Grup Hikayesi Güzel Bir Şarkıya Dönerse...

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Ah, kuzenim...

Bir grup kurmak istediğimi söylediğim anda bana bir grup bulan ve hızla içine çeken kuzenim. İşte buradayım, onun grubundan bir kişiyle tanışacağım. (Artık bizim grubumuz) Nasıl bir tip ile karşılaşacağımı gerçekten çok merak ediyorum. Adını bile henüz bilmediğim, acı bir gerçek. Belkide şuandan sonra grupta kalmak istemeyeceğim? Belkide kanka bile olabileceğim bir kişi çıkacak. Bekleyiş uzun sürmeyecek diye umuyordum. Beklerken bir kaç karalama yapmaya karar verdim. Defterimi çıkardım ve söz yazmaya başladım.

(Wake me up)
Wake me up inside
(I can’t wake up)
Wake me up inside
(Save me)
call my name and save me from the dark
(Wake me up)
bid my blood to run
(I can’t wake up)
before I come undone
(Save me)
save me from the nothing I’ve become

now that I know what I’m without
you can't just leave me
breathe into me and make me real
bring me to life

(Wake me up)
Wake me up inside
(I can’t wake up)
Wake me up inside
(Save me)
call my name and save me from the dark
(Wake me up)
bid my blood to run
(I can’t wake up)
before I come undone
(Save me)
save me from the nothing I’ve become

frozen inside without your touch without your love darling only you are the life among the dead

all this time I can't believe I couldn't see
kept in the dark but you were there in front of me
I’ve been sleeping a thousand years it seems
got to open my eyes to everything
without a thought without a voice without a soul
don't let me die here
there must be something more
bring me to life

(Wake me up)
Wake me up inside
(I can’t wake up)
Wake me up inside
(Save me)
call my name and save me from the dark
(Wake me up)
bid my blood to run
(I can’t wake up)
before I come undone
(Save me)
save me from the nothing I’ve become

(Bring me to life)
I’ve been living a lie, there’s nothing inside
(Bring me to life)

Tam son sözü yazdım ki arkamadn birinin bana doğru şüphelice yaklaştığını hissettim. Bu koku, hiçte yabancı değildi. Yanıma gelmesini bekledim ve kendimden emin bir şekilde defterimi çantama geri koydum...

