmıştı yada üç hayatı bunu sadece tozlu sayfalarda geri kalan geçmiş ve yeni ufuklarla yol alan
gelecek belirleyecekti.

..............


SON