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Güne odasındaki inatçı bir çalar saatle başlayan Max evde kimsenin olmadığını biliyordu. Uzun zamandır evdekilerle karşılaşmıyordu. Benden habersiz bi yere mi gittiler diye düşündü. Neyse böylesi onun için daha iyiydi, yalnızlık tam ona göreydi. Merdivenlerin gıcırdayan basamaklarından inerek mutfağa girdi. Kahvaltı ettikten sonra masanın üstünde duran eski gelecek postasına göz ucuyla bir daha baktı. Zaman kaybetmeden dışarı çıktı ve bu güzel havanı tadını çıkarmaya başladı. Neredeyse tüm gün ona kalmıştı. Yakın arkadaşı olan Melanie’nin verdiği küçük kağıt parçasının üstündeki adrese gitmek için yola koyuldu. Aklındaki düşünceleri atmaya çalışarak şuursuz adımlarla Londra’nın ara sokakları içerisine dalmıştı. Boşlukta kaybolmuş göz bebekleri, yavaş yavaş tutunacak bir dala yaklaşıyordu. Gözleriyle ya da kulaklarıyla etrafını kolaçan etmesine gerek yoktu zaten yalnızdı. Havanın iyice serinlemesi, hafif bir esintinin yüzünü sıyırmasına neden oluyordu. Rahatsız bir şekilde soğuk havayı ciğerlerine doldurdu. Saçlarının arasında dolanmaya devam eden esinti için yapacak bir şeyi yoktu şimdilik. Sert esen rüzgarlar, aklından kurduğu grubun sorunlarını bir an olsun silemiyordu, diğer yandan tamamen farklı duygular içini kaplıyor ve suratında ufak bir gülümseme yaratarak adımlarının yavaşlamasını sağlıyordu. Sokaklarda dolaşarak insanları dinliyor. Sordukları sorulara, söyledikleri sözlere kendince cevaplar veriyordu. Tüm gün yüzlerce hayat yaşamış gibi yorulmuştu. En son duyduğu şey “Sizinle bir kahve içebilir miyiz?” sorusu oldu. Gülerek içinden her zaman diye geçirdi. Kahveye asla hayır demezdi ama biraz daha erteleyebilirdi. Old Gween Parkı tam karşısındaydı. Küçük ve sade kapısı göz doldurmasa da hoş görünüyordu. Biraz daha ilerledikten sonra kendi etrafında dönerek ileriye doğru birkaç adım daha attı. Parkın diğer tarafında oturan birinin olduğunu görerek oraya doğru yöneldi. Yaklaştıkça oturan kişinin bir bayan olduğunu anladı. Melanie, bu konuda hiç bi şey söylememişti ama bu önemli değildi. Oturarak elindeki not defterini karalayan bayan mırıldanıyordu. Max’in gülümsemesi bu konuda yalnız olmadığını düşünmesiydi. Bayanın tam arkasında beliren Max “beni hayata döndür…” diyerek ellerini ceplerine attı ve esen rüzgarla omuzlarını yukarı çekti.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Bana yaklaşan adımlar sonunda durmuş ve sözler havaya kavuşmuştu. Sakin bir ses tonuyla , önce nefes alış veriş sesi sonra ise hayatımın anlamı olmuş olan o ses belirdi arkamda. '' Beni hayata döndür'' diyordu arkamda. Kim olduğu apaçık belliydi. Bu kişi Max'ti ve defterime yazdıklarımı okuyordu. Kalbim ilk günkü gibi atmaya başlamıştı. Bir an önce dönüp ona sarılmak istiyordum. Ama grup üyesi Max olamazdı. Çünkü; kuzenim böyle bir şey olsaydı bunu bana söylerdi. Hemen atak yapmak bana göre değildi. O gün içkili olmam nedeniyle çok yanlış hareketler yapmıştım belki de ama bugün herşey normal, şuurlu ve düzgündü. Yavaşça yüzümde bir tebessüm oluşmuştu. Arkama dönerek Max'e bakmak istiyordum.

'' Selam...''

Titreyen ağzımadan ancak bu kelime çıkabilmişti. Onu çok özlemiştim. Ama o beni özlemiş miydi? Bir karşılaşma olduğunu düşünmeye başlamıştım. Grubun üyesi olamazdı.

'' Otursana... Burada ne yapıyorsun ? ''

Bir an önce ona sarılmak isteyen bir ses tonuyla çıktı bu sözler ağzımdan. Gülümsemem hiç bozulmuyordu. Kalbim her an yerinden fırlayabilirdi. Gözlerim onu hapsetmişti. Gruptan gelecek olan kişiyi tamamen unutmuştum.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

“ Selam… bir arkadaşıma güvenerek dolaşıyorum ”

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Omuzlarımı ovuşturarak yanıma oturmuştu. Ona çok kızgındım ama bir o kadarda aşıktım. Ne kadar olmuştu görüşeli ve hala bir haber alamamıştım. Bugün burada karşılaşmasaydık belkide hiç haber alamayacaktım. İster istemez ona olan aşkım yüzüme yansıyor ve bir tebessüm oluşturuyordu. Ama kalbim kırılmıştı, beni özlememişti. Ayrılırken beni özleyeceğini söylemişti ama özlememişti. Belki de daha önemli bir işi vardı? Bencillik yapmak istemiyordum ama unutulmaktan korkuyordum.

“ Selam… bir arkadaşıma güvenerek dolaşıyorum ”

Yoksa...Yoksa o kişi Max miydi? Böyle olması için dua ediyordum. Onunla her gün görüşmek(en azından şimdikinden daha fazla), aynı sahneyi paylaşmak. Ya beni kabul etmezse korkusu başlamıştı içimde. Endişe doluyordu yine beynime ve hükmetmeye başlamıştı yine. Onun yanındayken tüm korkularımı atmak istiyordum ama olmuyordu sanırım. Belki de o değildi... En iyisi sormaktı. Ama ben sorumu soramadan o bir öksürük krizine tutulmuştu ve korkmaya başlamıştım. Sigara bunu yapıyordu ona ve sonunda kendine gelebilmişti. Tekrar içmek için pakete elini uzatmıştı ki elini tutarak bunu yapmasını engellemek istedim. Belkide bana karışmamamı söyleyecekti ama ona zarar gelmesini istemiyordum. Onu kaybedemezdim. Şu muggle'ların icatlarından nefret etmemi sağlamıştı bu sigara.

'' Şey... Kendine zarar vermemek için hiç bir sebebin yok mu? Benim seni kaybetmemek için oldukça güçlü bir sebebim varda... Bu arada yoksa sen şu grup için gelen kişi misin? Asistoli di mi?''

Elimi geri çektim ve kızarmıştım yine. Utangaçlığım yine atak yapmıştı. İçimde onsuz kalma korkusu ile relax olmak savaşıyordu. Gözlerimi yere yönelttim ve sadece dudaklarının arasından çıkacak olan sözleri beklemeye başladım...

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

'' Şey... Kendine zarar vermemek için hiç bir sebebin yok mu? Benim seni kaybetmemek için oldukça güçlü bir sebebim varda... Bu arada yoksa sen şu grup için gelen kişi misin? Asistoli di mi?''

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

Sessizlik çökmüştü. Bir süre sadece başka yönlere bakıp durduk. Sonunda Max'in dudaklarından bir şeyler çıktı. ,

“ Asistoli… hayır hiç tanıdık gelmiyor? ”

Tüm hayallerim yıkılmıştı ve umutlarım bir anda sönmüştü. Bunun yanında yüzümde asılmıştı ister istemez. Böyle bir şeyin olmasını oldukça çok isterdim. Üzüntülü ruh halim bir an için Max'in gözlerine yönelmemle kaybolmuştu. Ama öyle olmasını çok istiyordum. Kuzenimin sayesinde buradaydım, Max'in yanındaydım. Ama hayal kırıklığına uğramıştım.

'' Tamam , yanlış tahmin kusura bakma. Nerelerdeydin sen? Sanırım o günden sonra bir daha görüşmek istemedin.''

Daha fazla üzülmek istemediğim için konuyu başka bir yere getirmiştim. Artık umrumda değildi Asistoli'den gelecek olan kişi. Sadece neden benimle bunca zaman görüşmediğini merak ediyordum. Kendimi suçlamaya başlamıştım içten içe. Onu kendimden soğutacak ne yapmıştımda hatırlamıyordum?

'' O gün... Biraz saçmaladım sanırım. Üzgünüm. Bende bana ne olduğunu anlayamadım. Pff...Keşke sen olsaydın gruptaki o kişi.''

Ona olan özlemim utancımı yenmişti . Ama elini tutmayacaktım. O geceye dair hatırladığım şeylerde hep adımları ben atmıştım. Max sanırım beni sevmiyordu. Herşey geriliyordu. Ama ben böyle olmasını istemiyordum. Derin bir nefes alıp yavaşça elini tuttum ve gözlerine bakarak bir cevap vermesini beklemeye başladım.

Şu an Muggle'sınız. Lütfen bir rütbe edinin.

'' Tamam , yanlış tahmin kusura bakma. Nerelerdeydin sen? Sanırım o günden sonra bir daha görüşmek istemedin. O gün... Biraz saçmaladım sanırım. Üzgünüm. Bende bana ne olduğunu anlayamadım. Pff...Keşke sen olsaydın gruptaki o kişi..''

Grup Hikayesi Güzel Bir Şarkıya Dönerse...

Grup Hikayesi Güzel Bir Şarkıya Dönerse...

Similar topics

Similar topics